Levensverhalen (pagina 1398)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Heeft het nog zin?

Ik weet niet meer wat ik moet doen.
Ik maak mezelf kapot!
Heb een moeilijke jeugd gehad.
Zit nu al 10 jaar met zelfmoord gedachtens.
Elke keer als er weer iets gebeurt val ik direct weer in die gedachtens.
Het leven lijkt elke keer moeilijker te gaan.
Je hebt wel leuke momenten, maar na zo'n moment kom je weer dik in de schit.
Ik vertel dit om mijn verdriet en pijn te vergeten.
Wie weet maak ik echt een einde aan mijn leven.
Niemand zal me oprecht missen.
Doei
Datum:
25-05-2007
Naam:
janina
Leeftijd:
19
Provincie:
Friesland

Waarom

Ik heb een rotleven.
Niemand mag mij.
Sommige mensen van azc vertellen leugens over mij.
Ben al me vrienden kwijtgeraakt.
Ben elke dag ongelukkig.
Ik heb er eens overnagedacht om dood te zijn. Ik weet niet wat ik moet doen
Datum:
25-05-2007
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
12
Provincie:
Noord-holland

zelfmoord.. de oplossing

sinds een paar weken denk ik er al aan: aan zelfmoord... school gaat niet goed, van elk vak heb ik een hele hoop boeken en huiswerk.. ik wil niet meer naar de toetsweek, want ik weet zeker dat ik die niet haal. mijn ouders zijn nog bij elkaar, maar mijn moeder heeft een ander en ik weet ervan. elke avond zie ik mijn ouders ruzien.. echte vrienden heb ik niet, agja.. tis beter zo..adiejuh!
Datum:
25-05-2007
Naam:
toerist
Leeftijd:
17
Provincie:
Limburg

warom leef ik???

warom leef ik??? alles gaat tog fout me meisje kwijt door iemand die zich mijn vriendin moemd en me school zit ook al te zijken met de kinderbescherming ik word er gek van me leven heeft gewoon geen zin meer ik kan er niet meer tegen ik wil gewoon dood weet je


ik weet nog niet hoe ik het ga doen en waneer meschien overdosis insuliene of pillen of ik spring voor de trein of ik schiet me eigen voor de kop dat weet ik nog niet
Datum:
25-05-2007
Naam:
niemand
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-brabant

zwaar weer

hallo luitjes jullie verhaal heeft me diep geraakt zie et ook ni meer ziiten mijn vriendin weg en zie mijn kinderen van mijn vorige relatie ni meer loop het ene hulp instantie na de andere na ben zwaar alcholist en zit te denken hoe ga ik het doen hou van mijn kinderen ma ken et leven ni meer aan denk dat ik de ultieme rust vind als ik gewoon dood ben eb nare dingen zoals de meeste hier meegemaakt ben echt moe ben uitgestreden
Datum:
24-05-2007
Naam:
Richard
Leeftijd:
34
Provincie:
Overijssel

Unhappy :(

ik denk niet direct aan zelfmoord,, omdat ik weet dat ik dat nooit zou durven. Wel hoop ik hele dagen dat ik een ongeluk krijg en doodga. Ik weet niet wat de reden ervan is :S. Ik ben in korte tijd afgewezen door 2 verschillende jongens, mensen om me heen doen nooit zo aardig tegen me. Ze negeren me niet,, en ik heb wel mensen die ik vrienden zou kunnen noemen. Maar echt met me praten over mijn depressie of me echt ergens bij betrekken doen ze niet. Waarschijnlijk hebben ze niet eens gemerkt dat ik depressief ben. Ook is het thuis helemaal niet meer leuk. Mijn ouders zijn altijd boos op me, omdat ik brutaal ben of ze klachten van school over mij horen. Die klachten op school zijn dat ik te druk & brutaal ben. Ook haal ik lage cijfers en blijf ik zitten. Dat school interesseert me gewoon niet meer en tijdens de les of het huiswerk maken kan ik me niet of nauwelijks concentreren. Ik voel me niet dik ofzo,, maar ook eet ik bijna niks. Een boterham en avondeten. Wel drink ik heel veel. Plz help me,, want ik voel me vaak eenzaam en ongelukkig,, en ik weet niet wat de echte reden is!! in het verleden heb ik ook niks ingrijpends meegemaakt. . xx
Datum:
24-05-2007
Naam:
marielle
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-brabant

