Levensverhalen (pagina 595)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

ik voel me steeds leger

ik voel me leeg
ik heb verdriet, verdriet om veel dingen. Ik wordt zelfs verdrietig om de kleinste dingen.
Vaak voel ik me heel gestresst, mijn hoofd is vol. Het wil geen informatie meer opnemen. Als ik te snel op sta voel ik me vaak duizelig alsof ik op het punt sta flauw te vallen. Dan voel ik dat de energie langzaam uit mijn lichaam wegtrekt, dat voelt lekker. Even helemaal nergens meer aan denken. Maar dan kom ik bij en verandert het zwart voor me ogen weer in kleur en kom ik weer met me bek terug in de realiteit.

Ik huil van binnen al heel lang.

Ik word boos dat ik er allemaal ben in getrapt. Het mooie sprookje dat ons als klein kind wordt voorgehouden.
De dromen die we hebben, kunnen we niet waarmaken. alleen voor een enkeling is dat weggelgd.Afwijzing dat is wat ik continu heb.
In de liefde, studie, op mijn werk en zelfs thuis.

Ik heb geen doel meer. Ik weet niet waarom ik besta. Als ik al deze leegte en afgunst naar het leven zo beleef, waarom leef ik dan!!!Het wordt alleen maar erger de pijn van binnen alsof me hart al langzamer begint te kloppen.

vandaag google ik '' zelfmoord'' 20 jaar en het nu al zat. Dit gaat alleen nog maar bergafwaarts.

ik wil niet meer, ik wil dood.
Datum:
28-10-2010
Naam:
anne
Leeftijd:
20
Provincie:
Noord-holland

Ik

In mijn Leven is al veel gebeurd en ik zie het niet meer zitten, voor wie besta ik nou eigenlijk?
Voor mezelf? Nee

Er zijn geen woorden voor om het uit te leggen. Ik zal het toch proberen en zo "mijn" gevoelens op papier te zetten.

Het begon op de bassischool, ik werd gepest en kwam elke dag huilend thuis, ze scholden, trapten en hebben me zelfs een keer in de sloot gegooid.
Ik heb en had geen zelf waarde en dat is nog steeds moeilijk als ze iets rakend tegen mij zeggen om dan iets terug te zeggen.
Ik heb aan mij basisschool " diepe wonden" in mijn hart aan over gehouden.

Dit kan en mag toch geen reden zijn? Nee dat is het ook niet. In mijn leven ben ik al veel mensen kwijt geraakt familie en vrienden.
De depressie van mij vader en de constante ruzie tussen mijn ouders doen de emmer overlopen. Ik heb om de haverklap wel weer een diepte punt. En kan ik van mezelf walgen dat rare gezicht die buik!
Ik heb vorig jaar geprobeerd om een over dosis medischijnen te gebruiken maar dat heeft niet geholpen, het resultaat dat ik naar een pakje flauw viel.

Ik durf er niet over te praten met mijn ouders en vooral nu omdat ze het zo moeilijk hebben . Ik hoop niet dat het nog een keer zo ver komt als vorig jaar.

Ik ben moe,
Ik ben op,
Me leven zit er op,
Ik wil dit niet, ik wil niet meer,
Maar hoe kom ik er boven op

Groetjes, ik
Datum:
28-10-2010
Naam:
Ik
Leeftijd:
14
Provincie:
Gelderland

ADD sucks

Ik ben te hoogbegaafd voor deze wereld,mensen begrijpen mij niet en ik hun niet.
Ik moet elke dag werken voor mijn klote geld maar kan het niet omdat ik ADD heb.Maar dat is natuurlijk fysiek niet te zien dus zal ik me mijn leven lang aan moeten passen aan deze klote maatschappij enz enz.Ik kan mijn gedachten niet stopzetten en draai helemaal door,maar het is niet uit te leggen aan wie dan ook.
Samengevat:waarom in godsnaam (niet dat ik in god geloof) in GODSNAAM zal ik afwachten in diepe innerlijke pijn totdat ik ervan verlost word,terwijl ik het zelf ook kan.
En geloof mij:ik heb er alles maar dan ook alles aan gedan om te proberen een robot van de maatschappij te worden maar het zit niet in me.Het enige wat me gek genoeg op de been houdt is het feit dat ik er uit kan stappen en dat daadwerkelijk besef,maar ik voel steeds meer dat ik er klaar voor ben.
Datum:
28-10-2010
Naam:
Jarno
Leeftijd:
25
Provincie:
Drenthe

