Levensverhalen (pagina 655)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

het is zekers niet laf

Veel mensen vinden het laf als je zelfmoord pleegd maar als je zoveel met je zelf in de knoop zit en teveel heb meegemaakt en ook nog veel psychische ziektes hebt en je het gewoon allemaal niet meer weet en je dit de beste oplossing vindt is het echt niet laf ookal zullen veel mensen dat zeggen dat het laf is maar laf is het zeker niet. ik wil niet aanmoedigen ofzo. ik zit zelf behoorlijk in de knoop en elke dag is weer een gevecht om door te gaan
vecht al 3 jaar en elke dag wordt moeilijker!
Datum:
17-07-2010
Naam:
vrouwtje85
Leeftijd:
25
Provincie:
Flevoland

geen zelfmoord

heb hier 3 jaar geleden ook een bericht gepost en ik kijk nu heel anders aan naar het leven dan 3 jaar geleden.Ik wil de mensen jong en oud zeggen geen domme dingen te doen, waar je eigenlijks spijt van zou kunnen krijgen. Ben er zeker van dat er mensen zijn die zich van hun eigen leven hebben berooft als ze konden praten spijt hebben van wat ze gedaan hebben. Het kost tijd om je beter,goed te voelen.tijd heelt alle wonden.Als je je dip van nu kan overwinnen zal je later op psychologisch gebied sterker dan de meeste mensen zijn.
Datum:
17-07-2010
Naam:
deni
Leeftijd:
30
Provincie:
Utrecht

pffffffff

tzit eigenlijk allemaal tegen, khad altijd veel vrienden maar ze hebben zich gekeerd en ksta nergens meer. kwil dood
Datum:
17-07-2010
Naam:
?
Leeftijd:
13
Provincie:
België

Zelfmoord

Hallo,
Ik heb heel vaak zin om mezelf te vermoorden omdat ik klaar met mijn leven ben.
Ik heb alleen maar problemen met iedereen.
Mijn moeder en zus accepteren me niet hoe ik ben en me vader wel.
Me vriendin doet soms ook raar tegen mij ik kan er niet meer tegen.
Ik wordt al zo lang gepest voor lelijk kind dit dat.
Hopelijk brengen jullie me op een goed wijs idee.

help me
Datum:
16-07-2010
Naam:
Jessy
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-brabant

ik wil dood maar wil niet pijnleiden

ik wil niet meer leven omdat ik het leven niet meer aan kan soms gaat het goed met mijn en soms dan denk ik hoe moet ik weg van deze wereld ik wil naar mijn vader toe maar aan de andere kant weer niet ik weet het niet meer wat ik wil doen
Datum:
16-07-2010
Naam:
rachel
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-brabant

Zo ziek van de wereld.

Ik ben zo ziek van de wereld. Van de mensheid. Wie gelooft dat er een God is, kijkt in mijn ogen niet goed om zich heen... naar al de dood en verderf, naar alle vernietiging en misbruik... Maar ik zit vast, ik zit vast tussen zelfmoord en leven, omdat ik niemand pijn wil doen. Steeds als ik eraan begin, aan het plannen van mijn einde, zie ik alle gezichten voor me van de mensen die om me geven, maar me niet het geluk kunnen geven dat ik nodig heb... Mijn vader drinkt, mijn vader sloeg, mijn vader is seksist, mijn moeder leeft in een wereld van verbeelding. Verschillende oude liefdes hebben mij misbruikt voor hun eigen geluk. En ik ben op. Ik ben kapot moe, ik kan niks meer opbrengen... Ik zit al jaren in therapie maar niets heeft me op andere gedachten kunnen brengen. Misschien dat ik gewoon niet gemaakt ben voor het leven...
Datum:
16-07-2010
Naam:
Wendy
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-brabant

Zelfmoord, denk nog 3 keer na

Hey,
even in het kort mijn verhaal.

