Levensverhalen (pagina 215)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

ik zie het niet meer zitten

Ik ben nu 13 jaar en van die 13 jaar ben ik al 6 jaar gepest en van die 6 jaar 2 jaar heel heftig . Ik vertrouw nu vrijwel niemand meer...
5 jaar geleden kregen wij het nieuws te horen dat mijn vader nooit meer zou normaal zou kunnen lopen
Patstelling boem kreeg 3 jaar geleden mijn tante een heftige herseninfarct waarna ze 3 weken in coma gelegen ze was bijna dood... Dit was mijn lievelings tante en zij is niet meer de oude. Ik mis haar ontzettend . En als klapper op de vuurpijl kreeg mijn opa niet 1 maar 2 herseninfarcten en epelepsie aanvallen gehad . Ik kan dit niet verwerken en zie het gewoon echt niet meer zitten help plzz
Datum:
10-11-2014
Naam:
anoniempje
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-brabant

problemen

t begon allemaal in mei toen had ik met een jongen en werd ik ontmaagd door hem , vlak daarna maakte hij het uit en ik voelde me daarom best gebruikt, ik vertelde het tegen me bff maar die vertelde door aan al dr vriendinnen dat ik was ontmaagd, toen ging het de hele school rond en keken ze me allemaal raar aan, pas geleden ontmoette ik de ware voor me, hij was heelemaal perfect en iedereen gaf steeds complimentjes dat we samen een perfect stel waren alleen, toen dwong een jongen me een naaktfoto te sturen en ik was zo dom om dat ooknog te gaan doen, die jongen stuurde die foto door en die foto kwam bij me vriendje terecht die helemaal verdrietg werd en het uitmaakte, dat brak me hart helemaal want ik wou die foto niet sturen, maar na zijn verdriet begon hij me ineens heel erg te haten en omdat hij die foto toen ook had stuurde hij het door naar iedereen op school en maakte iedereen wijs dat ik een hoer ben, sins dien word ik op school als ik langsloop hoer genoemd, me vriendinnen lieten me in de steek omdat ze niet gezien wouden worden als de vriendin van het hoertje, toen die foto bij een jongen terecht kwam dwong hij me om meer te maken anders zou hij die foto op internet zetten, en nu dreigt hij er steeds mee. ik zie het leven echt niet meer zitten want vroeger was ik de braafste van de school en kijk oe ik nu word genoemd, ik krijg allemaal jonges achter me aan die me willen gebruiken en die alleen aadrig doen om met mij naar bed te kunnen gaan of meer fotos te kunnen krijgen, ik doe geen van bijde maar het voelt heel vervelend als heel veel mesnen je gebruiken, ik kan niemand meer vertrouwen, in 1 jaar is me hele leven een hel geworden ik kan die druk niet meer aan, ik huil diep in me hard de hele dag en ik ben al een jaar niet gelukkig meer geweest. daarom zie ik me leven niet meer zitte
Datum:
09-11-2014
Naam:
shaan
Leeftijd:
13
Provincie:
Zuid-holland

