Levensverhalen (pagina 1125)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

....

Ik voel me vaak alleen, alsof er niemand van me houd. Alleen mijn ouders en mijn broer en jij houd van me. Dit denk ik dan tenminste. Ikzelf denk dat er niemand van me kan houden. Ik haat emzelf niet maar ik hou niet van mezelf. Ik ben een grote mislukking. Ik kan een heleboel maar niet goed genoeg. Zelfmoord gedachte komen bij mij dagelijks naar boven maar ik kan deze niet uitvoeren omdat ik dit nog wil doen zolang mijn ouders leven, ik wil ze geen verdriet doen toch ben ik bang dat ik het niet voor altijd tegen kan houden. Ik heb geen vertrouwen meer in deze wereld en de mensheid. Ze zijn allen maar bezig met zichelf en zien de ellende van de mensen in hun omgeving niet of nauwelijks. Soms is een woord van waardering genoeg. Dat is wat ik ook mis, iemand die me laat weten dt ook ik meetel.
Datum:
15-04-2008
Naam:
vvv
Leeftijd:
21
Provincie:
Noord-holland

gebroken hart

sinds 2 maanden is de relatie tussen mij en de liefde van mn leven (kweet dat het dramatisch klinkt, maar zo is het nou eenmaal) over.(ook weet ik dat sommigen het misschien nergens op vinden slaan, aangezien ik nog maar 15 ben) elke dag mis ik haar nog steeds, en vraag ik me af waarom...
ik kan gewoon niet zonder haar ! elke dag moet ik weer vechten tegen de pijn en het verdriet, en ik zie het nut daarvan niet meer in. waarom zou ik nog verdergaan als zij niet van mij houd !? elke dag zie ik dr weer (zelfde school) en voelt het alsof er een mes in mn hart geduwd word, dat er nooit meer uit gaat...

nu zit ik natuurlijk ook nog met een enorm feit: familie en vrienden. ik kan het hun gewoon neit aandoen om er een einde aan te maken, ondanks dat ik dat het liefste wel zou doen. ik doe tegenover hun alsof er neits aan de hand is, om ze neit ongerust te maken. zelfs dat word met de dag moeilijker... wat moet ik doen ?
Datum:
15-04-2008
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
15
Provincie:
Flevoland

weet het niet meer

ik weet niet meer hoe ik moet leven.
ik zeg telkens de verkeerde dingen.
ben al 10 jaar lang gepest.
hep niet veel vriendinnetjes gehad.
op school vinden kindere me maar raar.

ik wacht aleen nog maar op me ontmaagting en dan,
ben ik er niet meer.....

VAARWEL!
Datum:
15-04-2008
Naam:
dennis
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-holland

stiekum er tussen uit knijpen

inderdaad,hoe is het zover gekomen.....ik weet het niet eens meer,ik weet alleen dat ik geen energie meer heb,gewoon uitgeblust weet je,en er stiekum tussen uit knijpen lokt me nu zo he,als ik nu zou gaan zou alleen me kat me missen,en dat terwijl er een tijd is geweest dat ik bij een leuke vriendengroep hoorde,maar ja alles kan dus heel snel heel raar lopen,en voor je er erg in hebt zijn de meesten getrouwd of verhuisd of verslaafd weet je,en ik heb niet het gevoel dat ik iets verkeerd heb gedaan,tsja voor sommigen pakt het leven goed uit en voor anderen niet,hoe ging het ook alweer.....ach, who cares weet je ik zie wel wat ik doe,nog een jaar doorzetten kan geen kwaad
Datum:
15-04-2008
Naam:
stuntelshaver
Leeftijd:
28
Provincie:
Groningen

Mijn harteje op mijn beste vriendin

mijn vriendin zij dat de jongen waar ik van houd is op mijn beste vriendin!!!!
Maar ik weet nog niet eens zeker of het maar een grapje was, dit is echt leivdes verdriet!!!!
Datum:
15-04-2008
Naam:
water
Leeftijd:
11
Provincie:
Limburg

IK WEET HET NIET MEER

Mijn broer dreigt me te slaan, laatst heeft hij me bijna gewurgt, en mijn ouders geloven me niet. Mijn ouders haten me volgens mij, ze negeren me, ze haten me. Op school heb ik geen vrienden. Ik zit altijd alleen. Mijn beste vriendin woont aan de andere kant van het land, en een andere vriendin zit op een andere school. Ik moet elke avond snel thuis zijn, ik rook sinds kort en begin na te denken over drugs. Wat moet ik? Ik weet niet meer hoe mijn leven verder moet, alles en iedereen haat me ofzo?

x
Datum:
15-04-2008
Naam:
Meisje
Leeftijd:
13
Provincie:
Overijssel

To late ...

