Levensverhalen (pagina 872)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

verdriet

heb al een paar maanden een relatie en mag vn mijn ouders die niet zien
en heb veel problemen met mijn ouders
ik zie het leven niet meer zitten
se willen mijn weg steken tot mijn 21
grts
Datum:
25-07-2009
Naam:
...................................
Leeftijd:
16
Provincie:
België

verrot

elke dag voel ik me verrot van buiten en van binnen.
het leven is vermoeidzaam en is zo voorbij voor je het weet. zelfmoord ligt niet bij mij want als de hel of de hemel bestaat.... tjaa hoe zal het dan zijn in de hel. mijn leven is 1 grote puinhoop normaal denken lukt niet meer...

oo here god help mij uit deze verlossing
Datum:
24-07-2009
Naam:
geenleven
Leeftijd:
20
Provincie:
Gelderland

Te laat

Negen maanden geleden had ik alles een vrouw een geweldig kind. Allebei hadden we een baan, een auto, een mooi huis. Tot op het moment dat zij niet meer verder wilde met ons huwelijk. Ik werd gek, had het niet zien aankomen en ook nooit gedacht dat wij in een scheiding zouden belanden.
Ik heb haar alles gegeven, omwille van ons lieve kleine mormeltje. Het huis, de auto, het inventaris alles alles alles. Zelfs mijn lijfrentepolis. Nu kan zij ook het huis niet meer betalen en komt daar ook weer een schuld van bij en is alles alsnog voor niets geweest. En ik.........? Ik ben zonder 1 muntje gevlucht naar het buitenland. Ik wil niet meer al negen maanden niet meer, heb al op de spoorrails gelopen, maar steeds zie ik die kleine. Die kan ik het toch niet aandoen? De schulden stapelen zich nu op voor mij schuldeisers als vodafone, de belasting en ga zo maar door zitten achter mij aan. Ooit had ik alles en binnen negen maanden heb ik niets meer. Niets meer jawel een geweldige zoon. Een zoon die ik niets meer te bieden heb. Ik kan geen kadootjes voor hem kopen, Ik ben kapot, stuk, moe, hoe kan ik ooit nog iets leuks met hem doen als ik zo kapot zit.
Ik wil niet meer opnieuw starten. Hoe kom ik aan een huisje, hoe kom ik aan nieuwe spullen, hoe kom ik aan een nieuwe baan op mij 43e???? En als ik dat krijg een nieuwe baan dan gaat alles weg aan alimentatie, belastingen, noem het maar op. Dan hou je misschien 800 eurootjes over hoe kan je daar in godsnaam een huishouden van draaiende houden. Huur, electra, gas, water, primaire levensbehoefte. Ik wil slapen voor altijd rusten, maar die kleine kan ik dat toch niet aandoen.
Ik denk er steeds meer aan, maanden terug schoot het wel eens door mijn hoofd nu denk ik er de gehele dag aan. Ik wil dood maar het mag niet.
Datum:
24-07-2009
Naam:
richard
Leeftijd:
43
Provincie:
Noord-holland

Leeg

Kheb weer zo'n off-day, zoals gewoonlijk. K denk weer diep na over zelfmoord.
2 jaar geleden is mijn beste vriend gestorven aan kanker, mijn opa, we waren één. K ween hierom nog elke dag. 1,5 jaar terug is mijn oma gestorven ook aan kanker. 16 maanden terug vertelde mijn papa dat hij een relatie heeft met een andere vrouw. Hij vertelde het meteen en heeft hier nog 15 maanden gewoond. Nu leeft hij afwisseld bij zijn vriendin en in een verlaten huis van zijn broer. Hij komt hier nog over de vloer, heel vaak. Soms eet hij hier zelfs nog mee, of zit hij 's avonds voor onze tv. Mama huilt alle dagen, beland in een depressie en ... Ik leef al enkele maanden tegen mijn zin. Mijn vader zei mij op vaderdag dat hij vond dak niks was, ik kon niks, en ik deed ook nooit niks. Ik leerde nooit. Terwijl ik altijd mijn best doe voor mijn studies. Ik voel me gewoon zo leeg vanbinnen, hoe kan mijn vader zoiets zeggen ö. Als ik bij mijn vrienden ben zet ik een masker op. K glimlach en laat mijn ware gevoelens niet merken. 's Nachts alleen in mijn bed zet ik dat masker af. Ik ween, schrijf gedichten en val dan laat in slaap. Ik wil gewoon eens het gevoel 'gelukkig zijn' kennen.
Datum:
24-07-2009
Naam:
Maskermeisje
Leeftijd:
16
Provincie:
België

Niemand meer over!