Dromen

Ik ben hier om mijn verhaal te doen. Toen ik nog een kind was droomde ik al van agent worden. Mijn ouders steunden mij hier niet in en op aandringen van hun ben ik bij de landsverdediging gegaan, dit was niet mijn keuze. In eerste instantie ben ik hier sterker uitgekomen qua karakter en zeker omdat ik als vrouw heb afgezien. Nog steeds worden vrouwen moeilijk geaccepteerd, en vaak gediscrimineerd. Elke dag weer word ik aanschouwd als een object van lust en dat hoor ik meermaals. Constant wordt er geroepen naar me: "daar wil ik mijn penis wel 'ns insteken". Er wordt een hele tijd over mij geroddeld en verhalen verzonnen dat ik met heel de kazerne slaap. Als ik voor mijn mening uitkom, dan maak ik daar geen vrienden mee en maken ze mij met heel het peloton moeilijk. Pesterijen zijn dagdagelijkse kost en veranderen van eenheid is onmogelijk. Ik ben de job beu, en heb met mijn 22 jaar al genoeg afgezien hier. Ik wil graag een nieuwe start, nieuwe mensen, nieuwe job. Één waarbij ik me wel gelukkig zou voelen aangezien ik dit al jaren voor ogen heb: een job als inspecteur. Mijn ouders hebben me voor een dilemma gezet dat het leven voor mij niet makkelijk maakt. Ofwel blijf ik in de landsverdediging, en geniet ik nog van de liefde en financiële steun van mijn ouders en het bijhorende onderdak en gebruik van voertuig. Ofwel volg ik mijn dromen en ben ik alles kwijt. Met alles bedoel ik: breken met mijn ouders, beter gezegd, zij breken met mij. Dan sta ik op straat zonder dak boven mijn hoofd, zonder voertuig en zonder financiële steun. Ze dreigen ermee mijn erfenis dusdanig af te nemen. Tot hiertoe ben ik al voor elke test geslaagd, nog eentje te gaan, en ik wéét dat ik het kan en dat ik alles in me heb om het te doen slagen. Maar dan heb ik helemaal niks meer, k heb niemand om op terug te vallen en een relatie heb ik ook niet. Alleen wonen en een auto kopen is voor mij financieel onhaalbaar, zeker als ik nog een beetje wil "leven" en fatsoenlijk eten. Maar de job die ik nu heb voortdoen is haast onmogelijk, de emmer is volgelopen, ik kan het echt niet meer aan, de vernederingen, pesterijen, het afzien. Ik heb het echt gehad. Ik wil echt mijn dromeb nagaan, maar besef hierbij dat ik in een zwart gat ga vallen waar ik niet uit geraak. Ouders dat met hun kind breken is echt zwaar om te vatten. Ze geven geen moer om mij. "Als je het niet meer zie zitten, pleeg dan zelfmoord hé", een zin dat in mijn geheugengegrift staat en al meer dan eens is gezegd geweest. Ik voel dat ik het niet meer aankan, ik ben het beu om te vechten, het lukt gewoon niet meer. Ik voel me zo alleen... Ik ben opgelucht dat ik hier mijn verhaal al eens kan delen maar het neemt de diepe pijn niet weg. Ik ben nu al voorbereidingen aan het treffen en hulporganisaties aan het contacteren om mij te begeleiden met het zoeken naar een woonst, maar het valt me echt zwaar.
Datum:
08-11-2014
Naam:
Chloé
Leeftijd:
22
Provincie:
België

..

Ik ben 16 jaar. Een heel verlegen stille jongen. Ik ben heel onzeker. Ik studeer heel hard maar ik weet niet waarvoor. Ik vraag me wel is af wat zal er gebeuren als ik er niet meer ben? Zou iemand het merken? Ik heb wel vrienden, maar ik voel me dag en nacht alleen. Overal voel ik me alleen. Waarom leef ik nog eigenlijk? Ik zie geen toekomst. Alles wat ik doe vind ik slecht, ik word altijd boos om me eigen. Waarom doe ik nog dingen? Ik wil gewoon weg, voor even.. Nee voor altijd.
Datum:
06-11-2014
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-brabant

schaamte

Ik schaam me soms. Ik werk met mensen die een zelfmoordpoging hebben ondernomen. Zij zitten in de ellende. Depressie, angst. Alles en iedereen verloren Etc. Ik niet...Ik vind het leven gewoon geen bal aan. Al jaren speel ik met de gedachten eruit te stappen wanneer er geen mensen en dieren meer afhankelijk van mij zijn. Een vriendin begrijpt wat ik bedoel. Het handjevol anderen proberen mij te overtuigen hoe mooi het leven kan zijn en dat het allemaal kan veranderen. Ik heb daar gewoon geen zin in. De toekomst is voor mij geen uitdaging meer maar een last. Ik ben aanwezig, maar ik leef niet.
Datum:
05-11-2014
Naam:
Annet
Leeftijd:
43
Provincie:
Drenthe

strijden

jaren lang op je punt gezet worden, geslagen worden en niets meer goed kunnen doen.
mijn leven is niet meer zo simpel.
iedere dag denk ik er aan hoe het zou zijn als ik nooit meer wakker zou worden.
Wie zou mij nu missen? want ik doe andere mensen geen plezier. ik strijd al jaren om me zelf op het rechte pad te houden. ik weet het niet meer..
Datum:
05-11-2014
Naam:
Siiri
Leeftijd:
19
Provincie:
Limburg

Een zwarte wolk

ik lijd aan een chronische Depressie,op dit moment gebruik ik geen medicijnen waardoor ik veel wisselstemmingen heb, veel prikkels ik weet hier niet mee om te gaan... ik zie het niet meer zitten ben er zo moe van:( wanneer krijg ik een keer rust in mijn hoofd:( ik mis mijn oude ik vrolijk spontaan vol met levenslust:'( nu ben ik een hoopje mens voel me een wrak...niemand om je heen die je begrijpt omdat je het van de buitenkant niet kan zien:( Denken dat je je aanstelt :( De hele dag hangt er een donkere wolk boven mijn hoofd en weet niet meer waar ik het licht kan vinden:(
Datum:
05-11-2014
Naam:
chloe
Leeftijd:
36
Provincie:
Anders

