Levensverhalen (pagina 1039)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

hoe nu verder?

daar zit je dan in je mooie kamer, net een diploma gehaald, een goede baan, leuke familie, gezellige kenissen en toch.. niet gelukkig, helemaal niet gelukkig.
het is zo moeilijk uit te leggen wat ik voel, ik probeer het ook niet meer, want het wordt niet begrepen, zelfs mn eigen moeder verklaart me voor gek.
ik werk in de zorg, dan zou je denken... mensen die verstand hebben van hoe ze met anderen om moeten gaan, mensen met een verleden, mensen met veel liefde, maar niets is minder waar. ze zijn achterbaks, lief doen als je erbij staat, maar je hoeft maar om te draaien en er wordt alweer over je gepraat, en niet in positieve zin. ik heb zoveel meegemaakt en zit nu aan mn tax, zou zo graag willen dat iemand me begrijpt, maar hoe kan ik begrepen worden als ik niks vertel? ik heb me een hele tijd geleden al afgesloten voor anderen om niet langer gekwetst te worden. het werkt echter anders uit dan verwacht, ben heel stil geworden, probeer niemand in de weg te lopen, gewoon voor mezelf te leven, maar het werkt niet.
ik ben een heel sociaal persoon, ik hou van mensen om me heen, mensen om voor te zijn, die er ook voor mij zijn. maar dat gaat zo niet, ik merk meer en meer dat ik in een isolement kom, daar word ik nog ongelukkiger van, word ik nog stiller van kaats mensen af, terwijl ik ze juist zo graag bij me heb. het is een cirkel en ik kom er niet meer uit. ik heb er ook geen kracht meer voor, wil gewoon niet meer.
hopende met dit van me afgeschreven te hebben een beetje lucht te krijgen om nog even door te kunnen.
Datum:
14-09-2008
Naam:
claudia
Leeftijd:
21
Provincie:
Utrecht

Dan weer wel, dan weer niet.

Zelfmoord, wat is dat eigenlijk? 'Zorgen dat je lichaam ermee ophoudt, door een bepaalde handeling te volbrengen'.
Schijnt dat 11% van de Nederlandse bevolking hier weleens mee rondloopt. Vind ik best veel!
Zelf behoor ik helaas ook tot die 11%.
Ik ben Richard (internet naam) en ik denk op depri momenten snel aan de optie van zelfmoord.
Waarom ik hier aan denk? Alle details ga ik hier niet formuleren, maar het komt erop neer dat ik vaak het gevoel heb dat ik geen kant op kan. Klemzittend in een liefdeloos huis, in een asociale omgeving, waar de strijd over geld en macht lijkt te domineren. Zoekend, dat ben ik mijn hele leven al. Als domineeskind weet ik wat geloven is, en wat ze ermee bedoelen.
Mooie gedachtes hoor. Maar ze redden mij niet.
Telkens wanneer ik weer opgekrabbeld ben, na veel wegen bewandeld te hebben, word mij weer genadeloos duidelijk gemaakt hoe lelijk het leven kan zijn. En hoe het ook allemaal NIET te moeite hoeft te zijn.
Doelen: waar doe ik het voor in het leven?
Het lijkt wel alsof ik de enige ben in mijn omgeving met mijn gestelde doelen.
Iedereen doet mee aan het spel waarin macht en geld de boventoon spelen, ikzelf helaas soms ook. Ik kan niet anders wil ik overleven. Maar de prijs die ik er soms voor moet betalen vind ik onredelijk.
Tja, dan hoor ik de optimisten (waaronder ikzelf) zeggen: Maar zo is het leven.
Zo heeft God het bedoeld, en zo zal het zijn.
Zolang we onszelf maar ontwikkelen, niet?
Zijn mensen echt van die mooie wezens?
We zijn niet anders dan ieder ander levend wezen op deze wereld. Maar is deze wereld wel zo mooi als het erom gaat dat de brutalen het hoogste woord hebben?
Macht komt over de rug van de ander.
Moge de beste winnen.
Alles is competatief.
Als hemel en hel op aarde bestaan, dan herken ik in veel gevallen de hel het meest.
Zelfmoord nogmaals. Is doodgaan terwijl je leeft ook niet iets als zelfmoord?
Uiteindelijk gaan we allemaal dood.
Ik ga liever snel dood, dan dat ik moet lijden. En dan bedoel ik echt lijden!
Jezelf vanbinnen weg voelen rotten.
Omdat de wereld voor je ogen er zo lelijk uit begint te zien, dat je niet eens meer de moeite wil doen om er iets mooiers van te maken.
Ik ben een sociaal mens, en geef om het leven. Maar ik ga kapot door de oneerlijkheid en de onrechtvaardigheid.
Ik heb het idee dat de enige manier van overleven is door zelf ook de brutale kant te kiezen, en te regeren over de rug van anderen.
Maar dat is de weg die ik verloochen.
De weg die ik wil gaan wordt niet begrepen, en ondersteunt. Ik ken niemand met dezelfde wensen en gedachten.
Het lijkt wel alsof ik geen kant op kan. Moet ik mijn doel opgeven wanneer het toch niet ondersteund wordt?
Wanneer liefde en respect alleen maar valse woorden lijken te zijn.

