Levensverhalen (pagina 353)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

.

alles loopt goed af!
als het niet goed is, is het nog niet afgelopen.
Datum:
03-11-2012
Naam:
Thijs
Leeftijd:
13
Provincie:
Zuid-holland

ik ben al dood

Beste mensen,al 26 jaar geleden ben ik als een zombie uit een verdoving gekomen. Mijn lijf leeft nog ,mijn ziel is dood. Dit is geen leven. Ik probeer door te gaan,maar het is gruwelijk om te leven terwijl mijn geest al dood is. Niemand ziet iets aan mij. Ze zeggen: je leeft toch! ze vergissen zich. Als het zo verdergaat is mijn leven na de verdoving (operatie in 1987)voorniets geweest. Zo hoop ik dat ik vlug een natuurlijke dood sterf. Zelfmoord kan ik niet. Mijn ouders hebben zeer veel gedaan voor mij en het mag niet dat ze mij zouden vinden. Ze houden vanmij zoveel dat ze het niet zouden overleven. Daarom blijf ik rondzwerven,troosteloos,doods. Zoiets wens ik niemand toe.
Datum:
03-11-2012
Naam:
henk
Leeftijd:
43
Provincie:
België

Waarom is het zo erg, als je eraan denkt.

Ik ben jong, maar ik heb veel meegemaakt en geleerd. Ik wilde zelfmoord plegen en misschien wel nog steeds. Maar ook wacht ik gewoon elke dag op de dood. Ik vraag me af waarom mensen niet willen dat je zelfmoord pleeg want wat is dan wel een oplossing of wat als je gewoon dood wilt? Is het dat je dan geen toekomst heb gehad of dat je niet van je leven heb kunnen genieten. Ik ben 15 en eigenlijk ben ik nu in de toekomst van het verleden, en ik heb wel van mijn leven kunnen genieten. Maar ik voel gewoon dat er een einde aan komt.
Datum:
03-11-2012
Naam:
Zaria
Leeftijd:
15
Provincie:
Utrecht

Soms is het teveel

Sinds de zelfmoord van mijn nonkel heeft mijn mama het heel moeilijk gehad het is zo'n 14 jaar geleden .
Sinds dien is mijn vader aan een drank probleem geraakt .
Hij werd agresief naar mijn moeder , naar mij , naar mijn grote broer , naar mijn kleine broertjes.
ik heb veel nachten gehad dat ik wakker heb gelegen ik kon niet slapen want ik hoorde dat mijn mama veel pijn had , ze is paar keer van de dood ontsnapt , door zijn drank probleem is veel schade gebeurt .
Hij had mijn moeder een blauw oog geslage en ze durfde me gewoon niet meer aan school te kome hale ik zit toen nog in het lagere school , mijn schoolpunte die ware slecht , omdat ik te weinig slaap had stress en gewoon geen zin meer had in alles.
jaren ging het zo voort tot ik 12 jaar was kwam juist thuis van mijn middelbare school , mijn mama had pille genome en veel wodka bij gedronke ze zelfmoord plegen ze was het zo moe , dat ze werd mishaldelt , de politie deed er gewoon niks aan !
ik heb de politie gebeld en ze zijn de slaapkamer van mijn mama moete kome opebreken ze is naar ziekenhuis gegaan voor haar maag te late leegpompen , ik werd geplaats in pleeggezin wat ik helemaal niet leuk vond ! het was daar zelfs heel slecht !
Mijn vader moest stoppen met drinken , hij is nu al 3 jaar gestopt , maar hij blijft ng steeds agresief tegenover onze familie en mijn mama kan niet scheiden zegt ze of we zitte in de schulde
ik kan niets goed doen voor hem , hij heeft 12 jaar al van mijn leven kapot gemaakt en nu licht hij nog steeds mij klein te maken

Het is gewoon teveel voor me , ik weet gewoon niet meer wat te doen.
Datum:
02-11-2012
Naam:
Jullie
Leeftijd:
15
Provincie:
België

zal iemand me missen

het lijkt net of niemand om me geeft ze negeren me of ze doen of als ik niks doe terwijl is zoveel doe. maar ze denken dat ik niks daardoor wordt ik geslagen niemand geeft iets om me alleen me opa de rest moeit hun geen flikker wat er met me gebeurd. zoe iemand me missen denk ik de hele tijd?
Datum:
02-11-2012
Naam:
ruben
Leeftijd:
14
Provincie:
Utrecht

zodra ik,van je hou, verdwijn je uit mijn leven

Ik was 23 kreeg een relatie cq verhouding, 4 jaar lang, dat was leuk, ik was redelijk gelukkig, toen ik 27 was hij ging scheiden en we gingen samenwonen, ook dat was leuk,we hadden het goed, maar in 1998 werd er kanker geconstateerd , met uitzaaiingen maagkanker,prognose was nog 3 mnd, het werden er 11 hele zware maanden, zoals je zult begrijpen. Ik was kapot, eigenlijk een jaar niet geslapen. Na zijn overlijden, heb ik 3 jaar nodig gehad om te herstellen en te verwerken.

