Levensverhalen (pagina 352)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Hoelang nog voor mijn einde?

Ik hoop dat mijn moeder dit niet leest, dat wil ik haar niet aan doen. Ze doet al zo veel voor me!

Het begon al op de basisschool. Ben daar gigantisch gepest. Toen VMBO ook weer, zelfs mn mentor deed mee. Toen op 5-5-2010 kwamen mijn ouders er mee dat ze gingen scheiden en dat het huis waar ik bijna mn hele leven in heb gewoont (ik kwam daar toen ik ong. 8 maanden oud was) verkocht moest worden omdat het dan te duur zou worden.
Nou mn ouders zaten al gigantisch krap qua geld i.v.m. faillet gaan van mn vader's zaak dus ik vroeg me al af hoe ze dan in godsnaam het zouden redden als ze gescheiden waren.

Ik heb ADHD dus voor mij zijn grote veranderingen in het leven heel lastig te verwerken. De scheiding en alles heb ik dus ook pas net een maand, misschien 2, verwerkt.
Nou fijn en alles. Tot school lief nog chaotischer werd, ik dus rommeliger in m'n hoofd, nou veel gebeurt en ik had besloten te stoppen met school en een jaartje te gaan werken.
Ook dit ben ik nog bezig te verwerken.
Nee komen ouders lief met het feit dat ze elkaar wel heel erg missen en allebij diep in de financiele shit zitten, en dus besluiten weer te gaan samenwonen! DANK U!! Heb ik dus voor niks bijna 2 jaar in de shit gezeten!!!

Nu gaan we met zn 4en (ook mn oudere broer) in een super klein huis wonen. Ik ben doodsbang voor mn broer en zijn reacties. (Als blikken konden doden was ik er al lang niet meer, was het maar zo'n feest.)

Om een lang verhaal niet nog langer te maken; ik leef al bijna 8 jaar met zelfmoordneigingen maar deed het toch maar niet omdat ik het mn ouders niet wil aandoen dus dan nog maar wat jaartjes in een hel leven en faken dat het goed gaat. Ik loop al (een langere tijd) bij bureau jeugdzorg maar die zien niet echt in dat er toch wel spoed achter gezet moet worden terwijl ik het toch wel een aantal keer heb duidelijk gemaakt dat het steeds slechter gaat.

Nu heb ik geen idee hoe ik dit gedoe met mn ouders ga overleven, maar mn ouders mogen mijn ritalin wel even goed opbergen. Ben zo bang dat ik dalijk een overdosis in neem en hun terug te zien op mijn begravenis.
Mijn ouders zijn echt schatten van mensen, maar ze zien gewoon niet in hoeveel pijn ze mij hiermee aandoen terwijl ik het al zovaak probeer uit teleggen.
En al die mensen horen zeuren in wat voor crisis we wel niet zitten helpt er ook niet bij!! Wouw wat een leuke toekomst heb ik voor me! Ik moet nog zo lang :'(
Datum:
06-11-2012
Naam:
ik
Leeftijd:
19
Provincie:
Zuid-holland

Denk na en lees dit

Niet zo lang geleden had ik ook al zelfmoord willen plegen, misschien had ik ook al wat berichtjes hier geplaatst. ik hoop dat je dat van het zelfmoord niet gaat doen,want niemand weet zeker wat er na de dood komt. Ik weet hoe zwaar het is, ik hoop dat jullie de kracht kunnen vinden om te blijven leven.
Datum:
06-11-2012
Naam:
Willem
Leeftijd:
25
Provincie:
Friesland

ik wil einde aan mijn leven maken.

