Levensverhalen (pagina 352)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Kappen

Ik ben al drie jaar tegen de steeds terug kerende gedachten aan zelfmoord aan het vechten. Ik heb het overleefd tot nu toe. Alleen maakt mijn omgeving het f*cking moeilijk voor mij om vol te houden. Mijn broertje noemt me steeds dik terwijl ik zo weinig eet dat ik van de week bijna flauwviel. En mijn beste vriend waar ik ook nog eens verliefd op ben geeft me een vijf voor uiterlijk een vier voor kleding en een vijf voor innerlijk. Dat komt hard aan. Ik weet niet hoe ik daar mee om moet gaan. Ik wil dan niet dood maar als het kan maakt het me even niet uit. Ik wil gewoon dat er mee wordt verteld over zelfmoord gedachten. Het is niet iets waar je snel vanaf kan komen. Het blijft altijd een deel van je alleen beseffen zo weinig mensen dat.
Datum:
08-11-2012
Naam:
Desiree
Leeftijd:
15
Provincie:
Flevoland

ik wil dood

Hallo ik wil dood maar ik heb er ook een reden voor ik wordt soms gepest omdat ik te dik ben volgens hun en ik wordt uitgescholden voor hoer en zo ik voel me gewoon niet meer op me gemak zelfs niet bij mijn ouders alleen bij mijn vriendje kan ik mij zelf zijn ik kan hem vertrouwen en hij begrijpt mij ook maar ik durf hem niet te vertellen dat ik zelfmoord wil plegen zouden jullie mij a.u.b. kunnen zeggen wat ik kan doen
Datum:
07-11-2012
Naam:
anoniempje
Leeftijd:
12
Provincie:
Drenthe

mensen, zelfmoord is echt geen uitweg:)

ik heb hier een beetje rond zitten te lezen en ik vind het heel erg dat mensen serieus aan zelfmoord denken. vroeger, toen ik nog een klein meisje was werd ik bijna iedere dag mishandeld door me moeder en had toen ook de neiging om me zelf te doden maar durfde het niet:) maargoed dat terzijde. ik ben zelf gelovig. ik geloof in het hiernamaals. ik geloof dat zelfmoord geen uitweg is want in mijn geloof is zelfmoord ten strengste verboden. god heeft jou een leven gegeven en hij is dan ook de enige die je leven weer van je afneemt. anders bega je een heel groot zonde als je aan zelfmoord doet. ik geloof er ook in dat we met een reden op de wereld zijn.GEDULD is iets heel belangrijks en moois, hoe moeilijk je het ook hebt, heb geduld en verlies je geloof in god niet. ik zelf heb ook geen perfect leven( wie nou wel?) als ik iets ergs meemaak of als ik me totaal niet goed voel zoek ik steun bij god.. ik ga me dan meer in me geloof verdiepen (islaam) ik luister dan bijv naar de koraan (zo rustgevend) en dan op de 1 of ander manier voel ik me veel beter.. dan boeien mij al die ellendes die ik meemaak niet meer zo. ook als ik aan het bidden ben (wat ik overigens niet elke dag doe) voel ik echt dat god met me is en dat ik echt contact met hem hheb op dat moment en dat hij naar me kijkt ofzo, ik word daar erg emotioneel van zo mooi gevoel is dat. al deze dingen geeft mij steun dat de ellende die we allemaal meemaken voor even is en dat het weer goedkomt.. mischien niet in dit leven, anders wel in het hiernamaals. je bent niet alleen. wees sterk en accepteer dat sommige dingen eenmaal zo zijn in je leven. heb vooral geduld en zoek steun (bij god) ik hoop dat het allemaal weer goed komt:)
Datum:
07-11-2012
Naam:
anoniempje
Leeftijd:
25
Provincie:
Noord-holland

Ik weet er niet meer..

