Levensverhalen (pagina 1766)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Sociale Fobie veroorzaakt zelfmoord gedachten

Ik ben een jongen van 22 jaar en ik zit er ernstig aan te denken om er zeer binnekort een einde aan te maken, ik heb een goeie jeugd gehad veel vrienden enzo. tot mijn 15 ofzo, ik heb rond die tijd veel geskateboard, dat was alles voor me, maar erna ging het minder, ik ging naar een andere middelbare school waar ik het totaal niet naar mijn zit had, ik ben er uiteindelijk af gegaan omdat ik niet meer durfde, soort schoolfobie.. ik had altijd wel een goeie vriend, Reinier was dat, deze jongen is 2 jaar geleden aan de drugs geraakt , dus die ben ik ook verloren als vriend. Het probleem is ontstaan 3 weken geleden toen ik met 4 andere op wintersport vakantie ben gegaan, 1 jongen kende ik nog van het skaten ik keek vroeger altijd erg tegen hem op hij was erg goed en ook een stuk ouder 5 jaar ofzo, ik voelde me er zo ongemakkelijk en zo onzeker bij tijdens die wintersport, dat het snowboarden totaal niet ging.. en met de andere kon ik totaal geen aansluiting vinden maar dat had meer te maken met mij, omdat ik in de jaren van mijn 16e tot mijn 20ste weinig vrienden heb onderhouden en erg veel achter mijn pc zat te gamen waardoor ik klein beetje in een sociaal isolement ben geraakt, behalve dan reinier die ik regelmatig zag, hij had wel vrienden enzo maar ik kon er nooit echt aansluiting bij vinden, ik voelde me er vaak niet op me gemak omdat zij wel allemaal uitgingen enzo en ik niet omdat ik me zo fuckin onzeker voelde. Toen ik 19 was ging het wat beter heb ook wel drugs gebruikt ben uit gegaan enzo en dat ging goed, de jaren erna ook wel tot nu dus, ik voel me weer heel erg onzeker enzo... dusja
Datum:
25-01-2006
Naam:
Mathijs
Leeftijd:
22
Provincie:
Zeeland

mezelf kwijt !

Ik zit te huilen achter mijn p.c. van jullie verhalen die ik lees. Het liefst zou ik willen zeggen niet doen, geen zelfmoord en jullie willen helpen. Maar zelf denk ik er veel te vaak over. Ik durf mezelf geen pijn te doen misschien mijn voordeel.
Ik ben mezelf kwijt, weet niet meer hoe ik verder wil ben te depressief om net te doen of het goed met me gaat.
Ik ben alles kwijt door mijn depressie, mijn leuke woning, mijn leuke baan. Mijn dierbaarste vriendschappen.
Ik vluchte voor mezelf naar het buitenland de tweede woning van mijn ouders.
Nu ben ik terug in Nederland en weet niet hoe verder. Ik wil niet dood, maar wil niet verder als de jongen die ik ben geworden.
Ik ben homo dat ook nog, en kan dit ook niet accepteren. Ik hoop dat ik mijn hoofd erbij hou en de kracht heb het beste uit het leven te halen. Maar als ik er bovenop kom, beloof ik jullie te gaan helpen op wat voor manier dan ook dat wij onszelf weer waardevol vinden. Ook al ken ik geen van jullie ik geef om jullie omdat we hetzelfde vreselijke probleem hebben.

Er rold een traan over mijn wang,
ik voel me eenzaam, waardeloos en bang.
Er rold er nog een uit, ik moet toch verder, ik moet voorruit.
Ik zou mezelf kunnen vermoorden van verdriet, toch wil ik dit helemaal niet.
Datum:
25-01-2006
Naam:
Jantil
Leeftijd:
23
Provincie:
Zuid-holland

Hoe zou het aan de andere kant zijn?