tjaa ik zal het niet weten

mijn moeder is nu een jaar en een maand overleden sindsdien heet m'n vader een nieuwe vriendin ik kan het gwn niet hebben hij is zowat elke zaterdag weg en ik weet niet ik ben ook geadopteerd en als ik het soms zo moet zeggen is het voor mijn geen vader!!
het liefst pleeg ik zelfmoord !
maar ik kan het niet wegen 3 fantastiche vrienidnnen ik wil ze gwn niet achterlaten enzo ja ik wil dat ze weten dat ik egt focktopveel van hun hou!



Datum:
28-10-2010
Naam:
ayla
Leeftijd:
13
Provincie:
Groningen

pesten

ik ben nog een jong kind en word door iedereen gepest zelfs door mijn broers ik denk heel erg vaak waarom heb ik dit tyvus leven enzo maar ik kan er niks aan doen alleen zelfmoord maar dat wil ik ook weer niet omdat ik dan telkens aan mijn ouders en mijn vrienden (die mij niet pesten moet denken) maar een keer was het zo erg dat ik uit huis weg liep en op straat wou slapen en mijn ouders hadden mij niet eens gezocht toen naar een paar uur (het was toen 1 uur middernacht) terug naar huis gelopen want het werd te koud of op school gooien ze telkens prullenbakken en andere dingen naar mij en nu begin ik het leven toch wel moet te worden.
Datum:
28-10-2010
Naam:
anoniem
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-brabant