Haay ik heet kayleigh en ik wordt helemaal gek. Ik had een heleboel vrienden maar iedereen laat me 1 voor 1 vallen. Iedereen ziet me maar als hoer en neukerdje en als ik denk dat het een serieuze relatie wordt wordt ik aan de kant gezet, ik ken geen echte liefde meer zelfs niet van mijn ouders ik ben IEDEREEN kwijt ik heb alleen mijn 2 beste vriendinnnen nog. Ik ben helemaal kapot gemaakt vanbinnen vanaf jongs af aan. Ik snap niet dat ik zo kon worden, ik ben helemaal aan het doordraaien. Ik wil echt zelfmoord plegen omdat ik toch niemand meer heb en niemand geeft om me of ze laten me denken dat ze iets om me geven en als ze hadden wat ze van me moesten kon ik weer een ziekte krijgen, en ze hoeven me nooit meer terug te zien. Ik ben zo kapot. Me vriendje blijkt een loverboy te zijn en ben bang om het uit temaken en ik wil hem echt niet kwijt, maar ik wil ook niet achter de ramen belanden, door all die keuzes kan ik het niet meer aan. Dit was mijn 1e verhaal en misschien wel mijn laatste!
Dikke kus voor mijn 2 bffies (ll)
Datum:
24-07-2009
Naam:
kayleigh
Leeftijd:
16
Provincie:
Zuid-holland

Gordijnen open

Ik heb bewondering voor alle bezoekers van deze site. Het is nogal wat als je met de meest ingrijpende ter wereld beslissing rondloopt. De vraag is niet zozeer of je wilt stoppen met leven maar hoe je kunt blijven leven zonder die molensteen om je nek. Het is niet onverstandig om al je problematiek eens van een andere invalshoek te benaderen, d.w.z. vanuit en ander perspectief. Wat is er mis met een volledige ommekeer in je leven? Veel mensen met suicidegedachten zijn teveel gefocusd op elke minuut van de dag, en dat bedoel ik beslist niet als een waarde-oordeel want het leven kans zwaar zijn en ik ben me daar terdege van bewust.

Tegen al die mensen die hun leven willen beeindigen na een stukgelopen relatie zou ik willen zeggen: als het zover is gekomen dat je je leven wilt stoppen omdat je partner niet meer bij je wil zijn dan is er fundamenteel iets mis met je gevoel voor eigenwaarde, en ook dat bedoel ik beslist niet als een negatief waarde-oordeel. Je hebt blijkbaar je eigen levensgeluk opgehangen aan de aanwezigheid van de vriend/vriendin en dat heeft de persoon in kwestie (onbewust) goed aangevoeld en daarop de relatie beeindigd.
Wanneer een partner merkt dat je teveel op hem/haar steunt dan is de relatie eigenlijk al ontwricht omdat een goede relatie bestaat uit 2 evenwichtige personen die allebei min of meer autonoom zijn. Op het moment dat je teveel op de ander leunt onstaat een soort dokter/patient relatie waarbij jij de patient bent en je partner de dokter is. De onbalans die nu ontstaat zorgt ervoor dat je nog meer in de put raakt en al je zelfvertrouwen verliest. Als je partner vervolgens de relatie verbreekt blijf jij achter met de gebakken peren omdat hij/zij wel verder kan gaan met het leven maar jij niet omdat je al je hoop had gevestigd op deze relatie.
Probeer de leegte in jezelf te vullen met zaken die voor jou van waarde zijn en hang je geluk niet op aan de aanwezigheid van anderen want dat lukt nooit. Zelfmoord is een uitweg maar niet DE uitweg. Oit zal er een moment komen waarop je kunt zeggen: "mijn leven was waardeloos omdat ik niet zonder hem/haar dacht te kunnen leven, maar ik heb het overwonnen en er is niets meer dat mij kan doen besluiten om mijn eigen ik op te geven voor anderen".

