Levensverhalen (pagina 1566)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Zelfmoord lijkt mij het beste oplossing in deze situatie wat den

Het begon allemaal 2 jaar geleden .. ik was een dealertje ging hier en daar uit en hield mezelf alleen maar bezig met feesten terwijl ik mezelf alleen voor de gek hield .. maja omdat ik misschien wel tof wil overkomen en dat ik goed wil overkomen met dealen ging ik schulden maken bij de bank, lening bureau , studie financiering en rekeningen niet optijd betalen .. in plaats van dat ik met al dat verdiende geld iets voor mezelf ging beginnen ging ik mezelf anders voordoen dan dat ik was blijkbaar .. dat heb ik zelf nu ook wel ingezien nu ik ongeveer 5000 euro aan schulden heb en dat kan zelfs oplopen naarmate het langer duurd en de rente stijgt .. maar goed dit is de afgelopen 2 jaar gebeurd en nu zit ik in diepe schulden .. ik had een vriendin ontmoet en die heeft mij uiteindelijk ook in de steek gelaten .. zij was het enige nog voor wie ik leefde .. mijn moeder had ik allang al teleurgesteld .. mijn vader is ervandoor met een of andere nieuwe vriendin die in de prostitutie zit en mijn zus tja haar boeit het niet .. het zou een oplossing zijn dat zelfmoord plegen .. of niet .. denk maar na geen schulden, geen overlast bij de mensen waar ik moet inwonen .. heel mijn nederlands klopt niet in dit verhaal dus ik hoop dat jullie een tolk hebben hehehe jah ik kan ook nog lachen .. Ik kan een nieuwe kans krijgen maar om die kans te benutten moet ik over verhuizen naar antwerpen .. helaas je kan het al raden moet ik daarvoor ook al geld hebben om een appartementje te huren borg enz. enz. wat heb ik ervoor geprobeerd nou te gaan lenen .. proberen een bank te overvallen maar ja het lef heb ik er niet voor .. wiet proberen te verbouwen maar ja ik denk dat mijn huisbaas er niet zo tevreden mee zal zijn ach jah .. het lijkt erop dat ik teveel ben voor deze oneerlijke wereld.. zoveel mensen flashen elkaar houden elkaar voor de gek en ik ben ook zo vaak voor gek gehouden zelfs door mijn eigen pa .. mijn zus die sluwe plannetjes heeft zodat ik zoals nu uiteindelijk uit huis ben .. ieder dag dat ik opsta maak ik alleen maar schulden .. en in de liefde tja wat heb ik een vrouw te bieden .. daarom geloof ik nergens in liefde niet geluk niet en ook niet in familie .. ik woon trouwens in bij mensen en ja daar heb ik ook niet zo een band mee .. ik woon in een soort van hospita .. Wat houd mij nu nog tegen dat ik geen zelfmoord pleeg .. schaamte gevoelens .. en dat ik naar de hel zal gaan tja .. hier is het ook een hel voor mij en wie kent mij nu nog .. wie heeft er als laatst met mij ooit contact gehad niemand want tja iemand zonder geld heeft niet echt zoveel vrienden maja thanks voor deze site en wat denken jullie dat ik moet doen ???
Datum:
08-12-2006
Naam:
Anand
Leeftijd:
22
Provincie:
Noord-brabant

Helpen

Eigenlijk heb ik geen verhaal om hier te vertellen want ik heb geen plannen of gedachtes over zelfmoord...In godsdienst hebben wij nu over zelfmoord geleerd en het interesseerde me wel vooral omdat ik deze mensen wilde 'helpen' of gwn al een luisterend oor geven.Als ik hier al jullie verhalen lees denk ik dat het verschrikkelijk moet zijn om zo te moeten leven en er niet kunnen over praten.Mss komen er wel oplossingen als je er over praat al is het maar tegen één iemand of tegen een onbekend iemand.Denk je niet dat dat veel zou opluchten?
Veel sterkte!
Datum:
08-12-2006
Naam:
Ikke
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-brabant

