Levensverhalen (pagina 1528)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

=(

Ik kan het leven niet meer aan! Er is geen hoop meer, alles gaat tegen. Ik wil niet op deze manier meer leven.
Datum:
18-01-2007
Naam:
melissa
Leeftijd:
15
Provincie:
Utrecht

!!

weetj ik werd altijd gezien als de gangster zeg maar echt populair enso en nou nog steeds , veel vrienden om me heen enzo veel zijn bang voor mij en me click .. zonder overdrijven eno weetje maar elke keer krijg k ruzie met me broer en ouders en broertje enzo en dan krijg k klappen laats had ik buikpijn wou ik niet naar sgool wasongesteld en dur dt niet tegen me vader te gge hij sloeg me met een stoel tegen me oog enso me hele oog blauw blauwe plekken op me benen enzo .. kweetniet wat k moet doen net weer klappen gekregen dn maak k gwn elke kere paar sneeen iin me arm enzo dat helpt me moeder weet dat k dat doe en zeg dat ze t tegen me vader gaat zegge dn krijg k nog mer klappen en met me mties kan k er niet oer prate want se denken k ben die gngster die rijke enzo k k*nker zooi k wil niet meer leven . !! soms wil k de politie bellen maja a..
Datum:
18-01-2007
Naam:
Babyy
Leeftijd:
14
Provincie:
Gelderland

zelfmoord

ik ben getrouwd ik heb een kindt ik heb heel veel ruzie met mijn man hij slaat mij en scheld me uit ik ben ook moslim maar hoegraag ik ook bij hem weg wil kan ik niet hij is echt heel erg wat ik memaak heeft nog nooit iemand megemaak niemand gaat het ook memaKEN HIJ DRIJGT DAN DAT HIJ ME GAAT VERMOORDEN EN DAT HIJ OOK MIJN FAMILIE AAN GAAT DOEN HIJ IS GEWWON ECHT GEKKKKKKKKK EN ERG SOMS HEB IK ECHT DE NEIGING OM ME DAN ZELF MOORD TE PLEGEN EN ALS HET ZO DOOR GAAT DOE IK HET OOK ECHT IK HEB GEZWOREN
Datum:
18-01-2007
Naam:
layla
Leeftijd:
21
Provincie:
Zuid-holland

op

jullie schryven geloof in god.
dat ludht op!
moet je toch geen ernstig longenfyseem hebben.
Datum:
18-01-2007
Naam:
ton
Leeftijd:
65
Provincie:
Zuid-holland

ERGens MEn gevoeleNS neerzetten

PFf Voormij heeft men leven gEen zin Meer
Ellke Dag Hoofdpijn En de gedachten wrm ik leef Worden me toch TE veel..
school Zit me tegen
Alltijd maar tegen men voeten krijgen
Dat ik te luidruchtig ben
OF een grote mond heb
Zo verwerk ik mijn Emoties Dus
Ik ben blij Als ik in de bus zit
en wat in men eentje kan op Rust komen
want thuis iS en Word het alleen maar erger
Mijn ma die ME niet voldoende steunt
mijn pa die niet na me omkijkt
hij woont ook Nietmeer bij mij
hij belt alleen als ik iets misdaan heb
Soms heb ik zin om pillen te slikken
maar kheb schrik of denk teveel aan
mijn woede
van: het gaat Wel over en Wat Zou mijn moeder zonder me doen
Maar de Dood Lijkt me op het lijf tE staan
als ik mijn ogen sluit voel ik me goed
als ik Slaap kom ik tot rust
dus zou ik wel voor alltijd willen slapen
en het lukt me ooit wel eens
maar ik wil hulp ..en heb het ook nodig
niemand ziet het aan mij
maar vanbinnen Doet het toch Vies pijn
kwil weglopen van alles en van iedereen
zodat Niemand me nog iets Kan Zeggen
en kan ik men Ding Doen
en al die verhalen over zelfmoord
geven me MEer de moed Voor het zelf te Doen


Kheb wel een Dokter Nodig Alleen
Hoe zou ik Da moeten zeggen
Kwil niet dat ze me in een instelling steken
Dan Zou ik het hellemaal niet meer zien zitten..


