Levensverhalen (pagina 242)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Problemen

Hallo,
Ik weet niet echt hoe ik moet beginnen...
Maar mijn ouders zijn gescheiden sinds dat ik 4 ben en sinds ik 8 ben woonde ik met mijn moeder en stiefvader in amersfoort. Mijn vader woont in den haag en hier heb ik ook een vriendin. Ik wou laatst een nieuwe telefoon kopen maar had niet genoeg geld, dus ik besloot het te stelen van me oma, 120 euro... Ik voelde me hier erg en erg schuldig over en ik schaamde me te pletter tegenover me vriendin. Wij houden echt heel veel van elkaar en willen niet zonder elkaar leven... Zij vergaf het me en alles kwam weer op een rijtje. Ik wou bij mijn vader wonen en daar heeft jeugdzorg voor gezorgd. Maar me vader geeft mij nooit aandacht en we hadden de hele tijd ruzie over mijn vriendin en hij stuurde haar laatst weg met ruzie. Ik werd hier boos om. Want me vriendin moest toen een half uur naar huis en zat met tranen in haar ogen... Ik was boos en had fraude gepleegd bij mijn vader.... Ik voel me zo, zo , zo erg... Me vader is erachter gekomen en weet nie wie dat heeft gedaan, inmiddels is de politie er al bij... Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen... Ik wil het graag vertellen aan hem maar ben bang dat me vriendin me dan nooit meer wilt zien en me stiefvader wilt me dan ook niet meer in zijn huis... Ik kreeg neigingen om mezelf iets aan te doen omdat ik mezelf haat nu... Ik weet echt niet wat ik moet doen...
Datum:
22-05-2014
Naam:
Mischa
Leeftijd:
14
Provincie:
Zuid-holland

Zo alleen en eenzaam

Ik ben toen ik nog jong was psychies erg mishandeld door me vader, door dat ik het niet meer aan kon ben ik van huis weggelopen naar iemand om mee te trouwen die ik niet eens kende. Het is inmiddels al 14 jaar geleden dat ik getrouwd ben maar heb nooit gehouden van mijn man waar ik nog steeds mee getrouwd ben. Ik slik al jaren antidepressiva probeerde vaak te stoppen maar kreeg meerdere klachten zoals zelfmoordneigingen ongelukvrees straatvrees enz.. Ik kan mijn vader maar niet vergeven dat hij mij zo kappot heeft gemaakt dat ik geen normaal leven meer kan leiden. Ben erg ongelukkig van binnen, hou niet van mijn man maar ik hou het vol voor mijn 2 kinderen:( ik ben iemand die veel lacht maar ben nooit echt gelukkig van binnen. Ik vraag me af hoe het zou zijn om je echt gelukkig te voelen.. Ben zo alleen en eenzaam van binnen, ben zo kapot.. Ik heb altijd zelfmoord gedachten maar heb 2 kinderen waar ik zielsveel van hou, kan ze dit niet aandoen. Ik weet het gewoon niet meer
Datum:
21-05-2014
Naam:
Ziel
Leeftijd:
35
Provincie:
Overijssel

