Levensverhalen (pagina 239)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Ik heb alles verpest

IK heb alles in mijn leven verpest, het begon allemaal met een nieuw schooljaar (ditjaar) op het MBO, ik was sinds mijn 12de gepest, nieuwe kansen dacht ik. Ik had 2 beste vriendinnen die ook op deze school zitten. Helaas had ik er met 1 vaak ruzie maar dat ging voorbij elke keer. Een meisje die ook bij mij in mijn vorige klas zat vroeg hoe het nou precies tussen ons zat, zoals altijd was ik gewoon eerlijk en legde ik het uit. Later bleek dat ze alles had omgedraait kwa hoe ik het had verteld. Mijn beste vriendin was boos, ze brak contact en wou niks meer met me te maken hebben. sinds ik toch vaak ruzie met haar had dacht ik dat ik haar wel kon missen, mijn andere beste vriendin bleef mij steunen sinds een paar weken geleden. Ik ben biseksueel en begon haar leuk te vinden, ik was eerlijk en vertelde het haar. Ze had er geen problemen mee maar wel met mijn depressie aanvallen. Ik probeerde de zelfmoord neigingen en het snijden te verminderen, zodat ik mijn beste vriendin blij kon krijgen. Later wou ze ineens afstand, ik denk gewoon om het te verwerken, ze heeft me nooit verteld waarom. tot paar dagen geleden ik bleef vragen waarom nou precies. Ze wilt voorlopig geen contact meer met mij en ik ga er kapot aan, ik vind haar niet eens meer leuk maar als vriendin zijnde ga ik hier wel kapot aan. ik wil niemand meer pijn doen, ook een jongen/beste vriend heb ik hiermee veel pijn gedaan, ik was zijn alles en ik bleef maar zelfmoord neigingen hebben, tot vandaag. hij zei dat hij er klaar mee was binnen 1 jaar heb ik al mijn vriendschappen verpest en ben ik alleen, ik zie het totaal niet meer zitten. het enige wat ik mezelf nu toe wens is de doodt, ik kan het niet meer hebben, ik wil hier niet meer zijn om andere dingen te ruineren. ik heb een gevoel dat al deze mensen in dit verhaal beter af zijn zonder mij.
Datum:
04-06-2014
Naam:
Venus
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-holland

Geen zin

Ik ben Lola en ben 15 jaar,
De laatste tijd zit ik niet lekker in mijn vel. Ik heb steeds vaker ruzie met mijn moeder over onzinnige dingen. Mijn moeder is ed trouwens achter dat er iets is. Op school voel ik me alleen. Het lijkt of mijn 'beste' vriendinnen mij buitensluiten net als mijn mentor. Hij weet dat wij 'beste' vriendinnen zijn en zet mij altijd apart. Omdat ik me zo alleen voel en het leven niet meer zie zitten, zit ik in de pauzes meestal ook met muziek op in de kantine. Ik probeer dan na te denken over mijn leven. Op school gaat het ook niet goed, waarschijnlijk blijf ik zitten, maar dat zie ik niet zitten. Een andere klas... Ik voel me gewoon niet thuis. Ik denk heel vaak over hoe ik zelfmoord wil plegen. Ik sta dan voor een stoplicht en denk, zal ik nu doorrijden of niet... Help mij, wat moet ik doen??
Datum:
04-06-2014
Naam:
Lolatje
Leeftijd:
15
Provincie:
Zeeland

Verloren hoop

Ik ben echt een strijder van nature maar ik ben moe. Moe van het vechten en moe van de pijn die het doet. Iedereen om mij heen zegt jij komt er wel jij bent sterk ikzelf zie het niet. 2 jaar geleden vocht ik mij erbovenop na een stevige beroerte ik ben moeder van 2 meisjes 11 en 6 jaar oud. Ik heb een zware onstabiele jeugd gehad en ben vaak verlaten. Mijn ouders zijn meer dan 10 keer uit elkaar gegaan en ik verhuisde met mijn moeder maakte hun ruzies mee en werd rebels als puber waarna ik op een kostschool belandde. Vanaf die tijd zoek ik al naar het poortje van de vrijheid. Dacht na de geboorte van mijn oudste dochter dat ik aan eigen leven kon beginnen maar haar vader was ontrouw dus belande ik met 17 jaar alleen met een baby van 4 maanden. mijn nieuwe relatie gaf me wederom een dochter ik heb 6 tot 8 jaar samengewoond in strijd tegen drank en drugs waarna ik besloot het op te geven. IK koos voor mijn rust en mijn kinderen en verliet hem. Ik werkte hard en had intussen een bedrijfje opgebouwd waar we redelijk mee rond kwamen.... Toen alles een beetje op rolletjes ging kreeg ik een beroerte ik moest dus 6 maanden revalideren en heb gevochten als een leeuwin om opnieuw te leren lopen eten verzorgen articuleren en cognitieve vermogen, hetgeen nooit helemaal goed gekomen is! Nu vecht ik tegen rest verschijnselen van de beroerte en woon ik in een mooi maar duur huis wat ik niet meer kan betalen.... Ben een nieuw bedrijf gestart waar ik me slecht op kan concentreren en heb nog maar enkele vrienden. Mijn broer heeft me beloofd me te helpen maar bracht me nog dieper in de financiële problemen. Ik wil nu vechten voor mijn kinderen die veel te veel bij hun opa en oma zijn omdat ik veel werk En Probeer ons huis te redden. Ik ben moe..... Zie de toekomst zwaar. Ven mijn trots en zelfvertrouwen kwijt mis mijn kinderen en vrienden...... En voel me alleen. Ze horen me wel maar zien me niet!
Datum:
04-06-2014
Naam:
Vlinder
Leeftijd:
29
Provincie:
Limburg

