Levensverhalen (pagina 2)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Wachten op het moment

Hey,

Ik heb een goed leven. Een job waar ik financieel niks te kort kom en mensen die me graag zien. Alleen ben ik het spel dat “het leven” gespeeld moet worden beu.

Het liefste zou ik nu al willen verdwijnen en de poppenkast theater laten ophouden. Mensen hebben duizenden jaren overleefd door hun eigen belangen te bevredigen/volbrengen door andere voor hun kar te spannen of misbruiken. Oprechtheid en echt mensen helpen uit het hart is moeilijk te vinden.

Ik zit nu te wachten tot mijn vader er niet meer is en dan kan ik mijn plan uitvoeren. Heb al eerder een poging ondernomen en kon het niet. De gedachte dat mijn vader en zus zich schuldig zou voelen wil ik niet. Niemand weet dit en beter zo.

Reactie van Zelfmoord.nl

Hey Bob, dat klinkt verdrietig. Je hebt een goed leven, maar het klinkt leeg als ik je verhaal lees, weinig echte vriendschappen. Voor jou zou ik wensen dat je met de juiste professionele hulp ook de betere kant van het leven zou kunnen vinden, en echte vrienden leert ontdekken die er ook voor jou zijn als het moeilijk is!

Deze reactie is geplaatst, omdat de inzender heeft aangegeven het fijn te vinden een reactie op zijn of haar bericht te krijgen.
Datum:
04-12-2024
Naam:
Bob
Leeftijd:
35
Provincie:
Vlaams-brabant

somber inzien

weinig zicht op verbetering

zelfs de heer zegt vanalles maar ik heb m’n twijfels

gevoel een hondeleven te hebben

niet slecht maar ook zeker niet goed

de hele dag thuis zitten en weinig doen

ik zie het niet meer veranderen

t is een dagelijks gevecht de strijd met kutgevoelems aan te gaan

geluk al 5 jaren weg en me goed voelen in m’n hoofd

ben zelfs blij met ellende hoe gek dat ookklink

wie weet ben ik wel pro life maar vind t wel een kutleven

Reactie van Zelfmoord.nl

Hoi Daan, Omgaan met kutgevoelens is voor iedereen een uitdaging. Dat wordt ons niet op school geleerd. Mijn advies om hulp te zoeken bij een goede pscyhotherapeut om over die gevoelens te praten zodat je beter leert begrijpen hoe je eigen gevoelswereld in elkaar zit.

Vaak zijn het niet de dingen die ons overkomen, maar juist de gevoelens die wij daarbij krijgen die alles zo zwaar maken. Er zijn mensen die ziek worden, hun geld, baan etc kwijtraken en toch gelukkig zijn ... omdat ze geleerd hebben hoe met deze dingen kunnen omgaan. Dat wens ik jou ook toe !

Deze reactie is geplaatst, omdat de inzender heeft aangegeven het fijn te vinden een reactie op zijn of haar bericht te krijgen.
Datum:
22-09-2024
Naam:
daan
Leeftijd:
40
Provincie:
Drenthe

Voorbij het breekpunt

Ik weet het allemaal niet meer, ik ben allang al gebroken, op, klaar met dit leven en mezelf.

Meer dan een ton schuld, misbruikt, jarenlang diepe depressies, alles verloren waar ik van hield en elke dag diepe pijn. Nooit ouders gehad, geen familie, geen vrienden, wat heb ik een zwaar en absurd pijnlijk leven gehad.

Waren we als mens maar geboren met een exit knop.

Ik weet het niet meer, ik geef het op

Reactie van Zelfmoord.nl

Je bent alleen aan het worstelen ... geen familie, vrienden .... Dat is heel verdrietig en eenzaam :-(


Hopelijk kun je de juiste hulp vinden met je schuldenproblemen. Misschien kun je bij een hobbyclub ofzo aansluiten om nieuwe vrienden te maken ? Het leven is heel zwaar als je alles alleen moet dragen.

Deze reactie is geplaatst, omdat de inzender heeft aangegeven het fijn te vinden een reactie op zijn of haar bericht te krijgen.
Datum:
15-09-2024
Naam:
ikbenop
Leeftijd:
39
Provincie:
Utrecht

Wat zou er veranderen?

