Levensverhalen (pagina 645)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

dood

ik blijf vechten maar ik kan niet meer tiis gwn zo moeilijk eh ik heb veel geprobeert om zelfmoord maar telkens hield iemand mij tegen
ik heb zoon diepe pijn
die nu niet nooit niet zal over gaan
ik weet niet hoe het komt ik heb verdriet (ll)
Datum:
10-08-2010
Naam:
Alana
Leeftijd:
12
Provincie:
België

verslaving

Ik was 13jaar dat ik begon te drinken {alkhol] was ook heel lekker . Heb ook al mijn studies afgerond Maar als ik problemenhad ging ik lekker drinken . Alchol beheerst mijn leven heb velen klinse opnamens gehad . IK EN MIJN OPLEIDING HBO . Had het goed kunnen hebben . Maar ik heb er streep onder gezet .En gevecht tegen mijn verslaving . Ikwil alleen maar rust Ik hoop dat te krijgen .Als ik dood ben
Datum:
10-08-2010
Naam:
m hendrs
Leeftijd:
28
Provincie:
Utrecht

weet het ff niet meer.

hoi ik ben iemand die al 3 jaar in de put zit. tenminste, in de put? ik heb 3 jaar lang elke dag ups en downs. Ik huil noooit waar andere bij zijn, en vermasker daarom mijn verdriet. Iedereen denkt altijd maar dat ik vrolijk ben. Gelukkig, want niemand hoeft mijn verdriet te zien! maar ik vind het gewoon onwijs moeilijk, want sommige mensen zien wel dat er wat met mij is, en vragen WAT er is. Dan zeg ik: 'oh, ik zat ff te staren' ik loop mezelf heel erg in de weg en weet niet wat ik hier aan moet doen. Denk ook vaak hoe moet ik zelfmoord plegen,maar ik heb het lef er niet voor en doe het dus ok niet. Ik denk vaak: iedereen heeft last van me, ik moet hier weg. een rede om geen zelfmoord te plegen is voor me ouders, ik weet dat die ontzettend veel van me houden en zelf geen levn meer hebben als ik dood ben. Ik wil hun geen pijn doen. Ik praat nooit over zelfmoord, dit hoeft ook niemand te weten die mij kent. Wie kan mij een beetje helpen om wat positiever in het leven te staan?
Datum:
10-08-2010
Naam:
anoniem
Leeftijd:
19
Provincie:
Noord-holland

bedrogen

ik had eerst een goeie vriend en die was een beetje verliefd op een meisje dat ik ook graag zag, en dat meisje koos eerst voor mij. die vriend werd heel jaloers en begon te stoken tussen mij en mijn vriendin. Mijn vriendin was enkele dagen weg, en ik hoorde dat ze mij bedrogen had en dat ze het een en ander achter mijn rug zei. ik was heel boos en nu hoor ik dat mijn vriend misschien met mijn vriendin zou gaan en nu denk ik aan niets anders meer dan aan zelfmoord omdat ik bij niemand meer teregt kan.
Datum:
10-08-2010
Naam:
Matthijs
Leeftijd:
14
Provincie:
België

as

Ik ben gisteren 17 jaar geworden en vandaag bij het eten realiseerde ik me dat ik gewoon wacht om dood te gaan. Ik heb niks bereikt, geen uitzicht, geen goede opleiding genoten en geen familie of vrienden. Alles is zo nutteloos, elk mens is maar een fractie van het heelal en totaal overbodig, ik ben totaal overbodig. Ik geloof werkelijk dat alle levens, van mens en dier, niks betekenen en dat sommigen er iets uit weten te halen vind ik heel mooi. Alleen zijn sommigen misschien helaas niet voor het leven gemaakt en ik reken mezelf tot die groep. Ik ben er gewoon niet goed in, in leven.
Datum:
09-08-2010
Naam:
hexa
Leeftijd:
17
Provincie:
Zuid-holland

het is mooi geweest

speelt pas de laatste dagen maar ik vind dat mijn leven compleet is.wil mezelf niet verder kwellen en wil daarom stoppen.iedere keer weer krabbel je een stukje omhoog,lijkt het goed te gaan maar dan toch zet je jezelf weer voor schut.vind het nu tijd te stoppen.36 jaar op deze aardbol is voor mij genoeg.nu zullen ze me hoop ik missen,anders zullen ze me haten.
Datum:
09-08-2010
Naam:
Leon
Leeftijd:
36
Provincie:
Noord-brabant

UITWISSELINGSSTUDENT

ik ben nu als maatschappelijk assisten afgestudeerd. Ik mijn 3 jaars stage in het buitenland gelopen (het was een zeer fijne periode). ik ben al 2 maanden in België en ik wil terug naar het buitenland maar ik mag niet van mijn ouders. Ik heb heel lang gedacht wat ik kan doen. ik heb 3 keuzes: 1 hier blijven en verder studeren, 2 werk zoeken en werken en 3 vertrekken zonder iemand iets te zeggen want ik kan mijn ouders toch niet meer overhalen om toch te kunnen gaan.
De eerste 2 mogelijkheden zie ik totaal niet zitten. Ik ben het beu om altijd rekening te houden met iedereen, ik wil weg.. ..
door te blijven maak ik toch iedereen ongelukkig.
Datum:
09-08-2010
Naam:
tatjana
Leeftijd:
23
Provincie:
België

ff me Verhaaltje kwijt

Ik zit de laatste tijd al een beetje te denken over zelfmoord. Ik ben zelf 20 jaar maar ik zie het gewoon niet meer zitten. Iedereen heeft zijn eigen problemen maar die van mij stapelen zich op.

