In memoriam (pagina 14)

Jouw bericht ter nagedachtenis aan een dierbare

Schuilnaam

Leeftijd

Provincie

Titel

Bericht

Met het inzenden van je bericht ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

nooit geen lol samen meer mijn maatje martha

lieve martha elke denk ik aan jou En wat hebben we gelachen.Toen jouw pony werd verkocht ging het mis.je kreeg met de crisisdienst te maken.IK mis jouw heel erg had jouw nog zoveel te vertellen.toen ik een grote bek kreeg van die ambulancier en laili hun aan viel.dat had je prachtig gevonden.ik was van haar afgedonderd belde de 112 en die ouwe van een paar weken geleden kwam hij ging te keer laili sloeg hem.jij kon van zulke dingen echt genieten.waarom heb je het gedaan ik ben niks zonder jouw het is zo stil Ik voel me ook weleens verdrietig.Maar ik mis onze ritjes samen en jouw meligheid.Wat had ik graag gewild dat je erbij was toen die ouwe te keer ging van die ambulance.Jij durfde hem uit te lachen dat weet ik zeker .Dan hadden we samen gelachen en had ik nooit zoveel paracetamol geslikt.Want weet je martha toen ik thuis kwam heb ik in een keer 20 paracetamols geslikt ik wilde naar jouw.Ik vond het genoeg het is al zo moeilijk zonder jouw.Ik hielp jouw waar ik maar kon.we waren samen een.
Toen ben ik gaan slapen,mijn hart ging op hol het is zo voorbij dacht ik .smorgens stond ik op suffig.IK herinerde die grote bek nog maar was erg moe.Ik heb het 4x geprobeerd.Maar werd betrapt heb toen een spuit gehad van de dokter ik werd heel suf En kon niks meer vooral niet meer zo goed nadenken.Naderhand ben ik met sensoor gaan chatten dat heeft me goed gedaan.Ik weet op een dag zien we elkaar weer tot dan blijf ik aan jouw denken.God haalde me niet wat ik ook deed ik hoop dat hij goed voor je is.ik mis je echt soms wil ik ook niet meer.Jij durfde het meest van ons twee.DE trein dat werd jouw dood,zoiets zou ik nooit durven en dat wist je ,Wij keken altijd samen tv naar spoed Jij maakte me altijd aan het lachen dan zei hofkens jij zei oh ja die gekke hofkens ik lachte me krom nu volg ik het via internet en iedere keer als ik hofkens zie denkik wat hebben we gelachen.met die maloot.IK kan het nog steeds niet bevatten dat jij me in de steek liet we hadden allbei ruzie met onze oude lui.Jij trok je dat hard aan.Dat zag ik .
Het deed zeer nu doet het mij zeer alleen verder zonder jouw.ik heb een mooie foto van ons twee. jij bent nu samen met jasmien 1 van mijn paarden in de hemel. als ik naar die foto kijk krijg ik kippenvel martha en jasmien samen in de hemel.Ik en laili samen hier.Als er een weg naar de hemel liep zou ik jouw en al mijn dierbaren ophalen.jij vroeg me weleens als we de regenboog zagen.kom we gaan naar het einde van de regenboog.voor die pot goud.Ik moest altijd lachen om je,het is zo stil ik rij altijd alleen,soms ga ik nog weleens na onze picnick plek met laili en huil dan ook.Dan weet ik het zal nooit meer zo zijn nooit meer geinen en kattekwaad uithalen.ik zag jouw als mijn zusje in ons huis was ook plek voor je.maar jij wilde niet jij was bang dat je tot last was.je wilde vrij zijn.ik zit ergens mee dat kan ik niet delen nu snik snik .Ben zo bang geworden van die ambulance lui.Maar als laili me er weers afgooid ben ik de klos.Vroeger maakte we grapjes over die stomme ambulance.Dat mis ik ook heel erg.We lagen vaak dubbel erover.soms hadden we ook weleens zorgen.Dan zeiden we tegen elkaar moed houden.Wie spreekt me nu moed in.Ik ben zo bang nu, dat ik je echt graag willen zeggen,jij wist er altijd iets tegen.ik mis je enorm kom terug pak de trein uit niemandsland en kom naar me terug.Kon ik het nog maar terug draaien Had maar gezegt wat je van plan was,waarom jij jij was uniek zo iemand als jouw om te geinen die is er niet.En dat zal ik voor de rest van mijn leven moeten missen,23 was jij toen je eruit stapte het was januari 2010.Zo moeilijk en er zijn zoveel vragen in mijn koppie,dar ik nooit een antwoord op krijg.als ik het liedje van niemandsland hoor denk ik aan jouw.ik hoop zo dat je gelukkig bent nu.En rust hebt gevonden want dat geef ik je omdat ik zielsveel van jouw houd.ik zeg geen vaarwel maar tot ziens eens op een dag zijn ik en laili ook weer bij als mijn tijd gekomen en ik oud ben om te gaan tot dan zal ik aan je denken
.ik huil nog vaak om jouw.jij was voor mij mijn zusje.rust zacht lieve martha hopelijk heb je rust gevonden.