Wat zou er veranderen als ik er niet meer ben?
Zou de wereld ophouden met draaien? Nee, dat blijft de wereld nog eeuwen doen.
Zouden er mensen zijn die me echt missen? Misschien in het begin even maar dat zal snel verdwijnen,
Immers draait hun leven gewoon door met alle beslommeringen en dagelijkse zorgen en pleziertjes.

Dus wat zou er veranderen?
Voor meeste mensen helemaal niets. Maar voor mij zou er heel veel veranderen.
Eeuwige stilte zonder ruis.
Geen constante vermoeiende ruis in mijn oren.
Eeuwige rust in mijn hoofd.
Geen gedachten meer over alle hindernissen die ik moet nemen.
Geen druk meer van de mensen om me heen waar ik aan moet voldoen.
Geen zorgen meer over geld en werk en de dag van morgen.

Ik hoef aan iemand meer iets uit te leggen als ik het weer eens verkeerd doe of iets verkeerd zeg.
Ik hoef me niet meer te verdedigen als ik verkeerd begrepen word. Of iets niet kan uitleggen.
Niemand die me iets verwijt of me niet begrijpt. Niemand die boos op me is of teleurgesteld.

Er zou rust zijn in mijn lichaam. Geen pillen meer die me gezond moeten houden.
En de onvolkomenheden die er zijn dankzij mijn leeftijd tellen dan niet meer.

Wat zou het fijn zijn om al die rust te mogen voelen.
Wat zou het heerlijk zijn om jezelf onder te dompelen in die eeuwige donkerte.
Nu alleen nog de weg ernaar toe vinden.

Reactie van Zelfmoord.nl

Hoi King, zo te horen heb je al een heel leven achter de rug. En ben je nu toe aan vooral een vredige rust.... Ik kan je alleen maar toewensen dat je in dit leven nog rust kunt vinden. Dat je kunt genieten van kleine positieve dingen, vriendelijke mensen om je heen. Mensen waarbij jij gewoon je zelf mag zijn!

Deze reactie is geplaatst, omdat de inzender heeft aangegeven het fijn te vinden een reactie op zijn of haar bericht te krijgen.
Datum:
07-09-2024
Naam:
King
Leeftijd:
65
Provincie:
Gelderland

Zelfmoord ervaring

Ik ben 15. Het is nog geen jaar geleden dat er een gedachte binnenkwam die tegen me zei van: wat nou als we er gwn een einde aan maken??

Ik mocht mezelf niet. Ik haatte de wereld. Ik werd buitengesloten en ik was bang om mijn vrienden te verliezen. Wie moet ik vertrouwen?? Je voelt je dan zo leeg, zo conflicted, huilen maar niet zo goed weten waarom, leeg en ik haatte mezelf dat ik dit allemaal dacht. Gedachte op gedachte.

Mijn omgeving merkte het. Ze deden niks. Ik probeerde hulp te vragen, maar ik vertrouwde die zogenaamde 113 niet. Wat als ik zo meteen in een gevang wordt gegooid waar die mensen bijna worden mishandeld? Ik was bang om iets te zeggen of iets. En school hielp al helemaal niet. Buitengesloten, genegeerd. Ik haalde achten, dus mensen vonden dat ik mijn mond moest houden. Ik had toch zo'n perfect leventje en ik werk er niet eens voor, zeggen ze.

Ik heb ook gevoelens. Je valt zo makkelijk weg. Gewoon even vanaf dat gebouw afspringen en weg. Dan merken mensen wel wat je ervaart. Dan is het over.

Een identiteitscrisis vervolgens. Ik wist niet wie ik was. Waarvan hield ik? Wat vond ik leuk? Vragen die ik niet kon beantwoorden. Mensen deden niets. Je voelt je zo in de steek gelaten. Mensen zeggen van: oh, ik had een onvoldoende voor Nederlands, dus ja, ik snap wat je voelt. Maar ik durfde niks terug te zeggen. Ik deed alsof ik oke was. Al mijn cijfers veranderden naar onvoldoendes. Ik zat vast. De diepte wordt een vriend, een gevoel die je niet wilt maar die verslavend was, dat was het voor mij. Iets wat me enigszins kalmte gaf, maar iets dar mijn leven liet instorten.

