Levensverhalen (pagina 216)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Wat moet ik nou

Ik weet niet echt hoe ik moet beginnen,alleen dat ik gewoon het allemaal niet meer weet. Toen ik een jaar 3 of drie was begon alles, mijn vader en moeder gingen uit elkaar mij moeder was depressief en kon niet voor mij zorgen dus van pleeggezin na pleeggezin tot kindertehuis. Tot dat alles goed ging en ik op leeftijd kwam dat ik mocht kiezen waar ik ging wonen dat was dus bij mijn vader. Me vader overleed kort daar op, op een jongen leeftijd toen bleef ik over bij me stief moeder . die op een duur zo rot ging doen dat ik me elke keer zo verdrietig voelde, ze sloeg me en zij dat als ik zou blijven bij der dat ze me wel is zou kunnen vermoorden maar ik geloofde dat niet want mensen zeggen dingen vaak dingen die ze niet menen als ze boos zijn. Ik vergat wel is wat te doen in het huis houden daarom werd ze vaak zo boos dat ze op een keer ook me bij me keel pakten gelukkig lied zo los. Ik was verdrietig en wou weg ma dat lied ze niet toe en ze huilde en daar Kan ik niet tegen want dan krijg ik medelijden en blijf dan toch maar. Tot dat ik op een duur een vriend kreeg en ze de Heletijd rottig deed over me vriend als die er niet was op een duur heb ik dan toch maar me spullen gepakt en ben weg gegaan. Ik kon het niet meer aan maar dacht eindelijk kan ik nu me leven nu gaan leven zoals ik dat wil maar ik kan er maar niet over heen komen. En had nog goed contact met me stiefmoeder der moeder en oom, tot dat ik een telefoontje kreeg en ze geen contact meer met me mochten hebben me stiefmoeder had gedreigd met of je kiest voor haar of voor mij snap wel dat me oma en oom voor haar kozen maar het doet zoveel pijn. Door alles weet ik gewoon niet meer wat ik moet doen, soms als ik verdrietig ben denk ik aan zelfmoord ma ik durf het niet maar ik wil het wel..
Datum:
03-11-2014
Naam:
Anna
Leeftijd:
20
Provincie:
Gelderland

ik zie het niet meer zitten

Ik heb 10 juni j.l. een hartinfarct gehad. Jonge leeftijd 42. Ik heb vanaf 1998 een goede baan gehad bij toenmalig PTT- Post, nadien TPG-Post, TNT-Post en uiteindelijk PostNl. Ik werd overcompleet en kon kiezen, of zitten blijven tot aan m'n ontslag of kiezen voor een gouden handdruk (mobiliteitsbudget). Hiervoor gekozen en overgestapt naar een ZZP-er die opdrachten uitvoerde voor PostNl. EEN brok ellende, geen inzicht in ZZP-er zijn, chaos ten top. Die man wist het verschil niet eens tussen een roodfrankering of een postzegel. Dan krijg je uiteindelijk een hartinfarct (hierdoor) en door erfelijkheid. Dan belandt je in een verschrikkelijke molen met weinig verdienen door die kut ZPP-er en dan krijg je daar 70 % van ziekte-uitkering. Lasten kan ik nauwelijks nog betalen terwijl in de tijd dat het nog PTT was ik ontzettend goed verdiende. Je wordt beduveld door de zogenaamde toeslagenwet waar je recht op hebt. Nu zegt de belasting ineens dat ik de oprotpremie van PostNl in mijn laatste fase dat ik daar werkte had moeten invullen op mijn electronische aaangifte, die nota bene al vooraf was ingevuld door de belasting, maar stond er niet bij. Dit betekent dat ik de huurtoeslag volledig zal moeten terugbetalen door een nalatigheid van mij/PostNl of de belasting? Wie is nu schuldig??
Vandaag belde me m'n moeder me ook nog compleet overstuur dat mijn vader die al heel lang in de WOA zit ong. 20.000 euro (bruto) moet terugbetalen aan UWV (sowieso een boevenbende!!!!) over de periode 2010 t/m 2014. Teveel toeslag ontvangen en daar komen ze 4 jaar later achter! Is dit achterlijk? Ik dacht het van wel. De mens met de kleine beurs willen ze vernietigen!! Ik heb een kut jaar achter de rug, ook mijn ouders, en het jaar 2014 is nog niet voorbij. Wat is het het volgende? Ik had het liefste gehoopt dat ik een dodelijk hartinfarct had gehad 10 juni j.l. was ik van alle ellende in deze wereld verlost geweest, ondanks mijn leeftijd. Voor mij hoeft het niet meer!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Wat een kut land Nederland.!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Datum:
01-11-2014
Naam:
SW
Leeftijd:
42
Provincie:
Limburg