Soms heb je dat wel eens. Je voelt je gewoon niet lekker. Je voelt je niet thuis in deze maatschappij.. Je probeert toch een soort van seintje naar mensen te sturen maar niemand begrijpt het, behalve je ouder maar daarvan wil je het juist weer niet dat ze er voor je zijn. Je wilt hulp maar je schaamt je er voor. Ik voel me alleen en heb momenteel zoveel hart pijn, dat ik gewoon niet meer wil.. Ik vind niks leuk, heb het gevoel dat de wereld toch doorgaat zonder mij, wat doe ik hier dan? Ik ga niet meer na school elke ochtend sta ik oo en barst ik in huilen uit.. Dag in dag uit heb ik dit gevecht.. Ik denk elke dag ik wil niet meer ik wil gelukkig zijn. Maar ik kan het niet omdat ik enigst Kind ben ik wil men ouders dit niet aan doen.. Maar diep van binnen ben ik dood ongelukkig..
Datum:
06-11-2012
Naam:
Melissa
Leeftijd:
19
Provincie:
Overijssel

Hoelang nog voor mijn einde?

Ik hoop dat mijn moeder dit niet leest, dat wil ik haar niet aan doen. Ze doet al zo veel voor me!

Het begon al op de basisschool. Ben daar gigantisch gepest. Toen VMBO ook weer, zelfs mn mentor deed mee. Toen op 5-5-2010 kwamen mijn ouders er mee dat ze gingen scheiden en dat het huis waar ik bijna mn hele leven in heb gewoont (ik kwam daar toen ik ong. 8 maanden oud was) verkocht moest worden omdat het dan te duur zou worden.
Nou mn ouders zaten al gigantisch krap qua geld i.v.m. faillet gaan van mn vader's zaak dus ik vroeg me al af hoe ze dan in godsnaam het zouden redden als ze gescheiden waren.

Ik heb ADHD dus voor mij zijn grote veranderingen in het leven heel lastig te verwerken. De scheiding en alles heb ik dus ook pas net een maand, misschien 2, verwerkt.
Nou fijn en alles. Tot school lief nog chaotischer werd, ik dus rommeliger in m'n hoofd, nou veel gebeurt en ik had besloten te stoppen met school en een jaartje te gaan werken.
Ook dit ben ik nog bezig te verwerken.
Nee komen ouders lief met het feit dat ze elkaar wel heel erg missen en allebij diep in de financiele shit zitten, en dus besluiten weer te gaan samenwonen! DANK U!! Heb ik dus voor niks bijna 2 jaar in de shit gezeten!!!

Nu gaan we met zn 4en (ook mn oudere broer) in een super klein huis wonen. Ik ben doodsbang voor mn broer en zijn reacties. (Als blikken konden doden was ik er al lang niet meer, was het maar zo'n feest.)

Om een lang verhaal niet nog langer te maken; ik leef al bijna 8 jaar met zelfmoordneigingen maar deed het toch maar niet omdat ik het mn ouders niet wil aandoen dus dan nog maar wat jaartjes in een hel leven en faken dat het goed gaat. Ik loop al (een langere tijd) bij bureau jeugdzorg maar die zien niet echt in dat er toch wel spoed achter gezet moet worden terwijl ik het toch wel een aantal keer heb duidelijk gemaakt dat het steeds slechter gaat.

Nu heb ik geen idee hoe ik dit gedoe met mn ouders ga overleven, maar mn ouders mogen mijn ritalin wel even goed opbergen. Ben zo bang dat ik dalijk een overdosis in neem en hun terug te zien op mijn begravenis.
Mijn ouders zijn echt schatten van mensen, maar ze zien gewoon niet in hoeveel pijn ze mij hiermee aandoen terwijl ik het al zovaak probeer uit teleggen.
En al die mensen horen zeuren in wat voor crisis we wel niet zitten helpt er ook niet bij!! Wouw wat een leuke toekomst heb ik voor me! Ik moet nog zo lang :'(
Datum:
06-11-2012
Naam:
ik
Leeftijd:
19
Provincie:
Zuid-holland

Denk na en lees dit

Niet zo lang geleden had ik ook al zelfmoord willen plegen, misschien had ik ook al wat berichtjes hier geplaatst. ik hoop dat je dat van het zelfmoord niet gaat doen,want niemand weet zeker wat er na de dood komt. Ik weet hoe zwaar het is, ik hoop dat jullie de kracht kunnen vinden om te blijven leven.
Datum:
06-11-2012
Naam:
Willem
Leeftijd:
25
Provincie:
Friesland

ik wil einde aan mijn leven maken.