betrayed

3 jaar geleden had ik een relatie van 1,5 jaar . In die tijd was ik stewardess en vaak weg van huis. Op een dag besloot ik mijn vriend te verrassen en hem niet te vertellen dat ik thuis zou komen. Helaas betrapte ik mijn vriend met een ander meisje in bed. Een meisje waarvan ik een half jaar daarvoor al had gezegd. dat ik me onzeker voelde door haar. Omdat ze telkens bij hem wilde zijn en ze teveel contact hadden met elkaar. Ik besloot verder te gaan met leven. het deed pijn maar ik was er sterk genoeg voor. Ik focusde me zelf totaal op freestyle snowboarden. Daar ontmoete ik al snel een andere jongen. Voor mij was hij als een soort engel . Een brok positiviteit . De dag dat ik hem zag was ik direct helemaal weg van hem. Hij was echt de liefde van me leven en laten we zeggen dat is ie nog steeds. Maar naar een jaar een relatie te hebben gehad met hem veranderde ineens alles. Hij zag me niet echt meer staan en communiceren deden we ookal niet. Tijdens het snowboarden zag ik een meisje en het gaf met vanaf het begin direct een slecht gevoel. Toen we naar huis reden begon hij ook direct over het meisje hoe dom ze wel niet was en een aandachtstrekker. Een maand later besloot meneer naar een andere baan te gaan om te gaan boarden zoals gewoonlijk mocht ik niet mee hij wilde rust. S'avonds zat ik op msn en hoorde ik al direct het goede nieuws van 1 van mijn vrienden. Mijn vriend had namelijk de gehele avond met het meisje samen op een muurtje gezeten zitten praten. De daarop volgende dagen vlogen de hyves berichten over en weer . Msn gesprekken tot diep in de nacht. Toen ik hem ermee confronteerde lag het zogenaamd allemaal aan mij. En op een avond ging hij uit ik belde hem op en om 5 uur snachts vond hij het wel zo toepasselijk om de relatie te vebreken via msn. Het brak mijn hart en ik was er serieus goed kapot van. Weken huilde ik in mijn bed. Maar ik besloot als vrienden met hem verder te gaan en zelfs het meisje te accepteren ik zette me beste beentje voort in de kut situatie. Tot dat ze voor mijn neus gingen staan zoenen op een snowboard wedstrijd de lijn was niet te hard ik gooide mezelf over de schans in de hoop me nek te breken helaas bleef het bij mijn pols. Meneer begreep wat ie had veroorzaakt en besloot het bij te leggen. De avond dat dat gebeurde bleken we toch nog veel voor elkaar te voelen belande we bij elkaar in bed en was alles were koek en ei. Natuurlijk bleef ik zitten met een enorme onzekerheid. toen we weer samen waren en het meisje erachter kwam , ging ze lopen stoken en zorgde ze ervoor dat hij de relatie wederom verbrak gelukkig duurde dit maar 2 dagen, Want meneer begreep eindelijk dat ze liep te stoken. Maar goed aantal maanden later verander zijn status op facebook , hyves na een feestje bij een vriendin te hebben gehad weer in onbekend en van onbekend in single. Weer werd ik aan de kant gezet . Voor nu weer een meisje dat vroeger in zijn klas zat. dit keer had ik zoiets we gaan als vrienden uit elkaar en laat het maar lekker varen. Het deed pijn en besloot dan ook om geen contact meer met hem te hebben tenzij we elkara tegenkwamen met snowboarden gewoon normaal te doen tegen elkaar. voor 4 maanden sprak ik hem niet en eigenlijk beviel het me prima ik was een soort van over hem heen. ik had lol met me vrienden en vermaakte me prima. Tot dat meneer weer op de stoep stond met een bos bloemen en vrienden met me wilde worden. Ik niet wetende dat hij belazert was door het enne meisje en dus eigenlijk meer een soort tweede keus was. Maar uiteindelijk kwam ik daar achter maar ik was dus blijkbaar nog zo gek op hem dat ik genoegen nam met tweede keus. de relatie ging uiteindelijke cht prima zolang het verborgen was voor al onze vrienden. Wat ik jammer vond mar het liep daardoor wel goed. We besloten uiteindelijk samen te gaan wonen. Door dat we samenwoonde wilde hij buiten het huis niets meer met mij doen overal waar hij heen ging mocht ik niet mee, Wat mij het onzekere gevoel geeft dat ik weer achter me rug om word belazerd. Sinds vandaag is zijn status op facebook en hyves weer veranderd in onbekend voor mij een reden om te denken dat hij zich weer uitgeeeft alsof hij single is. het is niet de aller knapste jongen om te zien. Maar hij werkt voor een snowboard merk wat veel meisjes toch wel aantrekt. Aangezien hij were veel weg is om te werken . Komt mijn onzekerheid terug. Ik wilde pijn niet nogmaals mee maken om weer voor een ander te worden verlaten. Ik heb al vaker op het punt gestaan afscheid te nemen van alles en iedereen. Dit keer zijn mijn afscheidsbrieven geschreven. Ik zie het leven echt niet meer zitten . De sterkte persoon die ik vroeger was is nu vooral weak heel weak. Hij was mijn ware liefde en wederom word hij me ontnomen
Datum:
28-10-2010
Naam:
sabine
Leeftijd:
25
Provincie:
Noord-brabant