Tot ik eruit kwam. Niet blijer, maar wel wijzer. Wetend dat ik beter was dan mijn haters hun zin te geven. Je familie kunnen beschermen ipv toekijken vanuit een andere wereld waar je misschien nog steeds zo bent. Ik weet het, je kunt er niet uit. Het is onmogelijk. Maar kijk, je bent een persoon. Vergeet eens al die regels. School of werk is ook maar een ding. Neem een klein stapje terug. Het is niet het einde van de wereld na 1 slecht ding. Je hebt jezelf, al durf, wil of kun je niet. Je hoeft niet te trekken, maar stroom mee en wees wijzer dan de rest. Wees een betere versie, die je al bent als je maar realiseert dat niemand een doel heeft in het leven. Je kunt doen wat je wil. Muziek luisteren, schrijven erover. Iedere seconde dat jij hier bent, hoeft een secret lover, docenten, kenissen en familie je niet te missen, geen spijt te hebben van: "het is allemaal mijn schuld". Dit is een deel van je leven.

"You can only live when you've died a little."
Dus.... neem alsjeblieft de trein naar progressie, ook al is het maar lekker naar verdrietige Muziek luisteren, even bewust ademen of iets wat het leven leven maakt. Dankjewel dat je nog leeft.
Dat je een onderdeel uitmaakt van dit leven.

Reactie van Zelfmoord.nl

Hoi Alex, bedankt voor het delen. Superfijn om te horen, ook voor anderen, dat je de stap hebt gezet om uit het dal te klimmen. Dat is geen makkelijke route. We willen je ook aanmoedigen om niet op te geven, en zoek hulp je wordt niet zomaar in het gevang gegooid ;-). We wensen je veel sterkte, geef niet op, je staat er niet alleen voor!

Deze reactie is geplaatst, omdat de inzender heeft aangegeven het fijn te vinden een reactie op zijn of haar bericht te krijgen.
Datum:
27-08-2024
Naam:
Alex
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-holland

Waarom

Ik denk veel aan zelfmoord en de challenge en momo enz
En ben depressief heb 3 keer een poging gedaan..en veel te maken gehad met de politie.en chat veel met 113 zodat het niet zover komt tot ik echt dood ga ik wil het wel alleen hoeveel pijn zou ik iedereen aandoen als ik er niet meer was?...het is gewoon rot

Reactie van Zelfmoord.nl

Hey Rora, wel goed dat je met 113 chat. Misschien lukt het ook met iemand thuis al je gevoelens te delen. Praten over hoe je je voelt kan al zoveel helpen ...

Deze reactie is geplaatst, omdat de inzender heeft aangegeven het fijn te vinden een reactie op zijn of haar bericht te krijgen.
Datum:
01-08-2024
Naam:
Rora
Leeftijd:
11
Provincie:
Utrecht

Het is wel zo'n beetje klaar nu

Hoi, ik noem mijzelf als mijn alterego Martin, maar dat is niet mijn eigen naam. Ik heb de verhalen hier gelezen en ben onder de indruk van het leed. Het leed wat ik als geen ander begrijp.
Mijn verhaal is de ellendige PTSS en de waardeloze hulp vanuit de zorg. Heb specialistische hulp genoeg gehad, maar is een lachertje. De hulpverlening is een compleet lachertje in Nederland. Het enige is dat men je een pilletje hier en een pilletje daar voorschrijft om je maar rustig te houden. Voor de rest snappen zij echt niets van dit trauma.
Het verhaal is dat ik in mijn jeugd, buiten mijn wil, meerdere malen ben betast op intieme plaatsen door een man in mijn dorp. Toen ik dat tegen mijn moeder vertelde, zei ze mij dat ik mijn mond erover moest houden en het niet tegen mijn vader mocht vertellen,omdat mijn vader die vent dan zou vermoorden en ik rekening moest houden met mijn vader en zijn maatschappelijke belangrijke positie. Overigens had ik een vader die mij met geweld corrigeerde als ik een kinderlijke fout had gemaakt. Toen ging ik werken voor een niet nader te noemen overheidsorgaan met een geweldsprotocool. Dat heb ik 42 jaar gedaan. Gaandeweg ben ik 2 keer bijna gedood tijdens mijn werk en heb echt moeten vechten voor mijn leven en heb beide keren zeer ernstig letsel moeten toebrengen aan mijn aanvallers. Ik was gelukkig een geoefend vechtsporter en zodoende heb ik dat overleefd. Toenertijd deed mij dat weinig tot niets en ging over tot de orde van de dag, maar de ellende bleef komen in die job en ik vond toen dat het erbij hoorde. Ik was toen getrouwd en we hadden inmiddels 2 kinderen. Dat huwelijk mislukte om tal van andere redenen, maar nu weet ik dat ik toen al PTSS had. Dat huwelijk strandde en vond ik 2 jaar daarna mijn droompartner allebei met een rugzakje des levens. Na 8 jaar huwelijk openbaarde de PTSS zich gruwelijk en heb gevochten als een leeuw, maar na 7,5 jaar daarna gooide mijn echtgenote de handdoek in de ring, omdat zij "Niet meer aan zichzelf toekwam" Nadat zij zoveel mogelijk haar financiële voordeel had genomen, dumpte zij mij. Mijn maatje, vriend, lover, liet mij vallen en liet mij alleen. Ik begrijp daar nog steeds echt niets van, immers het was mijn maatje. Ok, het was niet anders. Met mijn huisarts over gehad en ik kreeg de ster van depressief achter mijn naam, ja echt een ....land is Nederland. Maar goed, nu zit ik alleen, mijn kinderen kijken echt naar mij om, ze laten mij echt barsten, vrienden nemen echt de kuierlatten als je PRSS hebt, geen geintje. Nu overzie ik het geheel en ben gewoon eenzaam er is echt niemand die naar mij omkijkt. Ok, dus in september van dit jaar gaat het gebeuren, dan stap ik eruit zonder enig voorteken, echt wel eindelijk rust!