Hallo, sins gisteren heb problemen met m,n vrouw. Ik heb het veroorzaak. Begin normaal heel vroeg met met m,n werk. Voor dat ik vertrok van gisteren keek ik in mijn telefoon wie allemaal online was.
Plotseling zag ik mijn vrouw dat zijn online was met watsapp,ik ben naar haar toegestapt en zei tegen haar dat je online was, maar toen kreeg ik een antwoord dat niet zo was ze verstoopen haar bb weg. ik bleef maar zeuren dat het zo was uiteindelijk gaf ze toe. en toen begon de problemen en ze zeg dat ik haar niet vertrouwd ik wil nu scheiden enz.
ik tegen haar gezegd dat voor mij niet de bedoeling wasom haar te kwetsen. we zijn al inmiddeles al 19 bijelkaar en 17 jaar gehuwd. we hebben 4 kinderen.we hebben als. 3maanden heb ik een top relatie met m,n vrouw, en nu heb zo,n kleine foutje gemaakt wil ze van mijn scheiden. ik haar gezegd ons relatie , ons dood gaat ons scheiden dat is mijn voorkeur. ik zo veel mijn vrouw dat ik niet zonder haar kan leven. ik bebereid nu mijn leven op te geven... maar ik weet ook wel dat dit geen eide van leven is.
Datum:
06-11-2012
Naam:
richie
Leeftijd:
36
Provincie:
Gelderland

zelfmoord

ik heb het slecht op school omdat ik met de verkeerde mensen omgaa mijn ouders willen me het liefst dood hebben ze brengen mezelf op de gedachtes zelfmoord te plegen ik mag nooit naar buiten en als ik mag dan maar een halfuurtje ik ga nooit buiten school om iets leuks doen met vriendinnen want dat vinden me ouders slecht voor me als ik iets verkeerds doe dan slaan me ouders me me moeder is 2 keer flauwgevallen door mijn vader doordat hij mijk zo erg mishandeld zie je ook blauwe plekken op me lichaam me vriendinnen vragen me vaak doorwat het komt en dat durf ik nooit te zeggen ik heb nooit over dit gepraat met een ander maar ik zou het wel graag willen voor dat het te laat is ik wil zo graag dood me ouders haten me iedereen om me heen haat me het enihgsre war ik heb zijn me vriendinnen
Datum:
06-11-2012
Naam:
anomiem
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-holland

