Levensverhalen (pagina 1723)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

rrrrrrrright...

my life,
i don't want to live it out
my life is a living hell
my father is an asshole
my mother a whore
i have no one who i can trust
no one who can help me

my friends are dead or insane
and i'm allmost the first but the laste one certain
hope u listen to my song and say what u think...
Datum:
22-04-2006
Naam:
Spike
Leeftijd:
17
Provincie:
Drenthe

zelfmoord

mijn leven word beheerst door zelfmoord.
mijn zwager heeft euthanasie laten plegen, mijn beste vriend heeft 2 jaar terug zelfmoord gepleegd, mijn vriendin vorig jaar en mijn moeder heeft sinds 4 jaar ongeveer ook al zelfmoordpogingen. ik voel me hierdoor heel erg rot, want hierdoor krijg ik het gevoel dat ik alleen ben en niemand aan mij denkt. een vader heb ik niet meer, hij is 2 jaar nadat ik geboren ben overleden aan een hartaanval. vrienden durf ik niet meer te maken, bang dat ik hun ook kwijtraak. ik word hier helemaal gek van maar ik kan er niet veel aan doen. ik krijg zelf ook steeds vaker zelfmoord pogingen, ik kan et niet veel langer meer aan, dus ik wil alvast vaarwel zeggen aan deze wrede wereld. vaarwel...
Datum:
22-04-2006
Naam:
Aad Boer
Leeftijd:
17
Provincie:
Drenthe

kloteee levee

vroeger waren we een happy gezin me vader was er altijd heel gezellig altijd weg enzo tot 2000 hij leerde een andere vrouw kennen en ging vreemd mijn moeder was verdrietig zoveel jaren bij elkaar jeugd liefde najaaa hij moest een eigen huisje me moeder hielp hem ook ng met een eigen huisje de relatie tussen de vrouw en me vader liep stuk ik was blij en me moeder nam hem terug in huis gek genoeg de minaares om het zo te zeggen was zwanger maar hadden wij geen weet van dat hoorde we later ze zegt dat ze een miskraam heeft gehad op mijn verjaadag in 2004 ging het weer niet goed ze hadden de grootste ruzie toen wou ik al niet meer leven ik kreeg ook te horen dat ik nog een zus had ik wou geen contact vlak na mijn verjaardag kwam het weer goed tussen mijn ouders maar we wisten dat hij vreemd ging en loog en dat hij dat altijd zal blijven doen 2005 het ging weer goed opeens op een nacht was hij weg en die ochtend lag mijn moeder in het ziekenhuis met haar hart ik kwam thuis van school toen ik binnenkwam voelde ik al een leegte ik dacht mam en pap hebben ruzie is wel weer goed maar nee al zijn spullen waren weg nee niet al zijn spullen de computer zender dvd's allermaal dat soort aperatuur enzo vanaf die dag was hij weg en het werd alleen maar erger hij en zijn nieuwe vriendin en haar familie probern ons kapot te maken hij kwam terug met hele rare ogen in zn kop en mishandelde mijn moeder compleet van mishandeling had hij wel eerder gedaan me moeder van de trap gegooit enzo altijd bang in een hoekje hij schuift alle schulden af op mijn moeder en mij hij moet vooral mij hebbe ik haat hem en hij mij ik heb een vriend maar hij speelt ook wel de baas over mij vind ik eerlijk gegt altijd raar doen amarjah ik hou van hem ik snap het niet ik ehb zo grote bek waarom zeg ik nietsz terug ik weet niet gevoelens ik hou niet meer zoveel van hem echt niet verbied me dingen enzo ik heb al paar x gezegd dat ik zelfmoord wil plegen ik heb gewoon zoveel verdriet nu nog ik weet niet voor wie ik moet blijven niemand houd van mij dus waarom zou ik nog ik wou eerst van de flat afspringe of met eenmes maar iets houd me tegen
Datum:
22-04-2006
Naam:
anoniiem
Leeftijd:
15
Provincie:
Groningen

