Levensverhalen (pagina 670)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

pfff

Ja ik kom per toeval hier op de site. Ik wil graag mijn verhaal doen. Zelfmoord speelt de laatste weer meer op. Ik zit zelf al 3 jaar lang in therapie, groeps therapieen, psychologen noem het maar op.
Ik kom niet op gang hier. Ik wil wel gaan werken (ik werk nu niet) maar ik kan me weg niet vinden. Ik heb geen diploma s gehaald, al heb ik een best hoog iq.
Ik heb last van borderline klachten word gezegd. Het lijkt dat ik met momenten in een roes leef en ik kom er zo moeilijk uit.
De maatschappij helpt daar ook niet echt bij. Al die drukte en egoisme tegenwoordig pfff. Ik ben zelf heel gevoelig voor dingen en best beinvloedbaar. Soms weet ik het gewoon iet meer.
Mij droom is op een boerderij te wonen met veel dieren en er soort hostel hotel van te maken waat mensen in aanraking komen van de natuur, back to basic principe. Daar is veel geld voor nodig.
Ik heb de laatste tijd veel geprobeerd maar lijkt allemaal neit mee te zitten helaas.. Ik woon zelf in het rijnmond gebied en is heel druk hier.. Ik weet niet wat voor stappen ik moet gaan ondernemen. De dingen die ik wil lijken zo onberijkbaar..

Misschien herkent iemand zich hier in..
Datum:
23-06-2010
Naam:
suur
Leeftijd:
24
Provincie:
Zuid-holland

Waarom ik?

Ik heb verkering gehad met een jongen die laat maar zeggen niet spoorde. Ik heb het gevoel dat ik er ook de dupe van ben geworden, want ik doe dingen die ik normaal nooit deed. Ik lieg veel tegen vriendinnen en ouders, dat doet hun echt pijn. Maar mij ook! En dat zien ze niet in... Nu vraag ik me af: Waarom moest ik verkering hebben met hem? Waarom moest ik nou zo gestoord worden door hem? Kortom: niks wordt zoals vroeger. Waarom leef ik nog eigenlijk?!
Datum:
23-06-2010
Naam:
.
Leeftijd:
15
Provincie:
Zeeland

Het leven heeft geen zin meer

Het is allemaal begonnen toen ik klein was, ik werd overal uitgestoten, gepest, genegeerd. Ik dacht als ik ouder word gaat het wel voorbij. In het middelbaar werd ik nog altyd gepest, uitgestoten. In principe heb ik geen vrienden. kheb vrienden maar die mij eigenlijk gwn misbruiken. Het leven heeft gwn geen nut meer. Er is niemand die om mij geeft, dus waarom zou ik er ng moeten zijn ? Dan zijn ze tenminste van 1 sukkelaar af. Maar kheb al jaren gedacht aan zelfmoord gedacht, maar ik durf het niet. Ik hoop elke avond als ik ga slapen dat het dan gedaan is dat ik ' s morgens niet meer opstaan. Dan zal ik voor altyd gelukkig zijn. Niet zoals nu, geen zin meer hebben. Overal worden genegeerd of uitgelachen. Het heeft gewoon geen nut meer om te leven
Datum:
23-06-2010
Naam:
Ik ben het zat
Leeftijd:
19
Provincie:
België

klaar, op, het leven is nutteloos, ik ben nutteloos...

Van af de eerste minuut in mijn leven tot nu aan toe, blijk ik niks meer dan nutteloos te zijn....als circa 6maanden oude baby ten vondeling gelegd, letterlijk in de prullenbak gegooit, waar ze me ondervoed, vies en nutteloos vonden. Latijns americaans temprament opgevoed door nuchtere hollanders...ik mocht niet zijn wie ik ben, mijn gevoel niet op mijn manier uiten. Ik voelde me nutteloos...een hufter die een 7jarig meisje sexueel misbruikt...de klote hommel snoerde me de mond, gebruikte me voor zijn eigen plezier....toen voelde ik me ook al deed het pijn enigzinds nuttig...maar terug kijkend...hoe ziek hij met mij om ging....voel ik me niet meer dan nutteloos...ik ben het niet waard van de eerste minuut dat ik adem af aan ben ik nutteloos....een prins versierde een 15jarig meisje.....mijn eerste relatie.....na 7jaar verprutste ik het......ik stond op het punt te trouwen met de vader van mijn oudste dochter....Geluk en ik? Dat kan niet samen gaan, ik raakte in paniek, rende weg...vluchte...en raakte in een diepe depressie....had ik toen mezelf maar van kant gemaakt....maar ik koos voor het leven......tijdens mijn therapie zag een hufter een 23jarig hoopje ellende en maakte er misbruik van, gaf me wat ik voor liefde aan zag en wisselde dat af met fysiek, sexueel en emotioneel misbruik. Hij snoerde me de mond nam me al mijn vrijheid af. Dat alles voor zijn plezier. En ik, voelde me ook al deed het pijn enigzinds nuttig....maar nu terug kijkend....hoe ziek hij met me omging....voel ik me dom en nutteloos.......ik koos voor een leven alleen....samen met mijn dochter kon ik de hele wereld aan......een prins vroeg me ten huwelijk.....Het huwelijk met de vader van mijn tweede dochter heb ik ook weten te verprutsen....Weer 7jaar....weer een dochter die haar ouders uit elkaar ziet gaan....en nu....een jongen die half prins half hufter is.....mij de ene dag op handen draagt en de andere dag me negeert....therapie en medicatie geven mij inzicht....Die prins op het witte paard.....die is niet voor mij bedoeld....hoe kan het ook anders ik ben nutteloos......Geluk is niet mijn lot........ik kan beter nu uit het leven stappen....mijn op de wereld zetten, was een grote fout.....
Datum:
22-06-2010
Naam:
Nutteloos
Leeftijd:
32
Provincie:
Flevoland

