Levensverhalen (pagina 682)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

waarom nog

ik heb al mijn hele leven gevochten tegen negatieve gevoelens en mensen - ouders, vrienden en werkgevers lijken enkel tegen me te zijn en me te gebruiken. Ik dacht steeds: ooit komt mijn tijd en zal ik gelukkig zijn. Maar die komt maar niet. Het lijkt wel alsof alles en iedereen tegen me is. Het wachten en vechten word ik moe. Wanneer ik er niet meer ben vind ik rust en de wereld zal ook wel zonder me kunnen.
Datum:
04-06-2010
Naam:
X
Leeftijd:
40
Provincie:
België

Houdt het dan nooit op.

Ouderwetse ouders hebben is geen voordeel. Daar is mijn vader een voordeel van. Hij is gierig. Hij heeft macht. En denkt dat hij alles kan maken. nee, ik heb geen ouder die vreemdgaaat ofzo. Maar mijn vader zorgt echt voor alles problemen in mijn huis. Een familie lid is depressief. Zelf ben ik dat ook heel vaak. Ik ben vaak door mijn moeder in mijn jeugd geslagen alleen neem ik dat haar niet kwalijk omdat ze zelf zo opgevoed is. Ze weet niet beter. Mijn vader kan echt voor terror zorgen. hij maakt je onzeker en is altijd negatief. Hij bulliet me moeder altijd de grond in. hij was erg gewelddadig vroeger maar dat heb ik zelf gelukkig nooit meegemaakt. Alleen haat ik het wanneer hij onnodig woede op mij africht en dat scheld hij me uit en dan voel ik me slecht. Heel vaak heb ik gedacht om gewoon weg te lopen of dood te gaan. Maar ik zit gewoon vast want ik wil me moeder niet alleen laten. Er mag dan wel een schroefje los zitten bij haar. Ik begrijp haar wel. Ze is koppig en gemeen maar zonder mij heeft zo ook echt niemand. Mijn vader heeft haar nooit echt gesteund. Hij is de 'man' in huis en verdient al het geld. En is erg gierig om gewoon geld te geven aan me moeder of mij. Ik vind het niet zo erg dat ik niks krijg want ik kom wel rond met het maandelijkse toeslag. Maar mijn moeder krijgt nooit wat. Wie moet haar behoeften dan gaan vervullen? Hij denkt er gewoon nooit aan om ons gewoon even geld te geven. Hij schreeuwt altijd dat hij geen geld heeft terwijl hij zat geld zelf verdient. Ik kan mijn moeder's verdriet niet aan zien. Ik haat het als ik mijn zus pijn doe. Ik haat het dat ik lijk op mijn vader.

Ik realiseer me dat het een cirkel is. Waar ik gewoon niet uit kan komen. Ik kan niet weggaan. Ik mag niet gaan werken.

Ik ben wel dankbaar voor alles wat ik heb. Maar ik ben gewoon emotioneel uitgeput. Ik kan gewoon niet meer.
Datum:
04-06-2010
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
17
Provincie:
Anders

problemen stapelen zich op ..

Ik ben ik ... probeer zo mijn best te doen om voor iedereen goed te doen ... tevergeefs ..

Nu ben ik 12 weken zwanger .. en ik weet niet waarop of waaraf .. Help!


nicky
Datum:
04-06-2010
Naam:
nicky
Leeftijd:
24
Provincie:
België

moeilijk

Ik ben 50 jaar en ben vanaf mijn 9e, door een ongeluk, lichamelijk beperkt.
Na ruim 40 jaar vind ik het welletjes en heb de kracht niet meer om te vechten.
Ik kan echt niet meer,

groet, Will
Datum:
04-06-2010
Naam:
Will
Leeftijd:
50
Provincie:
Noord-brabant

doodmoe ben ik

Gisteren en eergisteren hondsberoerd weer geweest, het gaat maar niet over, soms wordt het zelfs nog erger en kan ik mij niet bewegen, wordt mijn keel dichtgeknepen en heb ik een polsslag van 140-150. en die krampen en tintelingen rond mijn mond en ogen en die strakke hoofdhuid, alsof ik helemaal uit elkaar gedraaid wordt.

en val soms gewoon om van de duizeligheid. en kan dan ook niet op mn benen staan.

maar uit de mri scan is niets gebleken dus ik ben kennelijk gezond.

erg verwarrend allemaal, ik voel me al 5 maanden bij vlagen doodziek, en er kan maar niets gevonden worden.

en ik wordt ook alleen maar gestresster door mijn toestand. en ik geloof niet in cognitieve gedragstherapie, en ademhalingsoefeningen, daar ben ik veels te onrustig voor, en mijn geest leegmaken lukt al helemaal niet, met al die dwanggedachten en angststoornissen.

en die drukte hier, ook om gek van te worden soms, lig ik al de hele dag beroerd in bed, ben ik savonds weer wat beter en is het hier ook wat rustiger en kan IK eens een keer wat bijpraten met de begeleiding, en dan wordt het opeens weer ineens druk alsof de duivel mij moet hebben gewoon.

en je weet wel wat men hier dan van zegt he? zo van, ja dat kan gebeuren dat gebeurd ons allemaal wel eens.

doe je nog zo je best om nog wat contact te hebben met de leiding en dan nog komt er van alles tussen, terwijl die dingen niet of veel minder gebeuren als ik er niet bij ben. maar dat gelooft toch niemand.

de hele dag dat ik ziek op bed lig hebben hun al met de begeleiding kunnen praten, en dan die enkele keer dat ik het eens waag, want zo mag ik het wel noemen, dan nog komt men ertussen, continu, continu maar weer en niemand die werkelijk ziet wat ik hier doormaak.


ik heb het gevoel dat ik in een depressie terecht ga komen waar geen hulpmiddel meer tegen gebaat is. Ook heb ik vaak last van onverklaarbare huilbuien.