Overtuiging

Er wordt dikwijls gezegd dat het leven is wat je er zelf van maakt. Vaak vergeet men dat we niet allemaal dezelfde start krijgen om van het leven iets te maken. Ik streef niet naar een onbereikbaar ideaal. De waarheid gebied mij te zeggen dat de definitie voor succes in het leven steeds vaker in een kader wordt geplaatst waarin de minder bedeelden zich niet thuis kunnen voelen. Mensen die zeggen dat de natuur geen onderscheid maakt vergissen zich. Ik zie niets anders. Natuurlijk brengt inzet je verder in het leven. Daar twijfel ik geen moment aan. Als die inzet negatief wordt beantwoord met vele mislukkingen omdat je simpelweg een product bent van het genetisch lot dat zich in mijn geval de diagnose van Asperger laat noemen, is het leven een onrechtvaardige weg waarin je per definitie de gedoodverfde verliezer bent. Ik ben zeker niet de enige die vaak zit in de hoek waar de klappen vallen. Maar geloof me dat het leven een stuk aangenamer wordt als je een knappe kop hebt en een goed stel hersens. Feit is dat mensen met een mooi uiterlijk beter worden betaald. Waarom? Speling van het lot! Rechtvaardig nee, er aan toegeven nooit. Ik heb vaak nagedacht wat de reden is waarom sommige mensen zoveel geluk hebben en anderen niet. Ik wil niet zeggen dat een knappe kop garantie biedt voor levensgeluk, maar het maakt een hoop goed als mensen je graag zien. Dat kan niemand ontkennen. Ik denk dat ieder mens diep in zijn hart de wens heeft om geliefd te worden en de wereld te laten zien wie je bent en dat je bestaat. Waarom dan toch zoveel onderscheid? Als de natuur een spel is van de sterkste overleefd wat heeft het dan voor zin om je bewust te zijn van een leven waarin vaak winnaars en verliezers zijn. Welk recht geeft het leven om iemand een bewustzijn te geven van een rotleven waarin alles fout lijkt te gaan? Het enige wat mij op dit moment op de been houd is om mezelf nooit als verliezer uit deze strijd te laten komen door er een eind aan te maken. Zolang ik die strijd niet opgeef win ik iedere dag een stukje meer in het leven. Ik laat me niet gek maken door waangedachten in mijn hoofd. Ik heb het geluk gevonden om daar afstand van te doen puur vanwege het feit dat ik geloof in rechtvaardigheid. Wat heeft bewustwording van goed en kwaad voor zin als het geen fuck uitmaakt wat je in het leven doet. Is dat een kwestie van overleven, misschien. Wordt dat beloond, ik hoop het. En ik hoop het voor iedereen dat we ooit ergens komen waar geen onderscheid is maar enkel en alleen liefde voor elkaar. Maakt liefde onderscheid? Ja natuurlijk, dat is het lot. Kun je daar aan ontsnappen, zeker zolang je het zelf nog kunt geven. Ik denk dat mensen die een einde willen maken aan hun leven de liefde voor het leven en het besef voor de liefde in hen zelf kwijt zijn geraakt of niet over het vermogen beschikken om het te vinden door alle ellende die ze hebben meegemaakt. Wat daar de reden voor kan zijn weet ik niet. Misschien is het ons eigen denken dat afstand wil doen van de natuur. Dat besef maakt me soms wanhopig omdat het onderscheid zo keihard kenbaar wordt gemaakt. Ik vrees ervoor dat we met zijn alle die kant op gaan en alleen nog maar denken.. pech gehad! Zolang ik het maar niet ben. Dat is niet het leed van de wereld, dat is de realiteit waarin steeds meer mensen zijn gaan leven. Ik maak me grote zorgen en blijf hopen op een beter besef voor ons allemaal.
Datum:
28-10-2010
Naam:
Michiel
Leeftijd:
33
Provincie:
Gelderland

"als het lichtpuntje weg is..."

Ooit was ik lief en schattig, maar dat was niet genoeg om gezien te worden. Ik was bang en verdrietig en dat is nooit meer over gegaan. En net als toen, huil ik mezelf in slaap, mijn teddybeer hou ik stevig vast ook al ben ik 38 jaar. Ik krijg het niet te pakken, de fijne kneepjes om iets van je leven te kunnen maken. Het is een toneelstuk, mensen zijn robots van deze maatschappij. Ik kijk toe en doe niet mee. Ik hoor er niet bij. Ik heb geen familie die van mij houdt. Ik weet niet wie mijn vader is. Ik schiet tekort als moeder. Het enige wat ik kan voelen is pijn en verdriet. Ik geloof er niet meer in. Het vertrouwen is weg. Ik ben alleen, niemand houdt van mij. Ik ben eenzaam en bang. Ik kan niet meer vechten, de kracht is weg. Het lichtpuntje wat ik altijd zag, heel in de verte is weg. Ik kom te laat, mijn tijd is geweest. Ik heb het geprobeerd, maar niemand zag mij staan. Ik ga weg, zoals ik gekomen ben. Alleen, bang en verdrietig. Dag lieve, bange ik. Ik weet dat je lief bent. Ik kon je niet geven wat je nodig had. Daarvoor is het te laat. Verloren in het leven, leven verloren.

