Levensverhalen (pagina 1554)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

leven weggenomen

ik heb veel problemen ik wordt altijd gepest en heb leeerproblemen daarom moest ik terug van havo naar theoretisch ik vond de leraren afschuwelijk en ik heb ook veel problemen thuis m,n vader slaat me en ik heb met de politie te maken gehad en ik ben vaak inelkaar geslagen het lijkt wel of iedereen een hekel aan mij heeft ik was verliefd op een meisje zij wist het al maar zij had al een vriendje en dat vriendje was hier boos om en zei dat hij wraak zou nemen. toen ik iets moest kopen kwam ik hem tegen hij stopte spullen uit de winkel in mijn tas het alarm ging af en ik wist niet wat er aan de hand was toen wist ik dat hij het erin had gestopt en ik moes mee naar het bureau voor diefstal.En mijn vader en moeder gingen toen scheiden en later kwam ik op school en er kwamen jongens van ongeveer 18+aan en wat jongere kinderen ik werd inelkaar geslagen ik was zwaargewond en moest naar het ziekenhuis en ging bijna dood toen besefte ik dat ik eigelijk geen normaal leven lijdde en dat het maar beter was als ik dood was. ik moes 9maanden in het ziekenhuis liggen en kreeg 12dagen na dat ik uit het ziekenhuis was ontslagen kreeg ik bijna een baksteen tegen mijn hoofd gegooit.daarom wou ik zelfmoord plegen.
Datum:
22-12-2006
Naam:
sander vos
Leeftijd:
12
Provincie:
Zuid-holland

wooram nog leve

ik ga het gewoon doen !!! ruzie met vrienden weinig vrienden ben dik lelijk hoe langer ik er over denk hoe erger het wordt !!
Datum:
22-12-2006
Naam:
****
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-holland

aan de buitenkant allemaal geweldig, maar vanbinnen...