Geen reden meer

Ik haat dit allemaal, ik heb geen reden meer om te leven, alles gaat nu slecht: toen ik nog niet zo oud was sloeg mijn vader ons als we ons niet gedraagde hij liet me ook nog is vaak huilen, daarna gingen we verhuizen naar Limburg, ik voelde me daar nog wel goed, maar ik werd al vaak op school gepest en als ik dacht dat het toen nog niet erger kon worden zeiden mijn broers dat ik van de familie weg moest gaan en dat ik maar gwn zelfmoord moest plegen en mijn vader zei dan ook nog is als ik nog een keer ging huilen of boos werd dat ik weg moest gaan en mij nooit meer wou zien, ik voelde me altijd een buitenstaander, dus zocht ik eibndelijk afleiding in gamen maar uiteindelijk hielp dat niet meer en had ik een briefje aan mijn mentor gegeven in het dat ik in het weekend zlefmoord zou plegen dat zou ik ook doen maar uiteindelijk toen ik het wou doen kwam mijn vader en zei dat ik het maar bij mijn moeder moest doen omdat hij mijn lichaam niet meer wil hebben. Uiteindelijk kwam ik weer op school, was ik het briefje vergeten maar mijn mentor niet en had een afspraak met een psychiater geregeld en werd uit school gehaald, en uiteindelijk belandde ik op een instelling na ongeveer een jaar ging het beter maar ging het toch nog wel slecht, uiteindelijk werd ik verliefd op een meisje en zij ook op mij maar nu gaat het daardoor weer slechter, zij is het enige waarvoor ik nog leef maar zij zegt wel dat zij op mij is maar zo doet ze niet ze kwetse mij ELKE dag ik wil het heel graag tegen iemand zeggen maar ik durf me niet zo erg kwetsbaar op te stellen, ik voelde me al heel minderwaardig maar nu is het gewoon heel erg, dan denk dat niemand om mij geeft en de enige wie ik zo veel geheimen heb toevertrouwt enzo die mij haat het was zo erg dat ik 2 weken geleden was weggelopen en dat de politie mij zocht. Ik heb het gevoel nu dat niemand meer om mij geeft en al die veranderingen daar kan ik echt helemaal niet tegen! al die nieuwe mensen en ook dat ik over paar weken naar een andere groep ga, degene op wie ik verliefd was haat mij zeker, zij begrijpt zelfs mij niet, ze heeft het beste voor me over maar dat is bij iedereen ze behandelt me net zoals een andere persoon. en dan ook nog is school, ik doe nu havo en ik wou bioloog worden maar nu kan het mij niks meer schelen. Ik maak hier binnenkort een einde aan , ik hun gezichten zien als ik dood ben vooral degene op wie ik verliefd was. Ik kan echt wat aan en mezelf beheersen en goeie keuzes maken maar dit slaat echt alles! Ik moet nu gewoon alleen nog een goed moment kiezen.
Datum:
31-10-2014
Naam:
Een niet blije jongen
Leeftijd:
13
Provincie:
Anders

de mensheid is hopeloos

soms vraag ik me af waar we allemaal überhaupt mee bezig zijn. Als je geen of weinig vrienden hebt word je gepest op school, in plaats van dat mensen je juist een warme omgeving bieden.. WAAROM?!
waarom moet iedereen perfect zijn? waarom moet je er knap uit zien en word je gepest als je lelijk bent, terwijl je daar niets aan kan doen?
ik vind dat wij mensen slecht zijn, niet alleen voor elkaar, maar ook voor de planeet. wij gebruiken de aarde slecht en beroven het van alle kostbare grondstoffen, waar de aarde miljoenen jaren over heeft gedaan om die te produceren... ja, over 20 jaar is het op, EN DAN?
seriously shit die ik nog meemaken.
waarom doen mensen elkaar pijn? waarom bestaan er gekken zoals IS?

Doordat ik me door mijn autisme jonger kan gedragen werd ik op een lager schoolniveau gezet. Ik begon de middelbare school met een brugklasjaar op vmbo bb met lwoo. Vanaf de eerste schooldag wist ik dat ik hier niet thuishoorde. Ik vond het ook moeilijk om over dit gevoel tegen mijn ouders te vertellen, omdat ik hier nog niet genoeg sociaal ontwikkeld voor was. Mijn ouders dachten dus dat het goed ging op school...
Mijn toenmalige klasgenoten waren heel ander soort mensen dan ik, en hadden heel andere passies. Zij leefden met de dag, en het ging hen om tijdelijk genot. Liefdesrelaties duurden een maand of korter en er moesten altijd nieuwe telefoons, kleding, muziek en make-up te koop zijn. Ik vond het vreselijk hoe mensen zo naïef konden leven en alles en iedereen zagen als wegwerpproduct.
ik las boeken die zij niet begrepen en op andere punten was ik verder dan hen, daar werd ik mee gepest en dat vonden zij raar.
Ook heb ik altijd wel kleine “pech-momentjes” of andere kleine ongelukjes en er word over mij beschreven dat ik een slechte motoriek heb. Ik vind mezelf ook een stijve hark, ik ben sinds een paar jaar wel goed in touwtje springen, maar de handstand kan ik nog altijd niet. Ik heb een korte danscarrière van twee jaar achter de rug, maar als ik daar aan terugdenk zie ik geen swingend meisje in een jurk op de dansvloer maar een lompe boer met kiespijn.