Scholing heb ik niet... VMBO KB maar... Ik wil wel verder studeren maar allen scholen zitten al vol... Thuis studie lukt me niet ben ik niet zelfstandig genoeg voor om me aandacht der zo op te richten dat het me zou lukken... Me pa zit er ook maar op te hameren dat ik weer naar school moet of moet werken... Ik wil naar school maar geen school heeft plek... Me pa heeft gezegt als je niks doet kan je het huis uit...

Tot laatst had ik weer een licht puntje in mijn leven... Maar het meisje waar ik alles voor wou doen vind iemand anders leuker... En ik was boos en zei dan weet ik niet of we vrienden kunnen blijven... Tot zo ver nog geen contact meer gehad met der ze neemt de telefoon niet op heb der een smsje gestuurt dat het me speet... Niets helpt. Ze zegt dat ze tijd nodig heeft... Maar ik wacht al een lange periode.. IIG lang voor mijn gevoel.

Ik weet gewoon niet wat ik moet doen,,, en zit te denken als ik dood ben is het toch niet erg want niemand zult mij missen..

Ik heb nadat het meisje heeft gezegt dat ze tijd nodig heeft en niet weet of ze vrienden wilt blijven ... Geen zin om ook maar iets te doen.. Als ik ga slapen dan hoop ik gewoon dat ik niet meer wakker word...

Sinds vandaag heb ik een besluit genomen toch maar te gaan kijken voor wat mogelijke manieren . Internet is aardig handig op dat gebied..

Datum:
09-08-2010
Naam:
Ano
Leeftijd:
20
Provincie:
Zuid-holland

Mijn leven 2

Ik sloot net mijn verhaal af met het wordt tijd dat ik weg ga.

Ik bedoelde ermee dat ik beter weg kan gaan naar een ander land, of gewoon de andere kant van nederland. Een nieuwe start maken. Misschien kan ik nog iets van mijn leven maken.En als ik het kan, kan jij het ook.
Datum:
09-08-2010
Naam:
Marianne
Leeftijd:
22
Provincie:
Zuid-holland

Mijn leven

Als ik zo eens rondkijk op de site realiseer ik mij dat mijn leven eigenlijk best wel goed is. Er zijn mensen veel slechter aan toe dan ik.
Toch voelt het voor mij niet zo.
Al zolang ik me kan herinneren werd ik gepest, elke week wel een keer geslagen. Ik droeg andere kleren en ik had blijkbaar een grappige achternaam. Toen ik naar de middelbare school ging wou ik een nieuwe start maken. De eerste 3 maanden gingenn goed. Toen werd mijn moeder ziek en ging het weer bergafwaarts. Mijn tijdperk van heen en weer rijden naar het ziekenhuis, huishouden en boodschappen doen, moeder verzorgen als ze thuis was en gewoon naar school was aangebroken. Ik was net 13. Jarenlang heb ik dat volgehouden. Ik deed alles. Werd alleen maar depressiever. Ik had ook al een zelfmoordpoging gedaan. Door iets wat ik toevallig hoorde op de radio ben ik er mee gestopt.
me moeder overleed toen ik 16 was. Daarna heb ik nog eens toe moeten kijken hoe de opa en moeder van mijn toenmalige vriend ziek werden en dood gingen.
Nu, in 2010, weet ik niet eens meer wie ik ben. Ik heb een vriend, waar ik echt gelukkig mee ben. Maar zodra hij weg is raak ik in paniek. Ik schaam me overal voor, ik kan niks goed doen en sloop letterlijk alles. Ik weet niks, voel me oliedom. Ik weet niet eens hoe ik lippenstift op moet doen.
Maar toch wil ik hier niet meer zijn. Ik heb haast geen contact meer met mijn vader. Mijn vriend heeft meer oog voor vissen. Hij gaat liever een week vissen in frankrijk dat dat hij met mij een avondje naar de bios gaat of uit eten. Ik heb hier niks. Loop al een half jaar bij het riagg, maar voel me alleen slechter.
Het wordt tijd dat ik weg ga. Heeft niemand meer last van me
Datum:
09-08-2010
Naam:
Marianne
Leeftijd:
22
Provincie:
Zuid-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.