Levensverhalen (pagina 1637)

Ik heb zelf een paar problemmen namelijk:dyslexie, discaculie en een lichte gedragsprobleem.
Ik ben al bijna heel mijn leven gepest en ik kan het helemaal niet goed vinden met me moeder en mijn vader komt vaak pas na 7 uur thuis.
En op school zit het verder ook niet mee, ik wil van mijn zelf een 7 halen voor engels en dat kan ik niet ik haal altijd maar een 5.7 ofzo.
En mijn leven zie ik veder helemaal niet meer zit ik wil het liefste dood en zeg ook altijd was ik maar niet geboren dan was de wereld veel beet en wat doe ik hiet wat heb ik heer te zoeken op de aard kl*t.
Wat moet ik doe?

Ik denk vaak aan zelfmoord. Mijn neef pleegde zelfmoord en ergens ben ik jaloers. Hij heeft rust. Ik heb mijn kop altijd vol negatieve gedachten. Vaak ben ik zo moe dat ik dan liever maar wil sterven. Een paar uur geleden schreef ik hier een ook stukje. Ik schreef dat ik soms vind dat ik mezelf aanstel. Maar dat het daardoor alleen maar erger wordt. Ik schreef ook dat ik denken aan zelfmoord soms aanstellerij vind. Het stukje is niet op de site gekomen. Zeker te negatief voor mensen die hier vertellen dat ze zelfmoord willen plegen. Ik pas nooit ergens in. Ik val altijd overal net een beetje buiten. Ik voel me alleen.

ik kan alleen nog maar huilen

Hallo, ik word een beetje gek hier..
ben 2x gezakt. ik heb geprobeerd om nog een school te vinden waaar ik het over mag doen maarre, hoor ik kom overal niet binnen... WAAROM HELPT GOD NIET? hij bestaat toch?
nu heb ik helemaal geen zin meer in school. ik heb overal problemen iedereen mag mij niet
i heb zelf vriendin, het lijkt alsof ze niet meer van me houd en daardoor word ik helemaal gek
ik snij mezelf maar durf weer niet helemaal te snijden -.- help mij ik wil dood
ik hoo pdat ik morgen dood ga door een autobotsing ofzo.. maarja ik ben nu helemaal gek geworden.. dat zie je ook omdat ik op www.zelfmoord.nl kijkt..
ik maak hier alles kapot enzo.
WAAROM LEEF IK?
VOOR WAT LEEF IK DAN?
IK WIL DOOOOOOOOOOOOOOOD
doei

