Levensverhalen (pagina 1401)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

het leven is te zwaar

Na een zeer moeilijke jeugd, dacht ik nu ga ik voor mijzelf leven.
Helaas na jaren lang manupiltie en sexueel misbruik een scheiding.
Nu verder wil ik dat nog wel????
Alles is zo zwaar en zo doelloos voor wie deze gevechten, de kinderen redden her zonder mij ook wel!!!!
Datum:
20-05-2007
Naam:
Jannie
Leeftijd:
44
Provincie:
Noord-brabant

schoonzusje

Hallo mensen,

Wat een verschrikkelijke verhalen lees ik hier, en de mensen zijn nog vaak zo jong.
Ik schrijf hier over de andere kant: namelijk de achterblijvers.

Mijn schoonzusje heeft 1 maand geleden zelfmoord gepleegt. ze was het leven zat en zag er geen heil meer in. Wij als familie hebben gezocht naar hulp en veel voor haar klaar gestaan. Maar iemand die echt dood wil hou je niet tegen. Haar eigen broer heeft haar gevonden en gereanimeerd. Het had geen zin meer. Ze was dood, slechts 25 jaar jong.
Ik begrijp niet dat mensen echt de dood als enige uitweg zien, maar dat komt ook omdat ik geen depressief persoon ben en eigenlijk heel positief tegen het leven aankijk. Nu weet ik wel hoe het is om iemand te missen en het doet veel pijn. Respect heb ik voor haar beslissing maar weet me geen raad met het gemis. In mijn beleving kon het anders gaan. schuldgevoel komt om de hoek kijken en als achterblijver ben je radeloos. Zoek hulp, want het is echt waar na regen komt zonneschijn, geef het een kans heb geduld en misschien heb je dan het geluk om een beter mens te zijn, omdat je meer van het leven geniet. Juis omdat je uit een diep dal komt. Alle mensen wens ik veel sterkte, wijsheid en heel veel geluk!
Datum:
19-05-2007
Naam:
ik
Leeftijd:
33
Provincie:
Overijssel

..Forum...

... Je kunt je ook aanmelden op het forum.. ..Helpt best wel... mja da vindt ik dan weer
Datum:
19-05-2007
Naam:
anoniem
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-brabant

empty

ik leef niet, ik leef omdat ik geleeft word. ik ben zo passief als maar kan, ik leef niet meer. ik smoor iedere avond weed, ik snij mezelf en ik drink als ik de andere twee niet heb. ik rook iedere dag enorm veel en ik slik af en toe pillen in de hoop niet meer te moeten leven. het leven is zo zwaar, het leven is zo hard en ik moet hier leven, maar ik wil niet, ik kan niet...
ik doe dingen waardoor ik anderen in gevaar breng bv mensen die drugs vo me halen, of ik rook en maak op die manier ook anderen kapot...
ik lieg tegen de mensen die ik het liefste zie en het lukt me niet om mezelf te snappen en hulp te zoeken...
ik ben psychisch gestoord, daar ben ik zkr van, anders kan het leven toch niet zo zwaar zijn als nu? zo ga ik dood!!! en ik wil ook dood, ookal weet ik niet wat dood zijn is...
ik haat mijn ouders, ik heb ze nooit graag gehad, het is precies alsof ik anders ben dan iedereen en alles op deze wereld.
ik ben een buitenstaander en alles wat ik doe haat ik aan mezelf, ik schaam me zo diep, zo diep inmezelf!

