Levensverhalen (pagina 1041)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Mijn leven:

Het begon allemaal zoals bijna elk kind zich wenst te leven.
Ik was gelukkig, geen leugens en de toekomst zag er vredig voor mij uit.
Als puber ga je je zorgen maken over je gewicht en dat doe ik nog steeds.
Het liefst beweeg ik de hele dag door met zo weinig mogelijk calorieën in mijn lichaam.
Als ik te veel binnen krijg of als ik in een grote dip zit, kots ik al mijn eten als straf in de badkamer uit.
Ik voel me dan stukken beter en kan er dan weer tegen aan.
Dit doe ik nu al 4 jaar en ben er nog niet vanaf.
Ik wil een perfect lichaam en ben er vooral mee bezig om mijn sportleraar.
Hij is heel erg sportief en begrijpt mij in heel veel dingen beter dan andere mensen. Ik val op hem en ben verliefd op hem geworden, terwijl hij heel wat jaartjes ouder is. Ik weet geen uitweg meer over hoe ik mijn gevoelens kan stoppen. Hij heeft een vrouw en een kind waar ik ook een relatie mee heb gehad. Ik haat mezelf en ik ben bang dat ik er alleen voor sta wanneer dit bekend raakt. Het is verschrikkelijk en het liefst raak ik het gevoel kwijt door mezelf van deze wereld te verwijderen.
Datum:
09-09-2008
Naam:
somebody
Leeftijd:
16
Provincie:
Groningen

levensmoe

Na 2 jaar geleden in een zware depressie gekomen te zijn en te denken dat ik er weer overheen gekomen was zit ik weer in de situatie dat ik echt weer levensmoe ben.
Ik trek me steeds verder sociaal terug en het lijkt dat ik in alles wat ik doe faal. Ik heb jarenlang veel uren gewerkt om uit de schulden te komen om maar te overleven.
Nu ben ik bijna van de schulden af maar kan niet blij zijn met dat ik dat bijna zelf overwonnen heb.

Als er veel fout gaat in je leven is dat bepaald niet goed voor je zelfvertrouwen.
Ik heb me vaak afgevraagd hoe uitgerekend ik die altijd een aardsoptimist was tot dit heb kunnen zakken.

Je gaat nadenken en het blijft malen in je hoofd. Je ziet gewoon nergens meer het nut van in.
Het gevoel hebben sociaal geisoleerd te zijn en kompleet onbegrepen gaat onder je huid kruipen en daar voor je gevoel zweren.

Het gevoel is nogal heftig omdat ik een overgevoelig persoon ben dat onbewust andere mensen kan aanvoelen en de vinger op de zere plek kan leggen.
Veel mensen hebben angst voor je omdat je dat kunt en ze kunnen er niet mee om gaan. Wat tot gevolg heeft dat je weggepest of weggestuurd wordt op het werk om de meest wazige redenen terwijl je je werk goed doet. In de privee sfeer kom je mensen tegen die problemen hebben waar je diepe intieme emotionele gespreken mee hebt die je daarna laten valen als een baksteen omdat ze als ze je zien herrinnerd worden aan hun problemen.

Je bouwt een muur om je heen van onverschilligheid en doet net of je nergens om geeft maar diep van binnen jank je.

Ik ben moe zeer moe dat ik steeds maar moet overleven en mijn gevoeligheid camoufleren in deze harde wereld
Datum:
09-09-2008
Naam:
Richard
Leeftijd:
37
Provincie:
Noord-brabant

vertrouwen

voorbij zijn mijn tranen,
voorbij is al mijn verdriet,
Ik wenste voor iedereen het allerbeste,
Meer wenste ik niet.

Ik hield me aan mijn afspraak
en neem je zoals je bent,
het is toch overduidelijk
dat je mij niet hebt gekend.

als ik iemand pijn deed,
weet dan dat het me spijt,
ik ben door al die jaren
mijn eigen plekje kwijt.
Datum:
09-09-2008
Naam:
A
Leeftijd:
99
Provincie:
Anders

je bent zo "mooi" zeggen ze dan tegen mij.

Hallo lieve lezers,

ik wou ook even mijn verhaal vertellen,

Sinds ik me kan herinneren word ik nagestaard als ik op straat loop.Overal waar ik ga ,kijken mensen naar mij. Als ik op de tram zit te wachten kijken de inzittenden naar me als ik op het perrron ben ook. Heel vaak kijk ik dan stiekem en dan zie ik, dat ze alleen naar MIJ kijken en niet naar anderen.

ze hebben dan zo een raar blik in hun ogen, heel vaak zie ik ook hele rare figuren rondlopen, maar niemand staart naar hun. Waarom dan naar mij?!?. zie ik er zo lelijk en walgelijk en raar uit.

