Levensverhalen (pagina 714)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Te klein voor de grote wereld

Ik wil het allemaal niet meer. Alles wat ik in mijn leven gepland heb blijkt onmogelijk of veel te moeilijk. De keuzes die ik moet maken zijn onneembare obstakels. Mijn vriendin heb ik verloren, ik wil niet meer verder vechten. Maar ik durf ook niet uit het leven te stappen. Ik voel me een lafaard, te laf om mijn problemen onder ogen te zien, maar ook niet in staat ze te beëindigen of te ontvluchten. Ik wil gewoon niet meer verder. Ik verdien dit leven niet, en het leven verdient mij niet. Laat de ontzettende pijn bij iedere hartslag ophouden, of stop de hartslag zelf. Ik weet het niet meer...
Datum:
18-04-2010
Naam:
JvS
Leeftijd:
18
Provincie:
Gelderland

geen weg terug

ik heb nog nooit zo'n wanhoop gevoeld als nu. ik heb mijn vrouw en gezin bedrogen op een manier waar ik 's nachts van lig te kokhalzen, zo ook afgelopen nacht. ik weet dat ik naar buiten moet treden met mijn schande, maar ik weet niet of ik dat aankan, want ik denk dat het alles kapot zal maken wat ik lief heb. intussen houd ik de schijn op, mijn kleine dochtertje speelt bijna nietsvermoedend achter me op het kleed. ze voelt wel dat er iets met me is, maar ik kan haar nog kalm geruststellen. maar mijn hart is al dagenlang een harde knoop en ik slik constant paracetamol tegen de hoofdpijn. ik denk dat er weinig begrip voor me zal zijn, wellicht heb ik iets strafbaars gedaan. ik wordt overmand door angst, wanhoop en heen en weer schietende gevoelens. mijn leven was in feite steeds beter aan het worden, als ik kijk wat ik moet missen en wat ik nog had kunnen geven, breekt mijn hart. maar ik heb het verpest. het ging steeds beter, maar een laatste stukje verleden wat ik bezig was los te laten haalt me nu in. ik heb de hele tijd een beeld in mijn hoofd dat ik een mes door mijn hart wil steken, de pijn eruit te snijden en dan voortaan rust heb. maar met wat ik gedaan heb doe ik iedereen al pijn, en met mijn dood nog een keer. ik weet niet wat ik mijn vrouw moet zeggen. alles ging redelijk goed en hoopvol, en ik wilde dolgraag met haar verder. maar wat ik nu bij me draag verandert alles en smelt alles waarvoor ik wilde leven als sneeuw voor de zon. ik ben de liefde voor mezelf kwijt, en het wordt met de dag erger. en mijn eigen egocentrisme heeft me hiertoe gebracht.
ik heb gelezen dat deze site vanuit een christelijke inslag gerund wordt. ik vind het idee van luisteren mooi, maar ik hoef niet bekeerd te worden. ik wil mijn verhaal alleen maar delen, misschien dat iemand er nog wat bij voelt. ik voel in ieder geval nauwelijks verlichting nu ik dit heb geschreven.
Datum:
18-04-2010
Naam:
wanhopige man
Leeftijd:
42
Provincie:
Zuid-holland

waardeloos leven

ik ben een getrouwde vrouw en heb 3 kinderen ik hou heel veel van ze en van mijn man maar hij houd na 14 jaar van een ander ik kan het niet verdragen dat hij niet meer van mij houd en van een ander kan hem niet delen ik weet niet wat voor zin mijn leven heefd als hij niet meer bij mij is .voor mijn kinderen wil ik er wel zijn maar ik zit zo vol kan het niet meer aan . wil mijn kinderen ook niet alleen bij een ander laten en mischien neem ik ze gewoon mee dan weet ik dat ze bij mij zijn .ik hou heelveel van mijn gezin kan niet zonder hun alleen mijn man snapt niet wat hij voor mij betekent .en zal mischien ook nooit weten.
Datum:
18-04-2010
Naam:
fariel
Leeftijd:
35
Provincie:
Noord-brabant