Sasx (ik wilde alleen maar lief zijn)
Datum:
27-10-2010
Naam:
Saskia
Leeftijd:
38
Provincie:
Noord-brabant

Liefde ...

Mijn verhaak zit zo , Ik was een paar dagen gelede nog samen met mn ex .. , de dag dat ze het uitmaakte was ik kappot vn :(
Ik om mezelf te trooste ga nr een andere meisje en ja kuste ze , nu vndg ontdek ik dat mn ex een nieeuw lief heeft en voel me zo stom enz. Kweet dat ik zelf in de fout ben maar nja ... , ik zou nu wel gwn pille kunne pakke om nooit meer wakker te worde . Mr ik ben de persoon die z'n mate altyd zegt kom op trekt u ni aan enz , dus probeer ik dat ook gwn te dn mr het lukt me amper kzou egt gwn weg wille niet meer hoeve te denke Maar het leven is zo mooi dat weetk vn vr deze week .. Wss herpak ik me weer .. Zoals ik me zelf ken ni blijve stilstaan en in een put valle maar er overspringe en dr gaan , het doed ook goed om al deze ged8te te delen , maar opt moment ziek het ni zitte , er zijn egt momente waar ik uets moet vinde om aan iets anders te denke , alles is maar een gedachte waar je normaal moet kunne over denken ik luisterde nr goede liedjes zoals het nieeuwe nr. Miami2ibiza om my op te vrolijke ma op dit moment pfff ! kweet vn me zelf dat ik ook geen zelfmoord kn plege uit sgrik vr de pijn als het mislukt ofz .. , ik heb vl vrienden wr op ik kan steune en alles tege kan zegge ma tog ... Uit sgrik vr mn Imago durf ik het amper zeggen .. Dit is zo ongeveer mijn verhaal .. x
Datum:
27-10-2010
Naam:
S.
Leeftijd:
16
Provincie:
België

ik weet 't niet meer..

ik ben een meisje van 14 jaar, en ik weet niet meer ik hoe ik dit verder moet leven..
het gebeurde zo:
thuis, in het gezin gaat het al niet zo goed, werd geslagen enzo ik had 1 beste vriendin, jeanine zij was ook echt alles voor me, gelukkig kreeg ik ook nog een vriendje want jeanine kon het ook allemaal niet meer aan mijn problemen.
ik had echt een goede band met me vriendje enzo, tot die vreemd ging ik wist niet meer wat ik moest enzo ik maar uithuilen bij jeanine maar het ging niet meer.. ze vond me iritant worden en zij kreeg nieuwe vriendinnen en die vriendinnen gingen mij alleen maar zielig vinden dus jeanine ook die vond alleen maar dat ik zielig deed.. dus uiteindelijk had jeanine voor die andere vriendinnen gekozen, ze schold me uit en al ze zij ja je valt maar lekker dood ik hoef je niet meer met al je problemen ik haat je oke? hoor je me ik HAAT je. Ik wist echt niet meer wat ik moest en zelf werd ik nog geslagen en al thuis gewoon mishandeld.. ik vertelde het aan me vriendje want ik moest het iemand kwijt maar die vond er niks aan die intereseerde het niet.. uiteindelijk bleef die maar vreemd gaan mar ik wilde hem echt niet kwijt uiteindelijk kregen we onwijze ruzie, door al mijn problemen en nu heb ik nog steeds onwijze ruzie hij haat me en al, thuis wordik nog mishandeld en ik weet echt niet meer watik moet ik den kdat ik t maar beter kan laten gaan, niemand houd meer van me ik weet echt niet meer wat ik moet ik denk dat ik beter dood kan zijn, dan zou de wereld wel een stukje beter zijn :)
Datum:
27-10-2010
Naam:
iemand die het liever niet zegt
Leeftijd:
14
Provincie:
Groningen

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.