Levensverhalen (pagina 1194)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Zelfmoord

Ik zit brugklas in 2005 t/m 2006.
Begin ging het erg goed, na half jaar ontdekt ik dat me 2 vriendinnen erg raar doen tegen mij, het was te zien aan haar gedrag, ik was woedend en verdrietig. Paar dagen later blijkt dat niemand met mij wil praten, Omdat 1 meisje wil dat niemand met mij praten. Nadat ik thuis was gekomen. ik pieker in bed aan zelfmoord. Volgende dag was vrijdag. nadat ik thuis was gekomen. pakte ik mes. daarmee wilde ik door hals snijden. want ik wist dat je snel kan sterven. plaats daarvan heb ik in mijn arm gesneden. Omdat ik niet durf te doen. Na 2 jaar later blijkt dat bijna hetzelfde weer moet ik dat ontdekken door me 1 klasgenootje vriendin. Haar gedrag was wel goed te zien. Daarmee piekeren ik hele middag. Ik dacht aan zelfmoordpillen. maar ik heb het niet gekocht, omdat ik op google wilde zoeken.
maar ik vond alleen dit website. ik wilde me hart opluchten met haat en verdrietig. daarom schrijf ik dit
Datum:
15-01-2008
Naam:
Meisje
Leeftijd:
15
Provincie:
Zuid-holland

Ik kan niet meer...

Ik snap niet, waarom ik nog steeds leef...
Dat is onzin...
Ik heb geen vrienden, niemand begrijpt mij... ik voel mij altijd alleen...
Enige person voor wie ik nog probeer te leven is mijn enige vriend... goede vriend van mij...
Maar met elke nieuwe dag wil ik dat minder en minder...
Ik heb dat zo vaak geprobeerd... ik bedoel suicide...
Pijn en bloed - mijn beste vrienden...
Ik kan zo echt niet meer...
Al 3 jaren probeer ik oplossing van mijn probleem vinden... maar dat lukt mij niet meer...
Datum:
15-01-2008
Naam:
Katja
Leeftijd:
17
Provincie:
Anders

mijn leven heeft geen zin meer

het heeft met thuis te maken er word geroept en ze slaan elkaar we hebben ook al 9keer gevucht naar een vluchthuis maar ja mijn broertje is nu 1jaar en een beetje hij heeft ook al veel gezien en snachts slaap ik ook niet en daarom wil ik ook dood maar mijn broer die woont bij zijn pa en wil ook zelmoord plegen omdat er bij mijn pa ook veel problemen zijn wat kan ik doen
Datum:
15-01-2008
Naam:
lisa
Leeftijd:
13
Provincie:
Anders

Opgeven doen we niet zomaar!

12 t/m 15 jaar... het is dan al een moeilijke leeftijd en zeker als je ook nog allerlei problemen op je dak krijgt.. Ik spreek uit ervaring..
ouders net gescheiden
mijn vader hoefde me niet meer
en dreigde met het verkopen van mijn alles en houvast, mijn paard,
mijn moeder net een nieuwe vriend waar ik het niet mee kon vinden

Ik probeerde de dingen op te lossen op de verkeerde manieren en als ik niet zo mijn houvaste had had ik het allemaal niet meer getrokken en was ik inderdaad misschien in het graf verdwenen...

Maar ik ben er nu nog steeds... en nog steeds zo met mijn problemen.. Ik zag deze week weer de toekomst niet meer zitten.. weer zo met nieuwe problemen er bij.. maar uiteindelijk wordt je er alleen maar sterker van...
Je leert er uiteindelijk mee omgaan... Ik kan t nu nog niet hr, maar door deze verhalen zie ik nu al wel hoe erg ik ben gegroeid door de jaren heen en ook sterker ben geworden...
Ik heb zomaar eens het idee dat het met mij wel goed gaat komen! En ik hoop dus ook dat jullie bedenken dat je nog een heel leven voor je hebt, hoe eng het af en toe ook kan klinken, en dat je nog moet groeien maar dat je er uiteindelijk sterker aan uitkomt... Stel het desnoods gwoon nog een paar jaar uit en als je er dan nog hetzelfde over denkt,....