bijna 25 jaar getrouwd

ik ben peter en mijn huwelijk loopt na bijna 25 jaar op de knoppen daarom denk ik aan zelfmoord.mijn vrouw is het zat om altijd klaar te staan voor ons we hebben samen 3 kinderen 11-20-23 jaar. ze wil nu aan haar eigen leven gaan werken zegt ze ik hou heel veel van haar en ik dacht zij ook van mij .we hadden best wel eens ruzie maar dat kwam vaak omdat we alletwee erg eigenwijs zijn ze is ook nog ziek want zij heeft MS ik heb dat lange tijd verdrongen omdat ik had gelezen dat je zeker geen medelijden moet hebben want dat schaad haar nog meer ik heb het er erg moeilijk mee gehad de eerste paar jaar na het ondekken van haar ziekte nu verwijt zij mij dat ik haar te weinig aandacht heb gegeven. al die jaren ervoor dacht ik dat we we gelukkig waren maar zij zegt dat ze alles heeft opgekropt. om maar de vrede te bewaren heeft ze alles maar geslikt ze wil nergens meer over praten het is afgelopen zegt ze ik heb al op het punt gestaan om het te doen maar ik ben nog te laf om zelfmoord te plegen. ook vanwege de kinderen ik leg snachts te huilen van verdriet en houd iedereen wakker zelfs mijn zoon van 20 kwam bij me kijken en probeerde me te troosten hij zij zelfs ik hou van je pap.wat ik nooit van hem had gedacht mijn dochterje van 11 heeft het er ook erg moeilijk mee zij gaat namelijk met der moeder mee als ze weg gaat als ik begin te huilen is ze zo bij me om me te troosten en zegt dan, gaat het papa het komt wel weer goed maar dan zitten we wel samen te huilen. mijn vrouw vind het ook erg maar zegt dat ze een muur heeft opgetrokken om haar emoties te verbergen. inmiddels is de MS weer heftiger geworden ik vind dat heel erg want het ging juist een stukje beter ze zit nu ook ziek thuis vanwege de MS maar ze wil weer gaan werken zelfs het dubbele aantal uren dan nu .omdat ze straks haar eige huisje wil betalen ik heb altijd gedacht samen oud te worden en dat ik haar zou gaan verzorgen als het nodig mocht zijn ik ben helemaal geen prater of een schrijver maar dit helpt mischien een beetje nu ik het op papier heb gezet ik ben natuurlijk een hoop vergeten op te schrijven ik hoop dat ze van gedachten verandert want ik zie geen toekomst meer voor mij zonder haar.
Datum:
22-04-2006
Naam:
peter
Leeftijd:
47
Provincie:
Zuid-holland

Niet de enige en toch alleen

Ik sla echt een heleboel dingen over maar globaal:
Mijn vader is voor mijn geboorte weggegaan. Moeder manisch depressief. Haar familie heeft haar in de steek gelaten. Uit het niets een broertje erbij. Voor mijn 11de jaar zijn we al 8 keer verhuisd, door een lover van mijn ma mishandeld(maar zogenaamd wist ze het niet van mij), ik ben op mijn 7de weggelopen van huis (helaas niet goed genoeg). Ik wist altijd in mijn hart dat mijn moeder loog tegen me, maar hoe ik ook probeerde haar te overtuigen de waarheid te vertellen ontkende ze alles. Ze heeft me bedrogen, verraden, verlaten en mij de schuld gegeven voor haar eigen onkunde. Ik heb zo ongeveer elke psychische (jeugd) instantie gezien, maar het was altijd haar woord tegen het mijne: het kind is altijd het probleem. Ik spijbelde, stelde, neukte alles wat los en vast zat. "Zie je wel dat het een slecht kind is!" Ik had niemand om te vertrouwen, niemand die van me hield. Eigenlijk hoopte ik stiekem dat mijn vader terug zou komen. Terwijl de pubertijd door ging werd ik verliefd op "de ware": hij bleek ook een mishandelende mafkees te zijn. Werd het huis uitgeschopt door mijn ma en kwam op straat. Slim als ik was kreeg ik binnen een jaar een eigen woning: miniatuur hel als je leeft met iemand die je geestelijk en lichamelijk mishandeld. Op een dag kwam ik tot de conclusie dat dit niet was wat ik wilde. Ik heb geprobeerd mezelf te vermoorde (overduidelijk mislukte poging) Kort daarna heb ik die sukkel het huis uitgezet, was toen 21 en had mede dankzij hem een schuld van 20000 toen nog guldens. Kreeg contact met mijn ma en broer en we zijn zelfs naar mijn vader gegaan. Helaas voor mij is hij een schizofreen. Ben nu alweer 4 jaar bezig die shit "op te lossen". Vorig jaar alleen naar mijn vader gegaan en toen kwam de harde waarheid naar boven: ik ben nooit gewenst geweest. Mijn pa heeft bikkelhard ontkend dat ik besta (jammer voor hem dat ik als twee druppels water ben) Hij zal me nooit erkennen en is inmiddels gestoord genoeg om dat ook niet meer te hoeven. Het masker dat ik mezelf heb aangemeten is dat van de lachende gek, de illusie waarmee ik iedereen betover is dat van het zelfstandige, sterke, stoere meisje waar iedereen bevriend mee wil zijn...maar helaas prik ik ook door alle andere maskers heen en vind ik in niemand wat ik zoek... ik ben hoogbegaafd en HSP, mede door dit of ondanks dit lukt het me niet mijn draai in de maatschappij te vinden. Ik haat deze wereld, nee ik haat de mens want zonder dat zou deze aarde werkelijk een mooie plek zijn...Hel is de maatschappij en al zijn ziekelijk aspecten. Ik had nooit geboren moeten worden, maar door twee mensen ben ik verwekt en gebaard in een wereld die me niet moet! Ik wil best mee doen aan de maatschappij, maar ik word niet toegestaan dat te doen op mijn manier. Wat heb ik daar nou aan? Talent hebben is zonder geluk niks waard en iets wat ik niet heb is geluk. Relatief gezien want ik heb de dood vaak genoeg in de ogen gekenen, maar de dood neemt me maar niet mee. Hoe ondankbaar ben ik?... Wat wil ik eigenlijk? Liefde...6 fucking letters, maar een wereld aan onvermogen…afgelopen zomer droomde ik dat ik in het universum zweef en dat ik naar een ster wordt getrokken. Als ik dichterbij ben, zie ik de contour van een man. Onze armen strekken naar elkaar uit en hij neemt me in zijn armen, eindelijk ben ik bij mijn zielverwant. Onvoorwaardelijke liefde stroomt door mijn ziel. Weet je hoe pijnlijk het is om daarna wakker te worden? Weet je hoeveel moeite het me kost om mijn dagen door te komen? Hoe wanhopig ik probeer die droom weer te krijgen? De reden waarom ik leef en de reden waarom ik dood wil: ik zoek naar mijn zielverwant, maar ik ben bang dat het net als alles een illusie is (een zelf gecreëerde hoop). Denk dat ik geen kinderen kan krijgen, zal vast een of andere soa hebben opgelopen, kom niet af van de schulden, geen vrienden, geen vooruitzicht te zijn wie ik wil zijn. Als ik dan de ware tegenkom, wat dan? Sprookjes zijn fabeltjes om me stil mee te houden. Het heeft geen zin om nog langer hier te blijven in al deze ellende waar ik geen einde aan kan maken. Bang voor god? Nee! Ik haat al die religieuze onzin: de oorzaak van 10000 jaar haat en vernietiging onder de mensheid! Daarnaast denk ik dat "God" heeft me verlaten toen mijn ouders met elkaar naar bed gingen...Ik had mezelf allang van kant kunnen maken als ik dit niet met jullie wilde delen. Eigenlijk wil ik niet dood, maar liefdevol erkend worden voor de ik die diep in mij verborgen wacht tot ze ontdekt wordt…
Datum:
22-04-2006
Naam:
Minawara
Leeftijd:
25
Provincie:
Noord-holland

