In memoriam (pagina 36)

Berichten ter nagedachtenis aan mensen die heen zijn gegaan. Deel jouw bericht of lees de berichten van anderen.

Jouw bericht ter nagedachtenis aan een dierbare

Met het inzenden van je bericht ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Het afscheid

Jasper liefje,
wij allemaal weten dat het moeilijk was
kliniek in, kliniek uit.. altijd 'alleen'

Sorry schat, dat ik te laat was.. ik had je graag het boek van mn buurvrouw nog laten lezen, en had jou ook graag geholpen...

Ik zorg voor je broertje, zo veel als hij me toelaat.. Jij bent in ons hart jasper..
bij papa,mama fabie je vriende
en bij mij:)
Datum:
29-05-2008
Naam:
angel with broken wings
Leeftijd:
18
Provincie:
Limburg

rust

Shauni. Ik heb je nooit gekend. nooit gezien. ik ken alleen je naam, en foto's.
een vriendin van mij heeft vertelt dat je zelfmoord hebt gepleegd door van een gebouw te springen. Ik ken je niet. maar toch sprak het me aan.
Ik hoop dat je de rust hebt die je zocht.
Datum:
24-05-2008
Naam:
anoniem
Leeftijd:
14
Provincie:
Zuid-holland

Mis je

Lieverd,

Vandaag had je 2 jaar getrouwd geweest met mijn broer! Een feestdag had het moeten zijn! Helaas jij mag het niet mee maken en wij dus ook niet!
Het gaat wel goed met ons en ook met je mannetje. Ik hou hem van een afstandje in de gaten en weet dat hij jou nog iedere dag mist! Ook al gaat zijn leven verder zonder jou en is ook echt wel gelukkig.

Ik mis je zo verschrikkelijk! Maar het leven door ook al is niet een dag meer het zelfde sinds jij weg bent.

Heel veel liefs van Rianne
Datum:
17-05-2008
Naam:
rianne
Leeftijd:
32
Provincie:
Zuid-holland

Een terugblik

Zelfmoord,

In wat staat moet iemand zijn om zich daadwerkelijk tot deze daad te brengen?

Uit eigen ervaringen en verhalen van anderen weet ik dat meerdere jongeren zich soms zo beroerd voelen dat ze hier meer dan eenmaal over nagedacht hebben. Maar in hoeverre zetten ze dit door? Ikzelf heb al langs de rails gezeten, in een dronken bui mezelf bijna kapotgereden, op de snelweg gelopen, en met een grote luchtbuks naar me pa gelopen om daarna “zelfmoord” door de politie te laten doen. In ALLE van deze gevallen is het altijd goed gegaan. En waarom? Ergens in mijn gedachten zit er “iets”, iets wat me bij de les houdt, iets wat me met beide benen op de grond houdt. Iets, hoop, iets is hoop, hoop is tenminste iets wat iemand moet blijven houden. Zonder enige hoop op een betere toekomst kom je tot deze gruwelijke egoïstische daad. Dan nogmaals, hoop, zijn ze blind daarvoor geworden? En wat kan iemand zo blind maken? Zal er een moment komen dat ook ik mijn hoop niet meer kan vinden? Nooit hoop ik, die straat ben ik al gepasseerd en kwijtgeraakt, laat het nooit zover komen dat ik deze straat weer vind.
Hoe komt het dan toch dat sommige onder ons deze wel gevonden hadden? Was er niemand om ze de verkeerde weg te laten kiezen, om ze hierom heen te leiden? Om ze te steunen, om ze hoop te geven! Hoe kan het toch dat dit gebeurt…
We zitten in een samenleving verdomme! Dat houdt in dat we samen sterk zouden moeten staan, elkaar moeten liefhebben en respecteren. Blijkbaar is dit te weinig aanwezig in onze mooie “samenleving”.

