In memoriam (pagina 71)

Berichten ter nagedachtenis aan mensen die heen zijn gegaan. Deel jouw bericht of lees de berichten van anderen.

Jouw bericht ter nagedachtenis aan een dierbare

Met het inzenden van je bericht ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Mama

mijn moeder heeft zelfmoord gepleegd ze heeft geen briefje achtergelaten.. het zal wel met thuis te maken hebben ze was boos op me vader.. ze wilden sgeiden.. ik denk nu zelf ook aan zelfmoord mam ik mis je(K)
Datum:
29-05-2005
Naam:
Jaimie
Leeftijd:
15
Provincie:
Utrecht

Lieve Dries

Ik weet het nog heel goed. Die ene dinsdag stond je daar. Sanne, ik wil zo gaag met je praten. Ik wil hier niet meer leven... Ach, kop op , antwoord ik je nog, dat heeft iedereen wel eens. Maar jij meende het, de volgende dag, waren je ouders op school. Ik wist meteen wat er gebeurd was... Lieve dries, het spijt me...

Everyday i Live longer, is a day That I'll get close to you...
Datum:
25-05-2005
Naam:
Sanne
Leeftijd:
15
Provincie:
Limburg

oude ik nieuwe ik

Afscheid nemen van mijn oude ik. Mijn God, wat is dat moeilijk. Het drijft mij tot zelfmoordneigingen en eigenlijk is het een vorm van zelfmoord. Mijn oude en vooral vertrouwde ik moet ik achter mij laten om mijn nieuwe ik geboren te laten worden. Waarom?
Heel simpel. Mijn oude ik besloot wat mijn lichaam aan moest kunnen. Mijn oude ik dicteerde mij dag in, dag uit wat ik moest doen. En altijd pushen om nog een stapje verder te gaan. Waarmee?
Ook heel simpel. Alle alledaagse dingen. Het werk, de sociale contaccten, de hobby's. En overal de beste zijn, overal het meest presteren, overal aandacht voor hebben en overal op letten. Maar er zitten maar 24 uren in een dag. Dus als je tijd te kort komt, moet je lichaam maar met minder slaap toe kunnen. Dat gaat heel lang goed. En dan?
Dan kom je er opeens achter dat je 's morgens wakker wordt met het gevoel dat je onder een betonplaat ligt. En je weet dat je de hele dag bezig bent om onder die betonplaat uit te komen. En als dat eindelijk gelukt is, is het bedtijd en weet je dat je weer wakker wordt met die betonplaat op je. Ergo, geen energie om te leven over. Wat dan?
Dan wordt het tijd om radicaal te veranderen. Van moeten naar willen, van moeten naar genieten. Dat is heel moeilijk. Het leven kan zo ontzettend vermoeiend zijn. En je kunt er zo moe van zijn dat je je afvraagt waarom je de moeite nog doet.
Afscheid nemen van mijn oude ik. God wat is dat moeilijk. Zelfs de paar uurtjes per week werken lukt nauwelijks. De planten op tijd water geven lukt nauwelijks. En dat alleen omdat ik geen afscheid kan nemen van mijn oude ik.
Maar oude ik, ik wil van je af! Ik wil mijn nieuwe ik geboren laten worden en weer opnieuw beginnen met leven. Ik wil de gevoelens van schuld en falen met jou begraven en gevoelens van genieten en trots met mijn nieuwe ik laten geboren worden.
Ik wil veel en graag. Daar maak jij, oude ik, dankbaar gebruik van om mij weer op te zwepen en mij met schuld en falen te laten zitten. Maar zodra mijn nieuwe ik tevoorschijn komt, moet jij begraven zijn, mijn oude ik.
Wat is dit enorm moeilijk, maar ik wil leven, leven met mijn nieuwe ik. En daarom moet ik jou, oude ik, begraven. Jij hebt mij ruim 40 jaar begeleid in dit leven, geniet van je rust en draag mij over aan mijn nieuwe ik.
Vaar wel, oude ik!
Datum:
12-05-2005
Naam:
Nieuwe Ik
Leeftijd:
43
Provincie:
Noord-holland

Een tekst die ik kort na zijn suicide heb geschreven...

Zelfmoord,

In wat staat moet iemand zijn om zich daadwerkelijk tot deze daad te brengen?