I wish I was a butterfly, than I could flow away from this fucked-up world

Datum:
19-05-2007
Naam:
west-vlaanderen
Leeftijd:
17
Provincie:
Limburg

De laatste tijd weer heel heel moeilijk

Hallo aan allen die dit lezen willen. Voordat ik verder ga eerst maar even dit: ik ben Johan. Volgende maand wordt ik 46 en hoop dit dus wel te halen, en nog wel langer ook. Het is nu zaterdag 19 mei 2007, 15.00 uur en ben net de site Zelfmoord.nl tegenkomen omdat ik het de laatste tijd weer heel heel moeilijk heb en weer met zelfmoordgedachten rondloop. Denk niet dat dit de eerste keer is, want ik loop hier, bij tijd en wijle, al járen mee wat geresulteerd heeft in het feit dat ik 4 jaar geleden daadwerkelijk een zelfmoordpoging heb willen doen, alleen, ik heb het op het allerlaatste moment niet gedaan omdat ik nog altijd hoop heb. Ik weet ook wel dat dit geen oplossing biedt, maar ik ben er toen dusdanig zó van geschrokken, en tot het besef gekomen, dat ik professionele hulp moest zoeken, wat ik ook gedaan heb, hoe moeilijk die stap ook was, om naar mijzelf toe te erkennen dat ik echt een probleem heb waarmee ik alleen niet uit de voeten kan.
In een jaar tijd meerdere malen in therapie geweest, zowel individueel als in groepsverband. Daar is o.a. uit gekomen dat ik een zachtaardige, lieve man ben die je met liefde, respect en tederheid moet sturen, duwen en behandelen om het beste uit mij te laten halen, en dit straal ik ook uit. Maar daar staat o.a. ook tegenover dat ik daardoor gevoelig, emotioneel, kwetsbaar ben en slecht tegen kritiek kan, omdat dat mij raakt. Successen doen mij niet zoveel, teleurstellingen des te meer.
En de hulpverlening zelf dan? Zij zullen hun best wel doen om mensen als jij en ik weer op het goede pad te krijgen en de zin van het leven weer in te laten zien. Ik snap ook wel dat jij en ik uiteindelijk zelf de kar moeten trekken, maar het valt mij wel tegen dat er geen tussentijdse controle bestaat over hoe het verder met ons gaat.
Als ik een sterke persoonlijkheid tegenover mij heb, dan kan ik heel klein worden, wordt ik zenuwachtig en onzeker en dreig ik mij af te sluiten. Aangezien mijn moeder een dominante en een sterke persoonlijkheid is, communiceer ik ook slecht met haar. Ik vind het daarom gemakkelijker om mijn gevoelens en gedachten op papier te zetten dan mij verbaal te uiten, vandaar mijn schrijven.
In mijn puberjaren heb ik een jeugdvriend gehad. Wij trokken 9 jaar lang, 7 dagen per week, met elkaar op. Op een gegeven moment moest ik in dienst en heb een jaar in Duitsland gediend. Eénmaal terug uit dienst wilde ik weer onze vriendschap aanhalen, maar van de ene op de andere dag wilde hij niets meer met mij te maken hebben. Ik heb dit ook niet zien aankomen. Hij was zelf te laf om mij dit te zeggen en liet dit door een jongere broer opknappen. Op dat moment voelde ik mij echt verraden, door hem in mijn rug gestoken, als het ware. En tot op de dag van vandaag heb ik dit nooit goed kunnen verwerken. Zodoende durf ik ook geen mensen meer écht te vertrouwen. Dat mis ik ook écht, iemand waar ik zo nu en dan eens mijn hart en ziel bij kan uitstorten. Ik heb dus ook geen relatie, nooit gehad ook, maar dat heb je waarschijnlijk wel begrepen. Ik voel mij ook echt alleen in de wereld staan, niet eenzaam, dat vind ik een heel verschil. Ik heb wel een vriend die mij een luisterend oor zou kunnen bieden, maar die wil ik hier niet mee lastigvallen. Maar diep van binnen huil ik hartverscheurend en hunker ook naar die ene persoon die mij lief heeft, begrijpt en mij hebben wil om wie ik ben met al mijn zwakheden. Ik wil dit al zó lang, zó lang, en dan heb ik het niet over een paar jaartjes, maar echt járen! Ik ben moe, echt moe en zo’n beetje aan het eind van mijn latijn, en m’n geduld begint op te raken. Desalniettemin probeer ik positief te blijven en niet op te geven, maar zit nu wel met tranen in m’n ogen.
Datum:
19-05-2007
Naam:
Johan
Leeftijd:
45
Provincie:
Utrecht

zelfmoord.

Meisje van 15 jaar die op haar 12e al volwassen levens ervaring heb meegemaakt.
Ouders zitten in de schulden, ik krijg overal de schuld van, ouders gaan scheiden, beste vriendin lag op sterven, verkracht, beste maat verloren, school ligt niet lekker, familie zie ik nooit, krijg weinig liefde & aandacht.
dus sindskort slik ik pillen(geen idee wat)
rook ik sigaretten.
snij ik mezelf
en ben ik ontmaagd

ben van plan om voor de trein te springen of overdosis pillen in te nemen maar wanneer is de vraag
Datum:
19-05-2007
Naam:
anoniempje
Leeftijd:
15
Provincie:
Zuid-holland

...

ik weet het allmaal niet meer! iedereen haat mij, op de basisschool werd ik erg gepest en uit groepjes gezet.. ik was blij toen ik naar de middelbare school ging.. ik dacht dat ik daar goede vrienden had... maar begin dit jaar bleek dat dus ook niet waar te zijn.. de 2 jaar lange vriendschap was weggegooit zij lieten mij zonder rede vallen.. ze vonden mij irritand ofzo...

ik zit op paardrijden en gelukkig had ik mijn best vriendin en en nog een groepje vriendinnen nog! maar mijn beste vriendin trok naar andere toe en had bijna geen oog meer voor mij..