Zelfmoord

Hallo. Naam doet er niet toe maar ik ben 15 jaar oud en ik heb een vriendin. Ik heb slechte jaren gehad ik was slecht voor der ik hou heel erg van dr, maar soms denk ik zou ik zelfmoord plegen zou het helpen hoe is het daar boven ik wil echt niet meer leven , mijn leven is verknalt ik hou echt heel erg van haar Die meisje zij was het waarde voor mij . Insallah zou allah (swt) mij vergeven op een dag gaat het gebeuren hat gaat niet meer lang duren .
Datum:
03-06-2014
Naam:
Killer040
Leeftijd:
15
Provincie:
Utrecht

Een reden om te leven

Ik ben niet verdrietig, pijn gedaan of wat dan ook, ik ben gewoon moe. Ik heb een heerlijk leven gehad, mijn jeugd bestond uit lachen, gieren, brullen en ik vond alles best, zolang ik maar plezier had.

Ik heb geen talenten, ik heb alleen maar lol gehad en niets geleerd om te doen, het enige wat ik een beetje kan is schrijven en blijkbaar mensen mij aardig laten vinden. Ik heb nooit leren vallen, mijn ouders waren altijd bezorgd over mij en ik neem het zo ook echt niet kwalijk, maar hierdoor heb ik nooit discipline gekregen. Ik leef op motivatie en mijn motivatie is altijd genoeg geweest, ik hield van het leven, het was altijd goed.

Maar mensen verwachten dingen van je, dat je iets weet over de toekomst, dat je weet wat je wil worden en dat je je schouders eronder weet te zetten. Ik weet het niet, ik kan het niet en eigenlijk wil ik het helemaal niet. Ik ben opgegroeid met het idee dat de wereld een geweldige plek is, maar dat is het niet. Je moet hard werken om te komen waar je wil eindigen, en soms kom je daar aan en is het niet eens wat je verwacht had, verspilde moeite. "Er zijn altijd dingen in het leven die niet leuk zijn" zeggen ze dan, maar het is te veel.

Ik vind niks leuk, geen enkele baan lijkt mij interessant genoeg om mijn leven aan te wijden. En ik wil niet moeite doen voor iets wat ik niet eens wil. Tegenwoordig is er een heleboel wat ik niet wil of leuk vind, ik ben depressief en weet het. Maar het wordt me te veel, te veel werk wat ik niet wil doen, te veel dingen aanhoren van mensen die ik niet mag en te veel gezeur om niets.

Over de gehele tijdlijn van het universum is de geboorte van ons sterrenstelsel alsof je kijkt naar wat er 2 seconden gebeurt is, het universum is te groot om te begrijpen en de hele aarde is niet eens een micrometer van de grootte van het universum. Ik leef met geluk een miezerige 100 jaar op deze planeet, een planeet waar niemand om geeft. Als ik dood ben, gebeurt er niets, ik ben dood, mijn verhaal is over, andere mensen zullen af en toe naar mijn leven kijken alsof ze een boek lezen en huilen, of boos zijn, teleurgesteld zijn, maar ook die emoties sterven, er komen nieuwe mensen, nieuwe verhalen, mijn verhaal is dan over.

"Leef voor het heden dan" wordt er gezegd. Maar mijn heden bestaat uit boze mensen en teleurstellende feiten. Het is niet leuk, het leven is niet leuk meer, zonder doel in het leven staan is de pure definitie van het woord "Zombie". Je bent dood en levend tegelijk.

Ik ga op zoek naar mensen die mij een doel kunnen geven, maar als dit niet lukt, is het over. Het is goed geweest, ik heb mijn plezier gehad. Mijn jeugd was leuk en mocht ik sterven, sterf ik zonder spijt. Het is toch allemaal voor niks.
Datum:
03-06-2014
Naam:
Vikne
Leeftijd:
21
Provincie:
Noord-holland

Waarom zou ik blijven?