ook ik

Ik lees al die verhalen hier en ik herinner me toen ik 16 was of 15 of daar in die buurt en hoe ik voor de eerste keer verlangde naar dood te gaan. Ik leef nog steeds en sta niet meer op de 19e verdiepng van de falt. Ik spaar ook geen slaappillen meer van mijn moeder. Zij is inmiddels dood en ik nog steeds niet. Ik ben zo bang dat het pijn zaldoen of dat ik gestraft zal worden of dat ik mijn vriendin voor heel haar leven een trauma aan zal doen. Zij verdient dat niet, want zij is lief. Waar is de stille pijnloze dood-pil. Waar kun je cyaankali krigen om binnen twee seconden dood te zijn? Was er die pil om mooi dood te zijn en geen nabestaande leed te doen: ik had hem al lang geslikt. Help me om mijn leed te beeindigen endat vananderen te minimaliseren
Datum:
22-04-2006
Naam:
Hans
Leeftijd:
52
Provincie:
Noord-brabant

-

geen reden. Ik mag geen rede hebben me zo zielig te voelen. Ik stel me aan. Ik heb geen ruggegraat. Ik moet doorzetten net als iedereen. Ik ben niet ziek. Schaam me. Egoist die ik ben. Typen doet pijn. zoals ademen. Ik wil weg.
Datum:
22-04-2006
Naam:
-
Leeftijd:
20
Provincie:
Noord-holland

Ik kan niet meer...

ik voel me alleen op deze wereld.... ik kan het niet meer aan de mensen op school kunnen soms ook zo gemeen zijn.. ik zie ook geen nut meer om te leven behalve voor de mensen waar ik van hou... ik denk de hele dag door ik kan het niet stop zetten...
Datum:
21-04-2006
Naam:
ik..
Leeftijd:
16
Provincie:
Gelderland

ik wil niet meer leven...

Ik ben het zo zat. op school ook ik heb dagen dat ik me goed voel en dat ik de hele dag kan lachen maar dan is er weer zo'n dag dat iedereen anders doet, ik hoorde vandaag in de klas iemand over mij praten dan krijg ik gelijk al een brok in me keel. maar als ik denk aan zelfmoord zou ik het niet kunnen maar wel willen.
als ik dan denk aan me familie en vrienden die ik achter laat kan ik het al niet en ik druf het ook niet. misschien is dat goed misschien niet want het stopt niet zomaar ineens.
ik weet het niet meer soms begrijp ik mensen helemaal niet meer en wil ik gewoon niet meer leven.
Datum:
21-04-2006
Naam:
-
Leeftijd:
16
Provincie:
Utrecht

Misbruik

keer op keer word ik misbruikt. Er word van mijn goedheid geprofiteerd . Het spreekwoord wie goed doet goed ontmoet, klopt niet. Ik heb er genoeg van, dat is nu al heel m,n leven zo en nu weer. Ik kan er niet meer tegen ik heb er genoeg van. Ik ben te bang om er een eind aan te maken, maar het liefst word ik niet meer wakker. het loopt hier gigantisch uit de hand en ik ben bang voor escalaties. WAAROM!!!!!! Ik ben ziek van ellende
Datum:
21-04-2006
Naam:
C. den hollander
Leeftijd:
55
Provincie:
Zuid-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.