Iedereen heeft een pracht van een toekomst voor zich.. Idd met de zonodige problemen en tegenslagen, maar uiteindelijk moet je er zelf iets van maken!!

Ik blijf er alleen van balen dat de problemen steeds opnieuw voorbij komen ookal dacht je dat je ze verwerkt had....

Maar verder wens ik iedereen veel sterkte en hou jullie taai!
Datum:
14-01-2008
Naam:
zonder naam ook te begrijpe
Leeftijd:
18
Provincie:
Limburg

Niks meer om voor te leven

Ik heb al een paar keer op deze site geschreven.
Ik ben een jongen van 14 nu, zit op 3-Havo en ik heb te vaak aan zelfmoord gedacht...

Het begon ongeveer 6-7 jaar geleden toen mijn ouders gingen scheiden, mijn pa kwam erachter dat ie homo was.
Ik was toen een jaar of 7-8, ik begreep er nog niet zo veel van.
Naarmate ik ouder werd kwamen er ook problemen.
Als ik bijv een vriend van me uitnodigde haatte ik mijn pa gewoon hoe hij zich gedroeg.
Nadat het op school bekent werd werd het nog erger, een of andere mongool heeft verzonnen dat homo zijn erfelijk is :S
Ik zit er nu vaak mee, ik heb nog maar 3 mensen over waar ik echt gewoon normaal mee kan praten. Als ik met iemand anders praat vertelt die het toch weer door.
maar met hun kan ik ook niet meer praten, ze hebben vaak geen tijd.
Tis ook gewoon mijn eigen schuld, ik had gewoon nooit geboren moeten worde..

Ik haat mijn pa nu echt, alles wat hij doet daar heb ik een hekel aan.
Hij houd allemaal van verjaardagen,feesten & carnaval.
Ik vier me eigen verjaardag niet eens om te voorkome dat hij het weer verpest.

Toen ik klein was had mij pa nooit tijd, hij had gewoon nooit een kind moeten nemen.
Mijn zus is gelukkig, mijn ouders letten op haar, sturen haar bij maar mij laten ze in de steek.

ik heb al vaak aan zelfmoord gedacht.
1x heb ik al op het station gestaan wachtend op een trein om ervoor te springen.
Ik snap niet waar ik nog voor leef.
Het zou mijn ouders toch niet uitmaken of ik er ben of niet, 1x was mijn ma zelfs vergeten dat ik een dag bij haar zou zijn...

Ze zeggen dat je leeft om gelukkig te zijn, wat als je niet gelukkig bent?
Datum:
14-01-2008
Naam:
een vergeten kind
Leeftijd:
14
Provincie:
Zuid-holland

Mijn vriend deed een poging tot zelfdoding waar ik naast zat

Hallo,

Ik zit met het volgende. Ik heb 3 jaar een relatie gehad met een jongen, waren stapel op elkaar! Op een dag kwam hij thuis en zei dat hij het helemaal gehad had en al zijn insuline in zou spuiten. In totaal spoot hij zo,n 600 1heden aan insuline in. Hij belande later op de intensieve care, vreselijk om je vriend daar te zien liggen met al die slangetjes en weet ik veel wat allemaal nog wel niet meer. Wat me altijd gesterkt heeft is dat het eerst wat hij zei toen hij bij kwam was: ma je moet ing (ik dus) bellen. Naar een paar dagen mocht hij naar huis, het enige wat hier over is besproken is dat hij zelf niet eens weet waarom en het hoe en het wat. Inmiddels is de relatie voorbij, na mijn weten kapot gegaan doordat (mede). Er is nooit over gesproken en van zijn fam mocht ik er ook niet over spreken, sommigen van de fam mochten het zelfs niet eens weten. Maar ik liep wel met dit vreselijke geheim en nog. Juist omdat er nooit is over gesproken en hij dat ook niet echt wou, heb ik er nog alle dagen last van, voel me schuldig, droom erover en ben zeer depresief en voel me door hem enorm in de steek gelaten. Hoe moet ik hier mee omgaan? Wand wil gaar verder en ben gewoon niet gelukkig zo! Kan iemand me helpen?
Datum:
14-01-2008
Naam:
inge
Leeftijd:
23
Provincie:
Friesland