Leven met angst, en mijn vorm van autisme is superzwaar al mn hele leven en het begint zn tol te eisen merk ik.

Ik heb gewoon het gevoel dat ik echt op ben, echt op aan het raken en doodmoe van het leven en alles om mij heen. ik hoor nergens bij val overal buiten EN WORDT NERGENS BEGREPEN, AL 29 JAAR!

Ik ben gewoon ziek in mn hoofd, ik weet het niet meer.

Bjorn
Datum:
04-06-2010
Naam:
Bjorn
Leeftijd:
29
Provincie:
Noord-brabant

zelf moord

Als ik me zelf kon vergeven, hoefde ik geen zelfmoord te plegen. als ik zou weten hoe ik bij mezelf zou kunnen blijven, zonder steeds weg te drijven, maar ik kan mezlef niet vergeven, ik voel me falen in al die rollen die het leven mij gaf, vooral als moeder, vooral als moeder. 3 schreeuwende, krijzende brullende , kindertjes.. iedere dag.
waar vind je genoeg liefde, genoeg geduld, wanneer is t eens goed genoeg.
Dan komen die geconditionneerde, aangeleerde , negatieve gedachte patronen weer. ze zijn beter af zonder mij, ik doe toch alles fout, ze zijn niet gelukkig bij mij, ik kan ze niet tevreden houden.de kinderen, de honden, de katten , de kinderen, het huis, alles, t is teveel, teveel voor mij alleen. waarom huilen kinderen. ik heb een tweeling waarvan er eentje een huilbaby was, en nu nog steeds. ik zeg je als er iets is wat me tot zelfmoord drijft is het dat geluid wat uit die kleine wezentjes komt.
die zoveel ontzettend veel macht hebben over je gemoed.. lachen,, is hemel..huilen is hel.
soms verlang ik zo intens na de rust.. de rust van niet meer denken, niet meer moeten,niet meer huilen, niet meer leven. en dan ook onmiddelijk t schuldgevoel.. schuld en schaamte. spijt en angst..
kunnen we al deze emoties niet gewoon uit ons mens zijn verbannen. wat kun je lijden in je hoofd.
adem in adem uit.. momenten, momenten, alles gaat voorbij..
maar wat heb ik daar nu aan.
Datum:
03-06-2010
Naam:
crazygirl
Leeftijd:
29
Provincie:
Utrecht

Ik ben een lafbek dat ik niet durf

hallo,

Ik ben een lafbek dat ik het gewoon niet durf, iedereen haat mij ik ben al een keer weggelopen van huis omdat ik het niet meer zag zitten, nu loop ik iedere dag 24 uur per dag met zelfmoord nijgingen rond.
daarom wil ik dood.
Datum:
03-06-2010
Naam:
Martijn
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-brabant

radeloos

hallo ik feline, bijna 24 jaar.
Ik zoek al tijden een manier om mijn hart te luchten, maar krijg het nooit voor me kaar de juiste woorden te vinden.
Ik ben 23 en voel me 100. ik ben moe. zo moe. Eigelijk wil ik gewoon leven, gelukkig zijn. maar het lukt niet. Ik probeer altijd mijn zinnen te verzetten en plezier te vinden in het leven, maar ik heb er geen plezier meer in. De reden dat ik nog adem is mijn dochter. ik hou van haar en zij van mij. ik weet dat ze kapot zou gaan van verdriet zonder mij. Ben soms alleen zo bang dat het op een dag niet meer voldoende is.. dat ik echt op ben en zelfs voor haar geen stap meer kan zetten. Ik voel me schuldig, maar weet ook dat ik haar niks te bieden heb. Kon ik maar opnieuw beginnen, een nieuw leven, maar dat kan niet. Mijn pijn en verdriet is zo intens en niemand die het weet, niemand die het begrijpt.
Datum:
03-06-2010
Naam:
feline
Leeftijd:
23
Provincie:
Overijssel

Ik wil niet meer

Mijn leven is een puinhoop en heeft voor mij totaal geen zin meer. Het verdriet dat ik andere er mee aan zal doen is nog het enige dat mij tegen houdt.
Datum:
03-06-2010
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
31
Provincie:
Zuid-holland

pijn

ik ben dat kotsbeu als iedereen me uitlacht en me pest ik was een lieve meid maar nu ben ik egt hard ik was liever nie geboren als de dood er was mag hij me meenemen ik ben het kotsbeu allah swt is mijn enige hoop ik hou van mijn geloof ik ben mijn broertje kwijt hij was 15 jaar en had kanker hij overleed op den 15 maart 2010 1 dag na mijn verjaardag wat ik nooit meer ga vergeten ik heb pijn alles doet pijn ik hou van broertje en hij is er niet meer laharmo ik hoop voor jullie allemaal het beste te maken van het leven dat is beter dan zitten hulien op je eentje met vriendelijke groeten naima xxxxx
Datum:
02-06-2010
Naam:
naima
Leeftijd:
21
Provincie:
België

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.