Levensverhalen (pagina 1442)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

huilen

al dat gelul ben ik sad julli mensen die zelfmoord willen plegen doe dat dus niet het leven is hard dus kan er tegen wat mensen zeggen je vader of moeder zullen je daar door missen je zoon of dochterook dus denk na iedereen hou van jou vooral ik
Datum:
11-04-2007
Naam:
anoniem
Leeftijd:
39
Provincie:
Zeeland

rust

voor anderen lijkt het zo gemakkelijk
ze staan op, leven, kunnen 's avonds gaan slapen
maar ik, ik vind geen rust
vorig jaar is het mislukt
misschien lukt het nu wel
m'n omgeving zal kwaad zijn, triest, teleurgesteld
net als nu
dus waarom niet?
Datum:
11-04-2007
Naam:
-
Leeftijd:
21
Provincie:
Utrecht

leegte

ik weet het niet meer.
een paar jaar geleden heb ik bij een psycholoog gelopen en dat hielp op zich wel. ik weet niet precies. het heeft wel enig zins geholpen maar ook weer niet. ik had toen de gedachten dat ik het niet meer wou. in die tijd had mijn moeder een nieuwe vriend (mijn vader is dood). eerst werd ik geholpen bij een school psycholoog en daarna werd ik 2 keer door verwezen. bij alle 3 de keren heb ik het zelfde vertelt. vertelt dat ik zoveel verdriet had om mijn vader. het werd er bij mij in gedrukt dat ik het vervelend vond dat mijn moeder een nieuwe vriend heeft. maar dat was het niet. ik wist niet wat het was. na mijn vaders dood (ik was 9) heeft mijn moeder me een tijdje.. ja mishandelt kan je het niet noemen. ze was nogal makkelijk als het om een corrigerende tik ging. 1 keer is het zo erg door geslagen bij der dat de hand afdrukken op mijn rug stonden. daar zat ik toen mee. heb ik ook aan gegeven maar toen zei me moeder dat het niet zo was. een jaar geleden heb ik dit weer ter sprake gebracht bij mijn moeder en toen maakte ik een opmerking waardoor ze het weer wist. dit deed me wel goed en kon het min of meer een plaatsje geven. daarna ging het allemaal goed. had op dat moment een vriendin die me liefde gaf waar ik al zo lang naar op zoek was waar ik overigens nog steeds mee heb. maar het rare is dat ik het niet meer zie zitten. ik heb altijd wel het gevoel gehad dat ik vroeg dood zou gaan. of het nou door een ongeluk zou komen of niet dat weet ik niet. maar ik weet wel dat ik daar steeds vaker en meer aan denk. daarnaast voel ik ook nog steeds leegte. ik weet niet waarom dit zo is. mijn leven is niet verkeerd. maar ik mis iets. dat iets kan ik niet omschrijven. ik ben altijd te bang geweest om zelfmoord te plegen. sinds mijn pubertijd wel altijd gedacht. de laatste paar jaar kwam het in vlagen. maar was er altijd te bang voor om het te doen. nu heb ik dat niet. het lijkt alsof ik op een 1 of andere manier het geaccepteerd heb dat ik binnenkort dood ga en dit neemt die angst ook weg om het daadwerkelijk te doen. ik denk dat het door die leegte komt ook. maar wat die leegte is weet ik niet
Datum:
11-04-2007
Naam:
Johan
Leeftijd:
18
Provincie:
Noord-holland

homo's worden gehaat

Ik heb een vriend cees-jan en die wordt gepest omdat hij homo is zelf kan ik er niet tegen omdat ik gedwongen werd om niet meer met hem om te gaan na een tijdje voelde ik me zo schuldig dat ik zelfmoord wou plegen waarom heeft god deze zware taak op mij gelegd ? waarom niet op iemand anders. wat moet ik doen een mes pakken en er een einde aan maken?
Datum:
11-04-2007
Naam:
alex
Leeftijd:
45
Provincie:
Gelderland

Geef niet op!