Zelfmoord

Hallo beste mensen,
Ik ben een meisje van 15 en ik zou graag mijn verhaal vertellen, ik kan echt bij niemand anders terecht dus ben ik wat op internet gaan zoeken of er mensen zijn die mij zo konden helpen. Mijn leven is van vroeger al heel moeilijk geweest maar er is een tijd geweest dat het goed ging nu niet meer. Ik werd vroeger van het 1ste leerjaar tot het 4 de leerjaar gepest ik ben toen veranderd van school en toen werd ik van het 5de leerjaar tot het 6de gepest, maar hard gepest mensen schelden me uit gooide met stenen naar mij en deden me pijn. Leerkrachten deden er bijna niets aan, iedereen zag mij als iemand slecht alsof ik foute dingen deed.. Toen het middelbaar eraan kwam had ik het ook moeilijk, heel mijn vakantie was niet echt tof ik weende elke dag omdat ik zo een bang had dat ik weer gepest zou worden en slechte punten zou halen.. Ik ben in het 2de leerjaar moeten blijven zitten. Toen het school terug begon werd ik inderdaad van de 1ste dag al gepest.. Ik ging dagen zelfs maanden niet naar school.. Vanaf het 2de middelbaar ging het iets beter maar nog steeds mensen die achter mijn rug mij uitlachte of zeiden dat lelijk en dik was.. Begin 2de middelbaar heb ik een jongen leren kennen die nu ondertussen al 1 jaar en 8 maanden samen met mij is. Ik ben samen met hem vanaf het 3de middelbaar van school veranderd omdat ik wist dat ik me niet goed ging voelen op de grote speelplaats van de oude leerlingen.. En op de nieuwe school wel omdat die leerlingen me toch niet kennen en omdat mijn vriendje er bij is. Er zijn ook heel veel tijden geweest dat hij mij gekwetst heeft, het is al 4 keer gedaan geweest. Ik hou echt van hem.. Maar nu, in mijn nieuwe school heb ik nog steeds het gevoel dat iedereen wel altijd iets slecht over mij zegt en dat ik nooit iets goed voor iemand kan doen. En leerkrachten doen ook bot tegen mij en ik doe echt mijn best + ik heb altijd slechte punten op wiskunde dat is echt nooit een goed vak geweest. Maar nu.. Ik moet van mijn ouders volgend jaar terug naar mijn vorige school omdat ze deze school te moeilijk vinden voor mij.. Mijn vriend moet ook naar een andere school maar wel in de dezelfde stad, gelukkig. Maar ik ga echt bang hebben om terug naar daar te gaan.. En mama denkt ook echt dat de school waar ik nu zit me niet gaat doorlaten naar het 4de jaar en dat zou ik echt niet aankunnen, dan is het nog erger blijven zitten en terug naar mijn oude school.. Mijn ouders maken ook heel veel ruzie en mijn papa is alcolieker.. Een haar geleden heeft mijn buurjongen zijn papa (de jongen kende ik al van mijn 1 jaar zelfde leeftijd als mij) zelfmoord gepleegd, zijn papa had zich opgehangen en we hadden hem samen gevonden.. Het was een hele schok. Het was ook natuurlijk de beste vriend van mijn papa en mama. Maar dan nog nu.. Ik ween elke dag, het is precies of iedereen mij haat of iedereen mij gewoon laat zitten.. En dan de schrik voor niet door te mogen naar het 4de jaar en ik voel me gebruikt door mensen ik doe zoveel voor iedereen ik krijg niets terug. Mijn vriend soms ook hij heeft agressieproblemen hij kan soms zo lief zijn en soms zo kwaad daar kan ik echt van wenen. Het lijkt alsof ik niet word bekeken soms. Ik heb al 1 keer ophanging willen doen, al 1 keer snijwonden en al 1 keer onder een trein willen springen en 2 keer pillen willen slikken. Ik zie het echt niet meer zitten de andere keer ben ik gestopt omdat om dat ik toen aan mijn vriend dacht die betekent echt alles voor mij zonder hem ben ik helemaal verloren. Waarom kan hij niet mee met mij naar school dat helpt al een beetje.. Nu zit ik weer met een moment om gewoon weg te gaan ik voel echt niet dat mensen om mij geven als ik mijn vriend vertel dat ik het soms niemeer zie zitten negeert hij mij of word hij heel kwaad terwijl ik het dan zou kunnen gebruiken om echt iets lief te horen wat me zou steunen. Ik doe dat ook niet om aandacht.. Wil gewoon dat 1 iemand naar mij luistert en zelfs hij doet dat niet.. Daarom doe ik hier mijn verhaal.. Ik ben nu ook al de hele dag aan het wenen ik ben ziek nu en zou moeten rusten en morgen thuisblijven van school.. Maar het lukt mij toch niet zit de hele tijd met dit in mijn gedachten. Ik weet echt niet meer wat doen ik zie geen hoop meer in mijn leven.. Ik voel me lelijk, dik, gehaat op de wereld.. Ik hoop dat ik een van deze dagen nog gelukkiger kan worden anders zie ik het echt niet meer zitten. Ik weet dat ik hier heel veel mensen mee kan kwetsen.. Maar de mensen zien niet hoe hard mensen mij nu kwetsen. Ik bedank jullie echt om naar mij te luisteren. Ik hoop dat iemand mij kan helpen. Groetjes
Datum:
21-05-2014
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
15
Provincie:
België