Datum:
24-07-2010

Naam:
jana

Leeftijd:
27

Provincie:
Gelderland

we zullen je missen Paul

Paul,

Ik heb nooit afscheid kunnen nemen en na 3 jaar heb ik daar zeer veel spijt van.

Ik kan me nu heus voorstellen hoe moeilijk je leven was, met je handicap en huidziekte.

Ondanks alle pesterijen hield jij je steeds sterk.

We missen je bij de duikclub en de HTML-club.

Polle, we missen u en uw moppen.
Van helpfiles tot de befaamde 'timer.disposed' ...

het ga je goed men vriend.

het ga je goed

Datum:
20-07-2010

Naam:
neeje

Leeftijd:
21

Provincie:
Gelderland

Tommie

Mijn neef Tommie is zaterdag 3 juli om 19:45 overleden door zelfdoding. Hij is maar 19 jaar oud geworden. Zijn verlies is heel zwaar omdat mijn familie een hele hechte band heeft met elkaar. Zijn dood kwam als donderslag bij heldere hemel. Hij had zijn leven net weer op een rijtje en zou eind dit jaar op zichzelf gaan wonen. Tommie ik zal je nooit vergeten en ik zal altijd van je blijven houden!

Datum:
19-07-2010

Naam:
Iris

Leeftijd:
19

Provincie:
Flevoland

Papa

Hij is al 5 Maanden dood
ik kan gwn niet zonder hem leven
Ik mis hem
hij was alles voor me
nu hij weg is heb ik geen leven meer
Kwil dood zo kan ik bij hem zijn
Het was zoo leuk met hem
hij stierf of 11/02/2010
Papa Khou van jou x

Datum:
15-07-2010

Naam:
madison

Leeftijd:
12

Provincie:
België

voor jou mijn carebear

Inge,

Lief je woorden! zo iets kleins maar zo'n groot gebaar...

je staat even stil bij het verdriet en de leegte van mij daar waar de drukte van het leven van ieder aan dit voorbij gaat...

Mooi, warm en liefdevol. oprecht bedankt Inge!

Alle liefs,

Je weet wel wie

Datum:
13-07-2010

Naam:
je weet wel wie

Leeftijd:
33

Provincie:
Limburg

-Because God needed an angel.

In de nacht van 20 op 21 oktober 2009, is 1 van mijn beste vriendinnen op tragische wijze om het leven gekomen. Ze was pas 16 jaar.

20 oktober, rond een uur of half 5/5 uur, zag ik je nog. Op het Museumplein van Amsterdam. Ik had je lang niet gezien, omdat je was verhuisd. Had je gemist, en vertelde je dat ook, op mijn eigen manier. We besloten snel weer iets te gaan doen, omdat je weer terugkwam, naar Amsterdam, na lange tijd.

Je vertelde me, dat het goed met je ging, dat je zo blij was, dat je weer terug zou komen. Ik vertelde je dat ik zo blij voor je was, en dat ik ook blij was voor mezelf. Ik dacht, maar zei niet, wat jij voor me betekende en hoeveel ik van je hield. Ik hoop dat je dat wist, want nog geen 12 uur later, was je er niet meer.