Hallo ik vraag me de afgelopen 20 jaar al af warom en waarvoor ik leef..
Ik ben op alle 8 scholen gepest en altijd maar onderdrukt door m'n pa
Sinds m'n 9e jaar woonde ik alleen met mijn vader en dat was zeker geen pretje..
Als ik ook maar iets deed wat niet naar zijn zin was had ik weer een moooie handafdruk op mijn lichaam staan..
In de liefde wil het ook niet lukken ik ben gewoon te dik en te lelijk voor iedereen er bestaat geen vriendin voo rmij maar wat moet ik dan voor altijd leven in eenzaamheid??
Ik heb al een aantal keren geacht om zelfmoord te plegen maar tot nu toe durf ik het niet waarom tja ik denk gewoon angst...
Ik woonsamen met 3 mensen die me niet echt mogen en die gewoon mijn verleden blootleggen aan wie ze willen ik besef me heel goed dat ik foute dingenhebgedaan maar moet ik nou m'n hele leven daardroor achtervolgd worden
Als dit zo doorgaat zet ik er echt een punt achter..
Ik heb er zwaar genoeg van
ik ben gewoon een mislukkeling en niet alleen in de liefde ook in de toekomst ik ben nu dus 20 jaar en heb totaal geen diploma's en dat kotmomdat ik veel ste dom ben voo rwat dan ook
het enigste wat me nou nog in leven houd is het doel wat ik heb as ik dat doel niet kan bereiken dan kap ik met dit leven....
ik denk vaak kon ik de tijd maar terug draaien dan had ik mijn ouders een condoom gegeven dan was ik er nu niet geweest dan was de wereld een stuk beter geweest
ik ben er voor om mensen gelukkig te maken maar volgens mij lukt dat niet echt ik maak alles kapot wat er om me heen leeft en binnenkort mezelf als het zo doorgaat
ik ben gewoon een onzeker zielig lelijk persoontje...
was het leven maar niet zo complicated :S
en nog steeds zit ik met de vraag waarom leef ik ??
elke dag probeer ik een dag te leven zonder verdriet maardat is niet zo makkelijk ik word helemaal gek van mijn gedachtengang, al die dingen die mij zo onzeker maken al die dingen die uit mijn jeugd al die pesterijen al di emensen om me heen die maar blijven LULLEN GODVERDOMME!!!
waarom kan ik niet gewoon tevreden en gelukkig met mezelf en m'n leven zijn :'(
ik weet het gewoon ff niet meer, en dat is elke week wel een keer zo dat ik me zwaar klote voel en ik kom er maar niet vanaf psychologen kunnen mij niet helpen
er zijn maar een paar mensen die zo diep in mijn gevoelens kunnen kijken maar die mensen ben ik ook al weer kwijt ik mak alles kapot wat er om me heen leeft
en ik kan het maar niet loslaten ik kan niks loslaten ik word gek van mezelf 1 ding is zeker als ik mijn doel niet haal dan hoef ik niet meer te leven ( mijn doel in het leven is om ooit bij een bepaalde afdeling bij de politie komen omdat ik elke keer weer woedend boos kwaad gewoon moordneigingen krijg als ik weer iets hoor zie of lees dat er weer een vrouw/kind misbruikt of mishandelt is daart word ik echt ******ziek van. om al die K****zakken op te mogen pakken zou voor mij geweldig zijn dan heb k mijn doel bereikt ) wat ik hermee hoop te bereiken is iemand die mij kan helpen misschien iemand die hetzelfde voelt een lotgenootje iemand die wel de tijd en de zin heeft om mijn zielige gezeur aan te horen dankjewe gr. Danny V

Al een tijdje denk ik er heel serieus over om het toch te doen... Het is nog de vraag hoe. Het idee om de rest van mijn ouder 's leven tot een hel te maken (gefaald, waarom etc... ) zit mij tegen. Daarom dacht ik meer aan een auto-ongeluk. Omdat ik nog steeds twijfel en hier ook echt lef voor nodig is, is het er nog niet van gekomen. Wel heb ik al een paar keer genoeg eten voor dagen weggezet voor mijn honden en katten in het geval ik opeens een moment van genoeg lef vind. Ik lijk een sterk mens te zijn, maar neem al 10 jaar prozac en aanverwanten. Veel mensen denken dat ik iemand ben die de wereld aan haar voeten heeft en nergens mee zit. In de realiteit ben ik nog nooit in het reine gekomen met mezelf. Ik maak het mezelf steeds moeilijker, stoot mensen van me af. Ik hou niet van mezelf, soms heel eventjes heel veel ter compensatie van al het andere alsof ik een narcist ben. Maar daarvoor zijn die momenten te zeldzaam. Ik snak naar liefde, warmte....
Love me XXXX