college

Soms denk ik: heeft het leven nog wel zin? k word op college zoveel gepest, dat ik dit wel eens denk. Nou heb ik niet altijd zelfmoordgedachten, maar soms komt het wel eens in me op. dan denk ik, zal ik met mijn fiets in de sloot rijden?
Die gedachten ban ik dan weer, want het zou ter erg zijn voor mijn ouders, mijn vrienden/vriendinnen.
Nu zit ik weer even in zo'n situatie. Morgen ofzo ben ik er wel weer vanaf, maar nu...

Kent iemand dit verhaal? ik heb graag dat ik met iemand mijn gedachten kan delen.

mvg
Anonymus
Datum:
24-05-2007
Naam:
anonymus
Leeftijd:
16
Provincie:
Zuid-holland

Ik kan het gewoon niet meer aan!

Hier mijn verhaal:
Ik ben 13 en woon met me zusje en moeder en vader in een groot huis. (niet kapsones bedoelt!) mijn moeder werkt als juf en me vader is baas van een garage.
Maar het probleem is dat me vader de laatste tyd nogal veel drinkt, komt hij thuis lacht hij me moeder uit ; geschreeuw ; ruzie.
Me vader gaat naar boven of weg. en dan reageerd mijn moeder alles op mij af en niet op mijn jongere zusje.
Ik ga dan naar boven, of ik sluit me op in de wc/badkamer, zit daar 2 tot 4 uur. Voel me nog steeds kl*te&k*t.
Ga ik naar beneden is me vader tegen me moeder aan het schreeuwen.. zo gaat het de heledag door.
Ik moet er altyd tussen staan en me moeder heeft ookal is 1x tegen mij gezegt kom we pakken onze spullen en verlaten deze troep hier. Maar 1 dan mis ik me vader 2 mis me school&me vrienden daar 3 me moeder verdient bijna niks, dus hebben we geen geld.
Nu doe ik allemaal domme dingen..ik snyd mezelf 2x per dag heel diep. ik drink veel, ben is 1x op school dronken aangekomen (heb ik ook weer van klasgenootjes gehoord) en ik rook en blow, ik gebruik drugs. En van wie ik dat allemaal kryg is weer een ander probleem ; namelyk een vriend. DIE IS GODVERDOMME EEN LOVERBOY , waar ik pas een tydje achter ben via vrienden. moet nu allemaal vieze en enge dingen doen. Zoals stelen, drugs dealen, sexueele dingen doen met andere jongens..
Ik kan het allemaal niet meer aan gewoon!
Gelukkig heb ik sinds 1 week een ander meisje ontmoet die heeft een beetje hetzelfde probleem en snydt zichzelf ook.
Doordat ik meer met haar omga verlies ik 3 andere hele hele goede vriendinnen.
Ik wil niet dat ik hun verlies!
Maar door dat meisje kryg ik hoop om samen met haar door het leven te gaan.
Ze zegt problemen zijn er om op te lossen.
Maar het is een grote chaos in me kop, van alles ; loverboy gedoe, me ouders, vriendschap, en mezelf. JA! vooral mezelf!
Ik haal alleen maar onvoldoendes op school, want ik kan niet leren. en als ik is één keer leer, en die toets voor me neus ligt dan weet ik niks. ik ben ook nog zo fucking onzeker ; ben dom lelyk hersenloos en dik. ik eet ook niks en van die vriendin moet ik gaan eten, ze hoort me maag ook duidelyk knorren.
Het enige is die vriendin en me hond waar ik voor leef. Verder niks. Ik wil ook dood! wat heeft het leven voor zin eigenlyk?
Om nog langer vieze enge dingen te doen, langer het geruzie aan te horen, langer alleen maar toetsen trug krygen waarvan een dikke vette O op staat?
Me moeder weet hier niks van, ze vraagt ook vind je het erg van je vader en mij als we ruzie hebben?
Ik zeg dan geen waarheid ik zeg nee ben er aan gewent, ik ben er ook aangewent maar ik houdt het niet langer vol!
naja.. ik ga nu mijn zusje van school halen en dan maar iets leuks met haar doen.
xxx! weet iemand een oplossing voor dit?
Datum:
24-05-2007
Naam:
Iris
Leeftijd:
13
Provincie:
Flevoland

Wat ben ik nog??

