Levensverhalen (pagina 1554)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Waarom?

Heej ik ben 15 jaar en woon in België. Mijn vader woont in zeeland. Mijn leven is een totale rotzooi!! Ik haat het hier! is er geen oplossing voor een zachte dood? ik ben het hier egt kotsbeu! Als van jongsaf aan! Toen ik klein was , gingen mijn ouders scheiden! Mijn moeder had al direct een andere vriend! ik kom er wel redelijk mee overeen maar ik vindt het zo hatelijk dat hij hem baas maakt over mij! hij is mijn vader niet en kan mij niks doen! Mijn vader heeft ook al 2 vriendinne gehad waarvan 1 nu zijn vrouw! Toen ik wist dat hij met die vrouw ging, ben ik mijzelf beginnen snijden! Mijn moeder en haar vriend zijn er achter gekomen en ze hadden het gezegt tegen de huisdokter! Die stuurde me naar een psychioloog(kweet niet juist hoe het schrijft). Die vroeg vanalles! Ik haatte het! ik voelde me een gek! Maar eigenlijk heeft het wel geholpen... Voor even. Mijn vader zei dat hij met zijn vriendin ging trouwen! Ik was er compleet tegen! Eerst mijn stiefzus en stiefbroers ook! Maar dan uiteindelijk niet meer! Ik haat mijn stiefmoeder! Ze is zoo achterbaks en kan niks in mijn gezicht zeggen! Oké ik heb fouten gemaakt maar daarom moet ze niet altijd trug achter mijn rug die fouten telkens weer tegen mijn vader zeggen! Mijn band met mijn vader is compleet weg door haar! Ik heb medelijden met mijn vader! Door haar ben ik mijn vader kwijt! Ik wil niet dat mijn vader mij een knuffel geeft omdat hij haar ook knuffels geeft! ik haat het! Ik begon terug te snijden! ze zijn er niet meer achtergekomen maar ben wel gestopt! Mijn vrienden hebben me geholpen. Maar bij het minste dat ik een probleem heb. Wil ik mezelf snijden! Het gaat nooit weg! Thuis bij mijn moeder doe ik nooit iets goed! Ik stel constant mijn ouders teleur! Slecht rapport! Iets dat ik weer eens uit had gestoken! Niets doe ik hier goed! Mijn moeder is meer bezig met haar huis en met onze hond en andere mensen dan naar mij te kijken! Mijn beste vriendin gaat ook naar een andere sgool!! Ik kan niet zonde haar! Ze heeft mij altijd geholpen! Oké ik heb nog beste vriendinnen maar zij is speciaal! We hebben samen veel fouten gemaakt en uit onze fouten geleerd! Toch ben ik alles hier beu! Nooit kan ik eens een weekje blij zijn! Nooit! Altijd wel een probleem maar geen kleine problemen! Altijd grote! pff;; ben het hier zo beu! kan er mij niemand helpen?:'( xx
Datum:
23-12-2006
Naam:
Joline (bijnaam)
Leeftijd:
15
Provincie:
Zeeland

dood

Ik wil niet meer leven ...
ik leef voor niemand meer ...
men moeder ziet me niet meer graag en men vader leeft voor zen werk ...
men oma ziet me niet meer staan en men opa gaat bijna dood ...
en men nonkel zit me te pest met men slechte school resultaten...
Sugesties voor zelfmoord is altyd welkom ...
Datum:
23-12-2006
Naam:
Iris
Leeftijd:
13
Provincie:
Limburg

getraumatiseerd - hoe lang nog knokken?

ik heb een kutjeugd gehad. getraumatiseerd en beschadigd ben ik. 6 jaar geleden ben ik dan eindelijk ingestort. en ik kom er maar niet bovenop.ik blijf maar depressief. therapie en medicatie helpen niet. ik ben nu 33. stel dat ik 75 word. dan moet ik dus nog 42 jaar verder met dit kutleven. wil ik dat op deze manier? nee! ik wil niet meer.
Datum:
23-12-2006
Naam:
kneus
Leeftijd:
33
Provincie:
Noord-brabant

Wat is Leven ? is het waard om te leven?

