In memoriam (pagina 15)

Berichten ter nagedachtenis aan mensen die heen zijn gegaan. Deel jouw bericht of lees de berichten van anderen.

Jouw bericht ter nagedachtenis aan een dierbare

Met het inzenden van je bericht ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Mama, ik mis je zo

Tien weken geleden heeft mijn moeder een eind aan haar leven gemaakt. Ze was nog maar 61 jaar. Hoewel het leek alsof ze goed functioneerde, was ze ongemerkt onbereikbaar geworden. Maar ze had last van wanen waar wij niet in mee konden gaan en zakte langzaam weg in een depressie. Ze moet zich ontzettend alleen hebben gevoeld omdat niemand haar geloofde.
Het was alsof ze voortdurend in oorlogstijd leefde, zei ze wel eens. Opgejaagd, voortdurend alert. Medicijnen wilde ze niet, al had haar psychiater die voorgeschreven. Ze was bang dat haar persoonlijkheid erdoor zou veranderen. Zag niet in dat die allang veranderd was.

Op een voorjaarsochtend, in alle vroegte, heeft ze een afscheidsbrief geschreven en heeft ze een eind aan haar leven gemaakt.

Haar brief biedt wel wat troost, maar de leegte die mijn lieve mama achterlaat is enorm. Ook voor een dochter van 42 jaar. Nooit meer haar lieve belangstelling, onvoorwaardelijke steun, een warme hand in mijn koude nek, onze liefde voor mijn kinderen delen.

Laat geen enkele moeder denken dat ze 'niet meer nodig' is. Doe je kinderen dit niet aan, ook niet als ze volwassen zijn.
Datum:
04-06-2010
Naam:
Isabel
Leeftijd:
42
Provincie:
Utrecht

somewhere.

Ik kende je dan wel niet zo goed, maar toch was jou dood een flinke schok voor mij.
Af en toe zag ik je met een grauw gezicht, met toch af en toe een lachje, voorbij lopen. Soms zeiden we hoi, soms niet.
Die tijd is nu voorbij.
Lieve Laura, ik hoop dat je je rust gevonden heb.
Datum:
25-05-2010
Naam:
Lyanna
Leeftijd:
38
Provincie:
Utrecht

Lieve, lieve Jer

Voor mijn maatje, mijn grote liefde, de vader van onze beeldschone dochter.
Begin januari heb je jezelf van het leven beroofd.. Ik weet nog zo goed dat ik zo'n ontzettend angstig gevoel had die dag, dat er iets slechts stond te gebeuren maar waar je je vinger niet op kunt leggen.
Bij ons huis aangekomen kreeg ik de deuren niet open.. je had de sleutels in het slot gedaan zodat er niemand naar binnen kon.
Heb politie gebeld, die konden jou ook niet bereiken.. zij hebben de deur ingetrapt en je levenloze lichaam gevonden.
Mijn wereld zakte onder mijn voeten weg, alsof je hart uit je lijf word gerukt..
Ook mijn ouders, m'n broertje zijn kapot van verdriet.. Je bent/was ook hun maatje!
Ik was boos : hoe kun je dit je dochter aandoen, mij aandoen en de rest die van je houden!!
Maar ook vielen er puzzelstukjes op z'n plaats, bepaalde dingen die je hebt gezegd tegen mij, ik begin het te begrijpen.
Maar nog steeds ben ik boos!! Ik denk constant aan je, ik sta ermee op en ga ermee naar bed, ik zie dingen terug in onze dochter.. ik huil bij herinneringen goed of slecht.. ik huil bij onze nummers of als de kleine meid weer iets nieuws heeft geleerd.. ik hoop dat je op ons neerkijkt. Mensen begrijpen niet wat ik voel, verwachten dat ik gewoon doorga met leven alsof er niks is gebeurd, maar ik voel een leegte, een gemis, jou armen om me heen, je bulderende lach en je sprankelende ogen!
Op je familie ben ik woest, ze zeiden dat ik schuldig aan je dood was, het is kortzichtig, ik ben er altijd voor je geweest! Als ze me echt hadden gekend, konden ze weten dat ik jou nooit pijn zou doen want ik ging voor jou door het vuur!
Ze hebben zelfs gepresteerd om me dreigbrieven te sturen, ben verboden van je crematie.. heb van anderen moeten horen dat je mijn favoriete bloem bij je hart had liggen, een witte roos en een lint van onze dochters naam. Iedereen vroeg zich af waarom ik er niet was.. Moet nog steeds uitleggen dat de familie mij en onze meid hadden verboden.
Maar ik mag wel de rekening van je crematie voldoen van ze... Het is een enorme strijd geweest met veel instanties..
Moest ineens bij mijn ouders weer inwonen, want de familie had ons huis al opgezegd.. Het vuile spel wat ze spelen kost veel energie en scheurt iedere keer de wonden vol verdriet weer open.
Sinds kort woon ik met onze dochter in ons nieuwe huisje, ben verhuisd naar een andere woonplaats..
Wil gelukkig gaan worden met haar en heb rust om me heen nodig.
Het gaat goed met ons, ondanks het vele verdriet en pijn dat ik heb.
Veel vragen schieten er door me heen : Hoe vertel ik het haar? Wanneer is de juiste tijd?
1 ding is zeker, je wordt door mij nooit vergeten, je hebt een plekje, een plekje heel diep in mijn hart.. en NIEMAND maar dan ook niemand kan dat van mij afpakken.. Onze herinneringen, dat we onze eigen humor hadden, onze beeldschone dochter die te vroeg is geboren 2 mnd in de couveusse heeft gelegen en vocht voor haar leven en zij die het nu zo ontzetten goed doet, dat is voor mij iets waarvoor ik vecht.. dat tovert ondanks deze zware tijden elke dag weer een glimlach op mijn gezicht!!

lieve Jer, je bent en blijft voor altijd mijn kanjer!! Ik hou van je no matter what weet je nog?!
Datum:
25-05-2010
Naam:
roos
Leeftijd:
23
Provincie:
Friesland

Voor jou mijn carebear

Weet 1 ding:

Jij kon het niet stoppen. Jij kon het niet tegenhouden! Die persoon kon zelf niet meer. Laat het bij die persoon.