Haat

ik heb een vriendin en nog een vriendin alleen die ene vriendin is gemeen en gebruikt mij pikt mij geld door haar krijg ik problemen met mijn ouders maar ja mijn andere vriendin is aardig en mijn hartsvriendin maar die ene vriendin die gemene is ook bevriend met mijn hartsvriendin en probeert haar van mij af te pakken al jarenlang ik kan er gwoon niks aan doen want als ik ruzie met die gemene vriendin heb dan pakt ze mijn vriendin af en steekt ze iedreen tegen mij op en ik word achtervolgd als ik met mijn hartsvriendin omgaat ik kan er gewoon niet meer tegen iemand moet mij echt helpen want die gemene wijf zit ook bij mij op school en gebruikt mijn hartsvriendin en we proberen te ontsnappen aan haar alleen lukt het nooit ze is net een demon bezetene je wilt echt geen ruzie met haar mijn hartsvriendin en ik willen gewoon samen zijn maar dat lukt gewoon niet door haar iemand moet mij helpen want ik kan er echt niet meer tegen ze is vals en gemeen en een keer had ze tegen een vrouw gezegd wat helemaal niet waar was en kreeg ik ruzie met een vrouw terwijl mijn ouders in het ziekenhuis waren omdat mij kleine broertje longontsteking had ik was alleen hopeloos ze dreigde mij te vermoorden dus ik stapte over naar mijn buurman die politieagent is en legde het uit hij zei "wees maar niet bang als ze iets probeert dan roep je mij'' ik zei ok en dat was toen afgelopen het was een valse gemene streek ik haat haar zij heeft heel mijn leven verziekt en soms wil ik niet meer leven omdat ik zoveel mee heb gemaakt want dat was niet hte enigen wat zij heeft gedaan ze heeft nog veel mee gedaan heel mijn leven verwoest maar ja ik hoop dat god er een eind aan maakt aan de situatie ik hoop dat zij voor eeuwig uit mijn leven verdwijnt dat hoop ik in de grond van mijn hart zodat ik en mijn vriendin rustig en vredig kunnen leven


groetjes Jade
Datum:
08-12-2006
Naam:
Jade
Leeftijd:
13
Provincie:
Zuid-holland

Hoop Liefde vrede, wat je zoekt, krijg je

Een tijdje geleden was ik alles zat, mijn huwelijk op de klippen ik weer aan de drank.
Geen werk kunnen vinden wat ik nog aankan. twee keer opgelicht door zogenaamde bedrijven.
Mijn hele leven is een hel en ik ben geen goede moeder voor mijn kinderen.
Vijftien jaar geleden was ik er ook weer eens slecht aan toe en toen ben ik naar een evangelische gemeente gegaan en daar zag ik het licht.
Ik was een tijdje gelukkig, maar ik verdwaalde weer en ik probeerde het weer eens zonder de here Jezus en onze vader.
Ik verdwaalde opnieuw en zo kwam ik op deze site om te kijken of er nog tips waren zodat ik gemakkelijk uit deze rotwereld kon komen.
Ik ben erg geschrokken van het aantal jongeren dat zelfmoord wil plegen.
Ik dacht dit wil ik mijn zoon niet aandoen, maar ik wist niet hoe ik uit mijn depressie kon komen.
De dokter wilde geen anti depressifia of zo iets geven omdat ik weer ben gaan drinken.
Ik was een tijdje geleden met mijn zoon die gelukkig naar een gemeente in Nijmegen gaat en waar het ondanks zijn afschuwelijke leven goed mee gaat.
Hij heeft het nog wel moeilijk en is nog vaak eenzaam in zijn hart.Dat komt omdat ik geen moederhart heb, maar daar wordt aan gewerkt en dan wordt hij echt gelukkig.
Dus ik ging samen met hem naar de Nazarener kerk in Breda.
Daarna ben ik niet meer gegaan totdat ik besloten had om geen zelfmoord te plegen en door te zetten in het leven.
Ik ga nu alweer een korte tijd naar deze gemeenten en ben op weg om weer gelukkig te worden met god onze vader en de here Jezus.
Ik hoop dat jullie allemaal behouden worden.
Ga a.u.b ook eens naar een gemeente.
Zeg tegen jezelf, ik heb dit nog niet geprobeerd en wees nu maar eens echt stoer en ga gewoon naar binnen en zeg dat je niet dood wilt maar dat je verdriet hebt en dat je een einde aan je leven wil maken en laat jehelpen.
Jullie hebben ook geen echte liefde gekregen net als ik en ik kon het mijn kinderen ook weer niet geven.
Jullie kunnen als jullie doorzetten jullie ouders ook helpen een beter mens en ouder te worden.
Doe het in godsnaam
Heel veel liefs vaan een moeder die zo blij is dat haar kind nog leeft.
Echt jullie ouders hoe slecht ze ook zijn, ze kunnen er niets aan doen zij hebben ook niet geleerd wat liewfde is.
En nog een ding.
De eerste keer dat ik in de kerk kwam vond ik het verwarrend, dat zullen jullie ook ervaren, zeg dan tegen jezelf dat heb ik toen ook gedaan, ik ga in ieder geval tien keer en dan iedere zondag om te kijken wat er in mij gebeurd.
De eerste keer werdt gevraagd wie wil de heer leren kennen, die mag zijn vinger op steken, dat was bij een pinkstergemeente, dat is bij andere kerken soms weer anders.
Nou ik deed dat dus en toen werd ik naar voren geroepen, laat dit je nu niet bang maken ik schrijf je dit echt om je te helpen
Er gebeurde iets in mij.
De tweede keer heb ik vreselijk moeten huilen, ik heb toen vergeving gevraagt voor alles wat ik mijn kinderen heb aangedaan.
Ik heb in die tijd veel gehuild, maar dat is de bevrijding van onze ziel.
Hebben jullie ook geen gevoel en alleen verlangen naar sex?
Dat is ook alles wat deze wereld ons wil laten doen.
Er is echt een ander soort liefde.
Kijk maar eens goed naar de kinderen en jongeren van de kerk.
Ze zijn heus niet allemaal heilig of zo het zijn gewoon mensen.
Maar ze hebben echt iets van de liefde van onze vader en dat kun je aan ze zien, ik dan tenminste.
Mijn zoon Nico gaat met de jongeren leuke dingen doen en overal naar toe.
Het is echt geen saai leven hoor.
Nu nog even dit.
Er zijn onder jullie misschien verslaafde bij, er is een christelijke opvang waar je een nieuw leven krijgt dat heet de Hoop en dat zit in Dordrecht.
Daar is mijn zoon ook geweest, hij blowde veel net als ik vroeger,
Hij is daar tot geloof gekomen, maar ook hij heeft dwalingen, omdat het soms streng is.
Ik hoop toch zo dat ik jullie kan bereiken met dit verhaal.
Ik zou het fijn vinden als iemand hier eens op reageerd.
veel liefs
Annemarie
Datum:
08-12-2006
Naam:
Annemarie Landstra
Leeftijd:
54
Provincie:
Noord-brabant