ik ben 15 jaar en heb een broertje en een vader en moeder.
me moeder is een aardige moeder maar me vader...
was een jaar geleden een ruzie tussen hun.
ze gingen nooit hand in hand lopen en daar zij me moeder wat over en me vader begon boos te worden en ik kwam voor mijn moeder op en toen kreeg ik klappen van me vader me moeder stond machteloos.
ik daacht bij mij zelf wt moet ik doen terug slaan?
; nee kan ik beter niet doen want dan krijg ik er meer
en toen was het goed ik weet niet wat me vader heeft gedaan woe hij mijn moeder heeft overgehaald;
zal wel met een bosbloemen ( vind ik zelf geen excuus maar moet maar).
het is 22/12/06

het is weer raak me vader zegt dat hij last van bloemen heeft enz. (hij rookt ook :S)
dus mijn moeder en ik zeggen dan van ; jah hoor moet je stoppen met roken.

en dan wordt hij boos en dan wilt hij mij wel slaan enz.

maar mijn moeder kan er weinig tegen doen ze is klein en machteloos tegen me vader.

mijn broertje zit achter de pc en ik vraag kan ik er zo op maar geeft geen antwoordt dus tik ik hem aan en wordt boos op mij en er valt een toetsenbord van de computer en ik ben weer aan de beurt...

maar als mijn broertje mij aan tikt dan is het va oke dat kan nog maar hij gaat door met tikken en me vader doet nog niks.

en nu wordt ik het zat wat moet ik doen .....
het eenigste wat me tegen had is een meisje en me vrienden en me moeder ...
Datum:
23-12-2006
Naam:
anoniem
Leeftijd:
15
Provincie:
Gelderland

uitzichtloos

Ik kan niet meer, ik ben op....
ben net twee maandjes 18 en ik dacht een nieuw vooruitzicht te hebben, maar elke keer als ik denk dat ik er bijna ben, val ik weer terug en stort ik weer helemaal opnieuw in. ik ben zo moe om elke keer weer opnieuw te moeten vechten tegen iets wat ik toch niet aankan. met het vooruitzicht dat ik de rest van mijn leven dag in dag uit zal moeten blijven vechten met mezelf, wil ik niet leven. mijn enige vooruitzicht nu is er gewoon een einde aan maken......
Datum:
22-12-2006
Naam:
Josha
Leeftijd:
18
Provincie:
Noord-holland

leven weggenomen

ik heb veel problemen ik wordt altijd gepest en heb leeerproblemen daarom moest ik terug van havo naar theoretisch ik vond de leraren afschuwelijk en ik heb ook veel problemen thuis m,n vader slaat me en ik heb met de politie te maken gehad en ik ben vaak inelkaar geslagen het lijkt wel of iedereen een hekel aan mij heeft ik was verliefd op een meisje zij wist het al maar zij had al een vriendje en dat vriendje was hier boos om en zei dat hij wraak zou nemen. toen ik iets moest kopen kwam ik hem tegen hij stopte spullen uit de winkel in mijn tas het alarm ging af en ik wist niet wat er aan de hand was toen wist ik dat hij het erin had gestopt en ik moes mee naar het bureau voor diefstal.En mijn vader en moeder gingen toen scheiden en later kwam ik op school en er kwamen jongens van ongeveer 18+aan en wat jongere kinderen ik werd inelkaar geslagen ik was zwaargewond en moest naar het ziekenhuis en ging bijna dood toen besefte ik dat ik eigelijk geen normaal leven lijdde en dat het maar beter was als ik dood was. ik moes 9maanden in het ziekenhuis liggen en kreeg 12dagen na dat ik uit het ziekenhuis was ontslagen kreeg ik bijna een baksteen tegen mijn hoofd gegooit.daarom wou ik zelfmoord plegen.
Datum:
22-12-2006
Naam:
sander vos
Leeftijd:
12
Provincie:
Zuid-holland

wooram nog leve

ik ga het gewoon doen !!! ruzie met vrienden weinig vrienden ben dik lelijk hoe langer ik er over denk hoe erger het wordt !!
Datum:
22-12-2006
Naam:
****
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-holland

aan de buitenkant allemaal geweldig, maar vanbinnen...

