Levensverhalen (pagina 1127)

ik wil eindelijk me verhaal kwijt aan iemand die echt naar me luistert.
ik ben toen ik 14 was verkracht en mishandeld meerdere keren door me vriend toen. hij was zwaar gelovig en geloofde dat ik de duivel was. na dat was ik een tijd depresief. op school werdt ik gepest geduwd en geslagen. volgens iedereen omdat ik een vampier was. ik ben een tijd geoserdeerd geweest door bloed en dood. ik ben zo ver derin gegaan dat ik in me polsen sneed en het bloed dronk. ik heb toen een jongen ontmoet die aan de andere kant van nederland woonde. ik kon goed met hem praten en nodigde hem een keer uit om bij me te komen slapen. ik werdt verliefd op hem en alles ging goed de eerste paar maanden. ik sneed mezelf niet meer en alles. tot het erop aan kwam dat hij sex met me wou. ik had hem verteld over me slechte ervaring. hij beloofde me om alles rustig aan te nemen. maar hij werdt steeds ruwer. hij sloeg me als ik iets niet wou. hij verbood me om dingen te doen. hij heeft mee 2 keer gewurgt tot ik flouw viel omdat ik hem tegen werkte. het is uiteidelijk uitgegaan met hem. maar toen werdt ik helemaal verslaafd aan mezelf verminken en me bloed drinken.. ik sloot me van de wereld af. nu ben ik nogsteeds zo. ik heb geen vrienden praat niet met me familie. ik vermink mezelf nogsteeds, ik drink veel en gebruik drugs. ik ben het zat om zo te leven ik wil vooraltijd slapen. slapen is het enigste dat me rust geeft.

Mijn moeder ligt in het ziekenhuis, alles is goed nu, ze heeft toen ik klein was borstkanker gehad, ik was toen 8 jaar oud. Nu ligt ze dus weer in het zieknhuis omdat ze een borstreconstructie krijgt. Ik ben alleen nog zo verdrietig, ik weet niet waarom, misschien omdat alles zo is veranderd sinds vroeger toen ik zo jong was. Ik ben niemand, mijn broers zijn allebei arts en mijn leven is zo tegen gevallen, ik had zoveel meer gewild. Eigenlijk wil ik al erg lang dood, ik zou graag een keer oin mijn dood overlijden. Ik kan gewoon niks aan, ik denk altijd wat zou als dit gebeurd, wat nou als mijn ouders overlijden, ze worden immers ouder, wat nou als ik ouder wordt en merk dat ik niet alles uit het leven heb gehaald, wat nou als ik later helemaal alleen ben, wat nou als ik later ineens besef dat k te oud ben om kinderen te krijgen, kortom wat nou als dit het leven is en alles een keer ophoudt? Wat nou als ik besef dat ik nu niet alles uit het leven haal wat eruit te halen is maar ik niet weet wat ik hieraan kan doen? Ik wil niet meer, eigenlijk wel , ik wil kinderen krijgen, ik wil een carriere en een man, maar wat nou als mijn ouders overlijden en mijn kind niet meer kunnen zien, of als mijn toekomstige man inneens ziek wordt en ik alleen overblijf?
Ach ja misschien is dit wel het leven en moet ik deze onzekerheden accepteren maar ik vind het zo verdomd moeilijk om te genieten van het moment en.. ik weet het niet meer. laat maar. Fjne avond allemaal.

ik wil heel graag dood omdat niemand in mijn klas me aardig vind, ik nog nooit een vriendje heb gehad en alleen uit een andere klas ben ik vriendinnen mee en me ouders zitten de hele tijd te zeuren dat ik moet leren en dat ik niet genoeg presteer ik heb gewoon geen zin meer in het leven

ik was altijd bezig met zelfmoord vorig jaar.
ik dacht er alleen maar aan, en het enige waar ik mee bezig was , was mezelf pijn doen, ik ben nu blijven zitten in de 2e, ben vorig jaar erg gepest,ruzie ouders die wouden scheiden, vriend die me gebruikte voor sex ( hij was de enige die er voor me was & zag toen niet in dat het fout was)
dus ging zo slecht met school dat ik bleef zitten, kon me toen niet schelen, nu wel, ik kwam in een klas met super aardige mensen, die er voor me zijn, nieuwe vrienden, met die vrienden kon ik het aan om die jongen te dumpen, kreeg een super lief nieuw vriendje, waar het nu al 4 maanden mee aan is, en ik heb nu zoo een goed rapport dat ik naar vwo kan, ( ik doe havo/vwo)
mensen luister. IK WOU OOK ZELFMOORD PLEGEN! MAAR JE MOET STERK BLIJVEN, DR KOMT EEN GOEDE TIJD, ECHT IK DAGT OOK DAT ALLES OVER WAS, HOU MOED! IK DENK AAN JULLIE(l)!