Hallo allemaal,

Ik heb al een tijdje last van regelmatige zelfmoordgedachtes.... Soms heb ik het helemaal niet, soms weer heel vaak. Zit nu in zo'n periode. Overdag heb ik het niet, als ik werk of andere dingen doe. Zodra ik 's avonds thuis ben denk ik eraan. Ik heb al jaren last van depressies en me niet lekker in mijn vel voelen. Ik heb verschillende therapïen gevolgd, gesprekken gehad met mijn psycholoog en ik slik al een hele tijd anti depressiva. Dat heeft zeker geholpen allemaal, maar heb het toch nog vrij regelmatig moeilijk.... Ik doe er alles aan op ertegen te vechten, positief te denken. Ik werk heel hard aan mezelf, ik wil eruit komen. Maar soms zie ik het niet meer zitten en ben ik het vechten moe...... Dan denk ik er weleens aan om eruit te stappen. Ik heb het nog nooit geprobeerd, ik zou het mijn familie en vrienden niet aan kunnen doen. Ik heb genoeg mensen die van me houden en ik ben best geliefd.... Ik zie er naar zeggen goed uit, heb een baan, vrienden, ik sport, ga uit.. Als je me niet zou kennen en je zou me voor het eerst ziet merk je niks aan me.... Maar toch zit ik met deze gevoelens....... Ik heb gelukkig wel genoeg mensen met wie ik erover kan praten. Maar toch blijf ik nieuwsgierig hoe het aan de andere kant is... Zou het daar allemaal mooier en makkelijker zijn...?

Liefs, vechtertje.
Datum:
24-01-2006
Naam:
?
Leeftijd:
26
Provincie:
Noord-brabant

"pyn bestaat niet"

hey!ik ben een meisje van 13.ik heb 3 broers en een prachtmoeder en vader.eigenlijk heb ik alles om gelukkig te zyn,maar toch zyn er zo vazn die dingen..
het begon met myn oudste broer(nu 23) hy is op zyn 12-14 met drugs begonnen,hy had slechte vrienden die hy volgde.myn ouders hebben 8 harde jaren achter de rug-ik wist al die acht jaren wel dat myn broer de slechte weg op was enzo..maar ik wist niet alles,hy heeft namelyk ingebroken,nachten in de cel doorgebracht,..je kent dat wel.vorig jaar ben ik daar eens goed over beginnen na te denken,ik voel me echt zo depressief,we zyn wel met 4 kinderen maar myn broers zyn nooit thuis,ik voel me eenzaam en verwaarloost,uiteindelyk begon ik te snyden.sommige vrienden wistenhet maar wisten niet dat het zo erg was.binnen had ik erg veel pyn en verdriet verborgen,als je my op school zag leek ik heel gelukkig.nu snyd ik nogaltyd,tot myn grote spyt kan ik niet stoppen,maar ik wil wel.ik schrijf veel en heb veel hobby's.ik probeer my ook wys te maken dat pyn niet bestaat maar dat gaat niet zo goed.ik hoop dat deze ellende snel stop word gezet,dat myn broer de drugs verlaat en dat ik stop met snyden.
Groetjes.
Datum:
24-01-2006
Naam:
liev kintj.
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-brabant

ik kan niks goed doen

hallo iedereen ik wil net als julie zelfmoord plegen maar doe et niet omdat mn zusje me nodig hebben ik had net ruzie met mn pa omdat ik et huishouden niet had gedaan en als ik et wel doe is et niet goed want dan heb ik volgens hem ook niks gedaan mn ma en pa zijn gescheiden mn vriend helpt me niet ik woon bij mn pa omdat ik et met mn moeder niet kan vinden iik werk me uit de naad en wat krijg ik terug? niks jah een bult elende mn pa heeft ook een vriendin maar doet niks in huis omdat ze de hele dag gewerkt heeft nou dat vink niet zon probleem ik wil best wat doen maar ze kan me wel savonds helpen met de vaartwas machine in te ruimen zelfs dan zegt ze ooow ik ben moe ik kan niks doen dat loeder een scheinheilige trut mn pa zeg je stiefma doet meer as jij nou ze mag wel doen wat ik allemaal doe ik zei tegen mn pa kruip haar dan maar lekker in de kont mn pa zei jij doet niks hier terwijl ik door het stof kruip voor hem ik heb zon pijn in mn hart ik wil dood mn moeder zei alktijd je man voor et gat en je kinderen voor et hart nou ik heb geen hart meer
Datum:
24-01-2006
Naam:
mariena
Leeftijd:
19
Provincie:
Drenthe

da zijn u zaken ni

in het begin kon ik ni verdragen hoe mijn zus mijn moeder uitkakte maar na een tijdje begreep ik het helemaal als ik nog maar mijn mening zeg is het altijd het zelfde liedje "beleefd zijn" ik kan niks goed meer doen voor haar en mijn vader ik heb het gevoel da ik in de weg loop want altijd vlieg ik naar mijn kamer ook als ik nog maar iets onbeleefd zeg ik wil zo nog geen stuk of 10 jaar zo leven HELP MIJ WAT MOET IK DOEN ?
Datum:
24-01-2006
Naam:
anoniem
Leeftijd:
11
Provincie:
Limburg