Reactie van Zelfmoord.nl

Veel sterkte Martin, met alles in je leven. De ellende is al in je jeugd begonnen. En je mocht daar niet over praten. Dus ga je gevoelens wegstoppen. Dat eindigt in depressie en PTSS. Ik wens je mensen om je heen die wel zorg voor je hebben!

Deze reactie is geplaatst, omdat de inzender heeft aangegeven het fijn te vinden een reactie op zijn of haar bericht te krijgen.
Datum:
31-07-2024
Naam:
Martin
Leeftijd:
63
Provincie:
Zuid-holland

waarom

waarom moet dit... oke ik was 10 en daar begon het allemaal ik deed dingen op een 18+ site en werdt daar voor naar het zeden een afdeling van de politie aangemeld... en toen begon het suïcidale gedrag bij mij ik haatte me zelf en wou dood ik was heel vaak depressief en vertelde dit aan mn vertrouwens persoon
en die hielp mij op school ik had altijd een nep glimlach op mn gezicht en was nooit echt happy ik heb gehoord van de challenge en heb geprobeerd mee te doen ik heb 3 pogingen gedaan
overdosis 2 keer
8 of 9 paracetamollen ingenomen
en nog agressie pillen ik wil gewoon niet meer ik ben midden in groep 8 daardoor iedereen gemist vriendje 9 maanden niet gezien vriendje is ook suïcidaal geworden
ik deed me zelf pijn met snijden en alle shit

Reactie van Zelfmoord.nl

Hey Sarah, dat is heel heftig wat je schrijft. Het is echt heel belangrijk dat je met al je pijn en verdriet met mensen gaat praten die je verder kunnen helpen. Je kunt dit niet alleen oplossen. Je wilt een einde aan de pijn en het verdriet. Misschien voel je je ook heel eenzaam. Begin met mensen in vertrouwen te nemen. je huisarts, iemand op school, je ouders, een hulplijn ... zodat je er niet alleen voor staat !

Deze reactie is geplaatst, omdat de inzender heeft aangegeven het fijn te vinden een reactie op zijn of haar bericht te krijgen.
Datum:
23-07-2024
Naam:
sarah
Leeftijd:
11
Provincie:
Gelderland

Zelfmoord

Hey met lindsay.
Ik ben 16 jaar .
Ik word gek van mezelf ik maak sinds kort gedichten over zelfmoord en zelf beschadiging . Hier een paar voorbeelden van die k heb gemaakt.

