In memoriam (pagina 14)

Berichten ter nagedachtenis aan mensen die heen zijn gegaan. Deel jouw bericht of lees de berichten van anderen.

Jouw bericht ter nagedachtenis aan een dierbare

Met het inzenden van je bericht ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

we zullen je missen Paul

Paul,

Ik heb nooit afscheid kunnen nemen en na 3 jaar heb ik daar zeer veel spijt van.

Ik kan me nu heus voorstellen hoe moeilijk je leven was, met je handicap en huidziekte.

Ondanks alle pesterijen hield jij je steeds sterk.

We missen je bij de duikclub en de HTML-club.

Polle, we missen u en uw moppen.
Van helpfiles tot de befaamde 'timer.disposed' ...

het ga je goed men vriend.

het ga je goed
Datum:
20-07-2010
Naam:
neeje
Leeftijd:
21
Provincie:
Gelderland

Tommie

Mijn neef Tommie is zaterdag 3 juli om 19:45 overleden door zelfdoding. Hij is maar 19 jaar oud geworden. Zijn verlies is heel zwaar omdat mijn familie een hele hechte band heeft met elkaar. Zijn dood kwam als donderslag bij heldere hemel. Hij had zijn leven net weer op een rijtje en zou eind dit jaar op zichzelf gaan wonen. Tommie ik zal je nooit vergeten en ik zal altijd van je blijven houden!
Datum:
19-07-2010
Naam:
Iris
Leeftijd:
19
Provincie:
Flevoland

Papa

Hij is al 5 Maanden dood
ik kan gwn niet zonder hem leven
Ik mis hem
hij was alles voor me
nu hij weg is heb ik geen leven meer
Kwil dood zo kan ik bij hem zijn
Het was zoo leuk met hem
hij stierf of 11/02/2010
Papa Khou van jou x
Datum:
15-07-2010
Naam:
madison
Leeftijd:
12
Provincie:
België

voor jou mijn carebear

Inge,

Lief je woorden! zo iets kleins maar zo'n groot gebaar...

je staat even stil bij het verdriet en de leegte van mij daar waar de drukte van het leven van ieder aan dit voorbij gaat...

Mooi, warm en liefdevol. oprecht bedankt Inge!

Alle liefs,

Je weet wel wie

Datum:
13-07-2010
Naam:
je weet wel wie
Leeftijd:
33
Provincie:
Limburg

-Because God needed an angel.

In de nacht van 20 op 21 oktober 2009, is 1 van mijn beste vriendinnen op tragische wijze om het leven gekomen. Ze was pas 16 jaar.

20 oktober, rond een uur of half 5/5 uur, zag ik je nog. Op het Museumplein van Amsterdam. Ik had je lang niet gezien, omdat je was verhuisd. Had je gemist, en vertelde je dat ook, op mijn eigen manier. We besloten snel weer iets te gaan doen, omdat je weer terugkwam, naar Amsterdam, na lange tijd.

Je vertelde me, dat het goed met je ging, dat je zo blij was, dat je weer terug zou komen. Ik vertelde je dat ik zo blij voor je was, en dat ik ook blij was voor mezelf. Ik dacht, maar zei niet, wat jij voor me betekende en hoeveel ik van je hield. Ik hoop dat je dat wist, want nog geen 12 uur later, was je er niet meer.

Wat er precies is gebeurt, en hoe het precies is gebeurt, weet niemand.
Waarom, weet al helemaal niemand.
Je hebt jaren gestruggled, met van alles en nog wat, maar 20 oktober liet jij mij heel nadrukkelijk weten dat het weer goed met je ging, dat ik niets had om me zorgen om te maken.

Die nacht, liefje, ben jij op het spoor gevonden. Je hebt daar gelopen, en je bent geraakt door een trein. Pijn heb je niet gevoeld, want je was opslag dood.