Finis the job

4 jaar geleden ben ik in de file aangereden toen ik na een half uur bij kwam, en uit het wrak van mijn auto kwam.
kreeg ik het verwijt dat ik het overleeft had en verder had de tegenpartij meer voor mij geen intresse, immers hij had mij al voor dood gehouden.
Daarna ben ik afgevoert naar het ziekenhuis in Duitsland, en 2 dagen later naar huis gebracht.
Toen naar een Nederlands ziekenhuis en de ellende begon pas goed.
De arts die duidelijk het verkeerde dossier had snauwde mij toe dat mijn kop nog vast zat, en een vent die gevallen was bij skieen niet moest zitten te zeiken.
Dus toen zat ik met en dossier dat het tussen mijn oren zat, gevolg ziekenhuis in en uit 3 jaar lang.
alles zelf betalen, en na een brief van mijn advocaat terug voor een second opiniun.
Toen opereren 3 maanden wachttijd, maar plots met spoed 2 weken later al.
Nu ben ik van de pijn stillers 100 parcetomol per week plus andere voor overdag en snachts morfine af.
Mijn vrouw heeft intussen het bedrijf gerunt, en ik heb weer de draad op gepakt de laatste 9 maanden.
Door alle problemen en kosten ben ik in financiele problemen gekomen, en hebben mijn tevens de verzekeraar van de tegenparij vandaag mijn failisemt af gedwongen, net nu er beweging lijkt te komen in de afhandeling van mijn schade.
Dus ben ik nu mijn huis, mijn vrouw want die wil nu scheidden na alle ellende, mijn bedrijf en mijn toekomst kwijt.
Dus rijd ik terug naar de plaats waar dit alls gebeurde, en spring het liefst voor een vrachtauto van het bedrijf waar mijn ellende mee begon.
En finis the job
Datum:
08-12-2006
Naam:
Hans
Leeftijd:
51
Provincie:
Gelderland