Ik ben nu 16 jaar oud en heb eigenlijk tot nu toe een geweldig leven gehad met de gebruikelijke ups en downs (ruzietjes met de ouders, een slecht rapport,...) maar vorig jaar veranderde alles ineens. Mijn vader was vreemd gegaan met zijn secretaresse.
Het was 31/12. Ik was blij, eindelijk een nieuw jaar waar ik weer met een lach door zou gaan maar die ochtend vergeet ik nooit. Een schreeuw, stampende voetstappen op de trap. Mijn vader had opgebiecht dat hij al een half jaar ofzo een 'vriendin had' Hij is diezelfde avond nog vertrokken en liet mijn moeder en mij gewoon achter, op oudejaars avond, de avond waarop iedereen goede voornemens maakt en gelukkig is normaal gezien. Maar hij liet ons gewoon vallen van het ene moment op het andere. Mijn moeder wou hem nog vergeven en hij is nog een week terug gekomen met goede voornemens maar op een nacht zat hij weer bij die ‘del’. Ik kan die vrouw terecht een del noemen want mijn vader heeft ooit zelf gezegd dat heel het fabriek waarvan hij 1 van de bazen is er al heeft ‘op gezeten’. En het allerergste is dat hij haar eens heeft meegebracht naar ons huis toen men mama en ik op citytrip waren in Londen. Dat zal ik hem nooit vergeven, hij heeft die vrouw gewoon in mijn kamer gelaten.
Sindsdien woon ik bij men moeder en we zijn vrij gelukkig maar er zijn nog steeds veel dieptepunten. Mijn vader heeft ons oud huis overgekocht en is nu met die vrouw getrouwd maar heeft toegegeven dat het niet is omdat hij van haar houdt maar om praktische redenen. Ik vind het zo erg dat hij ons leven heeft kapot gemaakt maar ook zijn eigen want als hij dan toch nog eens komt zie ik het in zijn ogen.
Het ene moment wil ik dat hij dood is want dan zou alles veel makkelijk zijn? Maar uiteindelijk blijft het toch mijn papa, alleen zie ik hem maar 1 keer om de 3 maanden ofzo.
Sindsdien ben ik echt een lastige puber maar ik heb het gevoel dat er niemand naar mij luistert. Mijn moeder zou niets liever hebben dat ik haar vertel hoe ik mij voel maar ik kan het niet tegen haar vertellen, waarom dat weet ik niet. Ik begrijp nog altijd niet hoe iemand van de ene dag op de andere zomaar zijn bloedeigen dochter en zijn vrouw ( waarmee hij al 25 jaar een koppel mee vormde) kan inwisselen voor een totaal nieuw leven. Ik voel mij zo machteloos.
1 ding heb ik wel geleerd in deze pijnlijke situatie: Mijn vader heeft echt nooit van mij gehouden. Ik zei dit al van toen heel klein was omdat ik dit gewoon aanvoelde ( ik ben een zeer emotioneel persoon) en nu heeft dit al mijn gevoelens ten opzichte van hem bevestigd.
Hij zei altijd dat ik nooit iets te kort zou hebben, dezelfde dingen zou krijgen als voordien en zo maar nu mogen we zo een reis maken met school maar hij wil deze gewoon niet betalen terwijl hij altijd gezegd heeft dat ik deze 2 reizen zou mogen maken. Maar neen, want dan kan hij dit geld niet geven aan zijn del. Het doet mij zo een pijn dat hij mij niet op de eerste plaats zet want ik ben toch zijn enigste dochter?
Al deze problemen samen met de puberale problemen (zoals geen vrienden hebben, een vriendje willen hebben) doen mij veel pijn en ik heb er al dikwijls aan gedacht om er een einde aan te maken want wie zou mij missen?
Mijn mama (die mij zeer dierbaar is en ik voor geen geld van de wereld wil missen) en mijn familie maar daar houd het ook ver mee op. Ik tennis op zeer hoog niveau en ik dacht aan mijn tennistrainers maar uiteindelijk zouden zij mij al vergeten zijn na een jaartje ofzo, idem als mijn leerkrachten op school en medeleerlingen. Op vele momenten dacht ik dan aan mijn mama en heb ik de kracht gehad om het niet te doen want ik weet dat zij niet zonder mij zou verder kunnen en ik wil niet verantwoordelijk zijn voor haar (ik denk niet da ze het zou doen maar ze zou wel ongelooflijk veel verdriet hebben).
Ik probeer mij nu aan de mooie dingen vast te houden en tot nu toe lukt het mij nog, ook omdat ik mijn vader het niet gun dat hij dan helemaal niet meer voor mij zou moeten zorgen. Ik wil gewoon sterker zijn dan hem en met mijn allerliefste mamsje een mooi nieuw en wel een gelukkig leven opbouwen ( want vroeger was het niet de liefde die thuis telde maar wel de materiële gesteldheid).
Ik hoop dat mijn verhaal veel jongeren er zal van weerhouden om toch door te zetten en er een einde aan te maken want in welke moeilijke situatie ze ook zitten, ER IS ALTIJD EEN OPLOSSING. Geen enkel probleem is onoplosbaar. Ik ben nu veel gelukkiger dan vroeger ondanks dat ik iemand ‘verloren’ heb. Dit kunnen vertellen heeft mij echt opgelucht. Ik heb altijd mijn verdriet opgekropt en ben er zo toch een beetje overgeraakt maar door het heer nog eens neer te pennen ben ik echt opgelucht. Praten helpt echt en als je het niet kan met iemand uit je omgeving, kan je nog altijd internet raadplegen
Datum:
22-12-2006
Naam:
niet meer belangrijk
Leeftijd:
16
Provincie:
Limburg

