Levensverhalen (pagina 686)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

ik weet het niet meer ...

Mijn ouders hebben het niet breed wat wil zeggen dat ik het ook nie breed heb. Ik leef klein ik probeer het te verbergen wat mij tamelijk lukt maar ... Ik heb al heel mijn leven schrik om een relatie te beginnen omdat ik het niet breed heb en ja nu heb ik een meisje leren kennen en ik ben al is bij haar geweest maar daar merk ik direct dat ze het beter hebben maar ik ben blijkbaar niet goed genoeg want ik ben te weten gekomen dat er nog jongens zijn die daar zomaar binnenkomen dus ja... ik ben het echt waar beu ik weet het niet meer misschien is het beter dat ik er een eind aan maak :(
Datum:
29-05-2010
Naam:
theeft geen zin
Leeftijd:
17
Provincie:
België

Wat Beteken ik nog voor de wereld

Kheb et heel erg moeilijk de laaste tijd maar nu dat ik het meisje van men dromen kwijt ben is de maat vol voor mij
Kwil wel verder maar er mag echt niks meer fout gaan of ik zet de stap om naar de hemel te gaan
Datum:
29-05-2010
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
15
Provincie:
België

stilte

op dit moment kan ik het gewoon allemaal even niet meer aan. ik heb het gevoel dat ik maanden bezig ben geweest me het opstapelen van blokken steen op mijn rug en vandaag werd het laatste korreltje erop gezet en toen zakte ik in elkaar. Alles loopt verkeerd, niets kan nog goed gaan of ik zie het licht aan de tunnel gewoon niet. Ik moe en wil het liefst slapen, de nacht is een verlichting voor mij tot de ochtend weer aanbreekt, dan begint de hel opnieuw. Eeuwig slapen lijkt dan toch zo aanlokkelijk. Al mijn dromen en wensen lijken in het niets te verdwijnen en blijken niet belangerijk. Voor wat leven wij mensen hier dan nog? om te werken en uiteindelijk toch gewoon dood te gaan? Laat ons dan toch wat voedsel besparen en maak het einde kort. Maar zo mag je natuurlijk niet denken. Voor wat leven we dan? De liefde? die feromonen die opspelen en uiteindelijk je een mes in het hart steken zodra je je hart geeft aan die persoon. geweldig helemaal geweldig
Datum:
29-05-2010
Naam:
Marieke
Leeftijd:
16
Provincie:
België

Voor iedereen sterkte

Als ik hier de vele getuigenissen lees, krijg ik zelf de krop in de keel.
Weet dat ook ik er voor jullie ben, dat jullie er niet alleen voor staan! Ik kan niet veel doen maar weet dat ik met jullie meeleef,
Veel sterkte!
Datum:
28-05-2010
Naam:
Bart
Leeftijd:
28
Provincie:
België

helper

hallo iedereen
ik denk dat we juist iets van het leven moeten maken we hebben het niet voor niets gekregen. Het klinkt misschien stom maar misschien kan je een keer je zelf lekker laten verwennen door naar een pretpark te gaan met al je vrienden of een weekendje weg met je familie of vrienden. Ik zelf ben vanuit de USA verhuist naar Nederland en ben een tijdje erg depressief geweest omdat ik niemand kende, de taal niet kon en mijn eigen land miste. Maar ik ben toen een beetje met mensen gaan communiseren en heb een paar jaar op een taal cursus gezeten en nu spreek ik vloeiend Nederlands (wel met een accent) maar daarna was ik minder depressief want ik had vrienden en kon allemaal leuke dingen doen. Ik denk dat al die leuke dingen mij hebben geholpen om weer bovenop mijn depressie te komen en ik hoop dat dat ook bij jullie zal helpen.

groetjes Anoniem persoon
Datum:
28-05-2010
Naam:
helper
Leeftijd:
14
Provincie:
Zuid-holland