Hallo, sins gisteren heb problemen met m,n vrouw. Ik heb het veroorzaak. Begin normaal heel vroeg met met m,n werk. Voor dat ik vertrok van gisteren keek ik in mijn telefoon wie allemaal online was.
Plotseling zag ik mijn vrouw dat zijn online was met watsapp,ik ben naar haar toegestapt en zei tegen haar dat je online was, maar toen kreeg ik een antwoord dat niet zo was ze verstoopen haar bb weg. ik bleef maar zeuren dat het zo was uiteindelijk gaf ze toe. en toen begon de problemen en ze zeg dat ik haar niet vertrouwd ik wil nu scheiden enz.
ik tegen haar gezegd dat voor mij niet de bedoeling wasom haar te kwetsen. we zijn al inmiddeles al 19 bijelkaar en 17 jaar gehuwd. we hebben 4 kinderen.we hebben als. 3maanden heb ik een top relatie met m,n vrouw, en nu heb zo,n kleine foutje gemaakt wil ze van mijn scheiden. ik haar gezegd ons relatie , ons dood gaat ons scheiden dat is mijn voorkeur. ik zo veel mijn vrouw dat ik niet zonder haar kan leven. ik bebereid nu mijn leven op te geven... maar ik weet ook wel dat dit geen eide van leven is.
Datum:
06-11-2012
Naam:
richie
Leeftijd:
36
Provincie:
Gelderland

zelfmoord

ik heb het slecht op school omdat ik met de verkeerde mensen omgaa mijn ouders willen me het liefst dood hebben ze brengen mezelf op de gedachtes zelfmoord te plegen ik mag nooit naar buiten en als ik mag dan maar een halfuurtje ik ga nooit buiten school om iets leuks doen met vriendinnen want dat vinden me ouders slecht voor me als ik iets verkeerds doe dan slaan me ouders me me moeder is 2 keer flauwgevallen door mijn vader doordat hij mijk zo erg mishandeld zie je ook blauwe plekken op me lichaam me vriendinnen vragen me vaak doorwat het komt en dat durf ik nooit te zeggen ik heb nooit over dit gepraat met een ander maar ik zou het wel graag willen voor dat het te laat is ik wil zo graag dood me ouders haten me iedereen om me heen haat me het enihgsre war ik heb zijn me vriendinnen
Datum:
06-11-2012
Naam:
anomiem
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-holland

