Ik ben het zat om elke dag wakker te worden en niet te weten of ik wel een toekomst heb.
Ik ben het zat om altijd maar te vechten voor alles wat ik wil.
Ik ben zat van mezelf, zat van wie ik ben en zat van hoe ik denk.
ik heb nooit een stabiel leven gehad, altijd maar van internaat naar internaat getrapt.
Ik ben opgegroeid bij mijn opa en oma in Holtenbroek, Holtenbronx toen die tijd.
Mijn oma overleed toen ik 7 of 8 was en toen moest ik naar me moeder die plotseling zat van me was na 2 maanden.
Dus toen begon mijn reisje door de wondere wereld van jeugdzorg.
Jeugdzorg noemen ze het pffff laat me niet lachen.
Het enigste waar die mensen zich op concentreren is om je systematisch te beroven van je ziel door er telkens op aan te dringen dat je gedrag niet klopt en dat je maar snel moet veranderen want anders.
En dan nog de medicijnen en al de beperkingen die je wel niet hebt, terwijl er hiervoor nog niks aan de hand was.
Het is niet eerlijk ik had gewoon buiten moeten spelen met me vrienden in plaats van s'ochtends al in het gareel staan, ja meneer nee meneer.
En dan na 10 jaar van bemoeienis van justitie en jeugdzorg zeggen ze tegen je.
Je bent bijna 18 zoek het maar uit want wij kunnen je niet meer helpen.
Dus ik ging op zoek naar een eigen plek en ik kwam uit in Doetinchem.
Ver weg van alles en iedereen, toen begonnen de problemen pas echt.
Want je weet je geen houding te geven en de omgang met andere mensen is gewoon te moeilijk.
Niemand begrijpt je en iedereen denkt maar dat je het expres doet.
Ik woonden toen samen met een meid die ik had leren kennen op me laatste internaat.
Ik was echt supergek op haar maar dat mocht niet baten want iemand anders was kennelijk interessanter.
Dat was nog een klap ik maar moest verduren, familie die je niet helpt.
Vrienden die niet langskomen laat staan bellen.
Nu ben ik weer terug in Zwolle en ik heb niks meer over.
Bijna niemand wil met me omgaan omdat ik altijd kwaad ben.
Ik heb zo veel woede en verdriet in me, het loopt gewoon over.
Ik denk er vaak aan hoe het zal zijn om mezelf een kogel door me kop heen te jagen.
Ik heb geen diploma's, werk vinden? succes!!!
Elke dag zit ik hier alleen en elk weekend ook, niemand komt checken en ik sta er echt helemaal alleen voor.
Ik weet dat het ziek is om zo te denken en dat ik dan ook egoïstisch bezig ben maar geen me dan een reden om het niet te doen.
Ik zit zo ver in de schulden dat ik er nooit meer uit kom elke dag krijg ik een stapel post door de bus waar je u tegen zegt.
Ik wil zo graag dat iemand me hier uit komt helpen door me mee te nemen om iets te gaan doen ofzo maar niemand waagt zich in mijn buurt.
Het enigste wat ik doe op een dag is opstaan, naar school gaan, boos zijn, thuis komen, tv aan een niks meer doen voor de dag.
En de volgende dag begint alles weer opnieuw.
Het leven is voor mij bijna altijd alleen maar leiden geweest.
Zelfs voor dat hele internaat verhaal, op de basisschool werd ik heel erg gepest.
Dingen die ik niet had gedaan kreeg ik altijd de schuld van.
Iedereen wist dat dus het was lekker makkelijk om te zeggen Kevin heeft dat gedaan.
Ik heb bijna de gehele basisschool op de gang doorgebracht of ergens afgezonderd in een straf lokaal.
Waarom is mijn leven zo, waar heb ik dit aan verdient?
Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.
113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.