Als kin was ik altijd vrolijk en iets verlegen. dat veranderde...
het begon allemaal toen ik 11-12 jaar was, ik had erg veel ruzie met m'n ouders omdat ik begon te puberen. We hadden vaak hele erge ruzie om nix. ik dacht toen wel eens aan zelfmoord. Toen ik 12 was heb ik op het punt gestaan om uit het raam te gaan springen maar ik durfte niet... in die tijd hadden mijn ouders ook veel ruzie .. ze hadden huwelijks problemen. ik voelde me toen vaak rot en was bang dat ze gingen scheiden. als ze dan ruzie hadden en ik lag op bed , nam ik altijd mijn broertje en zusje bij me .. ik hield me altijd stek voor hun .. maar het deed me veel pijn. dat is 1 wond die ik heb opgelopen. met die wond bedoel ik dat je in je leven dingen meemaakt die je pijn doet maar je verwerkt ze niet. ik plakte er een grote plijster op en ging verder. maar mijn ideaal beeld van een huwelijk is toen wel kapot gegaan.

Mijn 2e wond heb ik opgelopen door een goeie vriendin van toen .. ik kende haar van de basisschool vanaf groep 3. we waren beste vriendinnen maar als ik terug kijk was dat eigenlijk helemaal niet zo. van groep 3 tot groep 8 waren we vriendinnen maar in al die jaren dan liet ze me steeds vallen .. en na een paar dagen was ze ineens weer m'n vriendin. Ik liet over me heen lopen. In groep 8 knapte er iets in me en ik liet haar vallen. Door haar heb ik nu een wond omdat ik door haar mensen niet vertrouw en ik bang ben dat als ik ze iets vertel ofzo dat ze me laten vallen..

Toen ik 13 was en ik een keer hele erge ruzie had met mijn ouders heb ik me voor het eerste gesneden. het was met mijn passer.. het deed verschikkelijk veel zeer .. ik zwoor dat ik het nooit meer zou doen ..ik heb geen idee hoe ik erbij kwam om het te doen .. maar dan komt tog die 2e keer dat je het weer gaat proberen. zo ben ik gaan snijden ...
Ondanks dit alles bleef ik altijd vrolijk, maar dat was/is gwn een masker.
in die jaren sneed ik niet veel .. soms hooguit 2-3 sneeen. en niet diep .. als ik maar een beetje bloed zag , dan werd ik rustiger. I sneed alleen als ik weer eens ruzie had gehad met m'n ouders of boos of verdrietig was...

Toen ik naar de 4e ging , raakte ik totaal van slag, ik ging naar mijn examen jaar .. zat ineens in een totaal andere klas bij een meisje die ik niet mocht . Ik kan niet tegen veranderingen , dus ik was een beetje van slag. maar toen kreeg ik mijn 3e wond. Ik ontmoette Alex. Hij was .. wouw! ik was meteen verkocht.. Ik sprak hem op msn omdat hij in canada woonde.. hij vertelde wel eens over zichzelf. Hij had het ook niet echt makkelijk. Ik vertelde hem alles ... ik gaf me zeg maar helemaal .. maar hij deed soms heel bod , dat deed me altijd veel pijn. Hij kon mijn emoties sturen , als we een leuk gesprek hadden gehad dan was ik blij .. was het geen leuk gesprek dan voelde ik me verdiretig en ik begreep dan niet wrm.. Ik gaf mezelf de schuld. M'n moeder werd toen vaak boos en zei dat ik de sfeer in huis bepaalde en als ze voreg wat er was en ik zei nix dan moest ik maar normaal doen.. maar ik was gebroken. M'n vader heb ik toen wel eens dinegn verteld.. in die tijd begon ik steeds meer te snijden. door hem durf ik me niet meer te geven , hij was ook mijn laatste hoop omdat nooit een jongen mij leuk vond en ik echt heel graag iets met hem wou.. Ik begon een murr om me heen te bouwen en dacht veel aan zelfmoord .. ik was aardig depresief,, soms voelde ik nix , soms 10.000 gevoelens door elkaar
Toen werd ik verlieft op een vriend van mij.. door hem vergat ik Alex .. Ik was eindelijk gelukkig .. en het mooie was hij vond mij ook leuk..! maar ineens was het gevoel weg.. ik wist het niet meer .. vond ik hem nou wel of niet leuk? aan het begin van dit jaar wou ik zelfmoord plegen, ik had alles geplant .. maar toen die dag .. begreep ik niet wrm ik het wou doen .. en de mensen die ik achter ging late..
ik sneed in die tijd elke week ...