Mijn verhaal

Ik voel me nu al een paar maanden heel erg depressief. Het heeft met liefde te maken. Er zit een heel lang verhaal aan maar ik zal het kort samenvatten. Ik ben er achter gekomen dat is bi ben en ik werd 6 maand geleden verliefd op een meisje. Ze werkt bij de KPN en daar heb ik haar ook ontmoet. Maar ze is 23! En ik 14. Er zijn allemaal dingen tussen door nog gebeurd.. maar.. ik heb haar hyves toen gevonden. Ik had contact dat was erg leuk. Ik ben nu wel eens in de winkel bij haar.. even praten. Maar ze heeft een vriend en een kind. Het doet mij zo veel pijn. Ik zou haar graag willen vergeten. Maar ik kan het niet. Ik word zo depressief en aggresief er van. En ik ben mijn beste vriendin kwijtgeraakt. Ze is heel erg veranderd en ik ga bijna nooit meer met haar om. Ik heb elke dag pijn en voel me elke dag heel (om het netjes te zeggen) rottig. Ik denk elke dag aan zelfmoord.. en ik weet niet wat ik nu nog kan doen.. Ik zie nergens het leuke van in. Ik wil het gewoon niet meer.
Datum:
28-05-2010
Naam:
R.
Leeftijd:
14
Provincie:
Groningen

Overtref dit maar...

Ik weet dat zelfmoord zo zwak en laf klinkt, maar mensen die daar niet aan denken zijn waarschijnlijk nog nooit tegen een "hoek" aangedrukt...
Lijkt heel zielig allemaal alsof ik aandacht wil ofzo, maar hoe zou je vinden...
Als je pijn hebt(geestelijk) elke dag bij opstaan, de hele dag ALLES met tegenzin doet en weer kwaad naar bed en houd dat jarenlang vol.
En bij mij komt het door verschillende redenen...
#1 - Thuissituatie is slecht.


#2 - Werksituatie is nog slechter.


#3 - Het gaat slecht op school, ik moet met mijn opleiding gedwongen stoppen.


#4 - JARENLANG bezig zijn met een rijbewijs, met verschillende instructeuren en tot nu toe alleen gezakt.
Alle ex-medestudenten, vrienden, collega's hebben er al een...
En ik met 150-225 lessen er nog geen een heb.


#5 - Er sinds geboorte er alleen onrecht aan je gedaan wordt, die ook nare gevolgen hebben voor hoe de rest van je toekomst uitpakt.


#6 - Je een jarenlang een vreselijke obsessie hebt voor een ander studie, die je nóóit zal ze leven toegelaten wordt door die verschrikkelijke loting van IB-Groep(DUO).
En dit jaar verbruik ik dus mijn allerlaatste kans om erin te mogen, en waarschijnlijk zal dit jaar ook niet lukken zoals de jaren daarvoor.


#7 - Je behoorlijke last van je uiterlijk hebt, zowel bij functioneren(zicht, beweging, orthopedische gedeeltes) als bij sociale omgang.


#8 - Je geen goede vrienden hebt waar je mee kan praten of leuke dingen doen...
Ik leg makkelijk contact maar door een of andere manier schrikt ik anderen af...
Ik heb erover nagedacht wat ik fout deed, maar ik weet niets.


#9 - Een van de grootste problemen die ik heb zijn ERNSTIGE SLAAPSTOORNISSEN, het lukt me vaak niet om te slapen, en ik blijf de hele nacht wakker, en de volgende dag wanneer ik aan de slag moet ben ik er HELEMAAL KAPOT!!!
Ik ben naar de huisarts geweest, en die schreef me slaappillen voor, die werken er wel maar weinig... En ze zijn zóóó slopend voor mijn lichaam en geest!
Dit is toch niet normaal voor iemand van 21?!?!


#10 - Verder dat ik aan enrsitge slaapstoornis lijd, heb ik ooknog chronische vermoeidheid, ik heb van alles gedaan om het te verhelpen maar het gaat gewoon niet.


#11 - Ik heb ook 365 dagen in het jaar last van depressie/burn-out/borderline persoonlijke stoornissen, en ik word er gek van.


#12 behalve #11, heb ik ook veel last van pleinvrees. Erg lastig als je iets wilt maar niet durft naar de winkel te gaan.
Als ik eenmaal een winkel in ben, wil ik er zo snel mogelijk weer uit. Vaak loop ik gauw een rondje om.