ik ben 18, ben op mijn 15e naar god geweest, ik had een zonde op mijn geweten, ik biechte het op..
Ik bleef onder zijn bescherming, maar 3 jaar later werd ik geconfronteerd met een man die erg paranormaal begaafd was...
Deze man confronteerde mij met mijn zondes en tevens met mijn ged8es, hij citeerde ze alsof het niets was... vertelde dat iedereen ze kon horen en dat de politie spoedig zou arriveren...
Volgens de man zou ik meer moeten lezen, getraumatiseerd dat ik was deed ik dat..
's ochtends toen ik thuis was stond mijn verhaal ook nog eens in een artikel in een blad
Nu bleek het dat ik het ook geworden ben, ik hoorde een maat van mij die ook paranormaal was door de man, niet veel later sprak ik hem op msn, hij zei waar ik op dat moment bang voor was, ik had meteen ged8 toen ik hem hoorde met mijn paranormale gave van strax weet hij mijn zonde ook, en idd hij zei die zonde tegen mij... ik werd gek.. probeerde zelfmoord te plegen.. ik at een grote hoeveelheid slaappillen op.. hoewel mijn liefde voor het leven nog erg groot was, kreeg ik dus spijt uit ongeloof dat mijn leven kapot zou zijn...
Hierna had ik dus serieuze blaasproblemen waar ik nog dagelijks last van heb..
Ik zit dus dieper in de sjit...

Maar toch, hoorde ik nog meer mensen... langzaamaan kwamen alle dingen waar ik mij voor schaamde naar voren.. ik hoorde wat ze ervan vonden en begon er alstmaar hard op te flippen... ik kon nietmeer naast mijn maten zitten zonder aan de zondes te denken... zonder te weten dat ze mij zoudden horen...
Ik werd hierna geconfronteerd met het feit dat ik bezeten was... Had bepaalde gewoontes van hem... hij liet blijkbaar mijn leven lopen zoals hij wildde, mijn zondes waren door hem...

Hij begon tegen mij te praten, deed in het begin alsof mijn gave was geevolueerd...
Zodat hij het kon sturen.. alles was anders niemand was meer te vertrouwen..
Ik had toen die avond erop speed gebruikt, hier wist hij gebruik van te maken alsof mijn vrienden aan de deur zoudden komen om mij te vermoorden...
Uiteindelijk gebeurde dit dus niet, hij liet mij denken dat er vanalles was wat gewoon niet waar was, teveel verhalen op een te korte tijd waar een mens zo hard getraumatiseerd was..
uiteindelijk had hij mij wijsgemaakt dat iedereen de gave had gekregen..
Ik zat bij mijn zus in de auto, een andere zus van mij was jarig,
De demoon maakte mij wijs dat ik de auto moest uitstappen van mijn zus, alsof ze het me zelf vertelde...
Dit bleef zo duren, ik was bijna de auto uitgegaan, zelfs op de terugweg naast me auto, hij wist alles die demoon.
uiteindelijk geloofde ik hem nietmeer...
ik negeerde het.. maar hoorde het wel..
iedere avond was er een ander verhaal... iedere avond een nieuwe trauma, iedere keer liet hij me denken alsof ik hem meer in de gaten had.. iedere keer had hij mij gewoon wat rondgespeeld...
Ik zou zelfs volgens hem de reincarnatie van hitler geweest zijn terwijl iedereen naar me luisterde, ik was het slechtste..
Ik was het leven niet waard, hetgene waar ik het meest van hield werd van me afgenomen en daarna leek het alsof er niets aan de hand was... maar toch wist ik dat er vanalles klopte, omdat ik zelf naar god geweest was dat was lang voor ik mijn ervaringen had, omdat mijn ged8en geciteerd werden door de man, doordat mijn vrienden het tegen mij vertelden op msn, door het artikel in het blad,
de waarheid was zo moeilijk te scheidden van wat de demon mij wijsmaakte...
Mijn gave bleek wel echt, het kwam blijkbaar op andere manieren naar mij toe, ik hoor het niet in mijn eigen stem.. dat was een groot verschil met wat de demoon deed... ik hoor het aan hoe het geluid om me heen is. Alsof je de persoon in kwestie echt hoort... het is niet echt goed te beschrijven..

