Levensverhalen (pagina 1130)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Ik kan er niet meer tegen.

Ik kan er niet meer tegen. M'n moeder is zo'n 2,5 jaar overleden.
M'n vader gedraagt zich sindsdien als een autistische zombie en m'n jongere broer ook wel.
Ik kan het gevoel gewoon niet veranderen dat sinds dat m'n moeder heenging alles zinloos en waardeloos is geworden.
Ben hiervoor ook vorig jaar voor naar een paragnost geweest. Van wat hij zei kikkerde ik wel iets op, maar niet veel.
Ik ben, al zeg ik het zelf (maar ook anderen zeggen dat) behoorlijk knap.
Dat vind ik dan wel weer leuk.

M'n studie gaat ook al niet al te best!

Ik ben van nature totaal niet labiel, maar de laatste jaren leef ik toch maar half vind ik.

Ik snap ook niet dat dit ons moest overkomen. Ik bedoel, m'n moeder zal nooit onze evt. kinderen zien en de rest van ons leven.
Waarom dan nog doorgaan?

Het is niet dat ik het leven haat, ik hou er nog steeds van, maar op deze manier vind ik het maar zozo.

Dus ja, ik weet het allemaal niet.

Ik betwijfel trouwens of er wel echt een 'dood' bestaat, en ik ben zeker niet van plan zelfmoord te plegen, maar ik vraag me gewoon af: waarom?

Heb het gevoel dat alleen de eerste 23 jaren van dit leven nuttig zijn geweest...
Datum:
08-04-2008
Naam:
M
Leeftijd:
26
Provincie:
Anders

dood

Hey,

ik ben 11 en wil dood maar mun broertje is nog maar 1en een half en als ik me nu kill denk ik dat mijn ouders nooit iets over me zouden vertellen en ik dus wel dat hij mij kent of hoe dan ook weet dat ik er was maar ben bang dat mijn ouders niets tegen hem zoude zeggen dus ik denk dat als hij 14 ofzow me zelf vermoord als ik dan nog zoow een kut leven hebt

