Levensverhalen (pagina 715)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

onzin

Hallo,
ik spreek niet uit ervaring ofzo maar je moet geen zelfmoord plegen, doe het niet. wat de reden ook is, doe het niet, er zijn altijd nog mensen die om je geven al laten ze het misschien niet zo goed zien.
als je zelfmoord pleegt weet je niet eens of je bestaan wel beter wordt, niemand weet wat er na de dood komt, je weet wel wat je van je wereld hier kan maken omdat je die kent. probeer je leven weer op te pakken! als jij zelfmoord pleegt zullen er echt geen mensen zijn die daar blij mee zijn, echt niet, jij ook niet.
doe het niet!

Thomas.
Datum:
17-04-2010
Naam:
Thomas
Leeftijd:
15
Provincie:
Zuid-holland

Genoeg van alles!

Ben een vrouw van 50 en heb heel veel meegemaakt in mijn leven.
Op mijn zes jarig leeftijd werd ik sexueel misbruikt door mijn buurjongen en ik mocht het niet vertellen ('anders worden je papa en mama boos').
Op mijn negen jarige leegtijd werd ik misbruikt op het internaat, door de arts.
Ik had bloedarmoede, en die vent ging aan mijn geslachtsdeel te lebberen, terwijl Juffrouw het toe keek. Ik zei nog tege haar: Dat mag niet! Ze zei: mijn problem niet (ze genoot van alles)....
Toen ik jong was, had ik verhouding met mijn lieve GB, en helaas koos hij voor zijn vrouw.......................... ik werd die tijd effe zwanger, woonde bij mijn ouders...
Ik liet me aborteren (schaamde me dood voor alles)....
Daarna happy met me man, maar na 16 jaar zag ik GB weer, ik verliet hem en hij uiteindelijk zijn vrouw, wat waren wij gelukkig.........
Toen we samen wonen, ging het heel fijn, kregen we huur woning, super, totdat die klaagde over nekpijnen..... 5 december 2000 werd hem geconstateerd dat hij kanker heeft, met uitzaaingen... vreselijk...
Ik heb 2, 5 jaar voor hem gezorgd (met alle liefde). Had wel de pest erin dat vrienden van hem tegen mij zeiden waarom ik niet vrolijk kijk...jesus...mijn man gaat dood...hoe kan ik vrolijk kijken....
Dit is bijna 7 jaar geleden en dat doet me nog pijn.
Ik ben hertrouwd, met een lieve man, maar o zo eigenwijs.............
Hij werkt kapot, 4 maanden lang zonder salaris... ik maar eten kopen kopen kopen en zijn giro is geblokkeerd...gvd....
Hij kreeg nwe baan aangeboden, gaaf, super, die mag zo beginnen en die wilt in sept. naar Frankrijk gaan, maar ik zei dat het niet gaat, vanwege dat wij het geld van me vader mochten lenen en ook moeten we terug betalen. We redden het niet zo, maar dan gaat die me zuur aankijken....
Ik ben meer zat van alles, kon ik naar me moeder gaan die in 2005 overleden is, want ik mis me praatmaatje.............
Ik zit gvd ook in de schulden, hoe hoe hoe moet ik de schulden af betalen????????
Verdomme..............
Datum:
16-04-2010
Naam:
1959Pop
Leeftijd:
50
Provincie:
Zuid-holland

geen titel fzuu

Het is mijn eigen fout.
Al sinds ik klein was , vind ik het moeilijk om mijn gevoelens te tonen.
Het liefste zet ik mijn maskertjes op alsof ik een gelukkig meisje ben dat iedereen gelukkig wilt maken.
Dat laatste klopt wel.
Maar nu ben ik het beu , ik wil mezelf niet ongelukkig maken door al die maskers ; ik wil ze wég , ik wil mezelf kunnen zijn.
Ik heb al veel gehuild , soms kan ik me niet bedwingen om in de douche te huilen , al die regendruppels zijn zoo eerlijk én ik wou dat ik dat ook was...ik zou eerlijk willen antwoorden als ze vragen hoe het met me gaat , ik zou mijn vriendinnen willen vertellen wat er allemaal in mijn kindertijd is gebeurt maar die dingen...ze doen nog steeds pijn.
Sommige dagen...zou ik écht dood willen maar dan denk ik aan mijn familie en mijn vriendinnen....zij zouden er kapot van zijn.
Dus houd ik vol en verbijt ik het dringende gevoel om opeens niet meer te ademen.
Later zal alles wel weer beter zijn :/
Datum:
16-04-2010
Naam:
kiwi ;)
Leeftijd:
14
Provincie:
België

Craving Death

Mijn leven is gewoon kut, ik heb een familie die me haat, vrienden die me vergeten zijn, school gaat kut, en geen leuk vriendje die me beetje liefde kan geven. Ik denk elke dag wel aan zelfmoord, ik heb gwn rust nodig, ik prbeerde hulp te krijgen maar ze zeggen dat ze me gaan bellen maar ze bellen nooit terug, of er zijn wachtlijsten of dit of dat. Ik ben bipolair, 2 jaar lang word ik niet meer geholpen. Ik heb zo vaak overdosis medicijnen ingenomen, 6de keer deze maand, ik heb gwn de dood gezien maar jammer genoeg is het niet gelukt... Ik heb vreselijke uitslagen overal gekregen, ik spug bloed, last van me lever, soms denk ik waarom doe ik mezelf dit aan.. Maar als ik down ben dan ben ik echt down n gewoon niet meer mezelf. Ik huil 3,4 keer per dag, ik word depressief als ik al die vrolijke koppen op school zie, dan denk ik wrm ik... I dont know whats gonna happen to me,,, But I know, that one of these days, that imma succeed
Datum:
16-04-2010
Naam:
A nobody
Leeftijd:
18
Provincie:
Groningen