Maar uiteindelijk... weet ik dat als ik zelfmoord pleeg ik niet in de hemel kan komen, niet in de eeuwigheid mag leven met god...
Maar dat is niet wat ik wil... ik wil Dat het ophoud, ik wil het einde... de leegte...
Maar dat kan niet, met zelfmoord kom ik dieper in de problemen.. meer trauma's.
Ik wil gewoon verwijdert wordden, maar dat kan niet.
De demoon heeft wat hij wilt, hij heeft mij de hel ingetrokken

51 dagen in de lik gezeten voor iets waar ik zelf niet voor het gerecht ben geweest iets wat ik niet of niet bewust gedaan heb het leven om je heen gaat door daar krijg je in kleine dingen iets van mee dingen die je liever niet had gehoord maar je leeft nu weer in vrijheid maar het liefste was ik dood de pijn die je mee draagt van de dingen die buiten je weten zijn gebeurdt gesprekken die er zijn gevoerd met andere mensen die je aan het denken
hebben gezet de vraag is wordt je weer net zo gelukig als toen ook met vallen en opstaan maar hoe ik me nu voel is niet in woorden uitelegen ik vraag me elke dag weer af zou ik die stap nemen ben ik van alles af zeg het tegen de gene waar ik ziels veel van hou ze kon ook die 51 dagen zonder mij was ze meschien gelukiger dan nu ik weet het niet maar het gevoel is weg de klik van zekerheid dat ze voor altijd bij je zal zijn elke stap die ze doet ben ik bang om haar te veliezen daarom lijkt het me het beste voor mij en haar dat ze me maar moet vergeten en een plaatsje moet geven ik heb zo geen leven ik wil al mijn liefde aan haar geven maar ja er is zo veel keuze

Ik ben een jongen van 15 jaar. Ik wil zelfmoord plegen om de volgende redenen: Mijn oma was verkracht in de tijd dat zij in Amsterdam woonde, waar zij door haar familie ter schande werd gezet. Hier werd mijn moeder uit geboren. Deze moeder vond op een zekere dag na Zwarte Magie spellen op school plots het slechte pad... Zij bleek een "half-medium" en zou wanneer Zwarte Magie werd toegpast het slechte pad kiezen. Zo gezegd zo gedaan; Zij werd een drugsgebruikster en later handelaar. Het kind wat hier uit kwam ben ik. De vader is een achterlijke tering Surinamer die zijn pik niet in bedwang kon houden zo bleek ik later een ongelukje te zijn. Mijn vader en moeder hebben altijd ruzie gehad waar ik bij was tot mijn 4de; ik werd overgeplaats naar mijn Oma & Opa. Hier vond ik mijn plezier in het leven toch altans dat dacht ik... Ik werd in de tijd van 4 tot 8, 2x ontvoerd door mijn moeder die me terug eiste... De 3de poging mislukte omdat ik toen al meer verstand had gekregen. Destijds heeft mijn vader me nooit getracht op te zoeken. Alleen op advies van me oma en opa. Hij gaf valse beloften over dat hij terug zou komen om mij op te zoeken. Jammer genoeg is hij die natuurlijk nooit nagekomen.

Nadat ik getest was of ik ADHD had. Kreeg ik meer testen over mijn spygologische toestand omdat mijn moeder onder invloed van drugs me ook kennis liet maken met sex; films, kaarten enz. Ook liet ze me bij de 2de ontoevring steeds naakt rondlopen en misbruikte ze me. Haar vriend die op dat moment steeds niet aanwezig was kon dus ook niks doen. Na deze tests werd dit natuurlijk om redenen die 'beter' voor me zouden zijn allemaal heel leuk verteld op mijn 1ste basisschool. Omdat ik ook een huidskleurtje had werd ik voor het eerst met het ergste geconfronteerd wat er op scholen kan gebeuren; pesten. (Diegen die me oma had verkracht was een bruine franse kerol zodoende was mijn moeder bruin en ben ik mede doordat mijn vader een neger was ook halfbruin) Ik werd dusdanig gepest dat ik gek werd. Ik werd voor de lol na school in elkaar geslagen en de school deed niets... Mijn oma & opa waren razend en lieten weten dat ik gewoon van school mocht als ik dit wou of later weg mocht lopen. Op een gegeven moment deden de docenten mee om mij te pesten omdat ook zij wisten dat ik 'problemen' had. Dit was het begin< van de hel omdat ik later beticht werd dat ik een crimineel was die ook seksuele verhandelingen verrichte na schooltijd. Er hadden zich tafferelen afgespeelt waarin ik mijn toenmalige vriend Hayco had geholpen toen zijn keel werd dichtgeknepen toen hij een asma aanval kreeg en ik die jongen wegduwde en om hulp riep. Dit werd echter weggedaan alsmede MIJN schuld dat ik zo'n agressief kind was en dus moest ik weer als enige mee naar het kamertje van de directeur en werd mijn kleinste straaltje zelfrespect en zelfvertrouwen de das om gedaan.