Het leven gaat door, zeggen ze, dat is ook zo heb dagen bij zijn graf gezeten, wilde niet meer leven.
Ondertussen had ik een paardje gekocht waar ik weer een zorg had voor. Helaas werd het paardje ziek en moest het naar vele da kosten laten inslapen.
In 2004 kreeg ik weer een relatie, nou ja dat dacht ik, helaas, hij hield nog van zijn ex.
In die zelfde periode vond ik een lief katje, die al gauw voor een 7 tal jongen zorgde, 1 ervan was bijzonder, een manneke, zo lief en ondeugend, dat bracht me weer leven in huis. Hij maakte kastjes open, roofde eten van mijn bord, maar bovenal hij was zo lief, helaas, 4jr later werd er een gezwel ondekt bij de lever en 3 mnd later was hij dood.
Ondertussen had ik ook weer een nieuw paardje gekocht, nu dat gaat goed.
Ik heb mijn lieve kleine hondje in februari 2012 laten inslapen, gelukkig ze was 15.
Doet pijn maar acceptabel.
Nu is een huis zonder hond geen huis, dus weer een nieuwe hond gevonden die een leuk plekje zocht. Een kleine zwarte kremin, dus wandelen met het diertje.

Daar vond ik de man van mijn dromen.
Heel even mocht ik voelen hoe het is om weer en iemand te houden, ja je raad het al, hij heeft niet het juiste gevoel.


Nu wil het dat ik ook nog werkeloos werd in januari 2012, waardoor mijn financiën er zeker naar 9 mnd niet erg florissant bij staan. Nu sta ik voor het moment dat ik ook mijn paardje = mijn kind moet verkopen.
Mijn huisje moet verkopen en ik het niet meer zie zitten.

Ik wil dood, ik ben moe, ik trek het niet meer.
Niemand weet het, ik denk aan mijn ouders en mijn zusje, maar of dat me tegen houd. Tot nu toe wel, maar ik heb niet veel meer nodig.
In herinnering, mijn allerliefste partner, mijn allerliefste paard roxy, mijn liefste kat Ratje en mijn lieve trouwe viervoeter Kimmetje.
Ik mis jullie zo.


Datum:
02-11-2012
Naam:
evd
Leeftijd:
45
Provincie:
Gelderland

Na jaren vechten

lukt het me maar niet op uit mijn psychische problemen te komen en zie maar een oplossing. Ik weet alleen nog niet hoe want mijn man heeft mijn medicijnen onder beheer dus daar kan het niet mee. Ik ben voor de rest denk ik te laf, dus ik modder maar heel ongelukkig door
Bink

Datum:
02-11-2012
Naam:
Bink
Leeftijd:
42
Provincie:
België

Slapen

Alles begon zo een 2 maand geleden, ik was juist terug van het mooie Griekenland, mijn thuis.. Nog geen week later vertrok m'n vriend samen met 6 van zijn vrienden naar Cherso.. Hij boekte de reis toen we al samen waren, dit was een grote steek voor mij, vooral omdat ik naar huis wou, samen met hem. Hij wist natuurlijk niet wat er mij te wachten stond, evenmin deed ik..
Het verhaal begon al een lange tijd geleden, toen mijn meter stierf. Ik zag haar als mijn moeder. Mijn redder in nood.
Toen ik 10 jaar was kreeg ik te horen dat ze kanker had, en elk jaar opnieuw kregen we te horen dat ze sterven zou. 6 jaar aan een stuk.. Elke keer was ze weer sterker dan die kanker! Tot vorig jaar in mei..
Mijn sterke meter vol passie en vuur was veranderd in een vrouw dat niemand herkende, zelf ik niet.. Ze verliet de wereld als de vrouw die ze niet had willen worden. Ze had zich overgeven aan de ziekte die ze had. Ze verliet iedereen, buiten mij..
Zot of een gave? Niemand zal het me ooit met zekerheid kunnen zeggen.
5 maand na haar dood was ze er plots weer. Weer de vrouw die ze was, sterk en vol vertrouwen. Ik was compleet in de war.. Ik bezocht nog maar juist haar graf en nu zat ze naast mij op bed? Maanden lang verzweeg ik het voor de wereld tot ik plots besefte dat het niet normaal was. De enige die mijn pijn en geheim kende, was mijn vriend. En hij liet me in de steek om te gaan feesten en drinken met zijn vrienden, terwijl hij mijn gevoelens kende. Ik liet het aanslepen tot nu..
Nu ben ik het meisje dat niemand nog herkent, die geworden is wat ze niet wou zijn. Het meisje met de 'donkere' gedachten. Het onderwerp voor praters.
Mijn dag bestaat uit slapen, wenen en piekeren, meer als dat doe ik niet.
Toen m'n vriend één dag weg was naar Cherso besloot ik mijn echte moeder de waarheid te vertellen over wat ik zag.. Zij begon meteen te roepen dat ik gek was en belde de dokter. Na een lang gesprek met de dokter was die er van overtuigd dat ik opgenomen moest worden omdat ik suïcidaal gedrag vertoonde. Niet lang daarna moest ik praten met allerlei dokters, psychiaters en sociaal werkers. Het enige dat ik tot nu toe hoorde is: je hebt een psychose en een depressie. Je hebt dringend hulp nodig.
Hier zit ik, in mijn kamer, nog steeds depressief en zonder hulp. Het liefst van al zou ik afscheid nemen van heel de wereld en doen wat ik nu al 1.5 maand doe: slapen.
Datum:
02-11-2012
Naam:
Anouck
Leeftijd:
18
Provincie:
België