Alles is mijn schuld

Hallo ik Radj en loop al een paar jaar rond met zelfmoord gedachte rond en heb ook een paar pogingen gedaan, sinds vijf jaar ben ik werkloos geworden door omstandigheden op mijn werk sindsdien is het steeds maar achteruit gegaan. Door mijn vriendin van alles verweten niks doe ik goed in haar ogen. Ik verzorg mijn twee kinderen en doe alles in het huishouden. Zij heeft niets te klagen. Ben bij matschappelijk werk geweest was ook niet veel. Mijn vriendin werkt en ik heb haar toen betrapt met een collega van haar waar mee ze toen een relatie heeft gehad, en nu nog steeds heeft en tegen mij liegen dat het niet zo is. Alles moet om haar draaien, ik ben er helemaal zat van maar wil mij kinderen niet in de steek laten. Ik kan nergens naar toe gaan voor onderdak, ik heb zelfs geen inkomen. Mij kinderen houden mij in leven, alle ruzie in huis gaat om haar collega, ze liegt steeds en blijft dat toen ze neemt hem in bescherming maar wilt niet verder met hem gaan omdat hij ook een gezin heeft. Wat moet ik doen ik wordt helemaal gek, van de week was het zo erg dat ik een kabel pakte en mij zelf probeerde op te hangen, mijn kinderen hebben me gered daarvan. Er gaat geen dag voorbij dat ik dood wil. Nu hebben mijn vriendin en haar collega het op mij gemunt dat ik hen bedreig, wat niet waar alleen maar leugens vertellen ze over mij. Ik ben klaar met mijn vriendin hoef niks van haar maar ik kan nergens bij niemand terecht. Help mij hiermee, anders loopt het verkeerd af met mij en dan zijn mijn kinderen alleen en dat wil ik ook niet. Mijn hoofd is helemaal vol kan nergens anders aan denken dat deze wereld te verlaten...ben zoekende op mezelf iets aan te doen...mijn emmer loopt over .
Datum:
04-11-2014
Naam:
Radj
Leeftijd:
46
Provincie:
Noord-holland

ik zie het nier meer zitten

ik heb al jaren zitten denken over zelfmoord maar ik durf het niet ik wil niet dood maar ook weer wel ik wordt namelijk gepest door een paar jongens uit mn nieuwe klas maar in een andere klas zit een jongen waar ik verliefd op ben en hij volgens mij ook op mij en me vriendinnen nemen het voor mij op maaar die jongens gaan te ver...... en ze zijn nogal populair dus iedereen gaat mee doen ze zeggen dat ik rook ze schoppen en slaan me schelde me uit met het k woord en trekken aan me haren en tekelen me bij gym nu die ene jongen waar ik verliefd op ben het weet wat ze allemaal doen gaatie soms naar me toe als ik alleen ben maar hij kan er moeilijk iets van zeggen want hij kent ze niet en hij wordt dan ook zo behandeld als hoe ze mij behandelen en dat wil niemand ik wil zelfmoord plegen zal ik het tegen die jongen waar ik op verliefd ben zeggen of niet please geef tips of ik benn dood........
Datum:
04-11-2014
Naam:
ik wil niet
Leeftijd:
13
Provincie:
Zuid-holland

ik wordt gek van binnen

Ik ben niet iemand die het laat merken aan amdere hoeveel pijn ik heb van binnen. Iedereen denkt altijd dat ik positieve jongen ben die altijd alles positief ziet maar dat klopt niet. Ik kan niet met de pijn omgaan hoe ik me moeder zie lijden aan kanker. Ze heeft al zoveel chemos gehad en sins paar weken gaat steeds slechter met haar. Ze heeft altijd alles voor mij en me broertjes gedaan we zijn nooit iets te kort gekomen door haar. En nu ik zo hopeloos naar haar kijk en niks terug kan doen doet het me heel erg pijn. En ik ga er kapot aan van binnen, ik kan dit pijn niet aan ik wil met haar mee naar hemel en daar voor haar zorgen zodat ze niks te kort komt en ik haar kan beschermen. Ik hou van je mama wil voor altijd samen zijn met jou
Datum:
04-11-2014
Naam:
S
Leeftijd:
34
Provincie:
Noord-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.