Uit eigen ervaringen en verhalen van anderen weet ik dat meerdere jongeren zich soms zo beroerd voelen dat ze hier meer dan eenmaal over nagedacht hebben. Maar in hoeverre zetten ze dit door? Ikzelf heb al langs de rails gezeten, in een dronken bui mezelf bijna kapotgereden, op de snelweg gelopen, en met een grote luchtbuks naar me pa gelopen om daarna 'zelfmoord' door de politie te laten doen. In ALLE van deze gevallen is het altijd goed gegaan. En waarom? Ergens in mijn gedachten zit er 'iets', iets wat me bij de les houdt, iets wat me met beide benen op de grond houdt. Iets, hoop, iets is hoop, hoop is tenminste iets wat iemand moet blijven houden. Zonder enige hoop op een betere toekomst kom je tot deze gruwelijke egoïstische daad. Dan nogmaals, hoop, zijn ze blind daarvoor geworden? En wat kan iemand zo blind maken? Zal er een moment komen dat ook ik mijn hoop niet meer kan vinden? Nooit hoop ik, die straat ben ik al gepasseerd en kwijtgeraakt, laat het nooit zover komen dat ik deze straat weer vind.
Hoe komt het dan toch dat sommige onder ons deze wel gevonden hadden? Was er niemand om ze de verkeerde weg te laten kiezen, om ze hierom heen te leiden? Om ze te steunen, om ze hoop te geven! Hoe kan het toch dat dit gebeurt
We zitten in een samenleving verdomme! Dat houdt in dat we samen sterk zouden moeten staan, elkaar moeten liefhebben en respecteren. Blijkbaar is dit te weinig aanwezig in onze mooie 'samenleving'.

Familie,
familie is wat ons hart kloppend houdt. Wat ons warm houdt en liefheeft, zelfs tijdens de moeilijkste tijden in je leven, iets wat altijd aanwezig is in iemands leven. Hoe heeft hij dit niet kunnen zien? Hij moest blijkbaar helemaal blind geworden zijn. Op één ding na. Eén uitweg, één oplossing, één laatste stap

Medelijden, woede, agressie, schuld, wat kan je nog meer voelen? Liefde! Allemaal te laat verdomme! Waarom! Waarom gvd! Waarom bel je dan niet, vertel je verhaal, als ik dit allemaal geweten had 'Als, als, als' Allemaal te laat, je bent ons voorbij gegaan en je zal vast je redenen ervoor hebben, maar had nu maar gebeld! Iets van je laten horen dat je zo diep zat. We mogen dan de laatste verdomd weinig contact hebben gehad, maar zoiets flik je me gewoon niet, ook andere mensen niet! Eén telefoontje en ik was gekomen, werk is me vele malen minder waard dan een leven, zo ook een festival waar ik op dat moment toevallig zat. Eén leven telt meer welke materialistische zaak dan ook! Eén leven, één moment, één stap, één telefoontje Waarom moest het zo eindigen? waarom.


Erik...
Datum:
11-05-2005
Naam:
Erik
Leeftijd:
25
Provincie:
Friesland

mijn beste vriend..

ikwas 9 jaar en mijn beste vriend sander van 16...hij zag mij als zijn klijne zusje... sander zat al 2 jaar aan de hard drugs..en ik wilde zo graag dat hij er mee zou stoppen... en hij deed het... een half jaar lang is ut um ongeveer gelukt... tot hij niet meer kon.. hij verging aan de gedachtens over drugs... hij kwam bij mij thuis en gaf mij een kusje op mijn wang... en gaf mij een papier in mijn handen... ik las die brief... en dur stond in dat hij zelfmoord wou plegen omdat hij ut niet meer vol hield en hij had ook geschreven dat hij gewoon nooit meer drugs wou gebruiken maar zonder drugs viel er niet te leven... ik ben sander achter na gegaan en ik zag hem later onder de trein komen.. ik was te laat um te redden..zins dien durf ik zelf amper nog een trein in te stappen omdat ik dan die beeld weer voor mij zie.. nu ik 16 gaat het wel weer een beetje.. ik durf nu net weer een trein in te gaan.. ik durf weer ut goede van het leven te zien.. maar al die jaren hier voor.. wilde ik bij hem zijn.. en ik wilde altijd zelfmoord zelf plegen... maar ben nu blij dat ikut niet gedaan heb omdat ik weet dat ik um later wel weer zie in de dood... niet nu.. maar ja..

kusj
Datum:
04-05-2005
Naam:
me...
Leeftijd:
16
Provincie:
Drenthe

emma

het spijt mee dat ik heb je niet geholpen.je hebt me gebeld maar ik wilde niet met je praten.nu heb ik spijt voor heele leven.ik hou van jou,alleen van jou en nog een keer sorry
Datum:
28-04-2005
Naam:
sabine
Leeftijd:
40
Provincie:
Drenthe

mijn vriend heeft zelfmoord gepleegd 04.11.2003

was dat zelfmoord of moord dat weet niemand.ik denk zelfmoord en ik wil zo graag bij hem zijn
Datum:
28-04-2005
Naam:
sabine
Leeftijd:
40
Provincie:
Drenthe

Ik was kapot.........

