Levensverhalen (pagina 666)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

alleen

ik heb nooit het gevoel gehad dat ik alleen stonf. Maar ik zit hier nu wel in een erg diepe spiraal. Eentje waar ik moeilijk uit kom
het is zomervakantie en ik heb nog nooit zoon hekel gehad aan mijn leven. ik wil een nieuwe start maken of dit in hemel is of in een andere provincie maakt mij niet uit. maar ik tel de dagen af...
Datum:
30-06-2010
Naam:
daan
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-holland

pletwals

Ik haat mezelf door en door, er stroomt gif door mijn aderen. Ik ben een waardeloos stuk stront. Overrijd mij met een pletwals aub.

Niemand heeft schuld aan de onmens die ik ben geworden. Heb het helemaal alleen klaargespeelt. Ik ben als vergif voor het milieu. Een kwalijke kanker in het weefsel van subtiele menselijke interactie.

Een gezwel neem je weg. Neem mij weg.
Ben moe, wil rust
Datum:
29-06-2010
Naam:
puktok
Leeftijd:
33
Provincie:
Limburg

I Feel lost in this world

Ik ben op van binnen, heb vaak geen kracht meer om verder te gaan en om te leven.In mijn leven heb ik nooit rust en nooit echte liefde gehad en telkens dat ik dacht die gevonden te hebben komt 100x een groter sleurstelling aan. Vanaf mijn jonge jaren moet hard voor mij zelf en zelf zien moeten vechten in alle op zichten. Heb mijn vader nooit gekend en op een dag dat ik hem mag kennen was ik telaat want hij is aan de auto ongelukt overleden. Had een mooie huwelijk maar mijn man ging vreemd daarna stalkt hij dag en nacht en als dat niet genoeg is heb ik ook nog een kind verloren van mijn ex vriend die ik zo mooie beeld en de toekomst met hem had voorgestelt. Maar zelf hij ging hij ook vreemd uit verdriet omdat we een kind verloren had van wegens mijn miskraam. Mijn wereld is erin gestrort op dit moment. Denk echt vaak aan een zelf moord maar als ik naar mijn moeder kijk dan kan ik het niet meer aan!! Zie geen oplossing hoe moet verder moet?!
Datum:
29-06-2010
Naam:
Drakie
Leeftijd:
30
Provincie:
Noord-holland

k*t ouders

hallo,

men ouders zyn van de oude stempel en mag byna nx ,
by alles wat ik vraag zegge ze nee ,
ze hebbe vooral comentaar op myn vriende , mag myn vriende ni zelf kieze want dan keure ze die af !
ze make gewoon alles voor me kapot !
zyn derstrx naar ouderavond gewees en nu mag ik zkr ni meer met men beste vriendin omgaan dus da wilt zegge dan zie ik men jong ook ni meer
want meestal als ik na haar ging zage ik hem ookl en bleve we by hem.
nu is men jong boos op me omdat ik dit weekend ni meer mag gaan!
heb zo een bang om heb kwyt te gerake !
soms denk k tis beter da ik er ni meer ben , hebbe ze geen last meer van me kan ik doen en late wa ikwil
ma dan houde ze me tege !
heb al is int ziekenhuis gelege met over gesnede polse en heb soms zin om da trug te doen !
pff weet geen raad meer met mezelf
zou zo graag is weg wille ma denk da ik dan spyt zou hebbe !
pff wat moet ik nu doen ??
moet ik op myn ged8te ingaan of moet ik het nii doen
Datum:
29-06-2010
Naam:
anoniempje
Leeftijd:
15
Provincie:
België

ik weet t niet meer

dit is mijn verhaal zoals ik het in mijn ogen zie.

alle heibel begon met mijn vader die met veel ruzie en geweld het huis uitgegaan was toen ik 5 was en mij mn moeder mn zusje mn zus en de huisdieren op straat had achtergelaten waardoor we in een veels te klein huis nog maar net rond konden komen.

op mijn 12de pestte mijn zus en zusje en mijn moeder mij die mij te dik vonden, nu als ik terug kijk naar foto's viel dat heel erg mee maar ik geloofde hun wat mijn zelfverouwen vanaf dat punt de grond in had gestampt.