Ik ben sinds ik 7 jaar was gepest,(waarschijnlijk wel eerder maar daar weet ik niks meer van).
Toen ik 14 was(2e klas vmbo) had ik het helemaal gehad. Ik heb 2 gepoogd om zelfmoord te plegen. Dat was me bijna 1 keer gelukt, en ik ben echt met een minuut of 10 van de dood gered.
Ik heb 3 dagen lang bij een wijkverpleegster in huis gewoon bij een andere man, die vroeger ook heeft geprobeerd om zelfmoord te plegen.
Hij heeft mij een hoop dingen geleerd en verteld.
Maar war het eigenlijk op neer kwam was maar een grote conclusie.

Zoals het nu lijkt, wil je super graag dood,
Maar, kijk eens verder.
Ik heb psychische hulp gekregen en moet je kijken wat ik in die 2 jaar al weer mee gemaakt heb.

Ik heb een vriendin(en lekker dat ze is).
We zijn samen op vakantie geweest, omdat zij ook haar nodige problemen had.
Ik heb met haar op het strand gezeten, kijkend naar de zonsondergang.
En op dat moment heb ik mij bedacht dat ik niet dood wilde omdat ik van andere mensen last had.
Ik ben nu zo kil als het kan, en nog succesvol ook.
K ben al (toekomstig) manager van een restaurant :O (puur omdat ik de goede eigenschappen heb maar oke)

Wat ik dus wil zeggen, cliche en iedereen zegt het misschien,maar:

- Zoek hulp, en vertel het teminste aan een iemand, anders sterf je en denkt niemand meer aan je terug.

- beleef jou eigen "heldere" moment zoals ik aan het strand had.

- Bedenk waarvoor je het zou doen of voor wie, en denk heel goed na of dat het waard is.
Want ook ik ben er achter gekomen dat dingen vaak anders lijken dan ze nou daadwerkelijk zijn.

Ik hoop dat jullie er echt iets aan zullen hebben.
Dikke knuffel( kun je vak wel gebruiken op zo'n moment)

Someone
Datum:
16-07-2010
Naam:
Someone
Leeftijd:
16
Provincie:
Groningen

te veel meegemaakt

Als klein kind werd ik thuis al niet begrepen. Ik was anders... ik was altijd stil.. Me zus en broer konden altijd wel een praatje beginnen te maken thuis met me moeder en stiefvader. ik niet.. ik weet niet wat het was maar ik kon het niet als ze wat zeiden gaf ik wel antwoord maar met iets beginnen dat vondt ik te moeilijk.
Toen ik naar de middelbare school ging ging me moeder voor de 2de keer scheiden en kwam toen alleen te staan met 3 kinderen en op een of andere manier kreeg ik altijd de schuld van dingen met ruzies en dergelijke dingen. alles lag aan mij en waarom geen idee dat vraag ik me nog steeds af.
Het examenjaar kwam en de thuissituatie was niet meer te houden en ik moest op de een of andere dag verhuizen naar me echte vader die ik zo´n 12 jaar niet meer had gezien en eigenlijk bij een vreemde moest gaan wonen en ik daar altijd maar alleen was want zijn vriendin zat altijd in de kroeg en me vader was aan het werk en ik dus zelf alles al ging doen zoals koken en de was en alleen die vriendin was daar nooit zo blij mee en als me was nog draaide het gewoon eruit haalde en zeiknat op me bed gooide en ik het na een tijdje echt niet meer kon verdragen heb ik me aangemeld bij jeugdzorg en kon dan eerst paar nachten overnachten in nachtopvangen totdat er plek voor mij was op een crisisplek en heb daar toen 3 maanden gezeten want helaas mag je niet langer dus moest ik weer weg en had toen een nieuwe crisisopvang waar ik terecht kon en heb daar toen 7 weken gezeten en kon toen een een tehuis voor langere tijd en heb daar toen een jaar gezeten en daarna op kamerbegeleiding gezeten en toen heb ik zo´n anderhalf jaar gewoon op kamers gewoond en heb toen een relatie gehad van 1,5 jaar en toen samen wezen wonen en daarna had ik een eigen huis en begon toen flink depressief te worden en begon flink drugs te gebruiken om me goed te voelen en na een tijdje werkte dat niet meer en werd ik alleen maar nog meer depressief en uiteindelijk werd ik opgenomen en ben in totaal 10 maanden opgenomen geweest en woon sinds september vorig jaar op begeleid wonen en ben wel nog steeds clean alleen het alleen zijn doet me veel pijn en om dat zo nog vol te houden gaat moeilijk. ookal probeer ik elke dag er wat van te maken. het lukt me niet meer!ik ben moe van alles en zie de toekomst toch niet meer positief in dus waarom nog vechten!
Datum:
16-07-2010
Naam:
vrouwtje85
Leeftijd:
25
Provincie:
Flevoland