het ging een tijdje goed.. ik had last van slaapproblemen , al sinds september vorig jaar .. toen al het drama begon..
ik ging naar de dokter en werd ingeschreven bij maatschappelijkwerk alleen daar vertelde ik van het snijden en zelfmoord en werd doorverwezen naar iets anders ...
waar m'n zusje ook heen moest want zij sneed zichzelf ook .. maar is gestopt.
het gaat nu slechter dan ooit en alle wonden gaan weer open.. mijn snij limmit is hoger als eerst . eerst was het 4 , toen 6 , toen 10 en nu geen idee .. maar het is te veel.
in al die jaren ben ik steeds dieper gaan snijden , zoals gister avond . ik schrok heel erg want ik doe het nu met een scheermesje en het ging per ongeluk heel diep. iets te diep... ik heb nu echt heel veel last van m'n pols , maar dat is mein eigen schuld..
doordit alles heb ik weer een zelfmoord poging geplant .. ik ga het doen , deze keer echt . ik weet dat ik iedereen vel verdriet ga doen maar ik kan niet meer , ik ben kapot.
ik ga het doen met pillen van m'n vader .. hij is namelijk depresief of overspannen ofzo en heeft van die pillen ..
alles heb ik al geregeld .. dan ben ik er niet meer ...
Datum:
15-04-2008
Naam:
Shiny from the outside , Broken from the inside
Leeftijd:
16
Provincie:
Zuid-holland

Ik weet het niet meer

Hoi.
Ik zal mijn verhaal vertellen.

M'n ouders zijn op jonge leeftijd gescheiden, omdat mijn vader mijn moeder mishandelde en mij ook. me moeder ging elke x naar hem terug omdat ze van hem hield, tot op het moment dat mijn vader me moeders sleutelbeen had gebroken en zei de volgende x is het je nek zodat je dood bent, ik woonde ondertussen alleen met mijn moeder, mijn moeder is ondanks alles overleden in 2001 en mis haar heel erg. mijn vader verteld alleen maar leugens over de relatie met mijn moeder.
mijn moeder en ik deden alles fout volgends hem
mijn vader heeft mij na het overlijden van mijn moeder ook mishandeld, k ben bij hem weg gelopen en uiteindelijk toch weer met me domme kop naar hem terug gegaan, heb in 2006 me zoontje verloren in een zwangerschap van 30 weken (placenta was neit goed gevormd)
en krijg net een brief binnen dat ik voor moet komen door een schuld die mijn vader heeft gemaakt het gaat om een bedrag van 2 duizend euro..!! hoe kan ik dat ooit betalen ik heb een eigen huis en dan komt er zo een rekening binnen omdat hij me zorg verzekeraar niet betaald heeft. elke x flikt hij me zulke dingen het word me gewoon teveel elke x zulkde grapjes. ik heb al vaker in mezelf gesneden om een einde aan mijn leven te maken. ik wil het gewoon om van al het gezeik af te zijn maar mijn nabestaanden doe ik daar zo'n pijn mee ik weet het allemaal niet meer wat ik moet doen
HELP..!!
Datum:
15-04-2008
Naam:
Joy
Leeftijd:
19
Provincie:
Flevoland