Fado

Hi,allemaal!
Ik ben ziek
al 4 jaren.Eerst een Hernia,nu van alles,mijn linker been doet het niet meer.
Veeel pijn te veel pijn.Te danken aan dat heb ik alles verloren.
Mijn huis,10 relatie,ze ging rond neuken!Leuk he!En nu mijn werk ook.Net vandag mij WIA gestuurd!Geen Vrienden of Familie hier,Dus allen ,thuis als een ouwe man van 90 en ik ben pas 35!
Alles verlizen in 3 jaren is te veel voor mij.
Ik ben het Zat!Het duurt niet lang meer!
Adeus,ADEUS!
Datum:
07-12-2006
Naam:
Tuga
Leeftijd:
35
Provincie:
Gelderland

kut levyh

ik wil dood
ik mort dood
ik zal dood

Hoewel ik nooit me idool heb kunnen zien, zal ik dood gaan

Ik zal laggen als ik dood ben, en misschien de wereeld om mij heen ook,

mensen, ju8llie hebben een beter leven
Dan mij

ik wil weg, misschien onder de metro springen, maar dood zal ik

Misschien wel in america, maar ik GA DOOD
Datum:
07-12-2006
Naam:
sebstiaan
Leeftijd:
15
Provincie:
Zuid-holland

hopeloos. kwaad van binnen

vroeger.
daar begon het.
ik werdt vroeger op de basis school altijd gepest. waarom vroeg ik me dan af. alleen omdat ik wat dikker was dan de andere. mochten ze me daarom niet? of was ik gewoon een heel ander persoon ik weet het nog steeds niet. Op de middelbare school ging het net zo door met mij pesten. gewoon omdat ik wat gezetterder was en een bril op heb. waarom ik vat het nog nooit. Er is toen alleen maar woede opgekropt in mijn lichaam in mijn ziel. Nu tegenwoordig wordt ik minder gepest. meestal door mensen die ik ken dus trek ik me der weinig van aan want het is voor de gein meestal. Maar nu zit mijn vriendin met problemen en lucht ze haar hart bij mij waar ik normaal nooit mee zit. Maar nu omdat ik al die opgekropte woede nu pas begin kwijt te raken begin ik een grote mond op te zetten tegen mijn vriendin en dat wil ik niet. ik wil haar niet kwijt zij is de enigste die om me geeft. zij is alles wat ik wil. zij is mijn enigste lichtpunt in mijn leven. maar door de rest in mijn leven wil ik het maar beeindigen dat lijkt me voor de rest allemaal beter. want ik kan toch nooit wat goed doen. En toch wil ik mijn vriendin geen pijn doen omdat ik daarvoor te veel van haar hou.
Datum:
07-12-2006
Naam:
curry
Leeftijd:
18
Provincie:
Gelderland

Ik snap mezelf niet

Zoals de titel al zegt: ik snap geen ene donder meer van mezelf. Ik ben het ene moment melig met mijn vriendinnen, het andere totaal depressief. Het ene moment wil ik me het liefst huilend voor een trein gooien, het andere moment wil ik geholpen worden en niet dood. Ik snap mezelf echt niet meer. Hier is mijn verhaal.

Op de basisschool werd ik gepest en in elkaar geslagen. Ik werd nooit geaccepteerd in het meisjesgroepje, en sloot me daarom maar aan bij de jongens. De ene dag waren ze mijn vrienden, de andere dag waren we vijanden. Vechten heb ik in ieder geval goed geleerd. Mijn ouders hebben duizenden keren met de leraren gepraat, maar wat zich buiten schooltijd afspeelde, zou hen niet aangaan. Ze stonden te kijken vanachter de ramen van hun lieve kantoortjes, terwijl ik nog niet een meter van het schoolrek in elkaar geslagen werd.
Ik was zo blij toen ik naar de middelbare mocht: het gepest zou afgelopen zijn. Desondanks heb ik me afgeschermd voor alle sociale contacten en nooit mensen dicht bij me gelaten. Ik had een enkele vriendin, maar zelfs daar zonderde ik me het liefste van af. Alles ging heel goed, ik viel niet op in de klas en werd met rust gelaten. Tot de halverwege het eerste jaar.
Mijn moeder kreeg borstkanker. Ik besefte amper wat er aan de hand was. Zodra ik mijn mentrix inlichtte, werd er een spervuur aan vragen op me afgevuurd. Wordt haar borst geamputeerd? Hoe voel je je nu dan? Zal ik een briefje rondsturen naar de leraren? Ik snapte er niets van, was het dan zo erg? Mijn moeder was immers helemaal niet ziek...
Ze onderging twee operaties, ik besefte nog niet wat er was. Ook tijdens de chemo had ik geen besef van mijn omgeving en mijn moeders behandeling. Ik stond er vanaf, was gedistantieerd. Tijdens de bestraling raakte ik in de war. Iedereen noemde dit het begin van een vrolijk, nieuw schooljaar. Het was namelijk al het begin van de tweede klas. Ook al was mijn moeder aan de beterende hand, mijn nieuwe mentrix werd op de hoogte gesteld en mijn leraren ingelicht over mijn situatie.
Als je me vroeg hoe het met me ging, was het antwoord altijd 'ja'. Mijn lichaam zei ja, ik deed alsof ik vrolijk was en zei dat ook. Vanbinnen, echter, raakte ik steeds dieper in de put. Ik begreep het niet, wat was er aan de hand? Toen ik eindelijk besef kreeg van mijn moeders ziekte barstte ik midden in de les in huilen uit. Ze was genezen, inderdaad, maar voor mij begon de hel toen pas.
Ik raakte in een neerwaarste spiraal, raakte boos op iedereen die me niet begreep en verafschuwde eenieder die vroeg hoe het met mijn moeder was. Deed ik er dan niet toe? Ik begon zelfmoordgedachtes te krijgen als ik echt heel erg down was. Mijn enige vriendin die mee was gegaan naar de tweede kwam daarachter, ze had brieven gelezen die ik naar mezelf had geschreven.