op de basischool werd ik erg gepest in de laatste klas en zorgde denk ik voor zoveel onzekerheid bij mij dat ik dit heb meegenomen naar de middelbare school.

hier werd ik constand gepest en misschien was dat ook wel terecht sinds ik inderdaad een sulletje was ik luisterde nog vol naar mn moeder die mij allemaal dingen vertelde die juist averechts werkten voor mijn sociale vaardigheden.

ik praatte tegen niemand, werd bijna elke keer na school in elkaar getrapt en was niet goed in school.

als mij wat werd gevraagd mompelde ik wat en iedereen lachte mij daar over uit, zelfs de leraren!

dat zijn een van de momenten dat je je toch het meest machteloos voelten het liefst zou willen wegrennen.

er was wel overigens 1 meisje in mijn klas die ik leuk vond. mijn hele middelbare schoolperiode had ik erop gehoopt dat dat meisje tegen mij zou praten. het gevoel van wanhoop, angst en mijn verlegenheid hadden ervoor gezorgd dat ik zelf de moed niet had om een stap naar haar te zetten.

dit gevoel werd met de dag erger en vrat mij van binnenuit op.

op een dag ben ik naar de mentor gestapt om te vertellen over het pesten en plagen, deze mentor dacht dat ik mij aanstelde en dat ik dit alleen deed om lessen te missen.

met tranen in mijn ogen zette hij mij de klas weer in waar ik de rest van mijn tijd op school extra over gepest werd.

op weg naar huis op de laatste dag van de middelbare school kwam ik iemand tegen die ik van jongs af aan al kende een oude vriend, mijn enige vriend.
hij vroeg of ik zin had om een keer mee uit te gaan met zijn vrienden.

mijn moeder wilde dat ik voor 8 uur thuis zou zijn omdat ik dan moest slapen, op dat moment was ik 16, mijn zus 17 en die mocht zo laat weg als ze maar wilde.

ik ben aan het blowen geslagen en begonnen met roken, ik had wel vrienden maar die hielpen niet veel met de problemem die ik had.

op mijn 17e werd ik op een dag thuis zo erg getreiterd door mijn zus zusje en mijn moeder dat alles zwart voor mijn ogen werd en het volgende moment zit ik te hyperventileren op mijn kamer en komen er een stuk of 7 politiemannen mijn kamer binnenstormen.

het bleek achteraf dat ik mijn moeder en mijn zus heb geslagen maar dat zij mij ook behoorlijk hadden toegetakeld.

nu ben ik 19, woon op mijzelf waar ik net aan rond kan komen en ik heb nog een paar goeie vrienden over.

ik heb nu nog steeds nooit een meisje/vriendin gehad en het doet heel erg pijn om aan te zien hoe goed en fijn en makkelijk het is voor iedereen en ik moet vechten om maar een klein iets gedaan te krijgen.

dit soort dingen laten mij voelen alsof ik uit elkaar scheur van de pijn die er in me zit.

elk dak waar ik langsloop vraag ik me af of het pijn doet als ik eraf spring.

elke keer als ik aan zelfmoord denk moet ik bijna huilen om de dingen die ik nog moet doen of het mogelijke verdriet die ik anderen aan zal doen.

ik denk aan mijn familie, mijn vrienden.

over hoe beter ze af zullen zijn zonder mij of hoe slechter.

deze gedachten maken mij langzaam gek en ik hoop dat er ooit een lichtpuntje zal komen of dat ik voor altijd moet blijven knokken.

want van knokken word je op een gegeven moment moe.
Datum:
29-06-2010
Naam:
none
Leeftijd:
19
Provincie:
Noord-holland

waarom?