Ik ben opgebruikt!

Mijn geliefde die twintig jaar jonger dan ik is deelde mij mede eind december dat hij liever op zich zelf verder wou leven, hij is muzikant, orgelspeler, clavecimbelbouwer en heeft me de liefde voor klassieke muziek bijgebracht! Nu mis ik hem als man, geliefde en als engel die J.S.Bach zo dicht bij me bracht! Ik leer een nieuwe vriend kennen op een datingsite en blijkt dat hij me alleen als zijn stoeipoes wil. Ik heb me altijd helemaal gegeven en nooit niet terug gekregen wat ik wou. Ik trek het niet meer! Ik wil ook eens speciaal zijn in iemands ogen en gewild worden om wie ik ben. Zien ze nu niet wat een pracht ik ben, ze zijn alleen gevoelig voor hun eigen vervolmakingen. Moet ik volhouden? Moet ik blijven leven voor mijn dochter? Kan ik hopen of geluk? Ik wil rust, rust in liefde en samenhorigheid en twee paar ogen die in dezelfde richting kijken, het lukt me niet, geef ik op?
Datum:
22-06-2010
Naam:
Sientje
Leeftijd:
51
Provincie:
België

Diepe droefheid

Ondanks het feit dat mijn jeugd een hel was heb ik het al bij al niet slecht gedaan. Maar ik heb de indruk dat ik nooit echt bewust geleefd heb: het lijkt allemaal wel een droom. Ik heb een zwaar leven gehad, altijd moeilijke situaties opgezocht; de macht der gwoonte, de gewoonte van pijn te hebben, die vertrouwde pijn en angst van uit mijn jeugd. Toch heb ik van niets spijt, het heeft me gemaakt wie ik nu ben, al is dat iemand die ik niet ken, niet apprecieer en iemand waar ik zeker niet in geloof. Ik ben ook in het reine met alles wat is gebeurd, ik kan alles relativeren.
Het moeilijkste is echter leven met die eeuwige somberheid, die niet altijd aanwezig is maar zich wel heeft opgestapeld met elke tegenvaller en dan de kop komt opsteken om mij in een emotioneel wrak om te toveren.
Een periode met zelfmoordgedachten achter de rug, inclusief misbruik van drank en medicijnen... Ik meende daarna genoeg geleerd te hebben, sterk genoeg te zijn. Ik werk aan mezelf, geen alcohol, geen medicijnen (uitgezonderd die van de arts en ik hou me aan de juiste dosis), geen tabak. Puur, maar onleefbaar.
Dat eeuwig weemoedig gevoel dat me gelijkmaakt met de grond, de eenzaamheid die daaruit voortvloeit, het opsluiten in jezelf.
En neen, geen zelfmedelijden. Maar ik ben moe, zo moe.
Helaas heb ik zo een lieve mama, die ik de pijn wil besparen van het verlies van een dochter. En dus blijf ik voortploeteren.
Ik prijs mezelf gelukkig voor alles wat ik heb en ik wou dat het voldoende was om die helse pijn weg te nemen...
Datum:
21-06-2010
Naam:
Moppie
Leeftijd:
42
Provincie:
Noord-holland