Sinds de basisschool word ik al gepest en ook op de middelbareschool is dit gewoon doorgegaan. Er is niemand geweest die me hiermee ooit heeft geholpen, niet de leraren en niet mijn ouders, NIEMAND!!

Ik heb altijd al ruzie gehad met mijn ouders. Dit leide tot slechte schoolresultaten en daardoor kreeg ik nog meer ruzie met hun. Die confrontaties werden en worden steeds erger. Ik kan mijn mening niet geven over iets of ik krijg al de schoen van mijn vader naar mijn hoofd geworpen en mijn moeder knijpt me heel hard waar ze me knijpen kan (zelfs bij mijn keel). En ik durf gewoon niks terug te doen.

Ik heb nooit echte vrienden gehad. En de vrienden die ik heb gehad hadden mijn verraden. Ik had eindelijk een meisje gevonden die mij ook heel leuk vond maar die 'vriend' kaapte haar net voor mijn neus weg waar door ik nog verder in het zwarte gat viel, waar zij mij er uit had kunen halen.

Mijn passie is muziek, dat is het gene waar ik me nu aan vast hou. Mijn broer doet ook muziek maar die zit in harmonien en ik hou heel erg van klassieke muziek. Hier word ik door mijn broer en ouders altijd erg op afgekapt. Ik componeer mijn eigen muziek en dan zeggen ze: je bent mozart niet.

De laatste tijd ben ik erg verzwakt geraakt door zelfmoordpogingen die ik op het einde net niet durfde door te zetten, me eigen besnijden met een mes en onvermoeibaar door werken zonder enige rust in mijn lichaam. Ik heb soms wel dagen achter elkaar niet geslapen omdat ik wakker werd gehouden door mijn ouders met wie ik ruzie had of als ik weer eens ruzie had met ouders of ik weer eens gepest werd, dan bleef ik dagen achter elkaar wakker om strak te werken aan nieuwe muziek stukken om me daar op af te reageren en daar tussen door kwamen weer de zelfmoordpogingen waardoor mijn geestelijke gezondheid heel erg ver achteruit is gegaan.

Ik zit nu in mijn examenperiode en heb daar ook geen enkele steun in. Mijn broer moet een toelatingstest doen voor een andere school en word daar alleen maar mee gesteunt. Ik word ergens in een hoekje gepropt en voel me niks.

Ik wil er gewoon mee stoppen met het leven, ik ben het helemaal zat om continu gekleineerd te worden door mensen of mensen die me gewoon niet zien staan, en niemand die me wil helpen.
Datum:
24-05-2007
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-brabant

Waarom is zo veel me afgenomen?

Het gaat al een hele tijd niet zo goed met me. Ik ben vanaf mijn 5e gepest en 4 jaar geleden is me dat allemaal te veel geworden.
Ik begon op een nieuwe school, werd gezien als een kwetsbaar een eenzaam meisje want zo stelde ik mij ook op.. Ik wist gewoon niet hoe ik om moest gaan met de mensen om mij heen omdat er nou eenmaal 3 autistische broertjes in mijn gezin leven en een autistische vader..
Ik was het gewoon gaan vinden dat mijn ouders er niet voor me konden zijn en dat ik mezelf naar de achtergrond zette om niemand lastig te vallen maar 4 jaar geleden veranderde alles..