Dag Allemaal

Kleine voorgeschiedenis over mezelf ben nu 19 studeer en voel me goed. Heb mezelf een lange tijd echt klote gevoeld tegen het depressieve aan en had ook veel zelfmoord gedachten. Maar ben er nu vanaf. Waarom ben ik er van af en hoe is dat gekomen? Het gaat niet 1,2,3 over maar geleidelijk stap voor stap. Ik begon te veranderen toen ik een vraag stelde aan mijn leraar Duits over mijn spelling en grammatica, ik weet nu namelijk nog steeds niet echt wanneer je word met een t of een d schrijft maar dat even terzijde. Ik zei tegen hem ja meneer ik kan die grammatica allemaal niet ik heb het namelijk ook niet op de basisschool gehad. Toen zei hij tegen mij je kunt dan twee dingen doen 1 Je kunt je je hele leven er achter verschuilen en niks doen 2 Of je kunt er wat aan gaan doen en oefen zodat je het begrijpt. Dat was voor mij een punt in mijn leven toen 15/16 toen ik dacht hey dat is ook zo in mijn leven. Ik ben dan vroeger veel gepest omdat ik dik was, ik kan me erachter verschuilen en er niks an doen of ik kan er werk van gaan maken. Ik ben toen gaan sporten en ben toen echt flink afgevallen. Van sporten en bewegen word je overigens erg vrolijk (is bewezen). Dat was de eerste verandering ten tweede wilde ik iets van mijn leven maken ik heb een doel en wil iets bereiken, ik wil wat van de wereld zien meer dan alleen het bedrukte/bekakte dorp waar ik nu woon. (Waar iedereen in zijn eigen wereldje leeft en alleen met mensen omgaan die gestudeerd hebben bla die bla die bla, die mensen zijn eigenlijk echt zielig want die hebben totaal geen inhoud en denken ook niet na over het leven).
Een doel in je leven kan voor iedereen verschillend zijn voor mij is het de wereld verkennen en "het maken"later. Maar voor iemand anders kan het zijn mensen in Afrika helpen etc. Ten derde ben ik altijd wel gelovig geweest (protestants gristelijk, christen) dat geeft je ook een voldoening in je leven dat er meer is in de wereld dan dit leven alleen. Het geloof gecombineerd met een doel in je leven is een krachtige leidraad die je leven enorm interessant maakt en dynamisch. Dus om je leven te veranderen heb je twee dingen nodig jezelf en de wil om te veranderen en er iets van te maken. Een ding dat hebben jullie al en dat is jezelf de tweede moet je jezelf activeren en gebruiken. De wil om te veranderen en te willen leven! Mensen die traumatische ervaringen hebben meegemaakt zoals seksueel misbruik vind ik verschrikkelijk. Ik heb ook traumatische ervaringen maar dan in mindere mate door altijd de domme vetzak van de klas te zijn en dat ook elke dag te horen (en dit al op de basisschool.) Maar het is zoals ik al zei je kunt je erachter verschuilen of er iets aan gaan doen ik heb voor dat laatste gekozen en heeft mijn leven echt een andere wending gegeven. Het is zoals een bekend schrijver zei "het leven is een feest je moet alleen zelf de slingers op hangen" en dat is het ook maar je moet het zelf willen. Nog een quote van Alan Tracy (ja die van de Thunderbirds, van International Rescue) Vergeet de code nooit "Not to give up at any cost" oftewel nooit opgeven en doorgaan. Lukt het de eerste keer niet dan de tweede keer, de tweede keer niet dan de derde keer etc. Wees optimistisch en geloof in jezelf, iedereen kan het maar je moet het WILLEN. Uit de berichten hier kan ik wel degelijk opmaken dat jullie wel nadenken over het leven maar dan in de vorm van zelfmoord gedachten. De bedoeling van mijn bericht is om jullie te motiveren om deze gedachte om te zetten in positieve gedachte om weer zin te hebben in het leven. Dat dit voor mij heeft geholpen wil niet zeggen dat het voor jullie op precies dezelfde manier zal helpen. Het is voor iedereen verschillend maar voor mij heeft het op deze manier erg geholpen. Een ding is wel belangrijk geef jezelf de TIJD het gaat stap voor stap voor stap het is niet een verandering van een twee drie het is rustig aan voetje voor voetje. Heb je ouders die je demotiveren gebruik dat en zet het om in een motivatie van "Wat nou ik kan niks ik kan wel wat en dat laat ik je zien ook", . Probeer de zachte kant te zoeken van ze (iedereen heeft deze namelijk) praat over wat je ouders voelden toen je geboren werd je zult zien dat ze zachter worden en blij waren toen je geboren werd. Dat is de kern van mijn boodschap aan allen geef niet op en maak wat van je leven, mij is het ook gelukt (door moeite en doorzetten maar het kan) dat betekent dat jullie het ook allemaal kunnen, het is aan jullie sterkte en veel succes!