nouw doeggg (help)
Datum:
08-04-2008
Naam:
ano
Leeftijd:
11
Provincie:
Zeeland

ik ben het met jullie eens, het leven iz zo kut

De zon schijnt en ik voel mij gewoon verrot vandaag. Ik heb gewoon liefde nodig. Ik wil veilig rusten in iemands armen. Iemand die met mij terug wil praten tegen die gemene stem in mijn hoofd. Zeggen dat het allemaal niet klopt en alles weer over gaat. Iemand die mij laat lachen. In deze pijn voel ik mij zo alleen, maar als ik jullie verhalen lees dan denk ik: Willen we niet allemaal hetzelfde? Contact met een persoon die van ons houdt om wie we zijn. Een soort reserve accu waar je beroep op kunt doen als je het niet meer ziet zitten. Als je het jezelf weer te moeilijk hebt gemaakt en vast zit. Iedereen denkt dat ik het allemaal goed op een rijtje heb. Vrolijk, lief, slim en financieel alles op een rijtje. Zelfs nu ik 10 kilo ben aangekomen kom ik geen aandacht tekort. Het is ook leuk om grote billen en borsten te hebben, dan heb je tenmiste iets om te bedekken...hihhiihihihi. Soms baal ik wel van mijn zandloper figuur, net zoals vandaag. Want hoe ik er ook uit zie, de mannen die ik aantrek zijn er niet om te blijven. Een asshole magnet, zo mag ik mezelf noemen. De eerste drie daten zijn ze lief en daarna gewoon zichzelf. Gelukkig hou ik genoeg van mezelf om dan door te gaan,want ik heb wel respect voor mezelf. Vreemd genoeg kan je wel respect hebben voor jezelf terwijl je niet van jezelf houdt. Gelukkig hou ik genoeg van mezelf om mezelf alleen te vermaken. Gelukkig hou ik genoeg van mezelf om mezelf het beste te gunnen. Getrouwde en bezette mannen moeten gewoon ook hun respect tonen en afstand houden, ik leer ze dat wel. Mijn tijd schenk ik ze niet. Mijn tijd en energie zijn de enige zaken die ik bezit nu ik nog op aarde ben. Ik neem mijn plaats in deze wereld. Of ik nu hou van mezelf of niet, ik kan met mijn aanwezigheid het leven van anderen wel aangenamer maken. Misschien is dat de rede dat God mij op aarde heeft gezet. Depressief genoeg om de pijn van anderen meteen aan te kunnen voelen en tegelijkertijd de gave te beztiigen om mensen te laten lachen en te verzorgen. Gevoelig genoeg om mensen te troosten en hard genoeg om foute mensen op afstand te houden. Alle klote dingen die ik heb meegemaakt hebben mij sterker gemaakt. De mensen die mij kapot probeerde te maken kijken mij nu met open mond na. Want weetje, ik ben wel een vechter. En iedere dag leer ik hoe je het spel beter moet spelen. Ik focus mijzelf nu op de dingen die ik wil hebben. Die man met dat goede hart loopt ergens rond en kruist mijn pas vroeg of laat. Als ik warmte wil knuffel ik mijn lieve hondje. Als ik warme steunende woorden wil zet ik een cd-tje op met een stem die mij gerust stelt en mij mijn focus terug geeft. Als ik liefde wil dan geef ik een ander liefde die het meer nodig heeft dan ik. Dan neem ik iemand uit een bejaardenhuis mee voor een uitje of ga ik met de hond naar de zee. Op een of andere manier vind ik het leuk hoe ze met andere hondjes spelen. Mensen kijken dan een beetje jaloers naar mijn puppy, ze is zo lief. Stiekum komen ze dichterbij om haar een aai over der bol te geven...
ik denk dat ik nu even met haar naar de zee ga,want misschien heb ik dat niet in het volgende leven. Want dit leven is kut, maar sommige dingen maken het weer een beetje aangenamer.
Datum:
08-04-2008
Naam:
dewie
Leeftijd:
28
Provincie:
Noord-holland

Waarom door gaan?

Ik zie het leven als de meeste op deze site nie meer zitten(al heel lang nie meer)
ik loop al een tijdje in een dip rond. Er zijn wel een aantal meisjes die me leuk vinden enzo maar ik heb een vriendin en daar ben ik zo trouw aan als het maar kan. Alleen hoor ik afentoe verhalen dat ze met andere jongens en meisjes staat te zoenen, en ik kan daar niet tegen....Maar dat is nog mr een klein gedeelte van wat me zo boos maakt...zo zitten al me vrienden hun leven te vergallen met hard-drugs zuipen etc...ze vergallen hun school terwijl ik ze op het juiste pad probeer te houden....
dan zijn er nog me ouders die het hoogste van me verwachten, want: ik werk, zit op school, doe aan 2 vechtsporten, zeilen, hardlopen Havo tweetalig, super veel huiswerk en dan nog verwachten ze van mij dat ik het hijs bij hou
Zo ben ik vandeweek ook knock out gegaan(maar dat heb ik me vriendin nog nie verteld omdat ik bang ben dat ze tript)
En verder liet een vriend van me vandeweek iets gruwelijks aan me zien...hij is een van me beste vrienden en hij liet z'n pols zien voor de cam die die had open gesneden en al het boed druppelde er gwn vanaf
nou moet ik toegeven dat ik het zelf al meerdere male heb geprobeerd en zaterdag was erg link, ik heb 91 sneden in me bovenbenen gezet en in me polsen 132 en ik kon niet ophouden, daarna heb ik nog een combo van pillen in genomen waaronder: paracetamol 12 stuks, ibo brufen 5 staafjes, diclofernac 7 stuks en een of een ander hoestmiddeltje....ik heb toen al het bloed van me af gehaald met doekjes en heel me prullenbak zat vol(wat me ouders overigens hebben gezien)
het was wel een hele opluchting mr ik loop nu weer met de zelfde pijn rond en me vriendin heeft zich vandeweek ook diep in der been gesneden omdat ze mijn wonden heeft gezien, en toen sloeg ik door ik heb toen met een broodmes op me keel gestaan, ik heb het tog mr niet gedaan omdat ik me toen realizeerde hoeveel ik van sommige mensen eigenlijk hou, waaronder me vriendin...
waarom ik dit schrijf?
ik heb geen idee, misschien om door me vriendin te laten vinden en dat ze dan misschien pas gaat nadenken hoeveel pijn ze me heeft gedaan door al haar wonden en snijacties en misschien wel voor me vrienden en dat ze daardoor op het goede pad komen, ik hoop et van wel mr tot dan zal ik doorzetten en me vriendne op het spoor krijgen
Datum:
07-04-2008
Naam:
Breintje
Leeftijd:
15
Provincie:
Zuid-holland

