Levensverhalen (pagina 523)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

De doorzetter

Lang geleden lag ik in de bossen met een fles whiskey en een mes in me handen, wetend dat ik ik er er eind ging maken, door mijn polsen door te snijden, met snelstromend bloed. Ik had een hamer bij de de hand om mij zelf bewusteloos te slaan.

Wat ik 20 jaar geleden niet heb op kunnen brengen, bekruipt me weer.

Ik heb ongeloofelijke zin om er een eind aan te maken. Waarom?

Deze hele wereld bevalt mij niet!
Er zijn heel veel leuke mensen ok...
Maar ik tref net altijd net die niet leuke mensen... So be it!
Ligt het aan mij of aan hun?
Het ligt aan mij.
Ik kan mijzelf niet manuvreren anymore, dus enige optie is om uit te stappen.

Kutwereld en kutmensen waren mijn trefwoorden.

Datum:
02-04-2011
Naam:
Bertus Bolknak
Leeftijd:
42
Provincie:
Groningen

ik ben in shock

na school ben ik eens opgewacht door vijf 20gers die zijde dat ik hun vriend had geslagen ik zij dat ik dat niet had gedaan maar ze geloofde mij niet ze zijn met hun vijven op mij gevlogen en hebben me geslagen de pijn was niet zo erg maar ik was vooral in shock elke keer als ik alleen ben geraak ik in shock bang om die mensen terug tegen het lijf te lopen wat moet ik doen
Datum:
01-04-2011
Naam:
shock
Leeftijd:
13
Provincie:
België

Kapot van binnen

Heel mijn leven is een hel. Van positieve momenten tot heel veel negatieve momenten. Als ik me dan weer een beetje goed voel gebeuren er weer vreselijke dingen.

Ik pak alles verkeerd aan zit echt serieus overna te denken om te stoppen met dit leven. Het doet te veel pijn. Steeds weer al die dingen die mislukken en verkeerd lopen. Mensen roddelen over me terwijl ze me niet eens kennen. Blijkbaar zie ik er niet verkeerd uit. Dus genoeg aandacht van mannen dan is Soms positief maar de laatste tijd als ik me daar positief bij voel komt de klap naderhand als er weer roddels rondgaan.
Ik wil dit niet meer. Ben er klaar mee.
Datum:
01-04-2011
Naam:
Mislukkeling
Leeftijd:
30
Provincie:
Noord-brabant

Broer

Eind januari kwam ik thuis en vertelde mijn vrouw dat mijn broer er niet meer was. Hij had zelfmoord gepleegd. Hij had een touw gekocht, en zichzelf eraan opgehangen. Mijn broer was drie jaar jonger dan ik, ik ben zelf 36.
Hij had een goede opleiding, een HBO gedaan. Toen hij klaar was werd hij op een groffe manier gedumpt door zijn vriendin. Daar is hij nooit helemaal overheen gekomen. In de tien jaar erna kwam hij niet aan het werk en zat hij altijd in de schulden. Uiteindelijk ook in de schuldsanering. Hij kwam in een traject waarbij hij werk moest accepteren, en hij werkte toen toch een jaar voor de dierenambulance, en daarna een jaar voor een regionale TV zender. Dat deed ie eigenlijk heel erg leuk! De baas van de TV zender is op zijn begravenis geweest en gaf aan dat hij mijn broer als een fijne vent had ervaren.
Een jaar geleden kwam hij ineens met een wild verhaal: hij had vliegende schotels gezien. Kort daarop vertelde hij ons dat er een sekte achter hem aan zat. Het was niet mogelijk om ons er concreet iets van te laten zien, maar hij was ervan overtuigd dat ze hem met microgolf wapens op afstand bestookten. Als je hem niet geloofde, dan verbrak hij het contact. Als je zei dat je het wel geloofde, dan wist hij ook niet goed wat hij er verder mee moest.
Het ging steeds slechter, ook zijn vrienden hadden moeite om het contact in stand te houden. Een paar dagen voor zijn dood is mijn vader met mijn moeder nog naar hem toe geweest. Een hele reis, vooral omdat mijn moeder jong dementerend is (ze is pas 65 geworden). Hij zag er toen slecht uit, maar hij maakte wel contact en mijn vader zegt achteraf: ik heb het niet kunnen zien, maar hij was aan het einde van zijn latijn.
Een paar dagen daarna dronk mijn broer nog een biertje met iemand die een verdieping onder hem woonde. Daarna zette hij knalharde muziek aan. De volgende dag schalde die muziek nog, en toen belde zijn huisgenoot de politie. Die kwam uiteindelijk via een hoogwerker zijn appartement binnen. En daar hing hij. Aan een stuk sleepkabel. Ik ben kort daarna in zijn appartement gaan kijken. De wikkel van de kabel lag nog op zijn tafeltje, en de strop lag er nog. En verder was het een grote chaos in zijn appartement.
Kort na deze gebeurtenis verslechterde mijn moeder enorm, zij zit nu in een verpleeghuis. Mijn vader was al bekend met een ritmestoornis, maar deze week bleek het hartfilmpje niet goed en nou moet hij binnenkort een hart-catheterisatie ondergaan.
Mijn broer was zeker geen heilige, hij was moeilijk in de omgang; heel snel boos en hij verbrak snel al het contact. Maar het was ook een lieve vent. Vroeger zaten we samen in bad, we gingen samen op stap, op vakantie; ik heb zo ontzettend veel met hem meegemaakt. Fijne dingen en vervelende dingen. Zo is het leven. Maar nu is hij er niet meer. Het kan nooit meer anders. Er is geen weg hier uit. Het drukt een zwarte schaduw op het leven van mij en mijn vader en moeder, en ook op dat van zijn vrienden. Ik kan mijn werk niet zo goed doen als ik zou willen en ik ben niet altijd zo goed in staat om echt te genieten van mijn 6 maanden oude dochter. Het is gewoon verschrikkelijk om zoiets mee te maken, ik kan het niet anders zeggen.
Datum:
01-04-2011
Naam:
Niels
Leeftijd:
36
Provincie:
Gelderland