doodmoe, letterlijk

Doodmoe ben ik, echt doodmoe, letterlijk. Het leven valt me loodzwaar.
"Praat erover!" hoor je langs alle kanten! Maar met wie kan je hier nu serieus over praten... Als je over zelfmoord begint, ben je een aansteller, weet je niet wat je zegt, overdrijf je, ... Dus hou ik m'n mond.
Vroeger was ik extravert en vrolijk. Nu ben ik een bang kasplantje.
Meestal hebben mensen nog wel één of meerdere gebieden waarop het goed gaat. Ik heb momenteel geen enkele strohalm meer waaraan ik me kan vastklampen.
Op m'n werk is het een zootje. Ik heb het gevoel dat ik er niet op m'n plek zit, dat ik niet bij de groep hoor, heb vaak het gevoel van "is dit echt het enige wat ik kan?" terwijl ik zelfs veel fouten maak. Dus blijkbaar ben ik een nietsnut in een job die eigenlijk niks voorstelt.
Enige tijd geleden heeft m'n beste vriendin, m'n soulmate, me de rug toegekeerd en het ergste van al is: ik weet niet waarom. Ze weigert elke vorm van verklaring. En los hiervan heb ik niet veel vrienden, in tegenstelling tot sommigen die een heel uitgebreide vriendenkring hebben.
In m'n familie is het eveneens een rommeltje. Daar ben ik ook een buitenstaander en als je je een buitenstaander voelt (ongeacht of het echt zo is of niet) ga je je ook zo gedragen. En natuurlijk hebben de mensen dan op de duur iets van: ze wil er niet bijhoren, we laten ze links liggen.
In m'n huwelijk gaat het met z'n ups en downs. Soms gaat het heel goed en heb ik een lieve, zachte man. Maar evengoed is hij bits en agressief. Niet fysiek agressief, maar bruut in taalgebruik en op de één of andere manier ben ik daar heel gevoelig aan. Regelmatig krijg ik, bewust of onbewust, steekjes onder water: iets dat ik niet goed gedaan heb, iets dat hij wel zal doen omdat ik het toch niet kan, de hond die lastig doet en die hij dan hardhandig aanpakt (en daar is hij fier op) "want het is niet omdat die hond dat van mij allemaal mag, dat dat van hem ook mag" terwijl ik ook erg m'n best doe om de hond goed op te voeden (zij het met minder agressie). Kortom: ik heb het gevoel dat ik het meest talentloze schepsel op deze aarde ben.
Ik heb niet het uiterlijk waar je fier kan op zijn, ik heb niet de job waar je fier kan op zijn, ik heb geen familie waarop ik kan teruvallen en ik heb weinig vrienden en al helemaal geen vrienden waarbij ik met dergelijke dingen terecht kan.
Ik vraag me heel vaak af:: zou iemand het überhaupt merken als ik er nimeer zou zijn?? In het begin natuurlijk wel. Velen zullen dan, uit beleefdheid of uit hypocrisie, even geschikt reageren en zeggen hoe erg ze het wel vinden en hoe geweldig ik wel was, om het moment nadien gewoon verder te gaan met hun leven en te vergeten dat ik er ooit geweest ben.
Ik draag gewoon niet bij aan deze wereld. Zoals een werknemer ontslagen wordt op een job omdat hij geen meerwaarde biedt aan het bedrijf, zo bied ik geen meerwaarde aan dit leven.
Klein detail: ik ben te laf om er effectief een einde aan te maken. Ik weet niet hoe en het liefst van al moet het pijnoos zijn, want ik ben een sissi (ook dat nog). Pillen, oké, maar dan moet ik al zeker zijn dat het van de eerste keer lukt, want wat als het niet lukt... Dan gaat mijn omgeving mij zeker een aansteller vinden en maak ik het wellicht allemaal nog erger.
Ik wil gewoon mijn bed inkruipen en er nooit meer uitkomen, nooit meer wakker worden en voor altijd RUST.
Wellicht is dit verhaal een rommeltje (wat wil je ook) en had ik nog veel en veel meer willen schrijven, maar wat maakt het ook uit.
Ondertussen modderen we wat aan, slepen we ons van dag tot dag en kijk ik enorm uit naar het mooiste moment van de dag: het moment waarop ik ga slapen.
Datum:
05-11-2012
Naam:
Woef
Leeftijd:
31
Provincie:
België

steun

Een uurtje geleden zat ik in de auto naar een lekker muziekje te luisteren en naar de mooie vol lichtgevende maan te kijken toen mijn moeder mij op mijn knie tikten. Een jongen van 2 Straaten verder heeft zelfmoord gepleegd. Ook al ken ik deze jongen niet eens kwam het toch heel hard bij mij aan. Ik moet telkens aan zijn vader denken die altijd zo vrolijk over straat fietst en iedereen blij begroet. Zelfs ik terwijl ik dr jongen niet eens ken voel me er verdrietig om. Hoe kan het dat hij zich zo.rot voelde dat hij geen andere uitweg wist? Had ik er wat tegen kunnen doen? Een ding is zeker als jij weg bent zijn er zeker mensen die.je. Missen! Als je je niet lekker in je vel voelt. En je.merkt dat dit vooral in de winter.is ga dan alsjeblieft naar de huisarts en vraag voor een lichttherapie. Ik hoor daar heel veel goede verhalen over. Waar ik zelf heel erg blij van word is dromen. Het klinkt misschien raar maar er is niks lekkerder dan een mooie droom. Zo wil ik ooit een keer met een vriendin op vakantie in een VW bushe. En ik hoef helemaal niet ver maar gewoon naar frankrijk. Probeer gewoon van het leven te genieten want het is al zo kort denk aan je medemens wan Ja ook jij hebt mensen om je heen die maar al te veel van je houden ookal zie je ze soms niet. Al dit.wil. niet zeggen dat ik een perfect leven .heb maar ik probeer er maar het beste van te maken
Xx I love you all
Datum:
03-11-2012
Naam:
emma
Leeftijd:
17
Provincie:
Groningen

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.