Het komt er steeds niet van

Ik ben een jongen, rond mijn 14e 15e verkracht. Nooit een vaste relatie gehad. Ik heb wel veel vrienden en ga veel uit en naar feestjes. Vaak wordt ik ladderzat. De volgende dagen zit ik altijd met kwellingen. Verder ben ik sexveslaafd waar ik alleen met mijn psycholoog over praat. Ik ga best vaak naar de hoeren en heb daar nu naar schatting in de afgelopen 6 jaar zo'n 10000 euro aan uitgegeven. Ik heb eigenlijk maar een paar keer gewoon sex gehad met een vrouw/meisje. Ik wil heel veel leuke dingen doen zoals reizen, een auto, een leuk appartementje, maar ik kan er geen geld voor opbrengen omdat ik alles uitgeef aan mijn verslaving. Soms stop ik er een tijdje mee dan lijkt alles goed te gaan maar op een gegeven moment denk ik nu kan het wel weer een keer, en dan ga ik weer helemaal de fout in. Ik kan ook niet stoppen met blowen waardoor ik vaak suf overkom en dat hoeven de meeste meisjes niet. Ik heb al eens voor de trein gestaan maar niet gelukt. Ik leef alleen nog voor mijn moeder van wie ik heel veel hou maar op een of andere manier geen liefde kan geven. Ik heb verschillende keren liefdesverdriet gehad om een bezet meisje en een meisje wiens type ik niet was. Vandaag wilde ik van een ziekenhuis afspringen maar de ramen waren nergens open te krijgen. Ik heb het hele gebouw rondgesnuffeld totdat ik door security uit het gebouw gezet werd omdat ik er verdacht bijliep. Verder denk ik dagelijks aan suicide maar het komt er steeds niet van. Ik heb verder eigenlijk best wel veel gelukkige momenten. Ik ben ook wel blij dat ik leef, maar ik wil gewoon van mijn sexverslaving af want daar zit geen toekomst in. Ik durf er verder niet met vrienden over te praten. Ik zou het wel graag willen en het zou fantastisch zijn als ze me daarin respecteren.
Datum:
15-04-2008
Naam:
anno niem
Leeftijd:
25
Provincie:
Overijssel

LUISTER ALLEMAAL!

Hallo mensen die op deze site zijn,

Je bent hier online. Op een site over zelfmoord. Je hebt misschien interresse in het onderwerp, en misschien denk je er zelf over na om zelfmoord te plegen. Lees dat alsjeblieft dit stukje.

Ik ben zelf ook heel suicidaal geweest, ik wilde zelfmoord plegen. Ik heb meerdere pogingen gedaan, maar ik ben nog in leven. En gelukkig maar. Ik heb echt een aantal keer geluk gehad dat ik gevonden ben. Ik kan achteraf zeggen dat het geluk is. Het voelde toen als dwarsbomen van iets wat niet meer uit te sluiten was: ik ging dood.

Ik ben niet iemand die hier nu een pleidooi gaat houden voor het leven. Ik ga je ook niet vertellen wat je moet doen, ik weet geen oplossingen voor je problemen. Toch wil ik je iets meegeven:

Ik ben in de afgelopen jaren 2 hele goede vriendinnen kwijt geraakt. Ik heb als jong meisje iemand voor de trein zien springen. Tijdens mijn opname in een psychiatrische kliniek pleegde er een man zelfmoord in de kamer tegenovermij.

Ik vind zelf dat ik recht van spreken heb om dit te zeggen: zelfmoord is egoistisch.

De laatste jaren ben ik bij twee van mijn vriendinnen getuige geweest van "de aanloop naar een zelfmoordpoging". Zo kan ik het het beste omschrijven.

Ik ben een getuige, van een zelfmoord bij het spoor.

De impact van zelfdoding is verschrikkelijk voor nabestaanden, omstanders, familie, etc. Er is altijd iemand die je vindt, vroeg of laat.
Ik heb na 10 jaar nogsteeds nachtmerries over de zelfmoord van de vrouw bij het spoor. Ik kende haar niet, kan je nagaan wat de mensen die haar wel kenden doormaken!

Ik wil jullie zeggen: ik wil schreeuwen, het iedereen vertellen: ZOEK HULP. PRAAT MET IEMAND. ZELFMOORD IS GEEN OPLOSSING. NOOIT!

Ik hoop dat ik hier iemand, al is het maar een heel klein beetje, kan helpen. Weerhouden van wat je denkt. Het komt goed. Makkelijk, dat word het niet. Maar het komt goed.

Paula



Datum:
14-04-2008
Naam:
Paula
Leeftijd:
22
Provincie:
Zuid-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.