Wat er precies is gebeurt, en hoe het precies is gebeurt, weet niemand.
Waarom, weet al helemaal niemand.
Je hebt jaren gestruggled, met van alles en nog wat, maar 20 oktober liet jij mij heel nadrukkelijk weten dat het weer goed met je ging, dat ik niets had om me zorgen om te maken.

Die nacht, liefje, ben jij op het spoor gevonden. Je hebt daar gelopen, en je bent geraakt door een trein. Pijn heb je niet gevoeld, want je was opslag dood.

Was dit expres? Wilde je daadwerkelijk dood? Of speelde je een soort Russische Roulette met je leven, en mondde dat uit in een verschrikkelijk ongeluk?
We zullen het nooit weten. En misschien is dat maar beter ook.

Wat ik in ieder geval wel weet, is dat dit misschien wel beter was voor jou, want hoe vaak heb ik je wel niet horen zeggen, dat het niet meer hoefde voor jou. En ondanks dat we allemaal zo ons best hebben gedaan, was jij een kei in het verbergen van je gevoelens, zo blijkt maar weer. Je hebt nu je rust, en ik hoop dat je gelukkig bent.

Ik ben geen seconde boos geweest, ik wil dat je dat weet. Wel was ik onmiddelijk verslagen, en verdrietig, en is dat gevoel eigenlijk nooit meer weggegaan.
Maar met de tijd, zal het minder worden, dat geloof ik. Ik zal er nooit overheen komen, maar wel doorheen. Met jou aan mijn zijde, met jou in m'n hoofd en bovenal met jou in m'n hart.
Want daar, lieve, lieve Eva, zal je altijd blijven.

Ik zou nog uren kunnen praten, maar daar schieten we niets mee op, en dat doe ik al elke avond met je, want je verlaat geen seconde m'n hoofd.

Natuurlijk wens ik nog elke dag, dat ik je had kunnen helpen, dat je wel me nummer had gehad, en me misschien had kunnen bellen.. als je daar behoefte aan had gehad. Ik zou hemel & aarde verzetten voor nog 1 dag met jou.

Wat was jij een prachtmens lieverd. Je was pas 16, maar had al zoveel gezien, zoveel meegemaakt.. en je was zo bijzonder. Jij was uniek. En ook al zeggen ze dat iedereen dat is, voor mij ben jij 1 van de weinige waarvan ik werkelijk geloof dat je uniek was.

Je bent er nu niet meer, en je zal er nooit meer zijn. Je zult nooit 17 worden, en nooit meer 18. Je zult nooit kinderen krijgen, samenwonen, trouwen, of zelfs doodgaan aan ouderdom, want je bent veel te vroeg al van ons heengegaan.

Zoals je weet, loopt m'n leven niet op rolletjes, en heb ik er vaak aangedacht om een einde aan m'n leven te maken. Maar als er iets is, wat jouw dood voor mij heeft gedaan, is het wel dat het me het besef heeft gegeven dat ik nooit mag opgeven, omdat het zoveel verdriet mee brengt voor de nabestaanden, want ik heb nog elke dag verdriet om jou. En soms is het zo erg, dat ik er lichamelijk, maar voor psychisch verlamd door raak. Dus ik zal doorgaan, wat er ook gebeurt.

Liefie, zoals ik net al zei, zou ik nog uren kunnen doorpraten, maar ik ga er een eind aan breien.

Ik hou zielsveel van je,
en ik hoop dat je dat weet, altijd hebt geweten en altijd zal weten.
En anders weet je het nu.
Ik draag je met me mee, voor altijd. Wat er ook gebeurt.

Welterusten lieve Eva,
Ik mis je verschrikkelijk.

Tot ooit.

16031993 - 21102009

Datum:
01-07-2010

Naam:
L.

Leeftijd:
17

Provincie:
Flevoland

..

Nog geen 7 jaar was ik, toen jij zelfmoord pleegde.
Ik heb het altijd weggestopt. Nu 12 jaar later komt alle pijn, verdriet en woede naar boven.