Wat moet ik doen?

Ik ben een meisje van 16 jaar oud. Ik heb mijn hele leven lang al geen liefde gekent van mijn ouders. mijn ouders doen netalsof ik niet besta. iedere x als ik thuis kom van een lange dag school of stage krijg ik hier gezeik thuis, hele grote ruzies. gewoon om niets, echt letterlijk niets. mijn vader moet gewoon elke dag iets te zeiken tegen mij hebben. het lijkt wel of hij me alleen maar kapot wilt zien gaan, dan positiever te worden.
hierdoor voel ik mijn eigen niet lekker in mij vel en kan ik mij eigen niet goed concentreren op school. ik dwaal iedere x weg met mijn gedachtes naar de woorden die mij vader&zus tegen mij zeiden.
ik kom met een naar gevoel thuis en ik ga er ook mee weg. in mijn verleden heb ik niet zo'n beste tijd met mijn vader meegemaakt. hij zei vaak tegen mij had ik je maar nooit gemaakt en was je mijn dochter maar niet. hierdoor ben ik vaak gaan na denken over zelfmoord en had het enkele keren geprobeerd. ik heb het gevoel dat er niemand is voor mij die na mij luisterd. met enkele vriendinnen heb ik het ook al over gehad. maar als ik het verhaal dan had verteld.. kreeg ik maar een vaag antwoord of zaten ze in hun telefoon. ik wil niet het verhaal vertellen, en dat er dan toch niemand na mij luisterd, voorwat lieten ze mij dan het verhaal vertellen? als ze toch niet geïntereseerd in mij waren.. ik voel me eigen zo eenzaam.. niemand die mij begrijpt of ziet dat ik helemaal naar de klote ga. met mijn moeder heb ik het ook wel eens over gehad hoe ik mijn eigen voel en wat ik moet doen, maar die zegt dat ik mij eigen niet zo aan moet stellen en dat het meestal wel mijn eigen schuld is. iedere dag denk ik wel aan de woorden die mij vader&zus tegen mij zeiden. een dag voor de trouwdag van mijn ouders kreeg ik ruzie met mij zus via de telefoon, me zus zei ongeveer het zelfde wat me vader ook tegen mij had gezegd. ze zei was je mij zusje maar niet, jij hoort niet bij ons. door jou hebben mij ouders vaak ruzie, en voelen ze zich eigen klote.. dus ik stuurde haar als ik jou zusje niet ben en ik toch alleen maar voor problemen zorg, dan is het maar beter dat ik er dan ook niet meer ben. stuurde ze terug ja pleeg maar zelfmoord dan zijn we tenminste van jou af, dit raakte mij echt het meest. die zelfde avond heb ik nog in mijn polsen gesneden met hoop dat ik er de volgende dag niet meer zou zijn.. maar het lukt maar niet.. echte vriendinnen heb ik nooit gekend. ik weet niet wat ik moet doen, praten met mijn ouders lukt niet omdat het dan uitloopt op ruzie. ik denk vaak dat de enigste oplossing is dat als ik weg ben dat alles dan beter gaat met hun. ik wil helemaal niet meer zo leven. elke dag gezeik, hele dagen gestrest. school lijdt eraan toe. ik slaap dagen lang slecht, omdat ik naar een oplossing zoek die mij helpt van alles af te komen....
Datum:
01-04-2011
Naam:
Jessica
Leeftijd:
16
Provincie:
Gelderland

geen titel, geen opzet, dit is gewoon hoe het voelt

ben 17, gewoon normaal en heb niks om voor te leven. zit er steeds vaker aan te denken....
krijg niet de liefde die ik hoop te krijgen en het enige waarvoor ik leef is de hoop dat het ooit beter wordt. word langzaam depri, ga veel drinken,. hoe de fuck ga ik ooit onder aandacht brengen dat ik ook aandacht verdien.