uitzichtloos bestaan

ik vind al een aantal jaren dat mijn leven voorbij is. Dat is begonnen na mijn scheiding.
Was voor mij een grote schok, als ik ergens niet aan twijfelde dan was het wel aan zijn liefde voor mij maar hij bleek dus zelfs nooit van mij gehouden te hebben. Dat was althans wat hij zei. het was een hele nare vechtscheiding waarbij hij voor mijn gevoel opzettelijk heeft geprobeerd mij zoveel mogelijk kwaad te doen. iets wat ik dus totaal niet begrijp. Ik ben er financieel erg op achteruit gegaan en behoor tot de nieuwe armen. Anderen zien dat niet zo maar zij leven niet mijn leven. Maar als je loon, waar je hard voor moet werken, alleen opgaat aan woonlasten, verplichte verzekeringen en eten en er blijft verder niets over om eens iets leuks te doen, je koopt nooit kleren, gaat niet naar de kapper en moet je altijd zorgen maken of je het de komende jaren wel blijft trekken dan vind ik dat je leeft in armoede. Hulp heb ik de eerste jaren wel geprobeerd te krijgen maar wordt overal voor afgewezen. Ik zie ook geen verbeteringen voor de toekomst dus zal de rest van mijn leven in armoede moeten blijven leven en daar heb ik dus geen zin in. ik kan niet mee doen. Niemand weet dat ik allang de beslissing heb genomen om er zelf een einde aan te maken want daar praat ik nooit over. iedereen vindt me zo sterk en flink maar ik doe gewoon wat nodig is om voor mijn kinderen te zorgen omdat die nog niet voor zichzelf kunnen zorgen. Ik knok dus en men vind mij sterk maar ik leef dus alleen nog vanwege mijn kinderen en zodra die voor zichzelf kunnen zorgen stap ik eruit want dan zit mijn taak erop
Datum:
01-11-2012
Naam:
esther
Leeftijd:
48
Provincie:
Gelderland

Zwaar leven

Ik vind mijn leven moeilijk en zwaar.
Ben nooit echt gelukkig geweest. Mijn familie zit verspreid over de hele wereld. Ik voel me alleen. Ook al heb ik vrienden. Familie zijn belangrijker voor me. En die heb ik niet in Nederland! Ik mis ze echt heel erg! En ik weet ook dat ze me missen. Ik wou dat ze hier op dit moment bij me zijn en mij gerust kunnen stellen met alles wat ik in mijn leven mee maak.

Veel mensen op de wereld denken alleen aan zichzelf! En dat stoort me. Als je iets hebt meegemaakt praten ze alleen maar makkelijk erover terwijl ik er mee zit!

Ze zeggen dat alles goed komt! Ook al is dat wel zo. Maar als ik gewoon wil huilen ofso. Laat me dan gewoon even met rust!

Iedereen denkt dat ik gelukkig ben! Das alleeën maar de buitenkant! Van binnen weten ze het niet wat ik allemaal mee maak.
Zoveel informatie of situaties die ik moet gaan verwerken.

Datum:
01-11-2012
Naam:
Stephanie
Leeftijd:
22
Provincie:
Noord-holland
Praat erover!
Logo Stichting 113 Zelfmoordpreventie
0800-0113
Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.