left outside alone

hoi,
Sinds kort begint iedereen mij in de steek te laten. Mijn beste vrienden negeren mij, mijn ouders en mijn zus doet vreselijk tegen mij en ik ben ook niet echt veel geluk in het zogenaamde 'liefdesleven'. En eigenlijk heb ik helemaal niemand om mee te praten, want niemand snapt wat ik doormaak. Voor mij is zelfmoord de enige uitweg ... Niemand begrijpt mij ...
Datum:
14-01-2008
Naam:
Ik
Leeftijd:
16
Provincie:
België

ik leef voor mijn paard

hoi
ik leef alleen nog voor mijn paard als die dood is is er geen doel meer in mijn leven dan pleeg ik zelfmoord heb nu egt een kutleven. heb geen vrienden niet op sgool en niet ergens anders. ruzie met iedereen wil nu al dood maar blijf door leven voor mijn paard
Datum:
14-01-2008
Naam:
kailigh
Leeftijd:
15
Provincie:
Limburg

ik weet het niet meer

lieve allemaal, ik weet het echt niet meer. Ik zie dit leven echt niet meer zitten. 7 jaar geleden begon de ellende. Ik was toen dus 6. De buurvrouw paste op mij omdat mijn meoder haast nooit thuis was, odmat mijn ouders net gescheiden waren. Dat was zowiezo al een hel voor me. Ik mocht niet beneden tv kijken dus ik ging maar naar boven. Daar zat mijn buurjongen van 16/17 tv te kijken. Na een tijdje begon hij dingen te doen die ik niet wou en heeft hij mij verkracht. Ik wist toen nog niet wat het was dus heel erg was het op dát moment nog niet. Na een tijdje, toen ik 7 was, begon ik pas te begrijpen wat voor iets ergs hij had gedaan. Ik moest het kwijt, anders zou ik gek worden. Ik heb het toen aan mijn beste vrienden en vriendinnen verteld maar die deden alsof het de normaalste zaak op de hele wereld was.
Nu ben ik 13 en zit ik er nog steeds mee. Het wordt juist alleen nog maar erger. Soms weet ik gewoon echt niet meer wat ik moet. Ik heb nu ook woedeaanvallen en van de week heb ik voor het eerst in me gesneden. Ik heb nu wel een vriendje, hij is 16, hij helpt me ermee en steunt me. Maar dat is neit genoeg. Ik weet het niet meer. Ik heb nu dus ook problemen thuis. Een tijdje geleden heb ik voor het eerst aan mijn ouders verteld dat ik verkracht ben en ze maakten er toen een heel drama om. Mijn moeder wou eigenlijk het liefst naar mijn buurjongen ( die nog steeds naast me woont ) toelopen om hem te slaan of iets ervan te zeggen. Maar ik wilde dat niet omdat als de politie erbij komt ze me toch niet geloven. Maar de ruzies met mijn moeder worden nou steeds erger dat ze me het huis uit wilt zetten. Als ze dat doet weet ik het echt niet meer.
En dat is nog niet het einde. Mijn ouders denken nu namelijk ook nog dat ik anorexia heb. Ik krijg helemaal geen eten meer naar binnen en ik blijf maar afvallen. Ik train ( turnen ) 6/7 uur in de week dus ook daardoor val ik steeds meer af. Als ik echt anorexia heb weet ik het niet meer hoor. Ik doe echt alles fout in me leven en ik doe iedereen pijn. Astjeblieft vertel mij, wat doe ik fout? Wat moet ik doen om dit te stoppen? Astjeblieft help mij!
Datum:
13-01-2008
Naam:
wannhopig meisje
Leeftijd:
13
Provincie:
Zuid-holland

maarten

ik ben nieks zonder maarten.
mijn ex vriendje.
Datum:
13-01-2008
Naam:
veefs
Leeftijd:
14
Provincie:
België

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.