ik dnek vaak over zelfmoord ik heb hiervoor ook al een berichtje gestuuurd maar als ik al deze verhalen lees heb ik het maar makkelijk ok mijn vader daar hou ik niet zo van maar mijn moeders is de gene voor wie ik leef als zij er niet was was ik allang dood geweest

Ik ben nu 14 jaar
me hele leven gepest & daarbij begon het
Toen ik 1 verkeerde stap maakte in mijn leven was door van school te gaan naar een andere school dat had ik nooit moeten doen. Elke pauze riep iedereen ; Lelijk meisje ik liep elke dag huilend naar huis ik kon er nit meer tegen daar door voelde ik me ook heel erg Onzeker ik dacht alleen maar ik ben lelijk waarom ben ik op de wereld gezet? niemand houdt van mij ; zelfs nu als ik naar buiten ga en kinderen uit mijn buurt zijn mij is het meteen ; Debbie de biel vnwege mijn naam het hield maar nie top ik begon me zelf echt heel erg te verwijten wat hun zeiden ik dacht ik ben lelijk ze hebben gelijk daardoor begon ik me zelf ernstig te verwonden Ik brak een scheermes open en kraste zo hard langs me been dat het een dikke bloed snee was het leek een verslaving ik kon niet stoppen met snijden me hele benen onder de wonden zo erg dat ik geen eens meer plek had om nog 1 sneetje neer te zetten. Paar maanden later kwam mijn moeder hier achter en ze vondt he tniet eens erg toen dacht ik al helemaal ; waarom heb jij mij ooit op de wereld gezet als het je niet eens kan schelen dat ik zelfmoord wil doe? gooi me dan meteen voor de trein,, Die sneeËN zijn nu bijna ander half jaar geleden en der is nog geen veranderin ze zijn nog erg diep en ik kan waarschijnlijk nooit meer zwemmen ik heb er een beetje spijt van omdat het wel 35 sneeën zijn ik had nooit verwacht dat ik er zoveel zou doen..
Op school willen ze me nu helpen door me naar Abrona te sturen soort psyschiater geval maar ik wil niet praten ik wil gewoon niet meer maar aan de ene kant wil ik toch mijn Vader moeder oma zuussen geen pijn doen maar aan de andere kant denk ik ; het kan ze toch niks schelen als ik dood ben? ze denken mischien 1 week ; NEE! en dan verheten ze je ,, ik weet niet wat ik verder moet

Naah Heb zwaarde tijden Ik ben Uit huis gegooid Slaap Nu bij een vriend al een half jaaar ze weten Niet waar ik Ben Ik woon in amsterdam maar ben Ik drente Ik Chill hem dus Bij een vriend Van Me maar ik moet er binnekort Uit Als Ik er uit ga wordt ik zo Opgepakt daa rheb ik geen zin In in Ze zoeken me all lang En dan wordt ik terug gebracht En als IK me ouders zie Dan HEb ik alleen maar vedriet Dus Liever Dood Ik hanG me binnekort gewoon op Niemand HEeft er dan Meer last Van me Ik wil gewoon weg hierzo Wat Moet ik Nog Ik woon half jaar bij een vriend Van Daar voor heb ik 1 week Op straat rond geswerft En moeten beroven Voor me Geld Dus Ik ben Binnekort Gewoon Dood MZZL Ik heb wel respect Voor deze sitt Maar dit was Mij verhaaal En De nadruk Op was

hoi allemaal.

ik heb veel verhalen op deze site gelezen en ik denk dat te veel mensen denken dat zelfmoord een makkelijke uitweg is.
begrijp me niet verkeerd, zelf heb ik er ook erg vaak aan gedacht. dit komt doordat mijn ouders mijn vriendin haten omdat ze mij ''uitput'' zeggen ze. dit is zo omdat nieuwe dingen niet altijd goed zijn, zegt mijn ma. maar zelf denk ik dat het de oude dingen zijn (mijn ouders dus) die het nieuwe (mijn vriendin) niet kunnen accepteren. ze kewellen mij nogsteeds iedere dag met het feit dat ze haar niet mogen en dat ze slecht voor mij is.
maar mijn besluit staat vast, ik ga met haar verder en niemand zal ons stoppen.