1 Wij leven in een van de welvarendste landen van de wereld, in materiël opzicht komen wij niks tekort.
2 Als je van je zelfmoord gedachte af wilt kun je hulp zoeken zo goed is het hier in dit land geregeld dat er een site is waar je je hart kunt luchten.
3 Zelfmoord is een gedachte je hebt het zelf in de hand.
Datum:
11-04-2007
Naam:
Jack
Leeftijd:
19
Provincie:
Friesland

Hoop?

Niemand die van je houdt? Niemand die je kent? Niemand die om je geeft? Is het leven na de dood beter dan het leven nu? Geef het leven een allerlaatste kans. God kent je, hij houdt van je, hij geeft om je. Vraag God of hij je wil helpen om het leven de kans te geven die het verdient, het kan zo mooi zijn!
Datum:
11-04-2007
Naam:
-
Leeftijd:
16
Provincie:
Utrecht

Vrouwen!

ik kan er niet meer tegen, ik vind een meisje leuk maar zij mij niet.. nu is dit meestal geen ramp maar ik heb het gevoel en andere ook dat ze me wel leuk vind... ze is alleen heel erg verlegen dit doet me veel pijn. dit niet alleen iedereen kent het gevoel van liefde wel maar dit is anders.. vrienden van me zorgen hele tijd ervoor dat het verpest word. heb ik net een beetje een goede band met hun vertel ik dit omdat ik er blij mee ben gaan ze haar bellen dan zit ik met een kut gevoel wat hun niet snappen en zeggen gaat wel weer over. als je weet hoet het is dan gaat dat niet weg. dan zegt ze wel ik vond het niet zo erg maar ondertussen merk je het meteen dat het wel zo is. ik kan hier met niemand over praten en ik weet ook niet met wie ik wil het er met haar over hebben maar dan komen hun er weer tussen of zij durft niet.... Ik kan er niet meer tegen!!!!!!!!!!!
Datum:
10-04-2007
Naam:
waarom tog?
Leeftijd:
16
Provincie:
Gelderland

Bijna...

Niet doen, het duurt zo lang voordat je bent waar je wil zijn, als je begrijpt wat ik bedoel. En geloof me als het zover is, en je staat voor de definitieve keus (en dan heb ik het niet meer over zelfmoord zelf, maar een stadium erna) dan krabbel je terug...ookal doet het zo'n pijn. Je wil niet dood.
Datum:
10-04-2007
Naam:
Lijntje
Leeftijd:
15
Provincie:
Limburg

...

In tegenstelling met andermans problemen zijn de mijne misschien banaal maar ik kan mijn leven geen richting geven .ben nu4 jaar werkloos en heb geen enkele ambitie of zicht naar de toekomst.tja, met zo'n instelling heb ik natuurlijk ook geen vriendin,heb ik trouwends nooit gehad...ook geen jeugdvriendinnetje...ze waren niet geintresseerd in me.
geen enkele opleiding kan me boeien,of hobby's heb ik ook niet,tot voor kort probeerde ik veel maar het leek niets voor mij te zijn...t lijkt of ik niet op deze planeet behoor
Datum:
10-04-2007
Naam:
geert
Leeftijd:
35
Provincie:
Noord-brabant

wie zal me missen

mijn familie ziet me niet staan. ze geloven niet als ik ze iets vertel. de vrouw waar ik heel veel van hou en waar ik van de zomer mee zou trouwen die heeft het vertrouwen in mij opgezecht omdat ik inplaats van een normale film een adult film binnen kreeg, terwijl we vandaag nog de taart hadden besteld. de enige die me zal missen is mijn zoon maar die krijgt toch binnen de kortste keren dan te horen dat ik niet zijn echte vader was.
Datum:
10-04-2007
Naam:
ik
Leeftijd:
32
Provincie:
Zuid-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.