Ik ben nu 16 jaar oud en heb eigenlijk tot nu toe een geweldig leven gehad met de gebruikelijke ups en downs (ruzietjes met de ouders, een slecht rapport,...) maar vorig jaar veranderde alles ineens. Mijn vader was vreemd gegaan met zijn secretaresse.
Het was 31/12. Ik was blij, eindelijk een nieuw jaar waar ik weer met een lach door zou gaan maar die ochtend vergeet ik nooit. Een schreeuw, stampende voetstappen op de trap. Mijn vader had opgebiecht dat hij al een half jaar ofzo een 'vriendin had' Hij is diezelfde avond nog vertrokken en liet mijn moeder en mij gewoon achter, op oudejaars avond, de avond waarop iedereen goede voornemens maakt en gelukkig is normaal gezien. Maar hij liet ons gewoon vallen van het ene moment op het andere. Mijn moeder wou hem nog vergeven en hij is nog een week terug gekomen met goede voornemens maar op een nacht zat hij weer bij die ‘del’. Ik kan die vrouw terecht een del noemen want mijn vader heeft ooit zelf gezegd dat heel het fabriek waarvan hij 1 van de bazen is er al heeft ‘op gezeten’. En het allerergste is dat hij haar eens heeft meegebracht naar ons huis toen men mama en ik op citytrip waren in Londen. Dat zal ik hem nooit vergeven, hij heeft die vrouw gewoon in mijn kamer gelaten.
Sindsdien woon ik bij men moeder en we zijn vrij gelukkig maar er zijn nog steeds veel dieptepunten. Mijn vader heeft ons oud huis overgekocht en is nu met die vrouw getrouwd maar heeft toegegeven dat het niet is omdat hij van haar houdt maar om praktische redenen. Ik vind het zo erg dat hij ons leven heeft kapot gemaakt maar ook zijn eigen want als hij dan toch nog eens komt zie ik het in zijn ogen.
Het ene moment wil ik dat hij dood is want dan zou alles veel makkelijk zijn? Maar uiteindelijk blijft het toch mijn papa, alleen zie ik hem maar 1 keer om de 3 maanden ofzo.
Sindsdien ben ik echt een lastige puber maar ik heb het gevoel dat er niemand naar mij luistert. Mijn moeder zou niets liever hebben dat ik haar vertel hoe ik mij voel maar ik kan het niet tegen haar vertellen, waarom dat weet ik niet. Ik begrijp nog altijd niet hoe iemand van de ene dag op de andere zomaar zijn bloedeigen dochter en zijn vrouw ( waarmee hij al 25 jaar een koppel mee vormde) kan inwisselen voor een totaal nieuw leven. Ik voel mij zo machteloos.
1 ding heb ik wel geleerd in deze pijnlijke situatie: Mijn vader heeft echt nooit van mij gehouden. Ik zei dit al van toen heel klein was omdat ik dit gewoon aanvoelde ( ik ben een zeer emotioneel persoon) en nu heeft dit al mijn gevoelens ten opzichte van hem bevestigd.
Hij zei altijd dat ik nooit iets te kort zou hebben, dezelfde dingen zou krijgen als voordien en zo maar nu mogen we zo een reis maken met school maar hij wil deze gewoon niet betalen terwijl hij altijd gezegd heeft dat ik deze 2 reizen zou mogen maken. Maar neen, want dan kan hij dit geld niet geven aan zijn del. Het doet mij zo een pijn dat hij mij niet op de eerste plaats zet want ik ben toch zijn enigste dochter?
Al deze problemen samen met de puberale problemen (zoals geen vrienden hebben, een vriendje willen hebben) doen mij veel pijn en ik heb er al dikwijls aan gedacht om er een einde aan te maken want wie zou mij missen?
Mijn mama (die mij zeer dierbaar is en ik voor geen geld van de wereld wil missen) en mijn familie maar daar houd het ook ver mee op. Ik tennis op zeer hoog niveau en ik dacht aan mijn tennistrainers maar uiteindelijk zouden zij mij al vergeten zijn na een jaartje ofzo, idem als mijn leerkrachten op school en medeleerlingen. Op vele momenten dacht ik dan aan mijn mama en heb ik de kracht gehad om het niet te doen want ik weet dat zij niet zonder mij zou verder kunnen en ik wil niet verantwoordelijk zijn voor haar (ik denk niet da ze het zou doen maar ze zou wel ongelooflijk veel verdriet hebben).
Ik probeer mij nu aan de mooie dingen vast te houden en tot nu toe lukt het mij nog, ook omdat ik mijn vader het niet gun dat hij dan helemaal niet meer voor mij zou moeten zorgen. Ik wil gewoon sterker zijn dan hem en met mijn allerliefste mamsje een mooi nieuw en wel een gelukkig leven opbouwen ( want vroeger was het niet de liefde die thuis telde maar wel de materiële gesteldheid).
Ik hoop dat mijn verhaal veel jongeren er zal van weerhouden om toch door te zetten en er een einde aan te maken want in welke moeilijke situatie ze ook zitten, ER IS ALTIJD EEN OPLOSSING. Geen enkel probleem is onoplosbaar. Ik ben nu veel gelukkiger dan vroeger ondanks dat ik iemand ‘verloren’ heb. Dit kunnen vertellen heeft mij echt opgelucht. Ik heb altijd mijn verdriet opgekropt en ben er zo toch een beetje overgeraakt maar door het heer nog eens neer te pennen ben ik echt opgelucht. Praten helpt echt en als je het niet kan met iemand uit je omgeving, kan je nog altijd internet raadplegen
Datum:
22-12-2006
Naam:
niet meer belangrijk
Leeftijd:
16
Provincie:
Limburg