nu denk je vast, ''dan is het toch best goed gekomen?''.
ja, dat klopt. maar niet omdat mijn ouders veranderd zijn ofso.
nee, dat komt omdat ik zelf op het punt stond om zelfmoord te plegen.
ik had al een pil die uiterst giftig is en een glas water voor het gemak.
het zou makkelijk gaan; ik slik de pil, neem wat water en klaar, voor eeuwig zal ik slapen.
maar hoe makkelijk het ook lijkt, zo makkelijk is het niet. waarom niet?
ik zal je vertellen; op het moment dat ik de pil in mijn hand had en hem op mijn tong wou leggen drong het tot me door dat ik hier echt alleen mezelf mee heb.
er zullen zeker wel mensen zijn die me zullen missen maar dat verdriet slinkt over de jaren. ik heb het dus niet gedaan en de pil weggegooid.

veel mensen denken dat zelfmoord makkelijk is. maar je begrijpt niet hoe vreselijk definitief die stap is om het ook werkelijk te doen, want er is geen weg meer terug, het is niet ''game over'' en dan weer opnieuw spelen.
als je op het punt staat om het te doen, en je denkt ''ja, nu zet ik door en ik slik de pil of ik spring van het gebouw of ik haal de trekker over of wat dan ook''. dan zet je door. en die kracht van doorzettingsvermogen kan je ook gebruiken om te blijven leven en de mensen om je heen te helpen met hun leven.

lees het nog een keer over, en ik hoop dat je hier over na gaat denken.

stef.