Ik heb vroeger veel afwijzingen gehad. jongens en meisjes die eerst heel aardig deden en vervolgens geen moment meer naar me omkijken en ik maar kan oprotten, omdat ik nooit aan “het perfecte meisje” voldeed en ben vandaag de dag nog altijd bang om afgewezen te worden of dat mensen mij maar een raar mens vinden. ik heb ook geen hechte vriendenkring overgehouden uit mijn verleden, en die heb ik nu ook nog niet omdat ik heel onzeker ben.

ik studeer nu, via een lange omweg, en ik ben heel erg boos op de regering die het leenstelsel wil invoeren.. bezuinigen op studenten? kan het nog achterlijker? je maakt er het hele nederlandse economische systeem kapot mee omdat mensen niet meer kunnen studeren, en als ze toch studeren: het vinden van een baan is al moeilijk genoeg..
wij studeren alleen om duizenden euro's te verspillen en vervolgens arm en werkeloos te worden, waarom zou je dan nog willen leven?
ik wil zo graag mooi gevonden worden, gelukkig zijn en veel vrienden hebben maar dit lijkt allemaal niet voor mij weggelegd, dus ik wacht op een goede timing om weg te gaan.
Datum:
31-10-2014
Naam:
een somber meisje
Leeftijd:
18
Provincie:
Anders

Mijn

Ik heb er geen zin meer in. Vrienden heb ik al jaren niet meer, door mijn verknipte geest. Ik ben een triest geval. Meerdere langdurige opnames meegemaakt in de psychiatrie, die mijn zelfbeeld nou niet bepaald hebben doen stijgen. Als ik voor mezelf dingen rustig op papier zet gaat dat nog wel. Ik heb last van heftige depressie en psychoses die zo echt lijken dat ik ze niet meer kan afdoen als nep. Hoor stemmen van geesten die mijn doen en laten bijna geheel kunnen overnemen. Waarom leef ik nog? Ik zie enorm op tegen verder leven omdat ik inmiddels wel weet dat het een martelgang is. Ik begrijp goed dat 10% van de mensen met schizofrenie zelfmoord plegen ergens in hun leven. Ik bevind me op dit moment in de forensische psychiatrie omdat ik in een psychose een taxi heb proberen te stelen met geweld.

Ook ben ik van de verkeerde kant met een voorliefde voor jongere jongens. Dit zal wel walging oproepen bij sommige lezers, maar het is in mijn geval aangeboren en ik ben nooit de fout in gegaan. Ik weet niet waarom ik dit van mijzelf vertel hier, maar goed.

Ik heb gemerkt dat ik in mijn leven niet goed ben in sociale contacten, ik heb een sociale fobie met angststoornissen en in gezelschap breekt het angstzweet mij regelmatig uit. Ik denk dat dat komt omdat ik zoveel te verbergen heb.

Mijn vroegere vrienden begonnen mij op een gegeven moment te verlaten, omdat er met mij niet te praten valt. Als ik ze af en toe nog eens toevallig tegen het lijf loop is het een kort hoi-doei contact. Misschien wil ik wel helemaal geen vrienden, ik kan toch niet volstrekt eerlijk zijn over mijn sexuele voorkeur en dat steekt me. De meeste ex-vrienden en familie zijn toch in de veronderstelling dat ik "gewoon" hetero ben, en dat het door mijn depressie en psychose niet lukt om een relatie aan te gaan. Ik walg ergens ook van mezelf, waarom ik?

Ik kan nog veel meer typen over mezelf maar het ontbreekt me aan zin. Jammer dat geesteszieke homopedo's geen pilletje voor de dood aan kunnen vragen, dan was ik er al niet meer geweest.
Datum:
30-10-2014
Naam:
Iemand
Leeftijd:
35
Provincie:
Zuid-holland

veel te lang

al vanaf het lagere word ik gepest. In het 4de ben ik in het ziekenhuis geslagen en toen begon ik met snijden. Na al die tijd hoopte ik dat ik er vanaf zou zijn nieuwe school nieuwe mensn. en nee weer kwam ik in het slechte school terecht tog was er iemand die re voor me was na 7 maanden relatie met haar kwam ik erachter dat ze nooit van me hield en dat ik bedrogen werd. ik ben weer van school verandert, weer nieuwe mensen leren kennen. maar ik blijf me depressief voelen ik weet niet waarom maar elke dag huil ik en weet ik niet wat ik moet doen. Ik heb geprobeert om een overdosis slaappillen te nemen en dat werkte niet ben naar het ziekenuis afgevoerd. Dus daarom de vraag wat is een andere manier die niet al te pijnlijk is.
Datum:
30-10-2014
Naam:
jérémy
Leeftijd:
15
Provincie:
België

Ik hou het niet lang meer vol

Ik ben een jongen van 19 jaar, ben al een jaar of 4 depressief. Elke winter is het weer zwaar, zoals de meeste van jullie wel weten.