Je hebt geen schuld! Nooit.

Heel veel sterkte en alle goeds.
Datum:
20-05-2010
Naam:
Inge
Leeftijd:
35
Provincie:
Utrecht

hoi

lieve gijs,

ik hou van je voordat en nadat je van de brug bent gesprongen. vergeet dat nooit!
Datum:
17-05-2010
Naam:
Niels van der Plas
Leeftijd:
17
Provincie:
Zuid-holland

voor jou mijn carebear

Ik mis je, het gevoel wat me altijd vervulde als ik aan je dacht, je hoorde of zag.

Ik kan voor het gemis geen woorden vinden, het kan soms zo'n pijn doen, zó angstig voelen wat voor grote fout ik gemaakt heb.

En nooit kan ik deze meer herstellen en nooit is soms ondraaglijk.
Het duurt véél te lang voordat ik je weer zie, kan omhelzen en kan zeggen dat het me spijt.

Ik ben bang dat ik deze leegte, die altijd een deel van me zal zijn, nooit meer weg gaat, maar ook juist bang dat deze juist ooit opgevuld wordt.

Het voelt als zó een groot verlies dat ik weet dat als ik deze emoties toe laat, ze groter zijn dan mijn evenwicht.

Ik weet dat ze niet opgelost zijn, geen plek hebben juist omdat ze te hevig zijn. Dus je hebt ook nog geen plek, niet meer toen je leefde maar zelfs niet nu je er niet meer bent.

Ik mis je zó erg en nooit kom je meer terug. Ik kan het wel uitschreeuwen, maar zelfs dat is niet de juiste uiting van die leegte.

De leegte van jou, jij waar het hart altijd zeker van was en oud mee zou worden...

In augustus dit jaar drie jaar geleden, nog zó zó lang te gaan....

Ik hou zó veel van je en ik mis je, dat wits se waal...

Al mijn liefde voor jou mijn carebear!!!

X X X X X
Datum:
14-05-2010
Naam:
je weet wel van wie
Leeftijd:
34
Provincie:
Limburg

Dat komt hard aan

Ik heb in het afgelopen jaar 4 vrienden verloren, twee door zelfmoord, Voor een trein springen waarom?? Ik vind kinderen van 15 ofzo moeten naar maximaal 3 crematies geweest zijn. Ik ben in de afgelopen 7 maanden naar 4 crematies geweest van vrienden laat staan familie die overleiden. mensen dat wat jij mee maakt kan nooit erger zijn dan de pijn die je geeft aan de nabestaande.
Life is not good, Death is all around me
Datum:
09-05-2010
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
15
Provincie:
Anders

Ik mis je

Lieve Rien,

Vandaag weer een moment dat ik je mis!
Zomaar was je in mijn gedachten.
Ik mis je lieve gezicht en ik weet van zovele mensen die dicht om jouw heen stonden dat je zo gemist wordt.
Ma mist je heel erg! Niet dat ze daar vaak over praat maar volgens pa merk je het aan veel dingen.
Je was als een echte dochter van haar. Je spontane telefoontjes van: Ma ga je mee daar heen of kom je een bakkie doen....ze zijn er niet meer.

O, hadden we maar geweten wat er in je hoofd omging!! Maar dat is achteraf praten. We kunnen het helaas niet meer terug draaien.....
Je plekje zal je altijd houden in ons gezin bij mijn broer en zijn gezin en in mijn hart en die van mijn man.

Het laten rusten betekent niet dat we je zijn vergeten.

Soms moet ik gewoon even iets tegen je zeggen. Ook al weet ik dat je mij niet meer hoor.
Maar zo is het goed. Ook voor mijn verwerking en dat van zovele met mij.

We hielden zoveel van je.

Rianne
Datum:
05-05-2010
Naam:
Rianne
Leeftijd:
34
Provincie:
Zuid-holland

Lieve Frank, ik mis je!

Lieve Frank! Meer dan 1,5 jaar geleden maakte jij abrupt een eind aan je leven! Dit kwam als een schok voor velen maar sommige zagen het aankomen. Weer andere begrepen jouw keus maar ik niet! Waarom? Waarom ben je heen gegaan? Had er met mij over komen praten, uithuilen of weet ik wat.

Je hebt veel mensen ontrecht pijn gedaan door je (on)verwachtte poging. Dit keer was het je gelukt!

Door je eerdere poging heb ik je leren kennen, ik verkeerde in een zelfde soort situatie en weet hoe jij je voelde!

Kon ik maar een trap naar de hemel maken dan kwam ik jou vandaag nog terughalen!
Datum:
28-04-2010
Naam:
Dennis
Leeftijd:
25
Provincie:
Noord-brabant

Mama

Mama
het voelt als een mes
Die zachtjes door mijn vlees snijd
het bloed loopt langs mijn lichaam
De gebeurtenis bloedt in mijn hoofd
denken lukt ook niet meer

de wereld staat stil
en draait toch door
maar ik
Ik huil
Dagen.
Voor mij staat de wereld stil
Woorden voor dit verlies bestaan niet
ik heb tranen tekort
Ik mis je mama
kom terug!
Datum:
27-04-2010
Naam:
freek
Leeftijd:
16
Provincie:
Utrecht

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.