Mijn beste vriendin wil zelfmoord plegen.
Ze is al de 3e die dat wil, en ik sta altijd voor ze klaar. Maar als er iets met mij is zien ze dat niet.. Dat doet echt pijn! En mijn ouders zijn gescheiden daar heb ik nooit last van gehad, maar ik zie hem steeds minder en ik denk dat ie meer van mijn halfbroertjes houd. Mijn moeder staat altijd aan mijn broers kant en me stiefvader altij aan mijn andere halfbroertje zijn kant. Ik snij mezelf en maar 1 iemand had dat door. Hij is heel lief en vind mij leuk maar ik hem niet... Nog een teleurstelling-,- waarom zal ik blijven?
Datum:
03-06-2014
Naam:
DontCare
Leeftijd:
13
Provincie:
Gelderland

Help

Ik ben al een lange tijd depresief. Het begon toen ik slechte cijfers haalde op school. Toen kwam de pubertijd en bleef ik maar ruzie maken met mijn vader. Mijn vader heeft een nieuwe vriendin (mijn ouders zijn gescheiden). Het is niet dat ik haar niet mag alleen mijn vader is door haar helemaal verandert. Hij wordt super snel voor. Trekt haar en haar zoon voor. En zogenaamd staan de kinderen op nummer 1, ja die zoon van haar ja. Ik loop al een tijd met zelfmoord gedachtens rond. Maar elke keer weet ik niet hoe. Ik wil mezelf niet snijden of ophangen. En elke keer als ik een overdosis wil nemen denk ik aan mijn moeder. Hoeveel pijn ik haar zal doen. En dan denk ik aan mijn vader die het vast niet zo erg vindt.. Want die heeft een nieuwe vriendin en zoon. Wat moet ik doen??
Datum:
03-06-2014
Naam:
Mylifesucks
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-brabant

Weet je het zeker?

Weet je het zeker dat je zo'n grote stap durft te ondernemen?
Van de ene kant is het egoistisch dat je zelfmoord wilt plegen, weet je waarom: Kijk hoe zo'n verdriet je ouders/ familie / vrienden / klasgenoten etc. etc. ervan krijgen. Dat laat zien dat ze van je houden!

Ikzelf heb er nooit over nagedacht over zelfmoordplegen maar ik heb altijd wel hardstikke ernstige ruzie met mijn ouders en zus. Ik ben het afentoe ook zat en zit ik over de ergste dingen na te denken. Dan moet je gewoon nadenken: Kijk eens wat voor moois ik allemaal in mijn leven heb gedaan en kijk wat voor een toekomst je hebt!

Als dat echt niet kan is het misschien heel raar maar ga eens bidden, of naar de kerk. Ik zelf geloof wel maar ik bid nooit. Misschien is dat een oplossing!

Ik hoop dat je er verstandig over nadenkt en toch voor het positieve gaat: HET LEVEN.

Leef nu het kan want het leven houdt van jou.
Datum:
03-06-2014
Naam:
D.
Leeftijd:
18
Provincie:
Groningen

alleen ..

ik voel me elke dag zo alleen. ik kan maar geen werk vinden en mijn vriendje(21) heeft nooit tijd voor me mijn vrienden zien me niet staan enkel als ze iets nodig hebben ik heb een slechte jeugd gehad een slechtere toekomst kan niet. ik wil alleen maar gelukkig zijn maar niemand gunt me dat heb al verschillende zelfmoordpogingen gedaan maar altijd komt er wel iemand me redden of heb ik opeens de moed niet meer om door te gaan ik wil gewoon weg van dit helal ergens waar ik wel gelukkig kan zijn. iedereen gebruikt me mijn hart is te goed voor de mensen die het niet verdienen.
Datum:
01-06-2014
Naam:
shmusu
Leeftijd:
18
Provincie:
België

Forever

Ok, raar maar waar, ik krijg soms de neiging om een manier op te zoeken dat ik altijd weg ben en niet terug hoef te komen. Ik ben er net achter dat ik meer dan 100 kg weeg en had tegen mezelf gezegd dat ik dan dood zou gaan. Ik ben religeus en bang dat god me dan zal straffen maar ik trek het gewoon niet. Ik weet alleen niet hoe ik dat moet doen want alles is niet perce definitief en dan eindig je in een rolstoel of met nog ergere problemen en ik heb al zat gezondheidsproblemen gehad. Tiener zijn is een hel en het zou overgaan maar ik voel me niet geinterreseerd in het "volwassen leven". Natuurlijk wil iedereen een vriend ofzo en liefde maar dat gaat dus niet gebeuren. Het liefst zou ik voor altijd in mijn eigen wereld leven waar ik van universum naar universum en leven naar leven spring nooit gebonden aan een lichaam dat niet naar mijn zin is of de saaiheid van de sleur van het leven. Ik ben dol op anime en series en tvshows en daar in leven lijkt me supercool. Ja, ik realizeer me dat het daar ook niet altijd koek en ei is maar er zijn daar dingen zoals magie en coole karakters die hier ver te zoeken zijn. Want hier word ik alleen maar ongelukkig en heb geen energie om dingen te doen. Constant het gevoel dat ik stik van alle emotie en pijn zowel fysiek als mentaal. EN NEE EUTHENASIE KAN NIET! Ik heb een groot gezin waar ik deel van uit maak en die worden dan gek en mijn arts zou de reden niet zien.
Datum:
31-05-2014
Naam:
Dreamers
Leeftijd:
18
Provincie:
Utrecht

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.