Levensverhalen (pagina 1392)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Zitten we weer...

Nou, daar zit ik weer.
Voor de zoveelste keer zittend achter mijn PC terwijl ik allang zou moeten slapen... zelfs de seroquel helpt me al niet meer om in slaap te komen.
Mijn vriendin ligt passed out op de bank, ze heeft te veel gedronken. Soms zou ik willen dat ik weer kon terugduiken in mijn alcoholverslaving van een jaar terug.
Elke dag een fles vodka... elke dag snijden... het leven voelde toen een stuk beter dan dat het nu voelt.
De therapie doet niet z'n werk, de mensen om mijn heen proberen er zo hard voor me te zijn... maar het komt allemaal niet meer aan. Het heeft gewoon geen nut meer.
De reden waarom ik niet meer moet automutileren? Omdat ik dan de therapie en mijn huis uit wordt geschopt. Mijn ouders me waarschijnlijk ook niet meer willen zien. Ik wil gewoon kapot. Mijn armen schijnen een overlapping van littekens te zijn, voor mij is het niet genoeg. Het kan altijd meer, ik wil het meer. Ik wil elke dag de pijn kunnen zien die ik voel. Hier zit ik dan weer, aan de alcohol... maar een tweede biertje... en ik voel me alweer zo vet... een wandelend gedrocht... vet uitstekend aan elke kant. In een biertje zitten 200 kalorieen... en ik heb ook al een pak koekjes op vanavond. Ik zou willen dat ik alle stukken vet er eigenhandig af kon snijden, met grootse littekens achterlatend.
Ik voel meezelf ziek. Ziek dat ik denk aan pure zelfverminking. Niet eens beschadiging, maar verminking. Het litteken op mijn pols, die er nog prijkt van een aantal maanden terug... doet me steeds denken aan iets dat de plastisch chirurg me zei: we kunnen het opereren, dat houdt wel in dat de wond opnieuw open moet worden gehaald... Is het wel normaal, om te willen worden verminkt, terwijl het geen eens nodig is?
Ik ben een enorme hypochonder en toch, wil ik vaak niet meer leven... beter gezegd... niet meer zijn, niet meer voelen... terwijl ik al zo weinig voel... voelde ik maar eens wat.
Geluk, liefde, haat, nijd, HAAT...

Ik offer mezelf op aan mijn vrienden, zoals mijn lieve vriendinnetje die op de bank nu eindelijk in slaap is gevallen. Ik hou van haar.
Ik haat degene die me na 2,5 jaar heeft verlaten, op het moeilijkste moment in mijn leven. Hij heeft me kapot gemaakt, omdat ik hem kapotmaakte. Sad story.

Just give me the chance to run, run away from it all.
Ill promise ill send ya a letter...
Datum:
01-06-2007
Naam:
zenji
Leeftijd:
22
Provincie:
Gelderland

ikweet het niet meer

ik loop al zo langrond met gedachten en heb het al verscheidene keren geprobeerd maar nu week ik het niet meer iedereen zegt hou vol ga door je hebt een kind ouders zus vrienden en toch voel ikme alleen. snijden alcohol pillen ik word ergek van. ik wil het eigenlijk niet maar het word steeds zwaarder depressief wat moet ik toch doen. de hulpverlening weet het volgensmij ookniet mer wat te doen. praten dagen bijhouden die klote zijn en dit blijven herhalen. ik houd van mijn kind maar hij heeft het goed bij mijn ex, dus wat nu.
Datum:
01-06-2007
Naam:
geen
Leeftijd:
43
Provincie:
Noord-holland

Ik heb er geen zin meer in

Ik heb ook niet veel zin meer in het leven.Ik ben dik (ben 1.63 en weeg 56) dus veel te veel.Als ik ruzie heb met iemand wordt ik altijd uitgescholden voor dikzak,varken en zulke dingen.Ik zit de laatste tijd ook niet goed in mijn vel, ik wil er graag een eind aan maken,maar ik ben bang dat mijn ouders dan veel verdriet hebben,dat wil ik ze niet aan doen,maar ik heb ook geen zin meer in het leven.
Datum:
31-05-2007
Naam:
Sophie
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-holland

.

Gewoon een punt, klaar met die shit.
De wereld is nooit mijn ding geweest.
Zal het ook nooit worden.
.
Datum:
31-05-2007
Naam:
Mob
Leeftijd:
33
Provincie:
Noord-holland

ik haat het

De laatste tijd, loopt mijn leven echt uit de hand. Ik drink enorm veel om mn problemen te vergeten, ik ben nog maar 16 jaar en drink elke dag wel. Ook blow ik wel eens. Ik heb er gewoon geen zin meer in. Vroeger was alles nog goed.. ik was een slim meisje, deed havo en mn leven zag er perfect uit. Nu is alles verandert, mn vader is overleden paar maanden terug, met hem kon ik het altijd heel goed vinden.. ookal waren mn ouders al 10 jaar gescheidenis en woonde ik bij mn moeder. Sinds 1 jaar heeft mn moeder een nieuwe vriend. Ik haat hem echt... Ik kan hier met niemand over praten want veel vrienden heb ik niet, alleen de verkeerde voorbeeld vrienden met ook zoveel problemen.. samen drinken we en blowen we, soms neem ik een pilletje. Ik voel me er lekkerder door. Maar ik denk nu ook dus, waarom zo door gaan met mn leven.. ik wil gewoon ermee kappen, niets meer! weg! alleen heb ik er het lef niet voor.
Mn moeder heeft slaappillen.. ik ben vanplan om er een overdosis van in te nemen.Dit is de makkelijkste manier.. ik wil weg van alles!
Datum:
31-05-2007
Naam:
caroline
Leeftijd:
16
Provincie:
Groningen

in de steek gelaten?