waarom

ik heb prachtige ouders en vrienden van wie ik denk dat ze niks om me geven. op sgool word ik heel erg gepest omdat ik blond ben en me familie is top maar niemand kent me zoals ik ben ik ben altijd vrolijk overal maar van binnen ben ik een wrak me beste vriendin lacht me soms gwn uit ik ben dom wat moet ik nou ik wil gwn weg uit mijn leven ik heb te veel meegemaakt ik kan er niet meer tegen nu praat ik met haar dat ze alleen maar met mij over jongens kan praten dat is ook zo wat mij intereseerd intereseerd haar niet iedreen is beter af zonder mij elke dag denk ik wat doe ik hier lol maken????? wat is dat als ik zuip voel ik me vrij voor even mijn leven is een hel maar ik moet veder om van mijn leven een hemel te maken ook al weet ik diep van binnen dat dat nooit zou lukke mijn stiefvader heeft me misbruikt ik ben mishandeld mijn moeder heeft me nooit pijn gedaan ze heeft nu een andere vriend en hij is top thuis voel ik me mezelf waarom
Datum:
07-04-2008
Naam:
....elendige meid
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-holland

angst

ik snap niet dat ik zelfmoordgedachten heb. word er moedeloos van. ik wil deze gedachten niet, maar ze overheersen. ik ben zo bang om dood te gaan dat het bjna een opluchting lijkt als het maar zo ver is. ik wil echt niet dood. maar waarom denk ik er zo vaak over na?
Datum:
07-04-2008
Naam:
ria
Leeftijd:
40
Provincie:
Zuid-holland

Het Plezier is weg

mijn ouders hebben altijd ruzie en als ik 1x wat vraag worden ze boos en beginnen te schreeuwen op school ging het goed.
maar op een dag was mijn plezier weg
elke dag ga ik met tegen zin na school ik voel me kut ik heb al vaak bij het medicijn klastje gestaan maar ik durfde het gewoon niet ik wil zo graag dood ik ben alleen bang dat als ik voor de trein spring het pijn doet en ik wil de mensen geen kut gevoel geven .
ik wil gewoon prongeluk overreden worden of expres ehtmaakt me niet meer uit het liefste wil ik hier weg ik heb niemand ik blijf alleen nog voor mijn vriendin omdat ik niet zonder haar kan als ik haar niet had had ik het alang gedaan ik voel me gewoon zo kut mijn ouders haten me .....
ik wil er echt zo graag een einde aanmaken!
Datum:
07-04-2008
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
13
Provincie:
Overijssel