ik ben in mezelf gaan snijden, gaan roken en weet ik allemaal veel.. toen die meisjes erachter kwmen ( zagen ze aan mijn polsen ) hebben ik het ze na 3 uur door zeuren verteld.. 2 dagen later kwamen ze huilend voor mijn deur binnen en hebben het tegen mijn ouders verteld..

ik zou het ze nooit vergeven.. maar goed gebeurd is gebeurd.. maar mijn beste vriendin snapt er niks van .. vandaag had ik hele erge ruzie..

en ik denk dat ik zo een einde ga maken aan dit KUT leven! er is gewoon niks leuk aan ik leef echt neit meer voor de lol.. en waar moet je anders voor leven?
Datum:
19-05-2007
Naam:
Anne
Leeftijd:
15
Provincie:
Gelderland

De pijn

Na bijna 10 maanden een relatie te hebben lijkt er een einde aan te komen, voor de 2de keer in me leven zal me hart heel hart breken!
Ik ben 300km verhuist speciaal voor haar.. en nu weet ze niet of ze me nog leuk vind en nog iets voor me voelt..
We zouden gaan samenwonen.. We hadden een mooie droom, maar die blijkt nu in deugen te vallen!
We hebben besloten elkaar 1 week niet te zien, maar ik heb de hoop verloren en denk dat ze me zal verlaten voor die andere gozer met wie ze pas gezoend heeft!

Ik heb ondertussen al 7 paracetomols geslikt, in de hoop de pijn te verzachten maar het mag niet baten!

Ik wil niet meer.., de pijn is ondraagelijk!

Please help me!
Datum:
19-05-2007
Naam:
Joshua
Leeftijd:
18
Provincie:
Zeeland

5keer verkracht door 4 mannen

ik ben een mislukkeling in het leven ik trap er elke keer in ik ben een homo van 16 ik ben het al 4jaar ofzo ik kreeg met de ene pedofiel te maken toen ik 12-13was er was niks gebeurd maar we hadden gecamt je weet wel... ik moest naar het politie bureau er zat een jongen d.... hij was een jaar ouder van me het was een vriend van mijn broer dit zal iedeen te weten komen hij kan zijn mond niet houden ik schaamde me zo hij kende mij en iedereen in koersel zou het binnenkort te weten komen.... hij heeft een 50tal mensen misbruikt allemaal minderjarige zijn dosier was erg dik ik stond er versteld van hij zit nu in de bak ....

op een schooldag werdt ik voor de eerste keer letterlijk verkracht hij was toen mijn vriend ik wou het romantisch gezellig maar alles behalve ik had pijn ik wou schreeuwen ik wou hem vermoorden ik durfde niks te doen hij was zo sterk dus liet ik het gebeuren maar in mijn gedachten schreeuwde ik het uit ik heb jaren lang in een instelling gezeten door hem door te krassen en zelfmoord te plegen het ergste is dat ik nu een eetprobleem heb door hem ik heb 6maanden niet gegeten en viel elke dag flauw nu heb ik het nog altijd ben wel gestopt maar sta op een streng dieet eigenlijk wil ik me terug uit hongeren ik wil dood

een andere man heeft me 2keer verkracht 1keer in mij de andere keer....
hij maakte misbruik van mijn situatie ik was er ni bij door de zware medicatie toch weet ik er alles van

de andere heeft me gwn gebruikt er is niet veel gebruikt behalve pijpen de zelfde avond heeft hij me laten vallen heb er niets meer van gehoord ook hiervan weet ik nog hoe hij was wat hij droeg...

een andere zit ook in de bak wegens misbruik van wel 10kinderen waaronder ik hij is een schoolmeester en zit al een jaar in de bak hij heeft 4jaar voorwaardelijk gekregen mijn proces staat nog te wachten een hele rechtzaak =>joepie :s

hiervan is alles mijn schuld heeft mijn jeugdrechter zelf gezegd liefst wil ik er niet meer zijn mijn polsen oversnijden of onder de trein springen....

ik heb niemand aangegeven wil wel want niemand mag het nog overkomen maar ik heb bang dat ze me komen opzoeken want de meeste weten me wonen wat gaat er dan gebeuren....

mijn leven is nu een puinhoop door die mannen ik heb helemaal geen vertrouwen in jongens daardoor is mijn vorige relatie mis gelopen maar kon het hem niet vertellen vertrouwde hem nog niet
Datum:
19-05-2007
Naam:
jurgen
Leeftijd:
16
Provincie:
Limburg

geen

ik wil er gewoon een einde aan maken het meisje van mijn dromen wil me niet meer en dan weer wel maar snijd haar armen over omdat e weg ging van mij ik versta het gewoon ni meer help mij
Datum:
18-05-2007
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-brabant

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.