Levensverhalen (pagina 670)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Diepe droefheid

Ondanks het feit dat mijn jeugd een hel was heb ik het al bij al niet slecht gedaan. Maar ik heb de indruk dat ik nooit echt bewust geleefd heb: het lijkt allemaal wel een droom. Ik heb een zwaar leven gehad, altijd moeilijke situaties opgezocht; de macht der gwoonte, de gewoonte van pijn te hebben, die vertrouwde pijn en angst van uit mijn jeugd. Toch heb ik van niets spijt, het heeft me gemaakt wie ik nu ben, al is dat iemand die ik niet ken, niet apprecieer en iemand waar ik zeker niet in geloof. Ik ben ook in het reine met alles wat is gebeurd, ik kan alles relativeren.
Het moeilijkste is echter leven met die eeuwige somberheid, die niet altijd aanwezig is maar zich wel heeft opgestapeld met elke tegenvaller en dan de kop komt opsteken om mij in een emotioneel wrak om te toveren.
Een periode met zelfmoordgedachten achter de rug, inclusief misbruik van drank en medicijnen... Ik meende daarna genoeg geleerd te hebben, sterk genoeg te zijn. Ik werk aan mezelf, geen alcohol, geen medicijnen (uitgezonderd die van de arts en ik hou me aan de juiste dosis), geen tabak. Puur, maar onleefbaar.
Dat eeuwig weemoedig gevoel dat me gelijkmaakt met de grond, de eenzaamheid die daaruit voortvloeit, het opsluiten in jezelf.
En neen, geen zelfmedelijden. Maar ik ben moe, zo moe.
Helaas heb ik zo een lieve mama, die ik de pijn wil besparen van het verlies van een dochter. En dus blijf ik voortploeteren.
Ik prijs mezelf gelukkig voor alles wat ik heb en ik wou dat het voldoende was om die helse pijn weg te nemen...
Datum:
21-06-2010
Naam:
Moppie
Leeftijd:
42
Provincie:
Noord-holland

~

Je kan wel zeggen dat je het niet moet doen en dat je je niet meot aanstellen en dat het allemaal best mee valt en dat er wel mensen om je geven maar als je ze dan nodig hebt zijn ze er niet... dat was bij mij ook zo ik ben op de basisschool erg gepest nu in de eerste leek alles weer goed te gaan ik leek vrolijk en blij maar ik heb mijzelf en iedereen voor de gek gehouden ik zie nu weer in dat ik helemaal niks waard en dat iedereen die ooit zei dat ze me aardig en lief vondne me heel toevallig allemaal tergelijk in de steek gelaten en ze hebben niet eens door dat als ze vragen of het gaat ik tegen ze lieg en maar wat zeg zelf mijn eigen moeder geloofd me als ik zeg dat het prima met me gaat en of ik het wel aan kan als mijn ouders van elkaar zeggen dat ze elkaar haten en het geld op is en dan meot ik maar ja knikken wand als ik zeg wat er werkelijk is deraait me meoder weer helemaal door en stuurt ze me naar allemaal mensen die me zogenaamt willen helpen ja dat heb ik gemerkt en mijn vader vind het dan allemaal maar flouwekul wand er is niks aan de hand laat me gewoon laat me gewoon doen wat ik wil en bemoei je er neit mee als ik er mee wil kappen mag ik dat toch zelf wetene het is mijn leven als je het zo nog kunt noemen zo verkloot is het nu al! op mijn 13de wil ik al weg nou op mijn 8ste ook al maar wist ik nog niet hoe ik weet nu wel hoe maar ik kan het neit dat kan ik de mensen die me zogenaamt ookal bweet ik dat ze jhet niet menen niet menen niet aandoen ik leef voor hun maar zelf heb ik er niks meer aan ik verstop me in boeken zo dat neimand ooit hoeft te weten hoe ik me werkelijk voel...
Datum:
21-06-2010
Naam:
chloe
Leeftijd:
13
Provincie:
Zuid-holland

Wat moet ik ermee :$

Ik ben een jongen 13 jaar,
Ik heb heel erg veel meegemaakt. Ik werd mishandeld door me vader elke dag hadden we ruzie, me zus was het lieverdje van me vader en de rest van me familie. me moeder zij dat ze me zou helpen en als ze het zag dat ik geslagen was zij ze helemaal niets en ston te kijken. Me zus mag alles hebben en is heel erg populair op school ze pest me altijd en ze gooit schoenen naar me.

Op school: ik heb veel vrienden ik kan met iederen omgaan. Maar de meeste kinderen uit me klas zijn niet goede vrienden want ze stelen en ze roken. maar anders heb ik geen andere vrienden in de klas want ze roken, drinken en stelen allemaal. Behalve 1 Jongen ik zeg niet wat er allemaal is gebeurd. Want hij denkt dat me familie heel aardig is en krijgt er dan een raar beeld over. Maar hij is de enigste JONGEN uit me KLAS die ik vertrouw. Hij is grappig, behulpzaam en je kan altijd bij hem terrecht. Ik word elke dag getreitert in de klas dat vind ik niet zo erg. Ik ben op de basisschool een paar jaartjes gepest.