Beerput

Ik sta op knappen, Vanaf de basisschool waar ik dagelijks gepest werd heb ik geleert een masker te dragen. maar de laatste paar maanden heb ik het idee dat mijn masker loslaat, gewoon kapot gaat. Ik heb hem nooit afgedaan omdat ik mijn gevoel niet laat zien alles negative gevoelens die ik heb worden weggestopt en gewoon niet meer aan denken. Advies is vaak negeer ze gewoon niet naar luisteren dat heb ik gedaan bijna 25 jaar lang. Ik heb nu last van woede aanvallen en spontane huilbuien. Ik wil niemand iets aandoen maar soms ben ik bang dat ik een aanval krijg een misschien mijn neefjes of nichtjes iets aandoe. Mijn leven sucks het idee dat ik in een vlaag een kind iets kan aandoen is onverdragelijk. ik wil dit voor zijn maar heb wel besloten om de feestdagen af te wachten ik wil niet dat voor mijn familie deze dagen verpest worden. Ik heb alles al geregeld maar het voelt goed nu ik al een datum heb en weet dat ik aan het aftellen ben. Ik ben nu OP, Ik kan niet verder, Elke avond als ik naar bed ga denk ik weer een dag overleefd en momenteel draaien alle emoties en gevoelens die ik al die tijd heb opgekropt door mijn hoofd, Ik realizeer me dat als ik niks doe ik letterlijk gek ga worden en dit is voor mij de beste oplossing omdat ik niet met gezeur over mijn verleden geconfronteerd wil worden
Datum:
22-12-2006
Naam:
Eadoin
Leeftijd:
32
Provincie:
Gelderland

...........

ik weet niet wie dit leest maar ik denk ook regelmatig aan zelfmoord, maar ik kom altijdtijd tot de zelfde conclusie.............Wie zegt dat je leven beter is als je dood bent?....Wie zegt dat het dan ophoud?....... ik ben niet erg gelovig maar ik heb een keer gehoord dat als je zelfmoorf pleegt weer terug komt in het zelfde leven, net zo lang tot je het wel aan kunt....dit kan net zo goed een verzinsel zijn om mensen van zelfmoord te weerhouden maar wie zegt dat die voor 100% zeker weet dat het niet zo is?".......niemand kan ooit bewijzen dat er iets is maar er zal ook nooit iemand komen die kan bewijzen dat dat niet zal gebeuren.......... ........maar de belangrijkste reden vind ik persoonlijk dat als je het weet vol te houden en er weet uit te komen je veel sterker zal zijn dan ooit..... .......................Maar voor mij ligt dat misschien anders dan de meeste mensen die hier schrijven, ik heb geen échte problemen ik ben alleen zo f*cking alleen...ik geen vrienden, op school ben ik altijd alleen, mijn ouders weten me elke dag weer de grond in te boren maar ik heb wel de mogelijkheid om hier weg te gaan, het is misschien het eenigste wat ik heb maar ik heb het iniedergeval, ik heb het tot nu toe nog gehaald om op 5vwo te komen zonder te blijven zitten :) ik geef er dan ook wel alles voor op (want slim ben ik niet echt bepaald) ik leer alle weekenden, vakanties en alle vrijetijd die ik kan maken........ik wil alleen maar zeggen GELOOF IN JEZELF, er is altijd een weg uit (ook al lijkt het niet zo).........(als je dood bent heb je tog niks mer te verliezen, ik zou zeggen pak al het geld dat je hebt, ga met een vliegtuig, trein of wat dan ook zo ver mogelijk weg en begin ergens opnieuw, als het niet werkt kun je altijd nog zelfmoord plege...........toch?..)
Datum:
22-12-2006
Naam:
...........
Leeftijd:
16
Provincie:
Gelderland

Wie moet Wie begrijpen ?!

hoi..
Mijn leven is wéér verprutst! Me moeder zei vanmorgend, dat als IK niet beter, zij een eind aan haar leven maakt, of gewoon ergens anders gaat wonen, en ze meent het. Gewoon omdat ik met een slecht rapport naar huis kwam! En oke, ik kon beter mijn best doen, maar zij toch ook?! ik voel me heel het jaar al zooo verdrietig, en met niemand buiten 1 vriend kan ik er over praten, en die 1ne vriend is zelf al zo down, dus luistert ie niet zo goed.. Me ouders zeggen altijd dat ik hen moet begrijpen, maar waarom doen zijn nooit eens moeite?! hebben ze nog nooit naar mijn armen gekeken? dan zou alles al lang te boven zijn, maar ze zijn volgens mij te veel met hen eigen bezig, Nouja, help me gewoon :'( en bijleggen, kan ik toch ook niet?! ze zullen me nooit begrijpen! het enige wat ik kan doen is ZM !! wie zal mij missen?! NIEMAND dus!!! Ik maak enkel de mensen ongelukkig !!!!
Datum:
22-12-2006
Naam:
Veronique
Leeftijd:
14
Provincie:
Limburg

Tering leven!