sorry maar nee

Soor maar ik lees veel berichten van mensen die zeggen dat je geen zelfmoord moet plegen want er geven heel veel mensen om je en ze zouden het erg vinden, okay ik als normaal redenerend mensen denk ja maar wat als je familie en vrienden je de eerste dag dat je eerlijk was en hulp zocht met je probleem je liet vallen , dan krijg en een slecht relatie en zij gebruiktje je om zwanger te wordt, nu 5 jaar verder zit me zoon al weer 4,5 jaar in een pleeggezin, en hij wordt perfect verzorgt, waarom zou het voor mij moeilijk zijn om deze wereld te verlaten, sorry maar ik heb even me `dagje `niet al 15 jaar niet, sorry maar nee, ik wens de genen die het wel willen doen alle sterkte en denk eerst gewoon na over je probleem, want leven is meer dan rondjes en kruisjes, ga wandelen in de natuur, geniet van de gewone dingen,

gr een zieke vader
Datum:
17-04-2010
Naam:
jonge vader
Leeftijd:
29
Provincie:
Noord-brabant

bang voor een kind..

er is een meisje die heeft mijn beste vriendin afgepakt vorig jaar en ze mag mij niet maar ze zat eerst op een lager niveau en als ze nou nog 1 keeer ruzie maakt dan word ze geschorst maar ik durf niet naar mijn mentrixx tegaan en een ander meisje wilt met mij zelfmoord plegen en dat rotkind gaatt mij maandag aanspreken en ik durf niet meer naar school help me!!!
Groetjes een bang meisje
Datum:
17-04-2010
Naam:
een meisje
Leeftijd:
14
Provincie:
Zuid-holland

waar blijft u

ik wacht op de dag dat u me komt hale en datik recht in uw ogen kan zegge dat u me heeft gepeinigd en waarom ik verdien niet tew leven in zow gekke wereld met zulke gevoeloze mensen die andere mensen pijn doen of wil je zegge dat ik u ben he , nou bekijk ut maar ik wil ut nie zijn waarom mij uit miljarden dan he
Datum:
17-04-2010
Naam:
stomme kk boy
Leeftijd:
19
Provincie:
Zuid-holland

gedachtes

Ik denk al jaren veel aan zelfmoord. Ik voel me meteen heel slecht als ik samen ben met een ander mens. Ik kan geen therapeut verdragen. Ik kan steeds minder mensen om me heen verdragen. Ze begrijpen me niet, ik kan ze niet vertrouwen, maar eerst vond ik er wel wat op, kon ik wel met ze omgaan, maar nu ik ouder wordt voel ik me als maar meer geisoleerd.
Vandaag liep ik door de supermarkt en zag ik jonge moeders met jonge kinderen. Ik dacht, dit leven is niet voor mij weggelegd. Ik voel dat het mij nooit zal overkomen dat ik moeder wordt en mijn leven op orde heb.
Alledaagse dingen, daar voel ik me geen onderdeel van, het is niet voor mij weggelegd gelukkig samen te leven met een ander. Ik probeer te daten, maar voel me eenzaam bij die ontmoetingen en kap het af.
Ik heb veel schulden en ben mijn vaste baan kwijt omdat ik uit trots en hekel aan de directeur ontslag heb genomen. Ik sloeg eerder alarm bij collega’s over hoe slecht we het konden vinden met elkaar, of er eens iemand bij kon zitten die mij eens beschermde tegen de vernederingen, ik vroeg om constructieve dingen, maar niemand heeft ooit wat ondernomen. Hij heeft me eruit gepest uiteindelijk.
Nu verdien ik onregelmatig met allerlei klussen en stapelen de rekeningen zich op.
Mijn studie heb ik zelf betaald waardoor ik enorme schuld heb opgebouwd. Ik dacht door te gaan studeren ipv werken te ontsnappen aan de ellende en mijn slechte afkomst.