Ik begon op een nieuwe school en weer werd ik gepest.. De grond in gescholden want nee ik was niet goed genoeg, ik was niet aardig genoeg, ik praatte bijna niet.. Durfde niets te zeggen en na 2 jaar ging het helemaal fout..
Ik kwam in de 3e klas terecht bij 2 jongens.. J en R.. Die jongens maakte me gek, vonden me lelijk, in ieder geval dat zijde ze tegen me.. Ze snapte niet dat ik leefde met hoe ik er uit zag.. Dat ik nog kon leven met mezelf.. Ze noemde me dik.. Terwijl ik eigenlijk best dun ben.. ze noemde me de ergste dingen die je maar kon verzinnen en met mijn naam werd vaak gespot.
Ik vond het niet leuk meer en dat zij ik tegen hun maar ze wilde niet stoppen.. Ik ging er in geloven dat ik het niet verdiende om te leven en vanaf de 3e klas snijd ik mezelf..
Elke keer als mensen me plaagde, pestte of lelijk noemde haatte ik mezelf en alleen op die manier kon de woede er uit en stiekem was het natuurlijk ook voor de aandacht want ik wilde dat mijn ouders zouden zien dat het niet meer ging met me en dat ik het niet langer uit hield, maar ze hadden niets door..

Een paar maanden later nam ik een overdosis en was ik bijna weg van deze wereld want het hoefde voor mij allemaal niet meer op de manier dat het ging.. Ik was kapot.. Zag geen lichtpuntjes meer en alles om me heen leek weg te vallen.. Maar op het moment dat ik bijna weg was kwam S. bij me en heeft er toen voor gezorgd dat alles uit mijn lichaam kwam en ik en zij waren allebei zo over stuur dat dit pas de eerste keer is dat ik het vertel en opschrijf.. Niemand weet er van, mijn ouders niet, de ouders van S. niet nee alleen ik en S.

Ik voel me vaak schuldig tegenover haar en ik weet dat dat toch niet meer nodig is.. De vriendengroep waar ik bij ben gekomen vanaf de nieuwe start op de school waar ik gepest werd hebben me laten vallen want ik deed alles fout.. Wat ik ook deed, hoeveel ik ook voor ze deed het was nooit genoeg.. En achteraf hebben ze me alleen maar gebruikt..

Het is nu 4 weken geleden dat ze me hebben laten vallen en ik ben weer gaan twijfelen aan mijzelf, snap niet waarom ik nog leef.. Weer sta ik er alleen voor en thuis is er gewoon geen aandacht voor me omdat mijn ouders het druk genoeg hebben met mijn broertjes.. Ik houd niet van mijzelf, accepteer mezelf niet zoals ik ben.. Ik zie mezelf als een spook die elke dag maar weer door gaat en door gaat zonder te weten waar ze het voor doet.. Elke dag pijn aan mijn hart.. lichamelijke en geestelijke pijn op die plek..

En er is nog iets.. op Valentijnsdag dit jaar overleed R. hij was op dat moment mijn beste maatje en was alles voor me.. Hij heeft me er doorheen getrokken toen het echt niet meer kon maar hij pleegde zm. Nadat zijn moeder overleed.. 2 dagen voor hem.. Ik mis hem heel erg en nou moet ik alles alleen doen.. Geen maatje om tegen aan te praten als het niet meer gaat.. Geen schouder om op uit te huilen.. Nee.. Ik ben 15 en sta er vanaf mijn geboorte al alleen voor want het is nou eenmaal belangrijk om er voor mijn autistische broertjes te zijn.. De naam Kartonnetje is niet mijn echte naam maar uit bescherming voor mijzelf noem ik mijzelf zo hier. Ik wil niet dat mijn ouders er achter komen dat ik zo erg met zm. Bezig ben.. Kartonnetje is mijn bijnaam die ik van R. gekregen heb..

Ik heb mezelf ook deels aan de kant gezet bij ons thuis maar ik zie het niet meer zitten. Ik weet hoeveel pijn ik mijn ouders en broertjes zou doen als ik er tussenuit zou gaan maar dit houd ik ook gewoon niet meer vol.. Alles doet te veel pijn..

Ik verdien het denk ik gewoon niet.. Het afgelopen jaar zijn er te veel mensen van mij afgenomen en R. was gewoon de druppel.. Ik mis ze allemaal.. stuk voor stuk dag in dag uit.. er gaat geen nacht voorbij dat ik niet huilend wakker word van verdriet.. er gaat geen nacht voorbij zonder pijn..Nooit eens rust.. Waarom Waarom Waarom ?

Ik weet het niet meer.. Echt niet meer..
Datum:
24-05-2007
Naam:
Kartonnetje
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-brabant

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.