Na deze shit werd ik zoals ik al zei, beticht van criminaleit enz. Ik was namelijk in contact gekomen met foute jongens en had een sigaret geweigerd vervolgens mee gegaan naar het huis van het knapste meisje van school en ik was daar alleen maar gaan staan. Ik en de 3 andere jongens zouden om nuteloze redenen in elkaar geslagen worden als 1 van ons bleef en de ander overgeblevenen niet even de politie kwamen halen. Hun zeiden natuurlijk: "Jesse, blijf jij hier dan kunnen wij weggaan. Alsof ik zwaar geschift was zei ik: "Ja, hoor ik moet alleen even tas pakken.." En zo snel als ik kon rendde ik voor mijn leven naar me fiets sprong erop en fietste als een bezetene net als de 2de andere naast me naar huis. Na dit incident had het meisje natuurlijk gezecht dat we haar wouden verkachten en mislhandelen en alles en tsja we waren de "kwajejongens van school" omdat we alle 3 anders waren... Mijn Oma kreeg samen met mijn opa hierna zowat een hartverlamming en wisten als geen ander hoe ik hier onder leed. Zij hebben zich over mij ontfermd en geprobeert een andere school te zoeken wat toen nog niet nodig was. .. Nadat ik voor de 3de x was weggelopen hebben mijn oma en opa me overgeplaatst naar een andere dichtsbijzijnde andere school. (DIE >NIET< KATHOLIEK WAS !!!)

Na vreselijke jaren op die school gingen ALLE raporten inclusief die van mijn zogenaamde 'delicten' naar de andere school waar ik weer opnieuw moest beginnen. Daar hebben die mensen altijd en vooroordeel gehad en dingen teruggehaald van mijn andere school, ja ook de docenten en gebeurde bijna weer het andere verhaal alleen dit keer sloeg ik van me af en het feit dat deze man losse handjes zou hebben is daardoor volgens hun 'dubbel' bevestigt. Ook hier moesten kinderen niets van me hebben op 9 jongens na..

En toen kwam meneertje op de Middelbare school waar hem er 100.0000x erger werd omdat hij dit jaar weer werd geconfronteerd van Zede Delicten terwijl meneer juis NIET in aanraking wou komen met de dames en daardoor de dames jaloers maakten en de toenmalige Mentrix: mevroutje Kuppens, dusdanig beinvloedde dat deze samen met haar rassenhaat me probeerde weg te pesten en haar toenmalige minnaar meneertje Stronks me werkelijk para maakte zodat ik toen al zelfmoord nagingen kreeg. (Ondertussen ging moederertje vrolijk door met de drugs in alleen wat mindere maten en dronk ze er ipv van slikken en snuiven lustig op los).

Nu had ik dat allemaal gehad en blijkt me moeder ook een hoer te zijn geweest. Mijn oma en opa gingen op het moment dat ik de pubertijd instapte ook met elkaar aan de haal waardoor ik me steeds meer alleen voelde. Hoe vrolijk ze ook keken, je kon zien dat er een spanning tusnnen die 2 zat.

In dezer jaren heb ik slaande ruzie gehad met mijn opa en oma. Ook heb ik hele fijne jaren beleeft. En dat meen ik echt. Ruzie hoort er soms gewoon bij. Maar zo erg soms het hele jaar door... Na deze bullshit werd ik steeds afstandelijker en wou me eigen dingen doen. Maar dat kon niet omdat ik werd beleid op school en door me voogd: JJG en Jezus allemachtig ging mijn oma dusdanig op me letten dat het net ja ik weet het kliknt standaard bij een puber) Alsof ik een klein kind was.