Elke week hoor ik wel eens mensen zeggen dat ik zo Ontzettend "mooi" ben.Wild vreemde mensen komen naar me toe en zeggen "wat ben je mooi" tegen me. Uit het niets gewoon.Dat is toch niet normaal, overal waar ik kom vinden ze me mooi.

Maar weetje wat ik denk, dat ze allemaal zitten te liegen, ik kan er zo boos om worden. Als ik zo "mooi" ben, waarom heb ik geen vrienden, geen vriend geen leven. Moet ik dat dan niet allemaal hebben. Echt ziek word ik ervan. Als ik zo "mooi" ben waarom wil ik dan dood,waarom haat ik mezelf, waarom ben ik dan zo verdomd verlegen .

waarom kijken mensen naar mij , waarom ??ik word er echt gek van, overal waar ik binnen loop word het stil, . Iedereen heeft dan zo een rare blik in hun ogen.

ben ik gewoon gek?, waarom ben ik dan zo alleen en gestoord. Als ik zo "mooi" ben dan hoor je tocheen perfect leven te hebben. Uren staar ik mezelf kapot in de spiegel om te zien waarom ik zoveel aandacht trek op straat.Maar ik zie het niet. Heel vaak heb ik ook mensen horen zeggen, je ziet er zo unique en mooi uit?.. wat bedoelen ze dan in godsnaam met unique???, moet ik me nu gevleid voelen ofzo??

Het is maar dat ik Islamitisch ben, anders had ik me mezelf allang van kant gemaakt.

Datum:
08-09-2008
Naam:
Gewoon een meisje.
Leeftijd:
21
Provincie:
Zuid-holland

Geen leven

Het enige waarvoor je leeft is om je zelf gelukkig te houden en daarna nog iemand maken.
Het inige wat je moet doe is je zelf gelukkig houden.
Ik heb zoveel downs dat ik daar echt heel erg depri van word.
Steeds als er iets misgaat of geen zin in heb denk ik aan zelfmoord.
Nu vind je mij wel een aansteller maar kan er niks aan doen.
In het begin van je leven houd geluk niet op.
Maar naar mate je ouder word begint het geluk te verdwijnen en het ongeluk te komen.
En als je pech hebt is het geluk allang verdwenen.
Ik heb geen zin om alleen voor me geluk te leven ik heb er geen zin meer in.

Ik denk dat ik zelfmoord ga plegen.

Maar weet niet waar ik zelfmoord moet plegen.
Wil niet pijnelijk doodgaan.
En ik ben bang dat als ik van een gebouw spring het blijf overleven met zwaar letsel.
:( :( :( :(
Datum:
08-09-2008
Naam:
Zielig
Leeftijd:
13
Provincie:
Utrecht

opgesloten in deze wereld

Wat is de zin van het leven? De vraag der vragen.

Ik heb mijn leven lang een bord voor m'n kop gehad. Ik bedenk vanaf m'n veertiende iedere dag smoesjes waardoor ik de volgende dag haal. IK leef van dag tot dag. Lenen? geen probleem, dat betaal ik later wel terug van het geld dat ik verdien met mijn hoogbetaalde baan. Een vriendin? dat komt vanzelf wel. Leren? Ik ken die stof toch wel. Maar uiteindelijk waren alle uitkomsten hetzelfde. Ik faal overal in. Ik heb een schuld waarvan ik de hoogte niet eens van op durf te zoeken. Ik heb me al aangemeld op meer dan vijf opleidingen en ik doe er niets aan om een vriendin te zoeken.