Pijjn Verdiet & in de steek gelaten

Ik heb een kindje van 8 weken van mijn exvriend. Die heeft mij verlaten omdat hij zijn ex terug wilt en ik vreemd ben gegaan toen ik zwanger was van hem
ik heb zoveel problemen en stress verdriet
en niemand die me begrijpt ik houw van die jongen en ik ga gewoon kapot van binnen meer dan kapot niemand mag me iedereen haat me en ik ben lelijk.
ik zit elke dag in een dip ik pieker over van alles en zie iedereen gelukkig behalve meselff
ik wil het liefst gewoon dood en van alle problemen af zullen mensen mij dan gaan missen.. volgens mij zullen ze blijer zijn dat ik weg ben waarom heb ik geen leeven zonder pijn verdriet en problemen ik denk dat ik er 1 van deze dagen niet meer zul zijn
Datum:
16-07-2010
Naam:
Sue Ann
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-holland

Het wordt allemaal teveel..

Mijn verhaal begon eigenlijk zo'n 8 jaar terug. Namelijk 23/10/2001.
De dood van mn mama.. Ik was amper 12 jaar toen ze me van school kwamen halen dat mama dringend naar het ziekenhuis moest. Ze was zwanger van haar 3de kindje.. EINDELIJK ! een zusje.. dacht ik..
Ik keek uit naar de geboorte.. maar toen de dokter bij ons thuiskwam, was het alles behalve leuk .. mama was overleden.. daar stond ik dan.. Men pa (waar ik geen superband mee heb ) , men kleine broer van 6 jaar..
Enkele moeilijke jaren gaan voorbij.. 02/12/2004 leer ik mn vriend kennen, ik voelde eindelijk, na jarenlang opgesloten te zitten.. een beetje geluk .. Alles ging perfect, reizen, plezier maken,..
En dan.. juni 2007 ; de dag dat ik men eindwerk moet voorbrengen voor de jury.. krijg ik een bericht dat men allerbeste vriendin overleden is.. Ze zou de week erna 18 jaar worden; ze was zo fier.
Alweer een slag in mijn gezicht.
Mijn vriend trekt me doorheen alles, maar omdat ik men beste maatje kwijt was en weten dat ik haar nooit meer zou terug zien was te zwaar. Ik veranderde te veel, daar kon men vriend niet mee leven..
31/10/2008 krijg ik een sms.. Hij ziet het niet meer zitten om nog langer aan onze relatie te werken.. wat ik nu ( na meer dan 1.5 jaar ) wel ergens kan begrijpen.
Wat moet ik doen zonder hem? Waar begin ik nu? Ik zat in zak en as, maar ik bleef doorgaan.. Nu , 16/07/2010...
Ik heb een vriend.. alles gaat goed.. maar thuis.. thuis is de situatie niet meer houdbaar ..
Telkens discussies, telkens verwijten krijgen , telkens opnieuw. Heel ons huis moet worden opgengesmeten door problemen met de leidingen, .. Financiëel is dit al een hele last, en ik snap men pa zijn situatie ook.. ook zijn anti depressiva is niet bestendig voor dt soort problemen, maar nu begin ik alsmaar meer en meer te denken over het nut van het leven..
Waarom verder strijden en vechten voor dingen.. die toch alleen maar stuk lopen?
Ik wil graag alleen wonen, maar wat met mijn broer? Misschien is het gewoon héél simpel en als ik er niet meer ben.. heb ik geen kopzorgen meer. Maar ga ik het wel kunnen? Hoe moet ik het doen.. wat moet ik doen .. Geraak ik ooit uit deze dubieuze cirkel?

Datum:
16-07-2010
Naam:
N.P.
Leeftijd:
21
Provincie:
België

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.