Door jouw dood voel ik nu wat jij al die tijd heb gevoeld.
Maar ik zal blijven vechten. Voor mijn dochter. Jouw eerste kleinkind die je nooit hebt kunnen zien.

Ik hoop dat je je rust gevonden hebt mama.

Datum:
30-06-2010

Naam:
liz

Leeftijd:
19

Provincie:
Anders

Levend sterven en stervend leven.

Levend sterven en stervend leven.

Levend sterven. En hoe....
Het leven was donker, angstig.. Ik kon je niet meer knuffelen. Je liet het niet toe. Je zorgde, maar was er niet meer. Je hebt gevochten tegen een muur. Je leefde met wanen op het laatst. De veronderstelling, dat we geen geld meer hadden. Je leefde met het idee, dat je onwaardig was om voor ons te zorgen. Dit te denken en weer te denken doet PIJN.
Uiteindelijk, gewacht tot wij voor ons zelf konden zorgen, stierf je. Je kon niet meer.

Ik hield van je. Je was en bent mijn lieveling. Mijn engel. Je diepe en zo liefdevolle zorg. Je stem. Je liefde!
Mama, wat houd ik van je...!!!!!!!
Ook is er die boosheid... je liet me alleen.
Ik realiseer me, dat je niet ideaal was. Je had veel stress door de situatie.
Wat overblijft is mijn liefde voor jou en het missen van je.
Wat ook overblijft is de rust. Ik geloof in God, mama. Ik heb rust. Ik had jou deze rust gegund hier op aarde.
Stervend leven. Ik kan me er geen voorstelling van maken, maar weet, dat de goede God je omarmt als een kind en liefheeft. Dank God.
Ik blijf de pijn houden, maar het wordt anders, rustiger.

Ik houd van je, mama.

Liefs, je altijd liefhebbende dochter, Inge.

Datum:
21-06-2010

Naam:
Inge

Leeftijd:
35

Provincie:
Utrecht

Aan de mensen van de andere berichtjes....,

Ik lees weer de berichtjes, die hier nieuw bij zijn geschreven.
Mijn moeder pleegde zelfmoord, toen ik 21 was. Ik was toen zelf ook erg kwetsbaar.
Mijn moeders overlijden is 1 van mijn grote trauma's.
Gelukkig geniet ik nu weer en heeft mijn moeders overlijden een plek in mijn bestaan gekregen na 14 jaar. Toch mis ik haar en heb ik geregeld enorme pijn! Ik vertrouw op God en mamma is bij God. Gelukkig! (Dit in mijn geloof in God en dus in mijn beleving)

Aan de mensen van de andere berichtjes:

Ik wens jullie heel veel sterkte en ik vind het erg, dat jullie ook zoiets is overkomen!!!
Ik ga vanavond voor jullie bidden! Ik leef mee op deze manier.
Alle sterkte!!! Ik vind het heel erg voor jullie ook.
Dit wilde ik even kwijt.

groet, Inge.

Datum:
17-06-2010

Naam:
Inge

Leeftijd:
35

Provincie:
Utrecht

Waarom?

Afgelopen zaterdag maakte een ex-collega - 63 jaar - een eind aan zijn leven. Ik hoorde het maandag toen ik voor mijn werk op bezoek was bij mijn oude werkgever. Zelf net herstellend van een burnout/depressie gaf mij dit een grote schok. Ik ben er kapot van. Mijn ex-collega was een vrolijke, betrokken, actieve en meelevende man. Iemand om jezelf aan te spiegelen. Al twee dagen worstel ik met de vraag waarom. Tijdens mijn eigen depressies heb ik wel eens gedacht dat niemand mij zou missen, maar concreet heb ik nooi overwogen om dan maar een eind aan mijn leven te maken. Toch brengt het onbegrijpelijke hiervan me van mijn stuk, ben ik emotioneel, maar ook kwaad. Donderdag ga ik naar zijn uitvaart in de hoop daar wat antwoorden te vinden en mijn emoties een plaats te kunnen geven.

Datum:
15-06-2010

Naam:
Ab

Leeftijd:
56

Provincie:
Noord-brabant

Praat erover!

0800-0113

Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.