kapot leven

Ik ben een vrouw van bijna 44 jaar. Heb van mijn achtste levens jaar negen jaar inssest van mijn oudste broer mee gemaakt. die negen jaar ben ik op mijn viertiende verkracht geworden. Op Negen/tien april 2000 ben ik weer verkracht geworden omdat ik in 1999 mijn ex-man verlaten heb en de verkeerde vriend tegen het lijf ben gelopen. Die mijn kinderen (4) opgevangen en lastig gevallen heeft, zodat mijn kinderen voor hem angst hebben gekregen. Die beruchte avond heeft hij bij mij aangebeld en wou met mij praten, als ik dat niet deed dan zouden mijn kinderen dat te merken krijgen. Dus ik ben gegaan om te praten maar nee verkracht, 6 keer gewurgt zo lang dat ik buiten mij zelf ben getreden. Niemand kan dat geloven dat het met een persoon kan gebeuren (ik kon dat ook nooit geloven, voor dat ik het zelf heb mee gemaakt). Nu ben ik zes jaar met een man samen die ik geglooft, vertrouwt heb maar die van mijn goed willigheid. naiviteit gebruikt maakt, die mij beheerst en ik weet niet meer verder. Ik hou van die man, maar die maakt mij kapot. Ik heb genoeg mee gemaakt en ik wil mijn rust voor altijd hebben. Ik heb er recht op.
Datum:
24-01-2006
Naam:
onbekend
Leeftijd:
43
Provincie:
Limburg

ik wil dood

ik wil het niet meer iedereen acepteert mij niet en ik zlef me zelf ook niet meer ik ben denk ik homo wat ik niet wil paar weten ht al en die acepteren het niet en op sgool gaat het al helemaal niet goed ik haat mezelf gewoon ik ga mezelf niet pijn doen ik ga gewoon in 1 keer dood
Datum:
24-01-2006
Naam:
anoniem
Leeftijd:
15
Provincie:
Drenthe

Mishandeld

ik Ben Jaren Lang Mishandeld Door Mijn Moeder Met Buis Tegen Mijn Rug Geslagen En We Kregen Geen Eten En Met De Handen Tegen De Raam Met Een Huilend Gedicht Zakten We Naar Beneden Elke Dag In De Kamer Opsluiten NToen Dat Ophield Werd Ik Geslagen Door Mijn Oma En Toen Dat Ophield Bedreigt Door Mijn Zus Met Een Koksmes En Nog Ook Betast Door Een Man en tot die tijd denk ik aan zelfmoord heb oowk wel een paar keer geprobeerd
Datum:
24-01-2006
Naam:
nesrin
Leeftijd:
13
Provincie:
Overijssel

...

Ik zou nu alles over mijn leven kunnen vertellen maar dat doe ik niet. Of ik soms aan zelfmoord denk? Ja, dat doe ik. Het doen alleen lukt me niet. Ik weet dat het mijn familie en 'vrienden' verdriet zou doen als ik het wel zou doen, al zou dat over een korte of lange tijd wel over gaan. Ik zou niet willen dat ze voor altijd om me rouwden maar dat ze door gingen met hun leven.

Maar meestal kan ik het gewoon niet meer aan, ik heb waarschijnlijk een vorm van borderline, en voel me nu regelmatig te klote, reageer dat op de verkeerde af en ben ook nog eens dan snel geirriteerd en soms kan me gewoon niks schelen. Ik had kunnen sterven als baby, niet om zelfmoord maar om mijn hart, ik ben namelijk hart patient.

Toen ik 14 was had ik mijn eerste operatie die ik bewust heb meegemaakt. Ik wou dat ze me gewoon lieten slapen, dat er wat fout zou zijn gegaan. Dat ik eindelijk eens kon rusten.

Als ik me te kut voel of een te sterke drang krijg snij ik me, ik deed eht eerst op de binnenkant van mijn arm. Maar nu op mijn been ook omdat men dat minder snel ziet. Ik WEET dat het dom is. Maar het is soms het enige wat helpt. Praten is gewoon niet altijd voldoende. En geloof me tegen de drang verzetten probeer ik echt. Alleen niet als ik de zin niet heb.

Hulp zoeken doe ik niet, daar val ik toch alleen maar mensen mee lastig en er zijn mensen die meer hulp nodig hebebn dan ik, veel belangrijker zijn en dat ze zich daar maar op moeten gaan richten.

Maak je vooral geen zorgen om mij, ik leef morgen ook nog wel.
Datum:
24-01-2006
Naam:
Rolanda
Leeftijd:
17
Provincie:
Drenthe

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.