doodmoe, letterlijk

Doodmoe ben ik, echt doodmoe, letterlijk. Het leven valt me loodzwaar.
"Praat erover!" hoor je langs alle kanten! Maar met wie kan je hier nu serieus over praten... Als je over zelfmoord begint, ben je een aansteller, weet je niet wat je zegt, overdrijf je, ... Dus hou ik m'n mond.
Vroeger was ik extravert en vrolijk. Nu ben ik een bang kasplantje.
Meestal hebben mensen nog wel één of meerdere gebieden waarop het goed gaat. Ik heb momenteel geen enkele strohalm meer waaraan ik me kan vastklampen.
Op m'n werk is het een zootje. Ik heb het gevoel dat ik er niet op m'n plek zit, dat ik niet bij de groep hoor, heb vaak het gevoel van "is dit echt het enige wat ik kan?" terwijl ik zelfs veel fouten maak. Dus blijkbaar ben ik een nietsnut in een job die eigenlijk niks voorstelt.
Enige tijd geleden heeft m'n beste vriendin, m'n soulmate, me de rug toegekeerd en het ergste van al is: ik weet niet waarom. Ze weigert elke vorm van verklaring. En los hiervan heb ik niet veel vrienden, in tegenstelling tot sommigen die een heel uitgebreide vriendenkring hebben.
In m'n familie is het eveneens een rommeltje. Daar ben ik ook een buitenstaander en als je je een buitenstaander voelt (ongeacht of het echt zo is of niet) ga je je ook zo gedragen. En natuurlijk hebben de mensen dan op de duur iets van: ze wil er niet bijhoren, we laten ze links liggen.
In m'n huwelijk gaat het met z'n ups en downs. Soms gaat het heel goed en heb ik een lieve, zachte man. Maar evengoed is hij bits en agressief. Niet fysiek agressief, maar bruut in taalgebruik en op de één of andere manier ben ik daar heel gevoelig aan. Regelmatig krijg ik, bewust of onbewust, steekjes onder water: iets dat ik niet goed gedaan heb, iets dat hij wel zal doen omdat ik het toch niet kan, de hond die lastig doet en die hij dan hardhandig aanpakt (en daar is hij fier op) "want het is niet omdat die hond dat van mij allemaal mag, dat dat van hem ook mag" terwijl ik ook erg m'n best doe om de hond goed op te voeden (zij het met minder agressie). Kortom: ik heb het gevoel dat ik het meest talentloze schepsel op deze aarde ben.
Ik heb niet het uiterlijk waar je fier kan op zijn, ik heb niet de job waar je fier kan op zijn, ik heb geen familie waarop ik kan teruvallen en ik heb weinig vrienden en al helemaal geen vrienden waarbij ik met dergelijke dingen terecht kan.
Ik vraag me heel vaak af:: zou iemand het überhaupt merken als ik er nimeer zou zijn?? In het begin natuurlijk wel. Velen zullen dan, uit beleefdheid of uit hypocrisie, even geschikt reageren en zeggen hoe erg ze het wel vinden en hoe geweldig ik wel was, om het moment nadien gewoon verder te gaan met hun leven en te vergeten dat ik er ooit geweest ben.
Ik draag gewoon niet bij aan deze wereld. Zoals een werknemer ontslagen wordt op een job omdat hij geen meerwaarde biedt aan het bedrijf, zo bied ik geen meerwaarde aan dit leven.
Klein detail: ik ben te laf om er effectief een einde aan te maken. Ik weet niet hoe en het liefst van al moet het pijnoos zijn, want ik ben een sissi (ook dat nog). Pillen, oké, maar dan moet ik al zeker zijn dat het van de eerste keer lukt, want wat als het niet lukt... Dan gaat mijn omgeving mij zeker een aansteller vinden en maak ik het wellicht allemaal nog erger.
Ik wil gewoon mijn bed inkruipen en er nooit meer uitkomen, nooit meer wakker worden en voor altijd RUST.
Wellicht is dit verhaal een rommeltje (wat wil je ook) en had ik nog veel en veel meer willen schrijven, maar wat maakt het ook uit.
Ondertussen modderen we wat aan, slepen we ons van dag tot dag en kijk ik enorm uit naar het mooiste moment van de dag: het moment waarop ik ga slapen.
Datum:
05-11-2012
Naam:
Woef
Leeftijd:
31
Provincie:
België

steun

Een uurtje geleden zat ik in de auto naar een lekker muziekje te luisteren en naar de mooie vol lichtgevende maan te kijken toen mijn moeder mij op mijn knie tikten. Een jongen van 2 Straaten verder heeft zelfmoord gepleegd. Ook al ken ik deze jongen niet eens kwam het toch heel hard bij mij aan. Ik moet telkens aan zijn vader denken die altijd zo vrolijk over straat fietst en iedereen blij begroet. Zelfs ik terwijl ik dr jongen niet eens ken voel me er verdrietig om. Hoe kan het dat hij zich zo.rot voelde dat hij geen andere uitweg wist? Had ik er wat tegen kunnen doen? Een ding is zeker als jij weg bent zijn er zeker mensen die.je. Missen! Als je je niet lekker in je vel voelt. En je.merkt dat dit vooral in de winter.is ga dan alsjeblieft naar de huisarts en vraag voor een lichttherapie. Ik hoor daar heel veel goede verhalen over. Waar ik zelf heel erg blij van word is dromen. Het klinkt misschien raar maar er is niks lekkerder dan een mooie droom. Zo wil ik ooit een keer met een vriendin op vakantie in een VW bushe. En ik hoef helemaal niet ver maar gewoon naar frankrijk. Probeer gewoon van het leven te genieten want het is al zo kort denk aan je medemens wan Ja ook jij hebt mensen om je heen die maar al te veel van je houden ookal zie je ze soms niet. Al dit.wil. niet zeggen dat ik een perfect leven .heb maar ik probeer er maar het beste van te maken
Xx I love you all
Datum:
03-11-2012
Naam:
emma
Leeftijd:
17
Provincie:
Groningen

.

