Levensverhalen (pagina 627)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

kl

men zus woont al een tijdje thuis en zit sinds een paar dagen op mijn kap ze zegt dat ik moet kapot rotten in men bed of dat ik dood moet, dat ik dik en lelijk ben! zit ookk al een paar daagen met zelfmoord gedachten!!!! help me
Datum:
15-09-2010
Naam:
cindy
Leeftijd:
16
Provincie:
Limburg

ZELFMOOORDDD

aah ik wil zo graag zelfmoord plegen alles doet pijn vanbinnen ik ben in de steek gelaten door mijn ouders en ben zwerverrrrr. ik word gepest op school enzo ik kan het niet meer aan
Datum:
15-09-2010
Naam:
c
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-brabant

zelfmoord

ik word mijn hele leven al gepest en kan het niet meer aan ik wil zelfmoord plegen en ik ga het doen vandaag ik kan mijn leven niet meer aan echt niet meer het is te moelijk voor mij om door te gaan en iedereen die tegen mij zegt van dat moet je niet doen weet niet hoe zwaar mijn leven is ik heb alles verandert aan mezelf om te zorgen dat ik niet gepest word maar het heeft niets geholpen ik kan het niet meer ik wil niet leven zo dus vandaar ga ik zelfmoord plegen gr een meisje van 16 die het leven niet meer ziet zitten
Datum:
14-09-2010
Naam:
Suzanne
Leeftijd:
16
Provincie:
Drenthe

geschiedenis

Als ik terug denk aan mijn jeugd wordt ik altijd bedroefd.Zolang ik mij kan herinderen is mijn moeder manish-deperesief met meerder keren in het jaar psychoses.Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 5 jaar oud was en ik heb nooit een goed contact met mijn vader gehad.Op de een of andere manier is er nooit hulp voor mij geweest.Zodra mijn moeder ziek werd heb ik het zelf moeten doen.Mijn moeder stond onder behandeling van verschilende psychiaters die wel degelijk op de hoogte waren dat ik in het spel was.Maar geen hulp.Hoe vaak ik wel niet thuis heb gezeten zonder moeder zonder familie terwijl ik amper voor me zelf kon zorgen.Geen geld voor eten.Geen geld voor huur ( had geen eens het benul van dit soort zaken)water wat werd afgesloten....dat niemand van school of buren of familie iets heeft gedaan voor me blijft een raadsel.Maar ik heb het overleefd.Soms als ze ziek werd wist ze niet meer wie ik was,wilde ze mij verstikken of kwam ze me met messen achterna,ik heb me heel angstig gevoeld als kind bij haar in huis en nog heb ik angsten.Angst voor het donker, angst voor harde geluiden zoals muziek...Tot ong mijn 10de jaar heb ik afwisselend bij mijn moeder en soms bij mijn vader gewoont.Mijn vader is een alcoholist en bij het ontbijd nam hij al een glaasje vodka.Bij hem moest alles koek en ei zijn hij was een allemans vriend.Mensen vonden het een super vent, konden met hem lachen en niets was hem te dol.In de tijd dat ik bij hem was legde hij aan het begin van het weekend geld neer en vertrok om vaak pas op de woensdag weer thuis te komen.Dan had hij voor zichzelf chinees eten afgehaald en ik kon hopen dat ik bij de winkel genoeg goedkoop eten zoals afbak stokbroodjes had gehaald dan had ik ook nog avond eten.De laatste avond dat ik contact met hem heb gehad, had hij zich weer een stuk in zijn kraag gezopen.Hij kwam thuis en ik zat op de bank tv te kijken.Hij vroeg me wat ik in zijn huis deed en vroeg me waarom mijn geschifte moeder nog niet thuis was zodat ik daar weer kon zijn want hij was mij zat, ik was hem tot last.Ik met veel verdriet probeerde hem nog uit te leggen dat ze nog opgenomen zat en ik er niets aan kon doen dat ik bij hem was.Mocht niet baaten.Ik moest het huis uit, ik was zijn dochter niet meer.Klaar, daar stond ik dan op mijn sokken hartje winter zonder spullen op straat.Ik heb nog aangebeld, de tussen deur hoorde ik open gaan.Hij deed de deur bel uit.Ik ben toen naar mijn moeders huis gelopen, ben over de schutting geklommen en heb een ruitje ingeslagen had ik tenminste een bed om in te slapen.die had ik bij mijn vader ook niet er lag een matras op de grond dat was mijn kamer.Niet veel later ben ik bij vrienden gaan wonen en na een tijdje verschillende slaapplekken te hebben gehad dacht ik mijn plek te hebben gevonden bij mijn vriend.we hebben onze ups en downs gehad maar over het algemeen kan ik toch zeggen dat hij mij gelukkig maakte.maar nu niet meer, ik ben zwanger...en ik weet niet of ik nog verder wil.Kon het niet over mijn hart verkrijgen abortus te plegen maar ik denk er steeds meer over na, ik wil zelf ook niet meer, dus waarom mijn kind dit aandoen.Straks krijg ik ook een psychose het is namelijk erfelijk voor een deel.ik wil mijn kind dit niet aandoen.Ik kan niet leven met de gedachte dat de geschiedenis zich mogelijk gaat herhalen...
Datum:
14-09-2010
Naam:
ano niem
Leeftijd:
23
Provincie:
Anders