Maar normaal heb ik het niet zo vroeg aan de winter. Ik zit er nu al een paar weken sterk doorheen. Hoe kom ik de rest van de tijd door.

Ik ben mijn vrienden de afgelopen paar maanden kwijt geraakt. Hun hebben andere (leukere) mensen ontmoet. En als ik een keertje weer wel bij ze ben hebben ze het over van alles en nog wat, wat ze allemaal hebben gedaan en nog in de planning hebben staan. Waar ik helemaal niets van af weet, ik sta helemaal buiten hun leven.

Met mijn familie gaat het ook niet lekker. Iedereen heeft het druk met andere dingen en ik heb niet het gevoel als of ik er thuis hoor. Ik voel me niet op mijn gemak thuis.

Wel heb ik een vriendin, maar die zit zelf ook in de knoop. Ze heeft bijna geen vriendinnen en gaat niet meer naar school. Verder heeft ze het erg moeilijk. Daarom hecht ze heel erg veel waarde aan mij. Maar ik wil eigenlijk niet meer. Niet dat zij niet leuk is, maar omdat ik niets meer leuk vind. Echt niets, ik kan nergens van genieten.

Daarom heb ik nu nog sterker de neiging om zelfmoord te plegen. Ik trek het niet meer, voorgaande jaren ging het nog wel. Maar nu is het allemaal te veel.
Ik heb zat pillen in huis die ik kan slikken waarvan ik hopelijk dood van zal gaan. Want ik moet er niet aan denken dat het mislukt. En dat iedereen het te weten komt.

Dan moet ik weer verder gaan leven terwijl dat voor mij totaal geen nut heeft. We zijn ongeveer 20-25 jaar van ons leven aan het leren, om vervolgens 45-50 jaar te werken. En daarna kan je uitrusten tot je dood gaat. Totaal zinloos dus, ik zou er daarom nu ook al wel tussen uit willen stappen. Veel makkelijker.

Ik weet dat er veel mensen zijn die dit lezen, het zelfde denken. Ik zou daarom graag met deze mensen willen chatten op het forum. Ben benieuwd hoe jullie het leven ervaren en hoe jullie het volhouden.

Bedankt voor het lezen en sterkte aan iedereen
Datum:
27-10-2014
Naam:
Herman
Leeftijd:
19
Provincie:
Gelderland

geraak het niet gewoom

Na 45 jaar gelukkig huwelijk is mijn vrouw drie jaar geleden gestorven aan kanker.
De pijn blijft duren.
Datum:
22-10-2014
Naam:
pierre
Leeftijd:
65
Provincie:
België

Technology zorgt soms voor problemen !

Ik ben 13 jaar en ik heb al de vreselijke gedachte om zelfmoord te plegen , dit is mijn verhaal.

Het begon dat ik een Xbox 360 kreeg van mijn vriendt (was ik heel blij om) maar later kocht ik paar online dingen met mijn moeders credit card en iemandt gebruikte mijn account om games te kopen ! (Bedrag:4400 euro)
Het probleem was uit eindelijk gestopt , maar mijn account werd gehackt en nu werd er weer veel online gekocht.
Mijn moeder was zot boos al die tijd nu is ze razend , ze denkt dat ik het ben en geloofd me nooit meer , mijn Xbox 360 nu voor altijd weg ... (Dat was nu nie zo erg)
Later kwamen de gedachten van zelfmoord !
Ze hadden geen vertrouwen meer in mij en ik kreeg levenslang huis arrest.
Ik heb er geen zin meer in !
Datum:
22-10-2014
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
13
Provincie:
België

zeldmoord....

Al sinds ik een klein kind was wilde ik niet leven. Ik vond het leven nutteloos en pijnlijk. Toen ik heel klein was ben ik mijn opa kwijtgeraakt. Twee van mijn ooms hebben ook zelfmoord gepleegd. Sinds ik mijn ook mijn oma langzaam maar heel pijnlijk ben kwijtgeraakt zie ik het leven gewoon niet meer zitten. Ik snij mezelf nu ook maar niemand weet het.
Datum:
21-10-2014
Naam:
anno niem
Leeftijd:
12
Provincie:
Zeeland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.