Ik analyseer mezelf constant, maar ga nooit over op daden. Ik zag mezelf altijd als suprieur, beter dan iedereen. Ik wist het altijd beter, alhoewel ik dat niet uitten. Ik heb een aantal hele goede vrienden en een lieve familie, maar hun wil ik niet de waarheid vertellen. Ik doe me als iemand anders voor, want ik wil niet die persoon worden waar iedereen medelijden mee heeft. Ik schoof de schuld altijd van me af. het lag altijd aan iets anders, dat zei ik tegen mezelf. Zo kon ik het op dat moment tenminste vergeten. Ik ben niets tekort gekomen in mijn jeugd. Het ligt gewoon aan de persoon die ik ben geworden. Mijn moeder overleedt toen ik acht was. Ik heb mezelf lang wijs gemaakt dat dit de oorzaak was van mijn klote leven. Ik heb twee jaar wiet gerookt en ben nu gestopt. Ik vraag mezelf af waarom ik ben gestopt. Ik ben toch een nobody. Ik loop over straat en zie hoe gelukkig iedereen is. Ze kunnen zijn wie ze willen zijn. Aan zelfmoord denk ik veel, maar ik ben te pussy om het te doen. Ik haat mezelf om wie ik ben en hoe ik denk. Ik voel geen passie meer voor het leven. Het liefst zou ik in een vliegtuig stappen en vervolgens naar een ver onbekend land afreizen. Japan lijkt mij het paradijs, maar jah dan heb je geld nodig. Ik zit opgesloten in dit vervloekte land en aangezien ik geen zelfmoord kan plegen wordt ik soms helemaal krankzinnig in mijn hoofd en stort ik compleet in. Ik laat de buitenwereld hier echter niets van merken. Alle leugens en alles dat ik niet vertel loopt als een gif door me heen en zal me uiteindelijk het leven kosten. Ik wacht met smart op die mooie dag. Maar hoelang moet ik nog lijden?
Datum:
08-09-2008
Naam:
who cares?
Leeftijd:
22
Provincie:
Gelderland

het mislukt niet twee keer

vorige keer heb ik gepoogd om het te doen en is het mislukt. vandaag lukt het wel.............. tegen alle lieve mensen, bedankt dat jullie er waren, ik hou van jullie maar kan dit niet opbrengen. ligt aan niemand, behalve aan mezelf. geen schuldgevoel voor wie dan ook ok?


tot(n)ooit

joost
Datum:
08-09-2008
Naam:
joost
Leeftijd:
43
Provincie:
Noord-holland

mee eens

Hallo allen,

Ik kan me helemaal in jou verhaal inleven Marieke uit brabant...ik voel me precies hetzelfde als jou en weet me ook geen raad meer en iedeeen uit mijn omgeving zegt dat ik meer kan dan dat ik denk maar ik zie het gewoon niet..
ik weet ook niet meer waar ik moet beginnen of eindigen...ook met relatie gaat het slecht ben al een hele tijd alleen omdat ik ook steeds in mijn schulp terug kruip... ooit zal dit alles voorbij zijn ....
Datum:
08-09-2008
Naam:
rob
Leeftijd:
29
Provincie:
Limburg

Pijn

Hallo ik ben een jongen van 19 en heb zelfmoord gedachtes. dit komt omdat mijn relatie van 2 jaar geëindigt is op een zeer dubieuze manier. Ik ben laten vallen als een blok beton en zit nu in een zwart gat waar ik al maanden niet uit kan komen. Het doet me ook veel pijn omdat ik veel voor haar had opgegeven. Ik had mijn toekomst al gepland en alles ging volgens plan. Tot we een kleine ruzie kregen waarna ze zei dat ze niet meer verder wilde. En ze was toen ook nog op vakantie. dus ik kon niks doen om haar op andere gedachten te brengen. Nu wil ze me niet meer spreken of zien en wil ze geen duidelijke uitleg geven over waarom het nou zo moest. Het doet me zoveel pijn dat ik niet verder wil leven. Elke dag is een hel voor me waardoor ik me doorheen moet slaan maar ik ben het zat om elke dag te vechten terwijl ik geen doel meer heb om voor te leven. Misschien dat ik meer geluk zou hebben in het hiernamaals. wie weet..
Datum:
07-09-2008
Naam:
Eren
Leeftijd:
19
Provincie:
Overijssel

einde?

Waarom nog verder?
alleen nog maar pijn..........
ik voel me als een voetballer die weet dat hij gewisseld gaat worden, ook ik weet dat het einde nabij is.
ik zit mensen in de weg, ik houd mensen op, mensen die verplichtigingen jegens mij voelen omdat ik depressief ben.
Ook zij moeten verder kunnen, dit kan pas als die ene barriere uit de weg is: ik.
Ik weet dat het moet gebeuren, maar ben bang, hoe moet ik het doen?
Datum:
06-09-2008
Naam:
hans
Leeftijd:
29
Provincie:
Noord-brabant

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.