Vanaf dat ik naar school ging werd ik gepest. Ik was overal de pispaal van. Het leek of zelfs volwassenen me haten. Vele rottige dingen beleefte ik op school waar ik verder niet over wil vertellen. Ik had altijd maar één vriend. Maar toen hij naar het buitenland verhuiste had ik niemand meer. Dit was in groep 5, vanaf groep 5 tot 7 was een hel voor mij. Ik had geen vriend die me beschermde en werd erg gepest. Ik sneed ook in mezelf en sloeg mezelf en had thuis ook vaak ruzie. Elke keer hadden ze weer iets nieuws om mee te pesten. Toen kreeg ik gelukkig in groep 7 weer een nieuwe vriend die nieuw op school was. Maar deze jongen werd ook gepest maar ik had in ieder geval een vriend ookal kon hij me niet beschermen. Toen kwam aan het eind in groep 8 mijn oude vriend uit het buitenland weer terug en dit was een beter jaar. 2 vrienden had ik toen. De zomervakantie van groep 8 naar de middelbare was echt fijn om uit te rusten. Op de middelbare school voelde ik me beter thuis. Maar ook hier werd ik nog erg gepest maar wel minder dan eerst. Ook had ik pas 1 keer een vriendinnetje gehad en iedereen veel meer keren. In de 1e klas tot het begin van de 2e ging het nog wel aardig maar in de 2e begon ik veel van de wereld te ontdekken en dit was niet fijn. Ik las over oorlogen, honger, pijn, verdriet, dood en haat. Ik haatte deze wereld al vanaf mijn jeugd dus ik snapte het allemaal. Ook hield ik altijd al van de een beetje vreemdere dingen en mensen vonden me raar en scheldden me vaak uit.
Ook mijn oma overleed. Ze was al erg lang dement en mijn opa ook. Dit was de eerste keer dat ik persoonlijk met de dood in aanraking kwam. Ik vond het vreselijk om mijn oma te missen maar ik kan nooit goed mijn emoties uitdrukken. In de 3e klas voelde ik me erg goed. Ik had een vaste vriendengroep en ik werd nog wel gepest maar ik had veel spieren en kon iedereen wel in bedwang houden. Mijn opa waarvan mijn oma al was overleden overleed ook. Dit was alleen al een schok maar ook mijn overgrootoma overleed een paar dagen later. 2 crematies in een week. Ik had een meisje ontmoet via de vriend die er in groep 7 bij kwam. Dit meisje was lief, knap en erg gevoelig. Ik vind haar erg leuk maar ze is bezet en ze is emo wat veel mensen stom vinden. Ik hoorde toen ik haar ontmoette dat ze emo was en ik zocht het op op internet. Dit paste erg bij mij en ik voelde me thuis op amerikaanse emo forums. Mijn hele leven lang had ik al uitbarstingen. Zo noemde ik het. Als ik een hele tijd erg gepest, geslagen en getrapt enzo werd door allemaal mensen en zelfs de volwassenen steunden de pestkoppen werd ik zo boos dat ik degene die begon met iets doen helemaal in elkaar sloeg. Waneer ik dit had gedaan moest ik altijd huilen want ik wou niemand pijn doen. Maar telkens vroegen de pestkoppen er weer om en telkens moest ik weer uitbarsten. In de 2e en in de 3e had ik een uitbarsting. Ik had ze niet vaak omdat ik gewend was aan pijn, pesten, verdriet en haat. De vriend die ik in groep 7 op de basisschool erbij kreeg werd ook gepest maar daarmee had ik niet veel contact meer mee. Mijn beste vriend die ook in het buitenland gewoond had is nog steeds mijn beste vriend en is ook een van de dingen waarom ik nog leef. En dan heb ik nog mijn moeder en hond. Dit zijn de 3 redenen waarom ik leef. Vandaag had ik weer een uitbarsting en ook doet een vriendin van mij erg gemeen opeens. Ik heb het leven nooit leuk of fijn gevonden en wil eigenlijk het liefst gewoon dood. Ook ben ik best spiritueel en mijn moeder heeft ook intresse in het leven na de dood sinds haar ouders zijn overleden. (mijn opa en oma dus). Ik zou het graag willen weten en ik heb toch een rotleven dus ik denk: Waarom niet? Maar dan denk ik weer: Het leven van mijn 3 geliefden (moeder, beste vriend en hond) erg veranderen. Zeker voor mijn moeder. De beste reden is eigenlijk: \"Dit kan ik haar niet aan doen\". Maar ik moet hiervoor door een hel gaan en ik weet niet of ik dit nog vol houd. Mijn hond geeft mij veel liefde wat mij erg helpt. En mijn beste vriend is ook erg aardig alhoewel hij soms wel een beetje te graag \"bij het groepje\" wil horen en dan ook soms rot doet. Maar meestal is hij erg aardig en helpt me ook erg. Maar is dit genoeg? Ik weet het niet. Er is zoveel elende om me heen. Ik weet niet hoelang ik het nog vol houd. Ik snijd nu weer sinds een tijd in mezelf omdat ik me rot voel. Ik weet niet of ik het nog vol houd. Soms haat ik mezelf erg omdat ik dan iets gemeens tegen iemand heb gezegd of omdat ik ruzie heb gehad thuis. Ook roken bijna alle mensen op school: Leerlingen, leraren en ook de concierge. Op zich heb ik hier geen problemen mee. Maar ze vinden zich er erg stoer mee en gaan ook over op wiet enzo en vinden iedereen die het niet doet een loser. En ze schelden allemaal met kanker waar ik ook niet tegen kan. Soms zit ik op mijn kamer en dan probeer ik mijn adem in te houden tot ik dood ga. Dit heb ik 3 keer in mijn leven gedaan. 1 keer door pesten, 1 keer toen mijn oma dood ging en nu net voor dat ik dit schreef.
Ik word dan helemaal licht in mijn hoofd en zie zwarte vlekken maar net op het laatste moment houd mijn lichaam me tegen en adem ik door. Ik kan echt niet meer. Er is zoveel haat en wreedheid in de wereld. Mensen die aggresief en gemeen zijn komen vaak verder voelen zich altijd goed lijkt wel. Ik lees vaker verhalen op deze site en bij sommige lijkt het mijn verhaal wel maar dan ietsje anders. Wat hierboven staat is alles wat ik zo even kan bedenken. Er zijn nog veel meer dingen waarom ik dood wil maar die vertel ik hier niet. Zelfs niet anoniem. Het leven is niet eerlijk, leuk, fijn of warm. Het is koud, hatelijk, gemeen en wreed. Is zelfmoord dan nog de enige optie?

Pleeg geen zelfmoord! Het heeft geen zin, je loopt letterlijk weg voor je problemen die op te lossen zijn! Alle problemen zijn op te lossen en al lijkt het niet zo; het komt goed! Echt waar!
Praat er met iemand over of met God die luisterd altijd! Hoe groot je problemen ook lijken, ze kunnen opgelost worden.. Laat je vrienden en famillie niet achter zonder jou! Ze kunnen niet zonder je, echt niet ook al lijkt het soms alsof niemand om je geeft en al lijkt het soms zo zinloos hier op aarde..
Wees sterk