verdriet

ik heb zo'n pijn en verdriet dat men moeder 7september is overleden ik heb jaren voor haar gezorgd ongeveer 23jaar en ze is er niet meer en ik kan het niet verdragen echt ik lach maar men hart huilt ik weet ik heb een zoon van 19 met a.d.h.d en misschien komt het niet goed met hem maar momenteel met de begravenis wat een warreboel was en niet een die haast ooit naar haar omkeek waren op de begravenis en lieten geen traan en maar alles regelen en niet een die mij even wat aandacht schonk of even een schouderklopje geen een ben kapot als ik dood ben ben ik misschien weer bij haar ik weet het niet meer wat ik weet niet als ik dit kan verwerken sorry maar wat is er met me aan de hand groetjes
Datum:
14-09-2010
Naam:
sonja
Leeftijd:
46
Provincie:
Friesland

zelfdoding

ik zit nu al jaren te martelen om me eigen iets aan te doen van dde week was het me bijna gelukt toen had ik een trui om me keeet gedaaan en ei hard aaan getrokken maar de begeleiding die heeft alles in de hand ik wil al jaren doood ik heb al pilllen geslikt ik eben voor het spoor gaan staaan ik heb mijn polsen door gesneden ik heb ik heb mijn eigen in de brand gestoken ik weet niet watik allemaal heb gedaaan het is niewt meer normaaal maar ik heb een engel boven mijn hoofd die mijn niet weg wil laten gaaan ik baaalk er echt van ik heb zo iets van wat zal me lukken er moet tocgh iets zijn die mijn ken helpen he
Datum:
14-09-2010
Naam:
gracia
Leeftijd:
31
Provincie:
Noord-brabant

Lang genoeg

Ik heb lang gevochten voor iedereen, het nooit voor mezelf, soms had ik echt het moment nu is het so ver, heb me zelf vaak gesneden, ik ben jong, en myn verhaal zal veel mensen aanspreken> ik ben 14 jaar myn stiefvader is crimineel ben veel geslagen toen myn moeder met hem verkering kreeg deed hy heel lief, na enige tijd werd hy strenger en begon myn broers en my te slaan, Hy deed ons niet alleen lichamelijk pyn ik ben geestelijk ook geheel de grond in getrapt, Vanaf myn 8ste jaar werd het dus steeds erger, ik ging inplaats voor me zelf te vechten, voor iedereen om me heen te vechten, van mezelf dacht ik dat er togh niks terecht kwam, tot aan 3 maand geleden heb ik met die stieefvader in 1 huis gewoond. Ik heb toen weg gelopen en naar myn moeder gegaan, ik spreek myn moeder nu afentoe maar kom er niet meer, morgen ben ik jarig, en myn eigen moeder kan niet even langs komen, dat wil myn stiefvader niet, Dat komt hard aan, ik heb altijd alle shit van een ander over me geen gehad, Byna 15 jaar lang ben ik al bezig voor een ander, myn vriend en ik hebben besloten dat we samen meer tijd in onse relatie moeten steken en ik in mezelf, het gaat stukken beter, al ben ik wel heel erg moe. Ik ga het vol houden, en het redden maar ik heb er wel hulp by nodig. IK HEB HET MOEILIJK GEHAD MAAR MYN KANSEN ZULLEN KOMEN
Datum:
14-09-2010
Naam:
anne
Leeftijd:
14
Provincie:
Drenthe

soms niet meer willen

ik wil soms niet meer
omdat me moeder een tijdje geleden is overleden:S
en ik mis dr zo erg
en ik ben me broertje en zusje ook kwijt,
die willen niet meer met me omgaan
ben bang,,
ik moet nu alleen verder
en ik weet niet hoe:S

liefs kim
Datum:
14-09-2010
Naam:
kim
Leeftijd:
19
Provincie:
Drenthe

weg van iedereen

ik hou het niet meer vol. ik weg van iedereen en mensen begrijpen me niet het liefds wil ik doodgaan.
Datum:
14-09-2010
Naam:
anoniem
Leeftijd:
16
Provincie:
Overijssel

zelfmoord

ik ben iemand die het hele moeilijk heeft: mn pa is al 4 jaar ziek dus mn ma doet alles alleen, ze doet altijd heel chagrijnig tegen me. ik heb bijles en bakken huiswerk en als me ma tegen me praat is het van is je huiswerk al af ik kom zo in je kamer kijken als het niet netjes in gaat je eerst komende feestje niet door. ik mag bijna nooit iets voor me zelf doen en als het mag moet ik 5 uur weer thuis zijn! kom op zeg ik ben al elf geen 7! mn moeder trekt mn broertje ook met alles voor en als er iets mis is krijg ik altijd op mn donder ookal heb ik niks gedaan... als ik zelfmoord pleeg ooit dan wil ik graag zeggend a tik van mn vriendje en mn virendinne hou en jullie nooit vergeet en ook niet andersom hoop ik
kuusjehhs
Datum:
13-09-2010
Naam:
wil je wel weten
Leeftijd:
11
Provincie:
Noord-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.