Voor sommige mensen ben je een gewone jongen, die uitgaat, drinkt en doet.
en dan zit je om kwart over 12 dit te typen.

dit is zo moeilijk om te doen. Liefde, een vriendin, is dat het gene waar een jongen zo over zou moeten praten?

ik ben rusteloos en denk dag en nacht over het leven en andere nutteloze dingen.
ik wijs meisjes af omdat ik er vaak niet goed mee kan omgaan; en hoogst waarschijnlijk bindingsangst heb.
ik wil niet dood

Verdien ik geen aandacht, geen liefde?

als dit verder gaat stop ik ermee,
ik krijg langzaam het idee dat het geen verschil zou maken.
Datum:
01-04-2011
Naam:
laurens
Leeftijd:
17
Provincie:
Anders

bang

ik wordt vergeten. ik ben alleen. blijkbaar moet je in deze maatschappij een rotmens zijn, die geen rekening houd met andermans gevoelens, en recht voor z'n raap zijn om aandacht te krijgen. gewoon lief en aardig en zorgzaam is niet genoeg meer. IK BEN EENZAAM! er kwam NIEMAND op mijn 21e verjaardag. ze waren allemaal "moe"... klotevoorbeeld, want je denkt: "waar maak je je druk om?" maar zo gaat het altijd! Ik ben het zo zat... ik kan mezelf niet uitnodigen, en ik kan mensen niet dwingen plezier met me te hebben. ik vind mezelf "normaal" maar misschien ben ik niet wie ik in de spiegel zie... misschien moet ik er maar mee kappen? Ik ben bang. bang voor alles, inclusief eenzaam en alleen sterven. Zelfs aan de andere kant wacht er niemand op me. dilemma dilemma...
Datum:
31-03-2011
Naam:
Bettie
Leeftijd:
21
Provincie:
Limburg

Het begon met die eerste snee...

Vanaf de basisschool ben ik gepest. Het begon heel onschuldig, maar hoe ouder we werden, hoe vaker ze me in elkaar sloegen.
Ook hebben ze me eens proberen te verdrinken, omdat zij daar lol in zagen.

Ik dacht dat het op de middelbare school wel anders zou zijn, maar nee hoor. Ik was nog steeds even lelijk, even dom, net zo min geliefd als altijd. Vrienden maken ging moeizaam.
Zo langzamerhand kreeg ik het idee dat het echt alleen aan míj lag. Als ik in de spiegel keek, vond ik mezelf te dik.
Daarom begon ik met afvallen.

Eerst een klein beetje. Gewoon minder snoepen. Maar mijn zelfbeeld verslechterde steeds meer, dus de kilo's moesten eraf.
Ik voelde me eenzaam, in mijn strijd tegen de kilo's die maar niet goed lukken wilde. Ik begon mezelf te snijden. Steeds meer, steeds erger, omdat ik alleen maar mijn eigen bloed wilde zien.
Door het snijden verdween de innerlijke pijn eventjes.

Onlangs heb ik professionele hulp gezocht; ik heb manische depressie. Maar het is maar een woord... en nu 'het' een naam heeft, ben ik er nog banger voor.
Datum:
31-03-2011
Naam:
Elisabeth
Leeftijd:
17
Provincie:
Overijssel

Zelfmoord

Ik heb me iedereeen ruzie de laatste tijd op school tuis met me vrienden. Ik ben zindskort ook me zelf gaan snijden bij me pols en me arm ik rook nu ik vin me zelf te dik ik heb anorexia ik ben 160cm en weeg43 iedereen zegt dat ik noet gaan etenen stoppen met alles wat ik doe behalfe met me leven ik zit al 4 weeken aan zelfmoord te denken aleen een juf weet dit en me vriendje meer mensen niet me ouders ook niet ik bn echt helemaal klaar met me leven en wil gw DOOOOOD!!
Datum:
31-03-2011
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
12
Provincie:
Noord-holland

Alles mis

3 jaar geleden is mijn opa overleden aan kanker, toen begonnen al mijn problemen.
1 maand later gingen mijn ouders uit elkaar, toen ben ik met mijn moeder bij mijn oma gaan wonen en daar is het huis in de fik gevlogen.
Bijna levend verbrand gelukkig niemand dood gegaan.
Nu heb ik een stiefvader die een klootzak is en heel veel problemen met mijn vriendin.
Zij is eigenlijk degene waarvoor ik nog leef.
Ik weet niet wat iik moet doen als ze het uitmaakt...
Kan iemand mij helpen of heeft iemand tips? alvast bedankt
Datum:
30-03-2011
Naam:
-
Leeftijd:
14
Provincie:
Zuid-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.