Ik Zou graag in De hEmel Willen Zijn :(
xxxx

Datum:
18-01-2007
Naam:
sarah
Leeftijd:
17
Provincie:
Limburg

zelfmoordgedachten

Wij hebben momenteel zo veel problemen binnen het gezin, dat het voor mij niet te overzien valt. Mijn man sluit zich hiervoor af en gaat vanuit zijn werk de kroeg in. Hij laat mij aan mijn lot over met 3 kinderen. De oudste is zijn zoon uit zijn 1e huwelijk en dit jongetje brengt heel erg veel problemen met zich mee. Hij heeft ADHD symptomen, heeft een hechtingsstoornis, aandachtsstoornis, wat allemaal voortkomt uit dingen, die hij in het verleden heeft meegemaakt. Zijn biologische moeder heeft hem deze week te kennen gegeven voorlopig geen contact meer met hem te willen. Hij is nu 10 jaar. Alle frustraties, verdriet en woede uit hij in zijn gedrag. Er valt bijna niet meer met hem te leven. Wij lopen al 3 jaar bij allerlei instanties, maar ik heb het gevoel nog niet verder te zijn gekomen. Ik reageer mijn frustraties weer af op mijn man. Die kan hier helemaal niet mee omgaan en ook niet met de problemen, die zijn zoon met zich meebrengt. Alles komt nu op mij neer. Ik moet alles regelen met de verschillende instanties en verder maar de dag met hem door zien te komen. Ik heb zelf ook nog 2 dochtertjes, samen met mijn man, van 3 en 1 jaar. Zij krijgen hier ook veel van mee en leven dus constant in een zeer gespannen gezinssfeer.
Ik kan hier met mijn man niet over praten, hij kan dat niet, en wilt mij hier ook niet in steunen.
Ik zie nu echt door de bomen het bos niet meer. Bij hem weggaan is wel het laatste wat ik wil, maar deze situatie kan ik gewoon echt niet meer aan.
Ik wil gewoon echt niet meer.
Ik zie momenteel echt geen andere uitweg dan er maar gewoon zelf tussenuit te gaan.
Weet dat ik er anderen heel veel verdriet mee doe, zeker mijn 2 kleine meiden, maar ik zie gewoon echt geen andere uitweg meer.
Datum:
17-01-2007
Naam:
m
Leeftijd:
35
Provincie:
Noord-brabant

ik heb het niet meer

het is nu al 3 jaar besig dat mijn moeder psysich gestoord is maar niemand helpt haar en ik ben nu dus radeloos,en ze wordt helemaal hysterisch om de kleinste dingen dag en nacht,en mijn vader weet het ook niet meer.
bovendien durf ik het ook al mijn vrienden niet te vertellen..
Datum:
17-01-2007
Naam:
Sander
Leeftijd:
13
Provincie:
Gelderland

waarom nog.

Ik trek het niet meer. Iedere dag wordt ik geconfronteerd met mezelf, met de fouten die ik zelf gemaakt heb. Ik heb alles kapot gemaakt. Gelukkig zal ik nooit worden, want er zal altijd een stukje in mij zijn die zegt dat ik geluk niet verdien, want kijk wat ik heb aangericht. Waarom heb ik het zo ver laten komen? Alsof ik uit meerdere stukken besta, het ene stuk wil heel graag hulp en vertellen, het andere stuk wil niet vertellen, maar wil alleen maar wraak en straf en wraak en straf.

Ik wil niet dood, maar leven met dit wil ik ook niet. M'n schuldgevoel maakt me kapot. Ik kan het niet dragen.
Datum:
17-01-2007
Naam:
Noa
Leeftijd:
20
Provincie:
Noord-brabant

zelfmoord

hallo allemaal,
ik denk al lang over zelfmoord plegen. Ik ben door mijn ouders mij hele jeugd mishandeld. Ik ben gekleineerd, stelselmatig genegeerd en ben gedwongen dingen te doen die ik niet wil. ik ben 25 en ik kan niet verder met mijn leven, ik zit vast. Ik wil graag een carriere maar het lukt niet. Niks lukt. Ik voel me in paniek en zo alleen dat ik het niet meer vol houdt. Ik voel me geisoleerd. Denken aan het springen voor een trein laat me ademen. Aan de andere kant wil ik ook kinderen maar aan de andere kant ben ik bang dat ik er ook niet voor ze kan zijn, net als mijn moeder. Ik wil alles wel maar het is te moeilijk. Mijn leven is vervult geweest van manupulatie, haat, woede, van mijn ouders en broers.
Waaromz ou ik verder gaan, ik wil niet, mag dat dan niet? ik heb ook het gevoel dat ik hier niiet hoor te zijn, in de natuur was ik doordgegaan door verwaarlozing, je hoort toch wel van een aapje dat dood gaat omdat hij geen liefde van de moeder krijgt, nou zo is het bij mij. Ik ben er wel maar heb voor mijn gevoel geen ouders, geen mensen die om me geven of voor mem op komen ne bvan me houden. Ik heb geen plekje op aarde, ik heb geen thuis,m wel een huis maar geen thuis. Ik ben verward en weet het gewoon echt allemaal niet. Ik ben verdrietig en alleen, heel verdrietig, ik vraag me af of er ook iemnad anders is die zich zo voelt, ik zeg dit nooit tege iemand omfdat ik me ervoor schaam, het voelt goed dat ik het nu kwijt ben, ik voel me nameijk hulpeloos.
bedankt voor deze site. groetjes
Datum:
17-01-2007
Naam:
nienke van luist
Leeftijd:
25
Provincie:
Overijssel

Niets meer

Al 10 jaar komt de gedachte van zelfmoord elke keer weer terug... Ik heb geen zin meer in het leven, maar ben bang voor de dood.
Als je niets meer hebt om je zorgen over te maken en niets meer hebt om je gelukkig van te voelen, wat blijft er dan nog over?
Familie is fijn, maar is nou eenmaal aangeboren. Meer zeggen dan goed gedaan of doe het zo is er niet bij. Vrienden zijn langzaam afgezwakt van niet veel naar nihil. Doe er zelf ook nix aan zeggen ze dan. Dat weet ik, maar heb er ook geen zin in. Als er een makkelijke en pijnloze manier was om zelfmoord te plegen en waarbij iedereen zou denken dat het een natuurlijke dood was zou ik het doen. Zo ver ik weet is die er helaas niet, dus dobber ik maar door...
Datum:
17-01-2007
Naam:
Nepthys
Leeftijd:
23
Provincie:
Gelderland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.