Was dit expres? Wilde je daadwerkelijk dood? Of speelde je een soort Russische Roulette met je leven, en mondde dat uit in een verschrikkelijk ongeluk?
We zullen het nooit weten. En misschien is dat maar beter ook.

Wat ik in ieder geval wel weet, is dat dit misschien wel beter was voor jou, want hoe vaak heb ik je wel niet horen zeggen, dat het niet meer hoefde voor jou. En ondanks dat we allemaal zo ons best hebben gedaan, was jij een kei in het verbergen van je gevoelens, zo blijkt maar weer. Je hebt nu je rust, en ik hoop dat je gelukkig bent.

Ik ben geen seconde boos geweest, ik wil dat je dat weet. Wel was ik onmiddelijk verslagen, en verdrietig, en is dat gevoel eigenlijk nooit meer weggegaan.
Maar met de tijd, zal het minder worden, dat geloof ik. Ik zal er nooit overheen komen, maar wel doorheen. Met jou aan mijn zijde, met jou in m'n hoofd en bovenal met jou in m'n hart.
Want daar, lieve, lieve Eva, zal je altijd blijven.

Ik zou nog uren kunnen praten, maar daar schieten we niets mee op, en dat doe ik al elke avond met je, want je verlaat geen seconde m'n hoofd.

Natuurlijk wens ik nog elke dag, dat ik je had kunnen helpen, dat je wel me nummer had gehad, en me misschien had kunnen bellen.. als je daar behoefte aan had gehad. Ik zou hemel & aarde verzetten voor nog 1 dag met jou.

Wat was jij een prachtmens lieverd. Je was pas 16, maar had al zoveel gezien, zoveel meegemaakt.. en je was zo bijzonder. Jij was uniek. En ook al zeggen ze dat iedereen dat is, voor mij ben jij 1 van de weinige waarvan ik werkelijk geloof dat je uniek was.

Je bent er nu niet meer, en je zal er nooit meer zijn. Je zult nooit 17 worden, en nooit meer 18. Je zult nooit kinderen krijgen, samenwonen, trouwen, of zelfs doodgaan aan ouderdom, want je bent veel te vroeg al van ons heengegaan.

Zoals je weet, loopt m'n leven niet op rolletjes, en heb ik er vaak aangedacht om een einde aan m'n leven te maken. Maar als er iets is, wat jouw dood voor mij heeft gedaan, is het wel dat het me het besef heeft gegeven dat ik nooit mag opgeven, omdat het zoveel verdriet mee brengt voor de nabestaanden, want ik heb nog elke dag verdriet om jou. En soms is het zo erg, dat ik er lichamelijk, maar voor psychisch verlamd door raak. Dus ik zal doorgaan, wat er ook gebeurt.

Liefie, zoals ik net al zei, zou ik nog uren kunnen doorpraten, maar ik ga er een eind aan breien.

Ik hou zielsveel van je,
en ik hoop dat je dat weet, altijd hebt geweten en altijd zal weten.
En anders weet je het nu.
Ik draag je met me mee, voor altijd. Wat er ook gebeurt.

Welterusten lieve Eva,
Ik mis je verschrikkelijk.

Tot ooit.

16031993 - 21102009
Datum:
01-07-2010
Naam:
L.
Leeftijd:
17
Provincie:
Flevoland

..

Nog geen 7 jaar was ik, toen jij zelfmoord pleegde.
Ik heb het altijd weggestopt. Nu 12 jaar later komt alle pijn, verdriet en woede naar boven.

Door jouw dood voel ik nu wat jij al die tijd heb gevoeld.
Maar ik zal blijven vechten. Voor mijn dochter. Jouw eerste kleinkind die je nooit hebt kunnen zien.

Ik hoop dat je je rust gevonden hebt mama.
Datum:
30-06-2010
Naam:
liz
Leeftijd:
19
Provincie:
Anders

Levend sterven en stervend leven.

Levend sterven en stervend leven.