hoi allemaal.

sinds een tijdje ben ik de ene vriend na de andere aan het verliezen. en dan zijn er van die mensen die dan proberen je nog meer te ontnemen. dan wil mijn bijna enigste vriend zichzelf nog gaan vermoorden en dan kan ik het echt niet meer aan. ouders die maar niet luisteren naar je verhaal, vrienden die je nauwelijks meer vrienden kan noemen.

Snijden in je pols, buik en nog wat dingen help bij mij om woede af te reageren of om verdriet kwijt te kunnen. maar helpt dat zelfs niet meer.. ik weet niet meer wat ik met me leven moet..
Datum:
31-05-2007
Naam:
Jasper
Leeftijd:
13
Provincie:
Gelderland

De duistere kant

Het komt en gaat.
Het komt erger terug elke keer.
Op een dag kan je er niet meer tegen aan.
Dan sluiten je ogen!
x
Datum:
31-05-2007
Naam:
janina
Leeftijd:
19
Provincie:
Friesland

leven is niet meer waard voor mij

heb al 5 maanden verkeering met enu meid nu wil ze uit maaken omdat er iets is gebeurd ik kan niet zonder haar dat weet zei ook ze wilt niet vertelle wat er laaste dagen is gebeurd en ze wilt uit maaken ik wil niet verder leven omdat ik haar niet meer hebt ik ben erg verliefd op haar der is geen ander plaats voor enu meid in mn leven ze mag zeggen van dat ik dood mag gaan maar niet uitmaaken er geubeuren steeds maar slechten dingen erbij ik blijf steeds in gedachten en let nooit op en geen zin meer in sgoon en heb geen sin in te leven leven is niks meer voor mij zonder haar ze zei het laast op email van dat ze wilt uit maaken omdat er iets ergs in gebeurd laaste dagen en dat ik ook geen verdriet mag krijgen door wat er is gebeurd maar ze blijft van me houwden ik wil het niet uit hebben ik ben egt kpot ervan het lijkt wel alsof ik elke dag dood ga van deze pijn verdriet omdat het it is en als zij niet geloof dat ik van de wereld af gaat doe ik voor haar oogen mes dwars door mn hart steeken wat er ook gebeurd ik blijf van haar houwden verdriet iof geen verdriet bijf van haar houwden en ik wil ook weeten wat er is geuerd mn leven is niks waard meer
Datum:
31-05-2007
Naam:
thusanthan
Leeftijd:
18
Provincie:
Limburg

Help

Zoveel verdriet en zoveel pijn,
ik wil wel maar ik kan de kracht niet langer op brengen om nog hier te zijn.
Ik wil niet meer leven,
ik wil alleen nog maar opgeven.
Het leven brengt mij zoveel verdriet,
ik kan het gewoon niet.
Het leven doet mij zoveel pijn,
ik wil niet meer in leven zijn.
Ik wil dat mijn hart niet langer meer klopt,
ik wil dat dit akelige kutleven voor mij stopt.

Ik vecht al zo'n lange tijd,
dat ik geen kracht meer heb voor deze strijd.
Ik ben zo moe en kan echt niet meer,
laat me gaan laat me rusten toch een keer.

Ik haat het leven, ik haat het licht.
Ik haat dat iedere keer de zon weer schijnt op mijn gezicht.

Het betekend een nieuwe dag met weer kans op zoveel pijn.
Het betekend dat het weer een dag vol verdriet kan zijn.

Vriendjes zijn het ergst die maken je helemaal kapot.
Het geeft hun blijkbaar niks dat je helemaal wergrot.

Mijn familie wil mij juist gelukkig in het leven zien staan.
Maar ik zie hun wel aan ziektes kapot gaan.

Ik vindt het te zwaar, ik wil niet meer.
Alleen de dood zal mij uit mijn lijden verlossen
alleen dan vindt ik misschien rust voor een keer.

Help
Datum:
31-05-2007
Naam:
Jolanda Drost
Leeftijd:
24
Provincie:
Overijssel

ik zie het egt niet meer zitte

ik ben een meisje van 15 en ik heb nu al 3 keer probere zelf moord te plege ik weet gewoon egt niet meer wat ik moet doen.. alle die probleme thuis met vriende en met iedereen ik weet gewoon egt niet meer wat ik moet doen op dit moment wil ik der gewoon egt een einde aan make ook door de liefde enzo elkeer word ik weer gedumpt elke weer.. ik ben vanaf groep 6 gepest tot aan de 2de zelfvertrouwe heb ik neit meer en nadat ik ben afgekeurt bij de l;andmacht ben ik alleen maar meer achter uit gegaan niemand neemt me serrieus iedereen denkt dat ik een grap maak zelf me ouders. hoe erg.. ik zou het liefst er nu een einde aan make en wel nu
Datum:
30-05-2007
Naam:
Stephanie
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-holland
Praat erover!
Logo Stichting 113 Zelfmoordpreventie
0800-0113
Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.