ik ben zo moe

Ik wilde zo graag dat het goed ging met de mensen om mij heen. Ik maakte me zo lang zorgen over mijn moeder, mijn vader en mijn zus. Het wordt steeds minder door boosheid en verbitterdheid. Bij mijn zus voel ik al niets van liefde meer. Alles begint af te zwakken, omdat ik mijn hoofd niet meer boven water kan houden. Mensen weten dat het me teveel energie kost en toch blijven ze het doen. Mensen blijven me pijn doen en over mijn grenzen gaan. Waarom doen ze dat? Omdat ik het toelaat? Moet ik dan grof doen tegen iedereen om mij heen, omdat ze me anders allemaal misbruiken? Zo bot dat ik verbitterd en boos door het leven moet gaan? Is het dan niet beter om gewoon rust te nemen en eruit te stappen? Mensen gebruiken me nu als vangnet, maar als ik weg ben dan zoeken ze dat wel bij iemand anders. Mij als persoon boeit ze niet genoeg om in bescherming te nemen tegen zichzelf. Waarom nemen zij mij niet in bescherming tegen zichzelf? Waarom word ik niet gevangen als ik val?
Datum:
21-05-2014
Naam:
wallflower
Leeftijd:
28
Provincie:
Zuid-holland

LIEVER VAN DAAG DAN MORGEN

HET IS EEN HEL OM DAAR MEE TE LEVEN NACHTEN BRENG IK DOOR BIJ DE TREIN NA DE GEBOORTE VAN MIJN TWEEDE DOCHTER BEN IK VOL GEDAUWT MET MEDICIJNEN MAAR MOEST DAAR BIJ OOK NOG VOOR 2 KINDEREN EN EEN DRONKEN ECHTGENOOD ZORGEN ENZ ENZ 40 JAAR DAARNA ZIT IK NOG AAN DE PROZAC DE DOKTER DOET NET OF HIJ HET NIET BEGRIJPT 40 JAAR GEEN GEVOELENS HEBBEN AAN DE BUITEN KANT MAAR BINNEN SCHREEUWT HET EN DAN WORDT ER MAAR GEZECHT JE ZIET ER GOED UIT SCHIET JE WAT MEE OP ALS JE 40 JAAR ALS VROUW ZIJN DE ALLEEN BENT HET LIJKT ZO SIMPEL ALS IK DIT SCHRIJF ER ZIJN ZOVEEL ZIEKEN DIE WILLEN LEVEN MAAR DIE TREIN ZIT IN MIJN HOOFD VOOR AL HET VERDRIET WAT ME AAN GEDAAN IS IK MOET EEN BESLISING NEMEN WANT IK WIL NIET MEER NAAR DAT POLITIE BUREO ALS HE OM DIT KLEINE BEETJE ZOU GAAN WAS HET NOG OM TE DOEN MAAR HET IS IN MIJN HOOFD NIET GOED
Datum:
21-05-2014
Naam:
Rianne
Leeftijd:
71
Provincie:
Noord-brabant

Te slecht

Er zijn de laatste paar jaar te veel dingen fout gegaan, en momenteel komt alles bij elkaar. Een relatie van 14 jaar is plotseling afgebroken op een heel vervelende manier. We waren serieus bezig om een kindje te maken, maar ik had mijn twijfels, die heb ik ook naar hem uitgesproken. Ik ben 45 en dus zijn er verhoogde risico's waar je rekening mee moet houden. We woonden ook niet samen, en dat was voor mij prima, ik dacht dat het voor hem ook prima was. Toen leerde mijn partner een andere vrouw kennen, die had wel een kind, en hij kon het ineens heel leuk met hun vinden. Voor ik het wist was de relatie tussen ons verbroken. Hij heeft me dit laten weten via een e-mailtje...
Ik heb ook een overlevingsmechanisme dat nu heel erg tegen me werkt. Als ik stress heb dan sluit ik mensen buiten, en nu heeft dit de relatie met mijn broer gekost. Ik mis hem erg, maar de ruzie is te erg opgelopen en het is nu definitief tussen hem en mij over. Dit gaat echt nooit meer goed komen, dat is nu net duidelijk geworden.
Op gebied van werk gaat het goed fout. Ik zit al 9 jaar in de wia, 100% afgekeurd. Ik zou weer iets willen gaan doen, maar jaren geleden heb ik dat ook gedaan. Mijn top ligt op een paar uur in de week, en daar moet ik echt moeite voor doen. Mijn uitkering is niet hoog, en ik dacht er iets op vooruit te gaan. Maar helaas, het uwv houd 35% in, en bij de belastingdienst mag je maar 1x heffingskorting krijgen, dus je daar hou je niet veel aan over. In totaal mag ik 0.30 cent per verdiende euro houden. Plus het risico dat als je iets verdient weer beter verklaard word... nee, dat gaat 'm ook niet worden. Als ik dan weer een terugval krijg moet ik eerst weer door die mangelmolen heen.
Ik heb hier geen zin meer in, hoe lang moet ik zo nog doorgaan?
Datum:
21-05-2014
Naam:
D.M.
Leeftijd:
43
Provincie:
Noord-brabant