alles loopt goed af!
als het niet goed is, is het nog niet afgelopen.
Datum:
03-11-2012
Naam:
Thijs
Leeftijd:
13
Provincie:
Zuid-holland

ik ben al dood

Beste mensen,al 26 jaar geleden ben ik als een zombie uit een verdoving gekomen. Mijn lijf leeft nog ,mijn ziel is dood. Dit is geen leven. Ik probeer door te gaan,maar het is gruwelijk om te leven terwijl mijn geest al dood is. Niemand ziet iets aan mij. Ze zeggen: je leeft toch! ze vergissen zich. Als het zo verdergaat is mijn leven na de verdoving (operatie in 1987)voorniets geweest. Zo hoop ik dat ik vlug een natuurlijke dood sterf. Zelfmoord kan ik niet. Mijn ouders hebben zeer veel gedaan voor mij en het mag niet dat ze mij zouden vinden. Ze houden vanmij zoveel dat ze het niet zouden overleven. Daarom blijf ik rondzwerven,troosteloos,doods. Zoiets wens ik niemand toe.
Datum:
03-11-2012
Naam:
henk
Leeftijd:
43
Provincie:
België

Waarom is het zo erg, als je eraan denkt.

Ik ben jong, maar ik heb veel meegemaakt en geleerd. Ik wilde zelfmoord plegen en misschien wel nog steeds. Maar ook wacht ik gewoon elke dag op de dood. Ik vraag me af waarom mensen niet willen dat je zelfmoord pleeg want wat is dan wel een oplossing of wat als je gewoon dood wilt? Is het dat je dan geen toekomst heb gehad of dat je niet van je leven heb kunnen genieten. Ik ben 15 en eigenlijk ben ik nu in de toekomst van het verleden, en ik heb wel van mijn leven kunnen genieten. Maar ik voel gewoon dat er een einde aan komt.
Datum:
03-11-2012
Naam:
Zaria
Leeftijd:
15
Provincie:
Utrecht

Soms is het teveel

Sinds de zelfmoord van mijn nonkel heeft mijn mama het heel moeilijk gehad het is zo'n 14 jaar geleden .
Sinds dien is mijn vader aan een drank probleem geraakt .
Hij werd agresief naar mijn moeder , naar mij , naar mijn grote broer , naar mijn kleine broertjes.
ik heb veel nachten gehad dat ik wakker heb gelegen ik kon niet slapen want ik hoorde dat mijn mama veel pijn had , ze is paar keer van de dood ontsnapt , door zijn drank probleem is veel schade gebeurt .
Hij had mijn moeder een blauw oog geslage en ze durfde me gewoon niet meer aan school te kome hale ik zit toen nog in het lagere school , mijn schoolpunte die ware slecht , omdat ik te weinig slaap had stress en gewoon geen zin meer had in alles.
jaren ging het zo voort tot ik 12 jaar was kwam juist thuis van mijn middelbare school , mijn mama had pille genome en veel wodka bij gedronke ze zelfmoord plegen ze was het zo moe , dat ze werd mishaldelt , de politie deed er gewoon niks aan !
ik heb de politie gebeld en ze zijn de slaapkamer van mijn mama moete kome opebreken ze is naar ziekenhuis gegaan voor haar maag te late leegpompen , ik werd geplaats in pleeggezin wat ik helemaal niet leuk vond ! het was daar zelfs heel slecht !
Mijn vader moest stoppen met drinken , hij is nu al 3 jaar gestopt , maar hij blijft ng steeds agresief tegenover onze familie en mijn mama kan niet scheiden zegt ze of we zitte in de schulde
ik kan niets goed doen voor hem , hij heeft 12 jaar al van mijn leven kapot gemaakt en nu licht hij nog steeds mij klein te maken

Het is gewoon teveel voor me , ik weet gewoon niet meer wat te doen.
Datum:
02-11-2012
Naam:
Jullie
Leeftijd:
15
Provincie:
België
Praat erover!
Logo Stichting 113 Zelfmoordpreventie
0800-0113
Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.