Beerput

Ik sta op knappen, Vanaf de basisschool waar ik dagelijks gepest werd heb ik geleert een masker te dragen. maar de laatste paar maanden heb ik het idee dat mijn masker loslaat, gewoon kapot gaat. Ik heb hem nooit afgedaan omdat ik mijn gevoel niet laat zien alles negative gevoelens die ik heb worden weggestopt en gewoon niet meer aan denken. Advies is vaak negeer ze gewoon niet naar luisteren dat heb ik gedaan bijna 25 jaar lang. Ik heb nu last van woede aanvallen en spontane huilbuien. Ik wil niemand iets aandoen maar soms ben ik bang dat ik een aanval krijg een misschien mijn neefjes of nichtjes iets aandoe. Mijn leven sucks het idee dat ik in een vlaag een kind iets kan aandoen is onverdragelijk. ik wil dit voor zijn maar heb wel besloten om de feestdagen af te wachten ik wil niet dat voor mijn familie deze dagen verpest worden. Ik heb alles al geregeld maar het voelt goed nu ik al een datum heb en weet dat ik aan het aftellen ben. Ik ben nu OP, Ik kan niet verder, Elke avond als ik naar bed ga denk ik weer een dag overleefd en momenteel draaien alle emoties en gevoelens die ik al die tijd heb opgekropt door mijn hoofd, Ik realizeer me dat als ik niks doe ik letterlijk gek ga worden en dit is voor mij de beste oplossing omdat ik niet met gezeur over mijn verleden geconfronteerd wil worden
Datum:
22-12-2006
Naam:
Eadoin
Leeftijd:
32
Provincie:
Gelderland

...........

ik weet niet wie dit leest maar ik denk ook regelmatig aan zelfmoord, maar ik kom altijdtijd tot de zelfde conclusie.............Wie zegt dat je leven beter is als je dood bent?....Wie zegt dat het dan ophoud?....... ik ben niet erg gelovig maar ik heb een keer gehoord dat als je zelfmoorf pleegt weer terug komt in het zelfde leven, net zo lang tot je het wel aan kunt....dit kan net zo goed een verzinsel zijn om mensen van zelfmoord te weerhouden maar wie zegt dat die voor 100% zeker weet dat het niet zo is?".......niemand kan ooit bewijzen dat er iets is maar er zal ook nooit iemand komen die kan bewijzen dat dat niet zal gebeuren.......... ........maar de belangrijkste reden vind ik persoonlijk dat als je het weet vol te houden en er weet uit te komen je veel sterker zal zijn dan ooit..... .......................Maar voor mij ligt dat misschien anders dan de meeste mensen die hier schrijven, ik heb geen échte problemen ik ben alleen zo f*cking alleen...ik geen vrienden, op school ben ik altijd alleen, mijn ouders weten me elke dag weer de grond in te boren maar ik heb wel de mogelijkheid om hier weg te gaan, het is misschien het eenigste wat ik heb maar ik heb het iniedergeval, ik heb het tot nu toe nog gehaald om op 5vwo te komen zonder te blijven zitten :) ik geef er dan ook wel alles voor op (want slim ben ik niet echt bepaald) ik leer alle weekenden, vakanties en alle vrijetijd die ik kan maken........ik wil alleen maar zeggen GELOOF IN JEZELF, er is altijd een weg uit (ook al lijkt het niet zo).........(als je dood bent heb je tog niks mer te verliezen, ik zou zeggen pak al het geld dat je hebt, ga met een vliegtuig, trein of wat dan ook zo ver mogelijk weg en begin ergens opnieuw, als het niet werkt kun je altijd nog zelfmoord plege...........toch?..)
Datum:
22-12-2006
Naam:
...........
Leeftijd:
16
Provincie:
Gelderland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.