En als je motto "eerst ik en dan de rest" ben de al goed op weg. So stay in tune and hold on tight! Sucses !
Datum:
23-07-2009
Naam:
Jeff thomas
Leeftijd:
41
Provincie:
Zeeland

pijnlijk

ik ben 13, sinds anderhalf jaar weet ik nie of ik nog wil leven. het begon toen mijn oma erg ziek werd, zij kwam erdoor maar mijn ouders kregen ruzie met haar tijdens dat ze zo ziek was. alletwee betekenen ze veel voor mij, maar toch moest ik altijd die ruzies en verwijten tegen mijn oma horen. wanneer ik nu alleen naar haar toe ga, is ze altijd zo blij om mij te zien, en telkens smeekt ze me weer om te vragen aan mijn ouders of ze haar willen vergeven. daarbij komt nog eens dat mijn beste vriendinnen ruzie kregen, en nu elkaar nie meer willen zien. maar ik kom nog met bijde overeen. een half jaar terug ben ik dan begonnen met mezelf te snijden, maar een beetje later ontdekte een juf dat, zij lichte de directrice en mijn ouders in. ik moest toen naar de directrice, verschrikkelijk was dat!! en toen ik thuis kwam wisten mijn ouders het ook al. het verdriet en de angst in mijn moeders ogen deden mezelf al pijn, twas bijna erger of doodgaan dat moment.
nu loopt alles in de liefde oook nog eens fout. soms heb ik leuke momenten met mijn vriendinnen of ouders, maar telkens opnieuw gebeurt er iets waardoor ik terug het leven nie meer zie zitten.
ik wil gewoon niet meer leven, alles is veel te moeilijk en veel te pijnlijk !!
Datum:
23-07-2009
Naam:
ik
Leeftijd:
13
Provincie:
België

Is er dan niemand die me helpen kan?

Ik ben, zoals dat heet, onverbeterlijk suicidaal. Mijn leven lang al, maar het nu echt heel heftig. Ben aan alle kanten alles aan het voorbereiden voor de begrafenis, muziek en zo. Ik wil n.l. niemand achterlaten met dingen van mij die ze niet weten en ik wil weten hoe mijn begrafenis zal verlopen. Mijn dood zal ook niet ineens heel plotseling zijn; sterker nog, er zijn nu al mensen in mijn omgeving die zeggen: met zo'n rot-leven was ik ook uitgestapt. Als je het doet, gunnen wij jou je rust. Lieve mensen : BEDANKT. Hier voel ik me wel een beetje gesterkt door.
Weten jullie: Hoe licht het buiten ook mag zijn, in mij is het altijd donker en koud, ik hoef echt alleen maar mijn ogen te sluiten. Dan ben ik bevrijd van dit "leven" en iedereen van mij. Niemand heeft iets aan mij. Ik voel me " een Worm-vormig-aanhangsel ". En geloof me, niemand hoeft zich schuldig te voelen aan mijn dood. Dit is wat IK wil, mijn keuze en voor het eerst in mijn "leven" kies ik voor mezelf. Het is egoistisch, omdat ik ook lieve, warme mensen achterlaat, maar hun leven gaat door. Ze mogen even stilstaan bij mijn dood, maar daarna komt weer een nieuwe dag voor hun, en weer 1 en nog 1, en dan....zijn ze me echt kwijt.
Datum:
23-07-2009
Naam:
M.
Leeftijd:
52
Provincie:
Noord-holland

aandacht.

Ik wil geen werkelijke zelfmoord plegen, ik wil alleen een poging doen om duidelijk te maken hoe erg ik in de put zit!!

En ik wil dit doen omdat:

-mensen mij negeren
-ik lelijk ben als de nacht
-ik geen maagd meer ben
-ik alles fout doe
-ik geen toekomst heb
-geen vrienden heb
-geen vriendje heb
-ik waardeloos ben
-mensen me haten
-ik gewoon een stomme eenzame nerd ben.

en ga zo nog maar door!! elke dag huil ik, ga ik naar therapie, luister ik naar gezeur en huil k mezelf in slaap.

zo wil ik niet door,
ik wil OF een rustige dood..
OF een poging waardoor mensen me laten opnemen.

Ik voel me zielig.
Datum:
23-07-2009
Naam:
eev
Leeftijd:
15
Provincie:
Zuid-holland

geen leve

ik heb een vader die mijn leve vergal.
en ik wil een leve zo als ik wil mar
dat lukt niet zo. en ik voel me niet
op me gemak
Datum:
22-07-2009
Naam:
finnian
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-brabant

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.