Ongeluk

Het begon allemaal toen ik 8 jaar was, ik was kwaad op mijn oom! Ik wenste hem de dood toe dat had ik nooit mogen doen en daar kreeg ik al snel spijt van. Een dag later was mijn oom gaan fietsen ik hoorde dat hij is verongelukt en hij later is overleden in het ziekenhuis. Ik dacht dat het mijn schuld was en ik was een jaar heel ongelukkig. Op 9 jarige leeftijd werd ik gepest op school, ik werd er ziek door en moest bij een psyhiater gaan. Ik was eindelijk 11 jaar en er waren 2 nieuwe jongens op onze school ze bleken allebij in mijn klas te zitten. Ik vertrouwde hen en we werden beste maatjes, tot op een dag ik kennis maakte met een pedofiel ik wist helemaal niet dat ik met een pedofiel te maken had op internet. Ik nam de twee jongens in vertrouwen en vertelde hen heel mijn verhaal. Een week later kreeg mijn moeder een telefoontje van de politie ze hadden die man aangegeven om mij te beschermen! Maar daar leek het niet op ze roddelde allemaal roddels over mij dat ik een hoer was en ik voor de webcam stripte voor oude mannen. Dat was helemaal NIET waar! Gelukkig geloofde mijn ouders dat en waren ze helemaal niet kwaad maar wel teleurgesteld. Ik wou hier gewoon even mijn verhaal kwijt ik word nu nog steeds gepest want het is weer opnieuw begonnen op mijn nieuwe school.
Datum:
07-04-2008
Naam:
Katrien
Leeftijd:
13
Provincie:
België

pesten

omdat ik heel veel wordt gepest
als 3 jaar lang, en dan denk je ook van waarom leef ik nog?!
Datum:
07-04-2008
Naam:
ellen
Leeftijd:
14
Provincie:
Gelderland

pijn

sinds de zomervakantie van 2007 ben ik een stuk losser en minder verlegen en ga ik met een leuke groep jongens om. toen ik een keer uit was ws ik nogal aangeschoten en kon niet meer echt op me benen. een van die jongens zei kom maar even bij mij zitten. deze jongen vond/vind ik toen heel erg leuk, en nu nog steeds. na die ene keer spraken we stiekem af en zoenden we en vreeen we... ik was helemaal gelukkig totdat ik er achter kwam dat hij dat ook deed bij een vriendin van mij. ik was kwaad op hem, maar ik wilde hem ook niet kwijt.. dus ik zei niks. niks tegen hem, niks tegen me vriendin, tegen niemand.. maar ik moest toch elke keer weer aan horen hoe geweldig hij was bij haar en dat soort dingen. dit maakte me helemaal kapot van binnen.. ik wist niet wat ik moest doen totdat ik per ongeluk een keer in me vinger snee.. dit voelde zo fijn dat ik het vaker ging doen.. ik sneed maar waar ik kon snijden.. maar het liefst me armen.. de mensen om me heen hadden wel iets door maar ik deed alsof er niks aan de hand was.. en ik ging nog steeds met die jongen om.. in de vakantie was hij alleen thuis en ik bleef bij hem slapen.. toen hebben we het gedaan. en ik vond het geweldig al wist ik wel dat hij niks voor mij voelde, maar mijn gevoelens voor hem waren zo heftig.. we spraken af dat we het tegen niemand zouden zeggen.. en 2 weken later had hij een vriendinnetje nu nog steeds en zij is een vriendin van mij.. dit doet me heel erg pijn en als ik hun samen zie word ik verdrietig en wil ik het liefst zo snel mogelijk weg.. het is 1 keer zo ver gekomen dat ik heb geprobeerd om zelfmoord te plegen door voor een auto te springen maar de auto moest afslaan dus hij remde af waardoor ik alleen wat gebroken maar wel nog steeds leefde.. niemand weet nog wat er aan de hand en dat wil ik zo houden.. want als ze het weten worden ze gek en dat kan ik niet verdragen.. jammer genoeg moet ik nu leven met de vele littekens en woorden op me armen en me rug..
Datum:
07-04-2008
Naam:
anoniem
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.