Ik was 14. Ik had geen zin meer in het leven. Het was te zwaar. Er werdt teveel van mij verwacht. dat ik alle pesterijen maar zou negeren, dat ik me maar niets aan moest trekken van mijn broers, dat ik maar moest begrijpen dat ik M.C.D.D. heb. ( een stoornis als adhd en pdd-nos) Ik was moe. Ik sneed in mezelf. Mijn moeder kwam erachter. Nu wist ik niet meer waar ik het zoeken moest. Ik nam 70 paracetamols en hoopte dat ik slapend zou sterven. Het was tien uur 's avonds toen mijn moeder nog even bij mij kwam om welterusten te zeggen. Ik zei zacht vaarwel. Om 4 uur werd ik kotsend wakker. Mijn moeder kwam er snel bij en begreep meteen wat er gebeurd was. Ik ging naar het ziekenhuis en bleef daar 5 dagen. Thuis kregen we een gesprek, waabrij eigenlijk niemand wat zei. Nu is alles goed. Ik ben in therapie. Ik begin langzamerhand in te zien dat het leven "echt" de moeite waard is. Op school gat het goed, thuis ook. Maar het blijft gaan met ups en downs. Ik hoop dat iemand begrijpt dat ik nog wel depri ben maar dat ik weet dat het leven is gegeven om te leven en niet om te piekeren.
Liefs Eva van Osch
Datum:
21-04-2005
Naam:
Eva van Osch
Leeftijd:
15
Provincie:
Drenthe

mijn broer pleegde zelfmoord

mijn broer ron heeft in november 2003 zichzelf opgehangen in de gevangenis.
oke hij zat daar niet voor niks maar ook niet voor een ernstig misdrijf hij had een grote diefstal gedaan om aan geld te komen en ja tuurlijk dat mag ook niet.
maar goed het is nu bijna 1,5 geleden en ik ga nog iedere kapot aan het verdriet dat ik hem kwijt ben.hij riep altijd van zus ik red het niet help me nou ik hang me op hoor en ik maar zeggen ron kom op je redt het wel nee zus het is een hel hier er word niet naar me geluisterd ik heb hulp nodig nou ik werd er gek van dat ik hem niet kon helpen, dat hij zo dichtbij en toch zo ver weg was.hij miste zijn kinderen zijn vrouw maar ach zijn vrouw die liet maar gaan ze vond het wel best ken je het nummer eenzame kerst van andre hazes( ik zit hier heel alleen kerstfeest te vieren de straf die ik verdiend heb zit ik uit ,ik stal voor mijn gezin maar dat had toch geen zain want zij viert nu kerstfeest met een ander(nou als ik dat nummer hoor ga ik emotioneel kapot dan denk ik ja ron zo was het maar waarom heb je niet gevochten voor je kids en jezelf.
ik denk dat hij niet meer kon hij was op
want ron was helemaal niet het type voor zelfmoord en zeker niet op deze manier.
ron was altijd zogezegt een man met een grote mond en een heel klein hart en niet stoer en dat maakt het des te moeilijker voor mij en de rest van de familie van waarom en hoe is godsnaam kon dit gebeuren.en zeker omdat we al haaden aangegeven hallo mijn broer red het niet hij heeft hulp nodig ,maar weet je het lijkt wel of ze daar in de gevangenis overal maling aan hebben luisteren niet eens naar de gevangene laat staan naar de familie
zo wil het dat op 1 november 2003 mijn ouders werden gebeld mvr er is iets met u zoon kunt u zo snel mogelijk hier zijn ,nou mijn pa belde mij op met die mededeling en mijn gevoel zij al genoeg want hij zou mij deze ochtend om 8 uur bellen en ik had nog geen telefoontje gehad en alles gaat daar op tijd.en de avond ervoor had ik hem nog gesproken hij was heel opgefokt door ruzie met zijn vrouw daarna belde hij nog terug toen was hij achteraf gezien ineens te rustig eigenlijk en met dat stuk heb ik heel veel moeite had ik beter moeten luisteren naar hem had ik het moeten voelen aankomen ik weet het niet maar voel mij nog steeds heel erg schuldig heb het gevoel dat ik hem totaal heb laten vallen er niet voor hem was.en ja iedereen zegt dat moet je niet zo denken maar ze kunnen me wat hij was mijn broer en ik ben hem kwijt en ik heb hem niet kunnen helpen.
ik moet het metertijd een plekje kunnen geven maar weet niet hoe want iedere keer als ik aan ron denk denk ik oh god wat zal hij kwaad zijn.ron het spijt me voor alles ik wou dat ik er voor je geweest was jongen ik hou van je en mis je iedere nog nog elke minuut

je zus patricia
Datum:
18-04-2005
Naam:
patricia nijssen
Leeftijd:
33
Provincie:
Zuid-holland

kurt cobain

bij dezen tekst sta ik ff stil voor een legende kurt cobain
zelfmoord of vermoord weeten ze niet maar ik ben bang dat het zelfmoord was en sta der erg bij stil
en ik ben zo een grooten kurt fan dat ik gedeeltelijk daarom ook dood wil om bij hem te kunnen zijn
Datum:
17-04-2005
Naam:
sapy
Leeftijd:
14
Provincie:
Gelderland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.