Ik tegenover mijn zelfmoordgedachtes.

Ze raakte in paniek en rende naar mijn mentrix. Naar haar verhaal zei ze: 'Iemand uit onze klas heeft zelfmoordgedachtes.' Waarop de mentrix reageerde: 'Esther.' Hoe ze dat wist weet ik niet, ik dacht dat ik het altijd goed verborgen had gehouden.
Niet goed genoeg. Het was een nachtmerrie. Ik kreeg gesprekken met een counseler, die mij ervan probeerde te overtuigen dat het leven 'mooi' is. Cynisch reageerde ik op zijn argumenten. Na een paar maand zag hij geen verbetering in mijn situatie, en nam een depressie-test af. Hierop scoorde ik hoog, te hoog, veel te hoog. Ik was een risicogeval voor mezelf en mijn gedachtes over zelfmoord waren overgegleden naar neigingen. Ik werd onmiddellijk doorverwezen naar een psychologe. Langzaamaan klom ik weer op, het ging beter met me en de afspraken hadden steeds meer ruimte.

Tot twee maanden geleden.

Ik was terug, mijn gedachtes waren terug. Onbewust van de kettingreactie die mijn handeling zou veroorzaken, haalde ik tijdens de les een stanleymesje door mijn hand. Iets harder dan de bedoeling was. Het bloedde hevig, voor ik naar de wc kon sneaken pakte de leraar mijn pols en trok me woedend mee naar een kamertje achteraf waar hij de wond verzorgde en me vroeg hoelang ik mezelf al sneed.
Drie maanden, was het antwoord. Ik had de littekens om het te bewijzen. Ik schrok van mezelf. Weer was het besef achter mijn handelingen aan gehobbelt, ik had al veel langer weer zelfmoordneigingen.

Sindsdien ben ik veel te weten gekomen. Een jaar geleden wilde ik niet dood, ik wist gewoon niet hoe ik moest leven. Nu is dat anders. Ik wil dood, of ik leef kan me niks meer schelen.
Als ik met dit tempo blijf vallen in mijn gedachtes, ben ik binnen twee maand dood. Gezien het feit dat ik niet geholpen wil worden en sinds gisteren altijd een stanleymes in mijn achterzak heb zitten, verwacht ik niet dat het nog heel lang duurt. Ik ben van plan mijn polsen door te snijden, in de lengte, niet in de breedte. Het schijnt dat ze je dan nog kunnen redden. Ik heb mijn slachtoffer al gevonden. De grootste pestkop van de basisschool mag getuige zijn. De gymles zal zich daar zeer goed voor dienen.

Zodra het moment daar is, ben ik in staat het te doen. Dat weet ik, dat voel ik, en ik heb er vrede mee. Dit zal mijn einde zijn, dit is mijn leven. Mijn keuze.
Datum:
07-12-2006
Naam:
Esther
Leeftijd:
14
Provincie:
Groningen

wrm kan ik ni ni dood

ik haat mezlf ik word altijd gesteamd na school. ik ben t beu ik snij mezlf. Ik ben bi. Ik heb nog mr 1 persoon sara is mn beste vriendin. zij is mn enige steun. ik wil dood. wie wil nu een half-homo als lief.
Datum:
07-12-2006
Naam:
tom
Leeftijd:
13
Provincie:
Limburg
Praat erover!
Logo Stichting 113 Zelfmoordpreventie
0800-0113
Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.