Levend sterven. En hoe....
Het leven was donker, angstig.. Ik kon je niet meer knuffelen. Je liet het niet toe. Je zorgde, maar was er niet meer. Je hebt gevochten tegen een muur. Je leefde met wanen op het laatst. De veronderstelling, dat we geen geld meer hadden. Je leefde met het idee, dat je onwaardig was om voor ons te zorgen. Dit te denken en weer te denken doet PIJN.
Uiteindelijk, gewacht tot wij voor ons zelf konden zorgen, stierf je. Je kon niet meer.

Ik hield van je. Je was en bent mijn lieveling. Mijn engel. Je diepe en zo liefdevolle zorg. Je stem. Je liefde!
Mama, wat houd ik van je...!!!!!!!
Ook is er die boosheid... je liet me alleen.
Ik realiseer me, dat je niet ideaal was. Je had veel stress door de situatie.
Wat overblijft is mijn liefde voor jou en het missen van je.
Wat ook overblijft is de rust. Ik geloof in God, mama. Ik heb rust. Ik had jou deze rust gegund hier op aarde.
Stervend leven. Ik kan me er geen voorstelling van maken, maar weet, dat de goede God je omarmt als een kind en liefheeft. Dank God.
Ik blijf de pijn houden, maar het wordt anders, rustiger.

Ik houd van je, mama.

Liefs, je altijd liefhebbende dochter, Inge.
Datum:
21-06-2010
Naam:
Inge
Leeftijd:
35
Provincie:
Utrecht

Aan de mensen van de andere berichtjes....,

Ik lees weer de berichtjes, die hier nieuw bij zijn geschreven.
Mijn moeder pleegde zelfmoord, toen ik 21 was. Ik was toen zelf ook erg kwetsbaar.
Mijn moeders overlijden is 1 van mijn grote trauma's.
Gelukkig geniet ik nu weer en heeft mijn moeders overlijden een plek in mijn bestaan gekregen na 14 jaar. Toch mis ik haar en heb ik geregeld enorme pijn! Ik vertrouw op God en mamma is bij God. Gelukkig! (Dit in mijn geloof in God en dus in mijn beleving)

Aan de mensen van de andere berichtjes:

Ik wens jullie heel veel sterkte en ik vind het erg, dat jullie ook zoiets is overkomen!!!
Ik ga vanavond voor jullie bidden! Ik leef mee op deze manier.
Alle sterkte!!! Ik vind het heel erg voor jullie ook.
Dit wilde ik even kwijt.

groet, Inge.
Datum:
17-06-2010
Naam:
Inge
Leeftijd:
35
Provincie:
Utrecht

Waarom?

Afgelopen zaterdag maakte een ex-collega - 63 jaar - een eind aan zijn leven. Ik hoorde het maandag toen ik voor mijn werk op bezoek was bij mijn oude werkgever. Zelf net herstellend van een burnout/depressie gaf mij dit een grote schok. Ik ben er kapot van. Mijn ex-collega was een vrolijke, betrokken, actieve en meelevende man. Iemand om jezelf aan te spiegelen. Al twee dagen worstel ik met de vraag waarom. Tijdens mijn eigen depressies heb ik wel eens gedacht dat niemand mij zou missen, maar concreet heb ik nooi overwogen om dan maar een eind aan mijn leven te maken. Toch brengt het onbegrijpelijke hiervan me van mijn stuk, ben ik emotioneel, maar ook kwaad. Donderdag ga ik naar zijn uitvaart in de hoop daar wat antwoorden te vinden en mijn emoties een plaats te kunnen geven.
Datum:
15-06-2010
Naam:
Ab
Leeftijd:
56
Provincie:
Noord-brabant

floyd

mijn kind heeft zelfmoord gepleegd afgelopen dinsdag. morgen word hij begraven! ik ben zijn mama... k'zoek antwoorden.. de pijn de pijn .. waarom?
Datum:
06-06-2010
Naam:
laura
Leeftijd:
42
Provincie:
Zuid-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.