Gedicht 1
Je denkt aan zelfmoord
pillen nemen of springen voor de trein
iets anders doen kan ook
als je maar hier niet meer hoeft te zijn

Je hebt teveel verdriet
niemand die van je houdt
vrienden heb je niet
je hebt nog nooit iemand echt vertrouwd

Alleen sta je op deze wereld
nooit zie je iemand op een dag
je voelt je echt eenzaam
tranen op je gezicht in plaats van een lach

Je zal denken aan doodgaan
dat zal een blij gevoel geven
niet meer op deze wereld staan
geluk als je niet meer moet leven

Pillen in je hand
of springen voor een trein
niet meer staan aan de kant
zelfmoord plegen, niet meer op deze wereld zijn
Je denkt aan zelfmoord
pillen nemen of springen voor de trein
iets anders doen kan ook
als je maar hier niet meer hoeft te zijn

Je hebt teveel verdriet
niemand die van je houdt
vrienden heb je niet
je hebt nog nooit iemand echt vertrouwd

Alleen sta je op deze wereld
nooit zie je iemand op een dag
je voelt je echt eenzaam
tranen op je gezicht in plaats van een lach

Je zal denken aan doodgaan
dat zal een blij gevoel geven
niet meer op deze wereld staan
geluk als je niet meer moet leven

Pillen in je hand
of springen voor een trein
niet meer staan aan de kant
zelfmoord plegen, niet meer op deze wereld zijn

Gedicht 2
De krassen op je pols
Ik heb ze gezien
De krassen op je been
Ik kan er niet omheen
En je schaamt je
Je schaamt je zo
Je schaamt je soms bijna dood.
Maar dat hoeft niet , want je pijn was destijds
Nu eenmaal te groot
Je had het toch niet gedaan
Als je iets anders
Had kunnen doen?
Schaam je niet
Echt , schaam je niet
Je kon niet anders
Met je grote verdriet

Gedicht 3

Houden van jezelf wat is dat ?
Wat als ik mijn eigen lichaam liefhad?

Zou k dan gelukkiger zijn, met een mooi figuur en een mooie lijn ?
Dan pas zou k mezelf dankbaar zijn .

In de spiegel kijken en elke detail haten, kon ik al die negatieveteit maar achter me laten.

Ik geloof niet in die complimenten die ik kan krijgen, ik heb het gevoel dat ze nog zoveel verzwijgen .

Lieve spiegel, laat me iets zien wat ik kan accepteren , iets waarin ik me niet ga irriteren

Reactie van Zelfmoord.nl

Dank je wel voor het delen!



Deze reactie is geplaatst, omdat de inzender heeft aangegeven het fijn te vinden een reactie op zijn of haar bericht te krijgen.
Datum:
13-06-2024
Naam:
Lindsay
Leeftijd:
16
Provincie:
Groningen

Het is genoeg geweest

Ik heb niet echt iemand waar ik nu mee kan praten dus ik doe het hier maar.

Ik kamp al sinds dat ik 13 ben met mentale problemen, inmiddels al 4 jaar dus. Ik heb steeds ups en downs, ik kan in eens heel blij zijn maar dat kan ook in een keer weer helemaal weg zijn. Bij elke tegenslag is het eerste wat ik denk dat ik maar beter dood kan zijn. Zo'n tegenslag heb ik gister weer gehad. En vorige week. En die week daarvoor. Elke keer denk ik aan zelfmoord, maar ik doe het niet (meer). Mijn laatste poging is alweer een jaar geleden. Ik ben volgende week een week alleen thuis, en ik heb een plan. Ik wil het niet uitvoeren, maar ik wil ook niet meer zo verder leven.

Zeker, er zijn mooie dingen aan het leven. Maar ik ben niet gemaakt voor het leven. Ik heb geen toekomstbeeld. Ik ben gestopt met school, ik zit thuis. Ik voeg niks toe aan de maatschappij, maar ik heb teveel angsten om dat wel te doen.

Ik weet niet zo goed meer wat ik moet doen. Ik vond het wel even fijn om dit uit te typen.

Reactie van Zelfmoord.nl

Hoi O, dat je zo niet verder wil leven klinkt ook heel logisch, door je mentale problemen, je angsten. Uit het leven stappen is dan wel heel definitief ... ik ken veel mensen die net zoals jij er slecht aan toe waren ... maar die hebben andere keuzes gemaakt, hulp gezocht, hun angsten besproken enz. Dat wens ik jou ook. Dat je leven op een positieve manier mag veranderen. Zodat jij gaat zien dat je wel voor het leven bent gemaakt! Ook jij heb mooie kwaliteiten die jou uniek maken.

Deze reactie is geplaatst, omdat de inzender heeft aangegeven het fijn te vinden een reactie op zijn of haar bericht te krijgen.
Datum:
11-06-2024
Naam:
O
Leeftijd:
17
Provincie:
Gelderland
Praat erover!
Logo Stichting 113 Zelfmoordpreventie
0800-0113
Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.