Elke dag denk ik aan zelfmoord; door mishandeling, gezeur van me ouders, irritante zus gezeik van school ik heb soort van Autisme en daardoor ben ik een beetje verlegen en door al die problemen heb ik weinig zelfvertrouwen. Maar ik ben bang... Wat als ik dood ben? Ben ik dan blij? Heb ik rust? Is het beter? ik weet het niet meer :S
Datum:
21-06-2010
Naam:
-
Leeftijd:
13
Provincie:
Gelderland

=[

elke dag krijg ik te horen dat ik lelijk en dik ben.
ik ben het zat, mensen die elke dag aan me kop zeuren.
ik ben het zat dat mensen zeggen,
dat ik me klep moet dicht houden, ze denken dat ik perfect ben ofzo.
ze moeten niet denken dat ik allemaal 10en kan halen, dat ik alles perfect doe.
waarom zeuren mensen altijd zo?
mijn leven is verpest.
mensen die houden niet meer van me .
mensen wensen dat ik dood ben.
op een dag ben ik er niet meer.
en dan zijn ze van me af.
hun blij, iedereen blij.
Datum:
21-06-2010
Naam:
Anoniem.
Leeftijd:
13
Provincie:
Drenthe

ik wil niet meer zijn

Ik heb hele leven altijd aardig geweest voor iedereen deed soms gekke dingen komt door me autisme.
Toen ouder werd ontdekt ik dat meeste kinderen me gebruikten.
Ik schaamde me echt ik haat mezelf wat allemaal deed en zo voort.
Later zeiden da ik lelijk ben da scheve neus heb en dikke wenkbrauwen.
Had een paar vriendinnen maar ze waren wel aardig maar soms ook irritant.
Toen dit jaar weg gingen was ik alleen had enkel vrienden 1 vriendin zij was altijd bezig met haar vriendje en vrienden deden altijd rare spelletjes.
Ik voel echt eenzaam en moeder meestal gedronken papa is wel thuis meestal gaat naar mijn meme voor haar te verzorgen omdat me pepe is gestorven .
Ik weet gewoon niet meer kan doen voel echt stom en lelijk ik wil weg van deze wereld :(
Datum:
21-06-2010
Naam:
eva
Leeftijd:
12
Provincie:
België

Geef niet op

Lieve allemaal,

Ik weet niet hoe ik moet beginnen, want ik heb sommige verhalen gelezen en die raakte me echt. Hoe moeilijk het leven soms ook kan zijn, je moet niet vergeten dat er wel degelijk mensen zijn die van je houden, die het beste met je voor hebben en die je heel veel geluk toe wensen. Kijk daarbij niet meteen naar je gezin, maar bijvoorbeeld een goeie vriendin, kennis of klasgenoot. Echt, ook jij hebt mensen die om je geven. Denk aan deze mensen, zou je ze ooit pijn willen doen? Zou je ze ooit het verdriet aan willen doen waarmee jij misschien nu kampt? Probeer altijd voor uit te blijven kijken hoe moeilijk het ook is.
Ik wens jullie heel veel sterkte toe!
Datum:
21-06-2010
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-holland

ben ik echt zo alleen

Hay ik ben een dame van 28 jaar. Ik woon het zuiden van nederland mijn verhaal is als volgt. Ik ben altijd een spontane dame ik hou van in contact komen met andere mensen. Laat me zo zeggen vanaf 2004 begon ik zelfmoord neigingen te krijgen mijn leven was een hel ik heb ontslag genomen omdat ik fouten gedaan heb op mijn werk dat ik me erg voor schaamde ik ben met een vrouw naar bed gegaan die mijn moeder kon zijn. Terwijl ik verliefd was op de directeur van deze bedrijf. Nou je weet als je ontslag neem heb je geen inkomsten meer. Ik begon me nutteloos te voelen. Ik sleepte me zelf naar een andere baantje dat ik gekregen had maar het was niet genoeg. Ik werd dun ik wilde niet meer eten. Op een bepaalde moment begon ik geestelijke tintelingen over mijn hele lichaam te voelen ik ben er kapot van geworden. Het leek dat er iemand naar mij zat te kijken ik kreeg last van ademhalingsproblemen mensen op straat kijken me raar aan. Ik kreeg koude handen. Ik wilde niet meer leven ik heb geen vriendinnen bij mijn thuis in de huis van mijn moeder gaat niet goed ik heb alle hoop op gegeven. Altijd als ik in mensen zijn buurt ben voelt het alsof ze bang voor mij waren of boos. En ik denk bij me zelf waarom gewoon niet dood dat is toch beter?
Datum:
21-06-2010
Naam:
Irene
Leeftijd:
28
Provincie:
Zuid-holland

Kut leven

Ooit voelde ik me goed, maar die tijd is moeilijk te herinneren. Huilen kan ik wel om alles. School gaat niet lukken. Toen ging het uit met me vriendin, bij haar voelde ik me wel goed. maar dat is nu kapot. en dat eenzame gevoel trek ik niet meer. Hoe ga je je weer beter voelen, als je vol woede zit?
Datum:
20-06-2010
Naam:
je moeder
Leeftijd:
16
Provincie:
Friesland

Liefde

Ik weet dat ik nog jong ben maar ik heb al bijna 2 jaar verkering met een leuk meisje.
Maar we gedragen ons al als volwassen.

Veel mensen zeiden dat dit niet goed was maar wij waren blij. Althans, dat voelde zo. Nu zegt men vriendin dat ik haar nooit alleen naar buiten liet en dat ik altijd boos ben terwijl het niet zo is.

Ik weet niet meer wat ik moet en dacht al vaker hoe het zou zijn als ik er niet meer was.
Datum:
20-06-2010
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
15
Provincie:
Groningen

levensmoe

Ik heb echt genoeg gebrobeerd,ik ben het kotszat. Ik ben helemaal op
Datum:
20-06-2010
Naam:
th.s
Leeftijd:
49
Provincie:
Limburg

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.