Levensverhalen (pagina 1704)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Mijn LeventTJE

en ik heb nog nooi iemand verteld dat ik dood wil ...
ik haat dit leventje ...
ik haat het om niks te mogen ..
en anderen die wel mogen .
ik haat dat er gezegd word dat ik nutte loos ben ..
en om van mij eigen oudres te horen dat ik niet te vertrouween ben ..
als ikee kleinig heidje heb gejat thuis dan ben ik niet te vetrouwen .
of als ik niks te zeggen heb ..
of om ten horen .......... dat je bent ..
terwijl ik niemd ooit heb gekwets ..
ik heb gelukt met dat iedreen me aaneemt zoals ik bne .
Datum:
02-06-2006
Naam:
yasmina
Leeftijd:
15
Provincie:
Groningen

Mijn LeventTJE

wat wel soms in mij hoofd gaatt...
ik denk elke seconde aan hoe het zou zij om dood te gaan ..
en of het daar beter is dan hir ..
heb mijn vriendin net verlloren zij had dat ook ...
en ik heb het ook een tijde je mijn familie en mijn vriendin houden mij o de benen.
ik ben er kwets baar ..
en nu mij beiden vriendin willen zelfmoor plegen ..
eentje daar van heeft haar pols door gesnen en gelukkig leeft ze nog ..
ik heb nog nooit tegen iemnad gezet
Datum:
02-06-2006
Naam:
yasmina
Leeftijd:
15
Provincie:
Groningen

Lees dit even

Lieve allemaal die nog iets na mij wil posten,

'N paar jaar geleden dacht ik precies hetzelfde als jullie, ik wilde dood, had geen vertrouwen, in niemand, en vooral mezelf niet. Ook sneed ik in mezelf.

Maar nu, 'n paar jaar verder gaat het goed met me. Begrijp me goed, ik weet zeker dat jullie nu denken "jaja, dat zal wel, zij heeft gewoon geluk gehad".

Want dat dacht ik toen ook als ik dat andere mensen hoorde zeggen...

Maar luister, ik heb hulp gezocht, nouja andere mensen hebben hulp gezocht, ik heb m'n best gedaan, ik heb 2 jaar lang bij een psycholoog rondgelopen, en dat was niet makelijk. Maar ik ben er sterk van geworden!

Natuurlijk voel ik me soms rot, vraag ik me af waarom ik besta en of ik alles wel goed doe. Maar dat doet iedereen, het enige probleem is dat de een er wat makelijker mee omgaat dan de ander.

Lieve allemaal, ik ga ervanuit verantwoordelijk bent voor je eigen leven, en dus voor je eigen geluk. Blijf niet in de slachtofferrol hangen, natuurlijk krijg je dan veel aandacht van mensen, hebben ze medelijden met je en vertellen ze 1000 maal per dag dat ze van je houden, maar wat heb je er uiteindelijk aan als je straks 45 bent en je voelt je nog steeds 'n slachtoffer en iedereen vind je alleen maar zielig?!

Kruip uit die slachtofferrol, het is makelijker gezegd dan gedaan, maar doe het!Zorg dat je zo sterk ben dat je zelf de touwtjes van je leven in handen kan nemen, en trots kan zijn op wie je bent!!!

Succes!

Liefs

Anoniem


Ik hoop dat dit verhaal op deze site wordt geplaatst, en niet op geenzelfmoord.nl want ik denk en weet uit ervaring dat je als je eenmaal zo negatief denkt, je echt niet op zo'n site gaat kijken.
Alvast bedankt.
Datum:
02-06-2006
Naam:
anoniem
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-brabant