...mijn leven, dat is mijn probleem. niemand kan mij helpen alleen mijn vriendinetje (als ze dat werkelijk is...) ik dacht dat ik het had getroffen maar nee... een paar maanden aan en nu niet meer. op school, ik ben net de derde door en van groep 7 tot de 2e gepest. fijn, mijn vader is gestressed omdat ik lage cijfers haal (tussen de 7 en de 8) krijg iedere dag een preek aan mijn kont omdat mijn gedracht, (mijn mentaliteit) achteruit ga. ik heb gestolen, geen vrienden, familie die ik nooit zie. en een leven met begravenissen, soms denk ik echt waarom zit alles mij tegen heb ik nooit geluk zoals mijn broer. kinderen uit de klas die met 2 onvoldoendes over gaan en de hemel ingeprezen worden omdat ze over zijn.. nee dat hoef ik niet te verwachten hoor...
waarom ben ik dit. waarom verander ik in de tegenzin van mensen waarom ben ik überhaupt op deze f*cking aardkloot tot leven gewekt. waarom...
Datum:
29-06-2010
Naam:
geen idee
Leeftijd:
14
Provincie:
Anders

hallo,

ik ben het allemaal zat,ik heb het soort gevoelalsof niemand me snapt.
Datum:
29-06-2010
Naam:
marjolein
Leeftijd:
13
Provincie:
Drenthe

ik ben het gewoon moe.het hele leven

het leven zit mij niet echt mee,het begon in mijn jeugd,veel mishandeling van mijn ouders,lang werken soms was het 12uur snachts naar bed en vier uur op,dit was bijna elke dag,we werden thuis regelmatig mishandeld.met 16 jaar vertrok ik.ik dacht de liefde gevonden te hebben.maar hij was net als mijn ouders.het ging door tot misbruik en mishandeling.thuis ik was negen jaar,daar had iik al gedachten aan zelfs moord het werd erger toen k getrouwd was,ik heb het ook een keer geprobeerd.toen ik 29 jaar was leerde ik mijn echte liefde kennen maar dat mocht maar 15 jaa duren hij is overleden.waarom ik waarom moet ik zoveel pijn doorstaan ik kan niet meer.ik denk elke dag wat me nou tegen houd.ik hoop dat ik dat gevoel blijf kunnen vast houden,ik heb mijn kids erg hard nodig hier in.mijn eneige liefde is van me weggegaan kinderen worden froot en gaan hun weg.iedere keer als ik even de draad kan oppakken word ik tien keer zo hard de grond in geschopt weer.ik vind dat het genoeg is geweest.ik wil zo graag bij mijn geliefde zijn.elke dag het gevecht aan gaan ik kan niet meer.het is net of er niemand om me geeft.ik heb veel vrienden laten vallen al.iedereen denkt dat het goed met me gaat,maar niemand weet hoe ik me echt voel
Datum:
28-06-2010
Naam:
brigitte
Leeftijd:
47
Provincie:
Limburg

dood?

Ik ben christen. Maar voel me nu meer dood dan levend. Ik kan de strijd van het leven niet meer aan en al zoekend op internet over zelfmoord kwam ik heir terecht.
Ik weet niet meer hoe te leven.
Heb een autistische zoon, zelf ADD, een gezonde zoon, een man, een baan die financieel noodzakelijk is om met ons gezin te leven. Ik heb jarenlang geloofd in genezing voor Vincnet. Maar het eindresultaat daarvan is nu dat het strijden op is en ik het TOTAAL niet meer zie zitten.
Ik heb de laatste weken verscheidene malen op het punt gestaan om onder de trein te gaan. Ik ben er nog wel van weerhouden, omdat ik het ook niet echt durf (en misschien m'n verantwoordelijkheidsgevoel wel te groot is). Hoe verder????? Dit is ook geen christelijk leven meer, want ik doe God hier een groot verdriet mee. Of dit is ook een soort "ziekte" en kan God me dan van deze zelfmoordgedachten genezen?
Ik weet het allemaal niet meer. Ik ben levensmoe.
Datum:
28-06-2010
Naam:
Ingeborg
Leeftijd:
42
Provincie:
Noord-brabant

zelfmoord

ik kan gwn ni meer
heb teveel probleme
alles gaat fout
kwil egt ni meer verder
hoeveel ik spijt ga hebbe kan ni meer verder
ken ni meer verder
probleme thuis,school overl
ik heb geprobeert om iets anders heb me 2jaar gesnede ma dat is ni genoeg sta vol litekenns
dit is het einde voor mij
Datum:
28-06-2010
Naam:
kimberly
Leeftijd:
14
Provincie:
Limburg

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.