In mijn leven heb ik nooit wat van mijn ouders gekregen. Ik was hen eerder tot last. Ook van familie geen steun emotioneel of materieel. Geen lichtheid of onbezorgde kindertijd. Er was overal conflict en competitie. Geen liefde. Mijn moeder heeft me van jongs af aan gebruikt als haar partner en ik heb jarenlang verhalen aan moeten horen over hoe slecht de wereld in elkaar zit. Zij was depressief en agressief en duwde mij vaak weg, ging een strijd met mij aan. Ik vocht terug, maar nu ben ik moe, zo moe! Mijn vader verliet mij en mijn ouders voerden oorlog over mijn rug, ook jarenlang. Die man heeft me met woorden vaak gekleineerd en vernederd en heeft me bedrogen door geen formulieren ouderlijke bijdragen in te vullen aan de studiefinanciering. Hij loog en bedroog zijn eigen kind. Hij kwam nooit afspraken na, liet mij alleen wachten op hem, op de hoek van de straat.

Ik heb een diepe neiging mensen weg te duwen en blijf liever alleen zodat het niet nog meer pijn doet. Ik vertrouw niemand, dat kwetsbare stukje zelf is zo beschadigd. Ik heb zo lang gedaan alsof ik die vrolijke getalenteerde meid was, en nu een succesvolle jonge vrouw. Mijn masker begint nu te wringen. Soms wil ik het uitschreeuwen hoe klote ik me voel.
Dus ja voor mij is het leven eigenlijk een grote strijd waar ik moe van ben. Ik weet niet waar ik moet beginnen af te komen van dat verlangen naar de rust, de dood.








Datum:
17-04-2010
Naam:
Inge
Leeftijd:
35
Provincie:
Zuid-holland

Het beu

Ik ben het beu ik ben alles beu!
Ik ben het beu constant te moeten horen dat alles altijd mijn fout is terwijl ik helemaal niets verkeerde doe!
Ik ben het beu dat ik geen liefde meer krijg van mijn vriendin maar alleen maar ruzie en haat!
Het is me allemaal te veel! Ik wil hier weg en snel!
Datum:
17-04-2010
Naam:
GT
Leeftijd:
20
Provincie:
België

depressie

Hallo allemaal,

Ik zit nu ook in een heftige depressie en ik zit ook te denken aan zelfmoord. Op internetsites heb ik al gekeken welke manier het minste pijn doet. Ik weet wat mijn probleem is. Ik schaam me voor alles. Ook ben ik voor de kleinste dingen al gespannen. Ik heb heel erg last van mijn nek. Het trilt zo heftig dat ik bang ben dat het niet meer goed gaat komen. Ik zit nu sindskort onder behandeling bij een psycholoog en een fysiotherapeut. Ik hoop dat mijn zelfmoorddrang hierdoor verminderd. Ik ben van plan om er helemaal voor te gaan en om oplossingen te zoeken voor mijn probleem. Ik ga aan mezelf werken. Want uiteindelijk moet je het ZELF doen!
Datum:
17-04-2010
Naam:
a
Leeftijd:
19
Provincie:
Anders

ik haat het niemand respecteert mij

alles wat ik doe is nooit goed genoeg voor mijn moeder ook al doe ik superhard mijn best en dan heb ik nog een superstome stiefvader die kei grof en mij altijd uitscheld bij het minste dat ik doe begint te roepen en daardoor kreeg ik altijd ruzie met mijn moeder omdat ze zegt dat het mijn schuld is en mijn familie zit ook al op mijn kap en zegt dat ik mijn moeder meer moet helpen wat ik al doe maar niets is goed genoeg plus ik ben superdik en kan gwn niet afvallen wat ik ook doe het lukt niet ik haat mijn leven echt en ik wou dat het gewoon over was
Datum:
17-04-2010
Naam:
anoniem
Leeftijd:
14
Provincie:
België

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.