~

Je kan wel zeggen dat je het niet moet doen en dat je je niet meot aanstellen en dat het allemaal best mee valt en dat er wel mensen om je geven maar als je ze dan nodig hebt zijn ze er niet... dat was bij mij ook zo ik ben op de basisschool erg gepest nu in de eerste leek alles weer goed te gaan ik leek vrolijk en blij maar ik heb mijzelf en iedereen voor de gek gehouden ik zie nu weer in dat ik helemaal niks waard en dat iedereen die ooit zei dat ze me aardig en lief vondne me heel toevallig allemaal tergelijk in de steek gelaten en ze hebben niet eens door dat als ze vragen of het gaat ik tegen ze lieg en maar wat zeg zelf mijn eigen moeder geloofd me als ik zeg dat het prima met me gaat en of ik het wel aan kan als mijn ouders van elkaar zeggen dat ze elkaar haten en het geld op is en dan meot ik maar ja knikken wand als ik zeg wat er werkelijk is deraait me meoder weer helemaal door en stuurt ze me naar allemaal mensen die me zogenaamt willen helpen ja dat heb ik gemerkt en mijn vader vind het dan allemaal maar flouwekul wand er is niks aan de hand laat me gewoon laat me gewoon doen wat ik wil en bemoei je er neit mee als ik er mee wil kappen mag ik dat toch zelf wetene het is mijn leven als je het zo nog kunt noemen zo verkloot is het nu al! op mijn 13de wil ik al weg nou op mijn 8ste ook al maar wist ik nog niet hoe ik weet nu wel hoe maar ik kan het neit dat kan ik de mensen die me zogenaamt ookal bweet ik dat ze jhet niet menen niet menen niet aandoen ik leef voor hun maar zelf heb ik er niks meer aan ik verstop me in boeken zo dat neimand ooit hoeft te weten hoe ik me werkelijk voel...
Datum:
21-06-2010
Naam:
chloe
Leeftijd:
13
Provincie:
Zuid-holland

Wat moet ik ermee :$

Ik ben een jongen 13 jaar,
Ik heb heel erg veel meegemaakt. Ik werd mishandeld door me vader elke dag hadden we ruzie, me zus was het lieverdje van me vader en de rest van me familie. me moeder zij dat ze me zou helpen en als ze het zag dat ik geslagen was zij ze helemaal niets en ston te kijken. Me zus mag alles hebben en is heel erg populair op school ze pest me altijd en ze gooit schoenen naar me.

Op school: ik heb veel vrienden ik kan met iederen omgaan. Maar de meeste kinderen uit me klas zijn niet goede vrienden want ze stelen en ze roken. maar anders heb ik geen andere vrienden in de klas want ze roken, drinken en stelen allemaal. Behalve 1 Jongen ik zeg niet wat er allemaal is gebeurd. Want hij denkt dat me familie heel aardig is en krijgt er dan een raar beeld over. Maar hij is de enigste JONGEN uit me KLAS die ik vertrouw. Hij is grappig, behulpzaam en je kan altijd bij hem terrecht. Ik word elke dag getreitert in de klas dat vind ik niet zo erg. Ik ben op de basisschool een paar jaartjes gepest.

Elke dag denk ik aan zelfmoord; door mishandeling, gezeur van me ouders, irritante zus gezeik van school ik heb soort van Autisme en daardoor ben ik een beetje verlegen en door al die problemen heb ik weinig zelfvertrouwen. Maar ik ben bang... Wat als ik dood ben? Ben ik dan blij? Heb ik rust? Is het beter? ik weet het niet meer :S
Datum:
21-06-2010
Naam:
-
Leeftijd:
13
Provincie:
Gelderland

=[

elke dag krijg ik te horen dat ik lelijk en dik ben.
ik ben het zat, mensen die elke dag aan me kop zeuren.
ik ben het zat dat mensen zeggen,
dat ik me klep moet dicht houden, ze denken dat ik perfect ben ofzo.
ze moeten niet denken dat ik allemaal 10en kan halen, dat ik alles perfect doe.
waarom zeuren mensen altijd zo?
mijn leven is verpest.
mensen die houden niet meer van me .
mensen wensen dat ik dood ben.
op een dag ben ik er niet meer.
en dan zijn ze van me af.
hun blij, iedereen blij.
Datum:
21-06-2010
Naam:
Anoniem.
Leeftijd:
13
Provincie:
Drenthe

ik wil niet meer zijn

Ik heb hele leven altijd aardig geweest voor iedereen deed soms gekke dingen komt door me autisme.
Toen ouder werd ontdekt ik dat meeste kinderen me gebruikten.
Ik schaamde me echt ik haat mezelf wat allemaal deed en zo voort.
Later zeiden da ik lelijk ben da scheve neus heb en dikke wenkbrauwen.
Had een paar vriendinnen maar ze waren wel aardig maar soms ook irritant.
Toen dit jaar weg gingen was ik alleen had enkel vrienden 1 vriendin zij was altijd bezig met haar vriendje en vrienden deden altijd rare spelletjes.
Ik voel echt eenzaam en moeder meestal gedronken papa is wel thuis meestal gaat naar mijn meme voor haar te verzorgen omdat me pepe is gestorven .
Ik weet gewoon niet meer kan doen voel echt stom en lelijk ik wil weg van deze wereld :(
Datum:
21-06-2010
Naam:
eva
Leeftijd:
12
Provincie:
België

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.