#13 - Ook ben ik nog homoseksueel en het is echt niet prettig dat homowereld, en dan heb ik het niet eens over oordelen van anderen.
En als ik alsnog geen zelfmoord pleeg, blijf ik later toch alleen voor de rest van mijn leven en kinderloos...
Dan ben ik nóg ongelukkiger dan ik nu al ben(als dat uberhaupt mogelijk is).


#14 - Het is niet bepaald een goede reden om zelfmoord te plegen, maar ik noem het toch bij dat ik behoorlijke financiële problemen heb.
Ik heb verder nog nooit drugs genomen en drink eens in het jaar een glasje wijn of iets dergelijks...
Dus ZO'N type zoals alcoholist ben ik ook niet.

Behalve de genoemde punten heb ik vast ook nog andere dingen die ik (gelukkig) nu even niet op kom...
En toch houd ik het met heeel veel moeite vol...
Diegene die het moeilijker hebben dan ik, heb ik echt bijzonder medelijden mee!
Ik durf geen zelfmoord te plegen in verband met mijn geloof, maar mensen, DIT IS TOCH GEEN LEVEN?!?!!?
Ik heb NOOIT iemand wat aangedaan om dit te verdienen...
Terwijl er mij altijd onrecht wordt aangedaan...
Zoals je weet, de goede mensen zijn juist degene die lijden, Karma bestaat NIET.
Verder zal ik gewoon door moeten gaan met het leven in dit "paradijs", tot God een beetje medelijden met me krijgt en uit dit hel weghaalt.
Want ik ben echt zó ontzettend ongelukkig hier op Aarde.
En dit was dus mijn verhaal, om mijn gevoelens even te uiten.
Datum:
28-05-2010
Naam:
ABC.
Leeftijd:
21
Provincie:
Gelderland

-

Niemand geeft echt om mij. Ookal zeggen ze van wel. Ik word door mijn vriend behandeld als een stuk vuil, hij maakt me helemaal kapot en ik kan het niet meer aan. Ook mijn ouders spreek ik eigenlijk nooit echt want daar heb ik altijd ruzie mee. Ik mag heel erg weinig vergeleken met mijn leeftijds genootjes. Ik word kapot gemaakt door iedereen die ik lief heb.. Ik wil hier al een hele tijd een einden aan maken. Maar steeds doe ik het toch niet. Toch word het gevoel wel steeds sterker.
Datum:
28-05-2010
Naam:
-
Leeftijd:
16
Provincie:
Zuid-holland

tussen wal en schip

ik heb een handicap, niet erg, maar wordt wel door de normale wereld om me heen genegeerd. ik ben zonder resultaat van school naar school gesleept werd, ik lig te vaak in het ziekenhuis dat ook niet goed is en als je dan eindelijk een leuk meisje vindt ziet ze je handicap en vertrekt ze.
Datum:
28-05-2010
Naam:
jonas
Leeftijd:
32
Provincie:
Zuid-holland

Lieve Mensen,

De dood lijkt zo rustig, ik weet niet of hij dat ook is.

In ieder geval, jullie zelfverkozen dood is egoïstisch. Ook als jullie tegen jezelf zeggen dat je niet voor iemand anders wil leven. Voor iemand (of voor meerderen) leven heeft honderd keer meer waarde dan voor jezelf leven. En voordat je jezelf doodmaakt, heb je invloed op honderden levens, maak je jezelf waard. Voel je schuldig, voel je vooral schuldig, daar is niets ergs aan.

Het ergste is om zelfmoord te plegen omdat je niet het gevoel hebt dat mensen er overheen komen. Je familie komt er niet overheen. Dat is een gegeven, er wordt niet aanvaardt. Dat wil je graag, maar het komt nooit goed.

Dus, ja, misschien moet je leven voor anderen. Is dat dan zo erg? Ik doe dat al jaren. Is dat dan zo erg?
Ik houd wel van mensen. En ik houd vol om ze in ieder geval de wereld uit te zien. Zo erg is dat toch niet?

Isa
Datum:
28-05-2010
Naam:
Isa
Leeftijd:
21
Provincie:
Noord-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.