Ik ben nu 16 en alle problemen over geld,ruzie,gedrag alles confronteert me nu al! KANKER ZOOI wat moet het als ik 30 ben moet ik dan vanaf mn 16e al volop aan't vechten voor mn leven wat houd dit in. Is dit het begin! Als ik dat weet Eindig ik het snel!
Datum:
22-12-2006
Naam:
Naamloos
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-holland

het is voor mij gwoon beter..

Ik haat dit leven, ik ben zelf gelovig dus je mag echt geen zelfmoord plegen maar ik meot het gewoon doen.
ik heb problemen met:
school( hele erge niet aantal zwakke cijfers,..maar 1000ste keer blijve zitte door gedrag en alles)
ouders
4 vrienden van mij hebben auto ongeluk gehad 2 jaar geleden..
ik heb altijd problemen met politie.
me broer zit aan coke. me moeder krijg echt zovaak beroertes door haar kinderen.. ik wil weg hie rik weet niet waarom ik hier ben .. maar ik ben bang dat ik naar de hel ga ik hoop dat god mij vergeeeft.. ik wil dood gister wou ik naar station lopen om het te doen maar me vriendin kwam achter mij aan ze wist dat er wat mis was..
ik ben boos dat ze me heeft tegengehouden maar ik wil zo graag weg hier wat heeft het nut om te leven.
Datum:
21-12-2006
Naam:
nietbelangrijk
Leeftijd:
15
Provincie:
Utrecht

Uitzichtloos !!!

Hoi,

Ik zie de zin van het bestaan even niet meer in. Ik heb heel vaak het idee onzichtbaar te zijn voor anderen, alleen als zij in nood zijn weten ze mij te vinden, maar er is niemand bij die ooit maar eens afvraagt hoe het nu echt met me gaat. Ik ben altijd de betrouwbare lachende knul, die altijd behulpzaam is. Nee....., met mij gaat het wel goed, want met mij kun je lachen. Niemand heeft in de gaten, dat ik mezelf verschuil achter deze clowneske vertoning. Logisch toch, want als ik er ben is het altijd lachen. Ja voor een ander wel ja, maar als ik eens niet zelf erop uit ga om iets te doen en vrienden meevraag, dan kan ik lekker alleen thuis blijven, want er is niemand die me uitnodigd, o ja, wel als men om vervoer verlegen zit !!!! Nee, echte vrienden heb ik niet, ben al zo vaak teleurgesteld en ook besodemieterd. Zit dankzij mij goedheid mooi in de schulden, alleen maar omdat ik een ander zielig vond en wilde helpen. Maar wie helpt mij nu???? Precies......, niemand !!! Mijn hele leven is een drama, heb mijn vader nooit gekend, want die is verongelukt toen ik 1 jaar oud was. We hebben het thuis nooit breed gehad, maar mijn moeder heeft altijd het beste voor ons gedaan en zij is denk ik ook de enige reden, dat ik nog leef. Ik kan het haar niet aandoen, maar als op een dag ook zij er niet meer is....., dan weet ik ook niet of er voor mij nog reden genoeg is om verder te gaan......., ik kan alleen maar hopen, dat er eindelijk eens een lichtpuntje in mijn leven verschijnt. Gewoon een teken, dat ik niet voor niets dit leven leidt................
Datum:
21-12-2006
Naam:
R. Adeloos
Leeftijd:
35
Provincie:
Noord-brabant

het word me teveel

ik kan niet meer ik heb geen kracht meer om door te vechten alleen de dood is nu mijn redding mijn kind is uit huis geplaats woon nu op een woongroep en erger nog ik ben zwanger ook dit kind neem de jeugdzorg het van me af maar dat laat ik niet gebeurenvoor die tijd wil ik weg samen met mijn andere zoon mijn leven heeft geen nut meer waarom in leven blijven als je niks kan bereiken ik werd 5 weken geleden in een psychartiche afdeling opgenomen en ik merk geen verschil het word allen erger ik wil doooooooooooooood en dan neem ik mijn kind mee
Datum:
21-12-2006
Naam:
anoniem
Leeftijd:
31
Provincie:
Noord-brabant

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.