We zijn nu ( Godzijdank! denkt iedereen die dit allemaal heeft gelezen) bij het laatste deel van mijn verhaal; mijn oma is overspannen en reageert werkelijk alles op mij af. Doet ze dat niet dan gaat ze haar zin doordrijven bij mijn opa die ze gek maakt me perikelen opdat ik haar wil slaan en shit en ik me huiswerk nooooit doe. Ik loop zo onderhand zo ver voor dat ik ellke les niks meer hoef te doen. (Na alle gezeik omtrent die tering scholen en vooral naa het 2de leerjaar werd ik dankzij mijn Opa , 'gewoon' overgeplaatst naar VMBO 3 en nu zit ik in VMBO 4. Na weer gepest te zijn bij de 3de klas (Ik zat op voetbal waar ze mij ook het leven zuur maakte waar ik WAAR IEDREEN OVER ORDEELD ZELFS MIJN VOOGDEN) ik niks aan kan doen en het discriminatie en vriendjespolitiek is. Gek werd gemaakt. Ben ik nu 16.21 aan het typen en heb ik zojuist alles aan digelelen gegooit, alle verwensen waaronder ook die verschikkelijke ziekte kanker) ook te hebben genoemd en er nu geen rilling van te krijgen (>?) Ben ik tot de conclusie gekomen dat ik dood wil. Mede ook omdat mijn vriendin waar ik 9maanden mee heb gehad mijn liefde (echte liefde) mee heb gedeeld ( ik heb altijd met meisje die 2, 3 of zlefs 4 jaar houder dan mij zijn omdat ik al verder van geest ben). ik had haar gedumpt omdat ze dusdanig mij alles liet doen (zij is gewoon normaal en wist totaal niet wat er met mij was, voor haar was ik gewoon die lieve normalje jesse) en ze ook haar complex kreeg. Was ik het zat , heb haar daarna weer terug genomen naar haar gehuil en vervolgens heeft ze vrolijk MIJ gedumpt na de zomervakntie omdt ze, ja je raad het al: IN GODVERDOMME DAT TYFUS SALOU OP EEN JONGEN IT UTREGT GEK WAS GEWORDEN OMDAT IK GEEN CONTACT MEER MET HAAR ZOCHT (ik ben en blijf een player) DACHT DAT DIE MONGOOLIEDE INDO DIE DRUGSGEBRUIKT EN HAAR ZONDER DAT ZE HET WEET ZAG STAAN EN IK HAAR TOCH VERWAARLOOSDE.. 1week bedenktijd nodig had (ik had er destijds 1 hele maand) en het uitmaakte om deze reden: ik twijfel aan onze relatie. nadat ze me trouw had belooft en shit je kent dat wel.

Laat nou juist HAAR mij terug willen nadat ik haar uit me hoofd heb gezet na veel gejank en laat ze nou net VRIJDAG mij smeken; ik mis je neem me terug en doodleuk ZONDAG DIE VIEZE GORE LIJER KAPOT TE ZOENEN waardoor ik dus kapot ging.

Je kan me dus nu wel de reden voorstellen dat ik dood wil...

hartelijk dank voor uw aandacht m*,

Jesse

Ik wil heel graag dood. Heb 2 pogingen gedaan, de laatste met medicatie was bijna gelukt. Ben m'n beste vriendin verloren door een zelfmoordpoging waar ik bij geholpen heb. Dat zit me dwars. Ik mis haar verschrikkelijk. Maar ik ben bang voor de dood. Waar zou ik terechtkomen, hoe ziet het er hierna uit ? Kom ik haar wel weer tegen ? Of ben je dood aals een pier en kun je niet meer denken. Lijkt me heerlijk trouwens, RUST.