alles kwijd

eigenlijk weet ik niet waarom ik hier nu zit te typen ,echt ik zit diep in de put ik had een goede vriend met wie ik over deze dingen kon praten mn vader maar die 4jaar geleden dood gegaan.alles ging me altijd voor de wind al leek te lukken een liefe vrouw 2 kinderen tot 3 jaar geleden.ik had een eigen zaak die heel goed draaide.maar mn vrouw vondt dat ik er veel te veel tijd in stak en er niet voor hun was .met heel veel ruzie voor af,heb ik besloten de zaak te verkopen.en ben nu weer in loon dienst wat ik ook leuk vindt maar als ik thuis kom wordt mn vrouw steeds weer kwaad ze bedenkt gewoon wat om ruzie te zoeken dag in dag uit. om de kinderen ben ik nog bij haar maar het vreet elke dag aan mij ,en dan ben ik onder weg en denk ik zal ik onder die trein of bij die vracht wagen op maar dan zit ik weer over die mensen in die de andere voertuig zitten maar op een dag zal het me lukken.
Datum:
01-06-2006
Naam:
jh
Leeftijd:
33
Provincie:
Friesland

Wat kan het leven toch mooi zijn.

Zonder de sombere kanten is het geweldig.
Maarja, het is niet anders.. het leven is niet anders.
't leven is wel interessant.
Ja, dat is het zeker.
Het leven is altijd het proberen waard. Dus niet weggooien, maar ergens bewaren.
Ergens waar je het nooit kwijt raakt.
Zoals in je hart.
Als daar nog plaats is tenminste.
En anders gooi je mij er maar uit.
O nee, wacht.. zonder mij is het anders.
Maar het is niet anders, het leven. Toch?
Oke,.. weltrusten.
Datum:
01-06-2006
Naam:
mij
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-brabant

waarom?

Elke dag hetzelfde. Doen alsof ik me goed voel. Lopen met een masker op, lachen en vrolijk zijn. En elke avond hoop ik dat ik nooit meer wakker wordt. Elke avond weer. Hopen dat het snel eindigd.
Heb al geprobeerd om zelfmoord te plegen, maar elke keer lukt het niet.
De dood zal een verlossing voor mij zijn. Hoop dat het gauw komt.
Datum:
01-06-2006
Naam:
?
Leeftijd:
31
Provincie:
Zuid-holland

waarom denk ik dit......

waarom denk ik steeds als er een auto voorbij rijd dat hij me aanrijd of verbeeld ik me dat ik me van een flat afgooi ik bedenk de ergste dingen als ik maar dood ga missien komt het omdat ik toen ik jong was vaak ben aangerand maar daar weet niemand van missien komt het door die dingen misschien hebben daar mijn zelfmoordpoginen mee te maken maar waarom ik lijk altijd zo vrolijk maar van binnen ben ik rot en wil ik weg ik heb zoveel geheimen die maken me kapot ik wil weg maar hoe en zal ik niemand missen dan help
Datum:
01-06-2006
Naam:
marcella
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-brabant

help

ik denk heel vaak aan zelfmoord omdat ik het gevoel heb dat niemand om me geeft en ik kan aan niemand mijn geheim kwijt ik voel me zo alleen en er is niemand die mij begrijpt
Datum:
01-06-2006
Naam:
anoniem
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-brabant

snijden

ik snijdt al een tijdje al zo'n 2 jaar,, ik ben altijd bang dat mijn moeder erachter komt,, ik heb altijd lange mouwen aan ook in de zomer behalve als de sneën weg zijn. ik ga op kamp met de hogere school en dan gaan we ook zwemmen ik ben bang dat iemand het merkt sommige kinderen weten het al maar straks word het tegen me moeder gezegt.. ik wil graag stoppen maar dat gaat niet,, elke keer ga ik weer wat dieper tot het fout gaat,, help a.u.b... groetjes een hulpeloos meisje
Datum:
01-06-2006
Naam:
-
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-holland

Help me...

Ben jaren misbruikt door mijn oom Erich, van mijn 8e tot mijn 14e. Ik kan hier niet mee omgaan. Heb aangifte gedaan maar het is al verjaard. Hoe kan ik heb aanpakken, dit kan en mag niet ongestaft.
Datum:
01-06-2006
Naam:
tja
Leeftijd:
32
Provincie:
Overijssel

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.