De nacht

Mijn leven is als een nacht
Een nacht van kwelling en verraad
Iemand die het afslacht
En niemand met wie ik erover praat

Ik wil dat niet meer
telkens heen en weer
tis geen leuke sfeer
ik heb geen hoop meer

Dus dit is het einde van mijn
Datum:
16-04-2010
Naam:
anoniem
Leeftijd:
14
Provincie:
Limburg

Geen zin meer

Ik heb het gehad met mijn leven.
Ik krijg altijd overal de schuld van en mijn leven is niks meer waard. Niemand geeft een moer om mij en ze lopen langs mij alsof ze mij niet kennen. Ik heb geen vrienden en nog nooit een vriendin gehad. Ik ben eenzaam en wil waarschijnlijk zelfmoord plegen. Ik denk dat ik het raam uit spring deze week.
Datum:
15-04-2010
Naam:
Jan
Leeftijd:
19
Provincie:
Overijssel

ik was het zat

Ik was het zat. Gewoon helemaal zat ik werd gepest en ik had nog maar één doel dat was de Havo halen ik zat namelijk in tl één, me kleren waren verknipt ik had overal blauwe plekken en ik was kapot. Ik kreeg een ruzie met me moeder en dat vond ik misschien wel het ergste. Want voor mij is me moeder de bovenste. Toen ze schreeuwde; ga weg zei ik ; echt? daar antwoorde ze op; ja nu ga weg. In de ruzie had ze ook nog geschreeuwd dat ik op me tante leek. Dat vond ik heel erg want me tante is een vrouw die ik echt niet mag. Ik liep naar boven naar me kamer en lag op me bed. Ik had er al vaker aangedacht, om te springen. Zelfs al een keren brieven geschreven maar toen was me vader binnengekomen en dacht hij dat ik weg wou lopen ik vertelde hem niks. Ik dacht dat het beter was. In ieder geval lag ik dus op me bed. Ik ben gaan zitten en naar me raam gelopen,daar ben ik in gaan zitten en steeds verder eruit. Toen ben ik gesprongen.. Ik kwam neer het was een harde klap me zusje had alles gezien. Dat vind ik nu nog het ergste. Ik heb een paar maanden bij een pyschiater ofzoiets gelopen. Hij hielp me enzo. Ik voelde me steeds beter uiteindelijk heb ik Havo 2 gehaald. Dat doe ik nu dus, alleen het gaat niet zo goed.. Ik wil gewoon niet meer, het lijkt net of het allemaal geen zin meer heeft. Maar springen doe ik nooit meer. Als ik zie hoeveel mensen ik pijn heb gedaan nee nooit meer. Morgen is het een jaar geleden. En ik herinner het me als gister.
Datum:
15-04-2010
Naam:
Esmeeeeeeeeeeeeeee
Leeftijd:
15
Provincie:
Gelderland

waarschijnlijk mn lot

heel mn leven staat centraal in t falen...er is niks goeds aan mij...je kent t...mensen waar je nie wil mee omgaan...tja...en ik ben zo'n figuur..blijk wel
Eenzaam met verjaardag kerst en oud en nieuw...die dagen krijg je echt t besef wat mijn plek in de maatschappij is...het besef dat mijn bestaan een gehele fout is...
en zelfs nu mn eind in zicht is...heb ik de meest stomme fout gemaakt.. wou nog ff liefde hebben..nog 1x wat leuks...en nu houd ik van haar...maar ze weet niet van dat ik al dood wou zijn...
zij geeft mij rede om te leven...maar ik heb haar niks te bieden...mijn leven is een leugen...mn eind was in zicht dus het maakt nie uit dat ik dan schulden laat oplopen...en uiteindelijk zal ik toch falen...ik kan er nie meer tegen...het voorliegen van haar...ik hou van haar...wil haar geen verdriet doen...maar jammer genoeg moet ik dan afstand van haar doen (en ik de rust zoeken) om haar geluk niet te ontnemen.
weet nie hoe ik t moet brengen...of t anders te laten lijken...
jolanda ze is t enige waar ik van hou.
oh wat haat in mezelf...kan nie met mezelf leven..
Datum:
15-04-2010
Naam:
crazyp
Leeftijd:
30
Provincie:
Gelderland

vervloekt

Ik voel me vervloekt,denk dat ik rechtstreeks naar de hel ga of zo.Heb vreemde gevoelens die me zo laten denken
Datum:
15-04-2010
Naam:
t.w
Leeftijd:
44
Provincie:
Noord-holland

Donker en licht leven

Je bent de architect van je eigen leven, je kan er iets leuks van maken of iets stoms van maken. Anderen kunnen het voor jou ook verpesten, maar daar moet je het met ze overhebben of je er geen fuck van aantrekken. Ruzie en gezeik heeft iedereen weleens, maar doe je ogen open voor de leuke dingen, of zoek de mooie dingen op. Het leven heeft zoveel goeie shit te bieden. Sommige mensen hebben hun ogen daarvoor wel open maar, zien alleen het duister. Trap dat duister van je af en baan je door dat lichtpuntje heen die je leidt naar betere wegen in geluk en de zaligheid die het aardse leven te bieden heeft!

Ontvlucht je niet aan je stress, problemen en sombere gevoel, een therapeut kan je hierbij helpen. Denkt niet dat alles over is als je zelfmoord pleegt, de portier van de hemel zou misschien wel hetzelfde als ik kunnen vertellen en dan heb je spijt, maar is het al te laat...
Datum:
15-04-2010
Naam:
Flow
Leeftijd:
15
Provincie:
Utrecht

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.