ruzie met thuis en vriendinnen.

thuis heb ik vaak ruzie heb het gevoel dat ik niks goeds kan doen. bij mik vriendinnen is dat ook zo ze verwachten dat ik overal mee ga maar ik heb daar geen geld voor dn als ik dat zeg dan krijg ik te horen dat niet de hele wereld om mij draait. ik heb hier geen nut meer ik zit te twijfelen of zelf moord of weglopen en ze laten denken dat ik dood ben
Datum:
20-05-2014
Naam:
nana
Leeftijd:
19
Provincie:
Gelderland

ouders

ik haat mijn ouders zo erg ik heb al mijn hele leven lang ruzie enzo en ik voel me gewoon *** als ik bij mn ouders ben ze schelden me altijd uit en denken dat k denk als een 8 jarige en dat blijven ze volhouden en daar word ik gwn dood moe van ! en doordat ze dat denken mzg ik niet eens naar brothers wat voor ijn leeftijd maar tot 15 jaar gaat !

ik word er gewoon gek van en erg verdrietig ..

toen ik klein was en niet luisterde sloeg mn meoder me vaak maar nu prbeerd me vader mij te slaan maar dat doet hij niet meer omdat ik n keer met spullen naar zn hoofd begin te gooien en toe i s ie erg geschrokken .. verder schelden ze me nog steeds verrot en mag ik nog gsdteeds niks

al met al heb ik dus n kut leven ..

Datum:
19-05-2014
Naam:
DarkHorse
Leeftijd:
14
Provincie:
Utrecht

ik weet het gewoon niet meer

Ik ben geadopteerd en heb daar heel veel last van dat ik niet weet wie mijn ouders zijn en welke familie ik heb . Ik heb al gedacht aan zelfmoord omdat dan wasik van al de zorgen af ook op school werd ik gepest daardoor kreeg ik het gevoel dat niemand mij wou en daarom mijn biobiologische ouders m u j hadden afgestaan. Ik heb nooit iets verteld over die pesterijen aan mijn ouders want dan moet ik waarschijnlijk naar een psycholoog en dat wou ik helemaal niet
Datum:
19-05-2014
Naam:
sanne
Leeftijd:
12
Provincie:
Noord-brabant

.

Ik voel me sinds kleins af aan alsof ik nooit gelukkig zou worden.ik hoor niet op deze aarde en had nooit geboren moeten worden.mijm eerste zelfmoord pogig was toen ik 9 was.ik heb een nare jeugd gehad maar zelfs in "normale" tijden voel ik me depressief. Ik heb nu een gezin en voel me schuldig om dit te zeggen maar ik ben nog steeds ongelukkig en het voelt alsof het beter is als ik er niet meer was.
Ooit zei een vriendin van mij dat als zij zelfmoord zou plegen dat de mensen die van haar houden , toch verder gaan met hun leven en zelfs momenten hebben dat ze haar zullen vergeten.en toen zei zelfmoorde pleegde gebeurde dat ook.iedereen ging leuk verder met hun eigen leven....dat zouden ze ook bij mik doen.ik word volgestopt met medicijnen en heb mn weekelijkse babbel momentjes maar het blijft hetzelfde. ik had nooit geboren moeten worden..
Datum:
19-05-2014
Naam:
e
Leeftijd:
25
Provincie:
Zuid-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.