Familie,
familie is wat ons hart kloppend houdt. Wat ons warm houdt en liefheeft, zelfs tijdens de moeilijkste tijden in je leven, iets wat altijd aanwezig is in iemands leven. Hoe heeft hij dit niet kunnen zien? Hij moest blijkbaar helemaal blind geworden zijn. Op één ding na. Eén uitweg, één oplossing, één laatste stap…

Medelijden, woede, agressie, schuld, wat kan je nog meer voelen? Liefde! Allemaal te laat verdomme! Waarom! Waarom gvd! Waarom bel je dan niet, vertel je verhaal, als ik dit allemaal geweten had… Als, als, als… Allemaal te laat, je bent ons voorbij gegaan en je zal vast je redenen ervoor hebben, maar had nu maar gebeld! Iets van je laten horen dat je zo diep zat. We mogen dan de laatste verdomd weinig contact hebben gehad, maar zoiets flik je me gewoon niet, ook andere mensen niet! Eén telefoontje en ik was gekomen, werk is me vele malen minder waard dan een leven, zo ook een festival waar ik op dat moment toevallig zat. Eén leven telt meer welke materialistische zaak dan ook! Eén leven, één moment, één stap, één telefoontje… Waarom moest het zo eindigen… waarom.
Datum:
28-04-2008
Naam:
Erik
Leeftijd:
28
Provincie:
Friesland

Lieve Rob

Waarom? Waarom? Het is nu bijna een maand geleden. Dit zijn vragen die door mijn hoofd spoken, ik kan het niet begrijpen dat jij er niet meer bent.

Jij was altijd vrolijk, vriendelijk, behulpzaam en begripvol. Samen werken met jou was altijd plezierig, het is nu zo raar zonder jou, het is anders, het is niet meer zoals het was.

Ik ben boos en verdrietig tegelijker tijd.

Ik hoop dat je de rust hebt gevonden, die je zocht. Rust zacht, ik zal je missen, in mijn gedachte zul je altijd blijven voortleven.

Maar Rob, als ik jou een vraag mocht stellen waarom?

Rust zacht.
Datum:
27-04-2008
Naam:
...
Leeftijd:
23
Provincie:
Limburg

Aan het broertje van mijn moeder

U was ongeveer zo oud als ik nu, toen u duidelijk werd dat u nooit van uw ziekte af zou komen.
U stelde eisen aan het leven, en uw ziekte stond die eisen in de weg. Daarom heeft u besloten dat het zo niet ging.
Ik heb u nooit gekend, maar mijn moeder zegt weleens dat we op elkaar lijken, dat u trots op me zou zijn, dat ik veel met u had kunnen bespreken. Zij mist u nog steeds.

Ik wil wel eens, dat het anders was.
Datum:
25-04-2008
Naam:
Nichtje
Leeftijd:
23
Provincie:
Zuid-holland

Verdriet

Rikkert,

Ik kende je niet eens zo heel lang, maar in die korte tijd maakte je een grote indruk. Nog steeds kan ik niet verkroppen dat je weg bent!

Ik ben verdrietig, ik huil nooit maar jij maakt het los. Waarom nou meteen dood? Waarom niet iets anders dat ik je tenminste nog eens kon spreken.

Ik ben boos, ik wil een schuldige om mijn woede op af te reageren. Er is niemand, er is niks. Ik wil schreeuwen, rennen, slaan, maar het haalt jou niet terug. Niets haalt jou terug!

Ik zal je nooit vergeten en hoewel ik boos ben respecteer ik je beslissing. Jij kon er ook allemaal niets aan doen.... Verdomme!
Datum:
23-04-2008
Naam:
Bart
Leeftijd:
22
Provincie:
Noord-holland

lieve Joke

hoe goed kan ik je soms begrijpen..... maar toch, je ontnam je zelf het leven. september `98 was het. dus al weer lang geleden. ik moet nog regelmatig aan je denken. en mis je nog steeds. ik hou van je!!
Datum:
16-04-2008
Naam:
Mary
Leeftijd:
45
Provincie:
Zuid-holland

Waarom

Waarom? Waarom heb je nooit iets gezegd? Ik begrijp het niet. Zoveel vragen en anderen dingen spoken door mijn hoofd. Ik mis je en ik niet alleen. Waar is die vrolijke jonge man, althans zo kwam je altijd op ons over.

We missen je, het is stil het is zo anders nu.
Datum:
14-04-2008
Naam:
muisje
Leeftijd:
23
Provincie:
Limburg

Waarom

Waarom zijn er zoveel vragen,
Waarom is er zoveel pijn,
Waarom zijn er zoveel dingen
die niet te begrijpen zijn.

Bas ik mis je zo !
Datum:
12-04-2008
Naam:
Linda
Leeftijd:
30
Provincie:
Zuid-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.