Ik kan zo nog uren doorgaan. Zal ik niet doen. Anders slaapt straks iedereen.
Ik voel me nu wel beter, nu ik dit geschreven heb. Maar ik weet zeker dat ik de bril waardoor ik zicht heb op al het onheil snel weer op heb.
Ik houd van jullie allen. En wens jullie een betere/eerlijkere wereld toe.
Bedankt voor het lezen.
Richard
Datum:
14-09-2008
Naam:
Richard 23
Leeftijd:
23
Provincie:
Utrecht

wrm zou ik nog leven

mijn leven is al verkloot toen ik net geboren was. ik heb ouders die nix om mij geven, en ook nog zo'n eri zusje die altijd gelijk krijgt. als zij zit te klieren dan wort ik soms zo kwaat dat ik haar sla puur uit gezicht behoud. want ze doet het daar waar me vrienden bij zijn! als mijn ouders het dan hooren dan geven ze mij op de kop het is zelf zo erg dat mijn vader nix meer tegen mij zegt tot dat IK IK ben verandert in dat kind dat iedereen wil hebben (dat doe je niet zo maar:S) mijn moeder is dan zo'n mens dat daar dan achter gaat staan dat iedeen van mijn vader.
als ik dat al gehad heb word ik ook nog gepest en mijn cijvers zijn te erg heb alleen voor wis. al een 1 dat voor 20 % geld en mag niet over doen:S. ik wil er gewoon niet meer zijn want wrm de problemen oplossen als je het probleem zelf weg kan halen(ik dus). IK WIL GEWOON DOOD MEER NIET DAT IS HET WAAR VOOR IK LEEF.je snapt mijn problemen pas als je het zelf megemaakt heb. ik moet lijden voor andere,voel me net jezus:S.



(sorry voor de schrijf fouten heb ook dat klote dislexie)

®óñåééµéø
Datum:
14-09-2008
Naam:
/
Leeftijd:
14
Provincie:
Drenthe

HELP!

hey iedereen, ik ben 15 jaar en ik zie niks nog zitten, ik ben het thuis beu(mijn ouders en autistische broer), school (ik heb slechts 2 vrienden en nooit een vriendin gehad) ik zit al 3 jaar in deze put, maar elke dag lach ik nog om niemand iets te laten merken, desondanks heb ik al 4 keer geprobeerd zelfmoord te plegen, 2 keer met medicamenten, en 2 keer door ophanging : de medicamenten deden niet wat ze moesten doen, en voor de ophanging had ik de moed niet, vroeger ben ik geslagen thuis door mijn moeder, wat ik maar niet verwerkt krijg, maar alsjeblieft help mij elke dag wordt mijn leven bepaald door de zelfmoord ideeen ik begin echt te flippen dus alsjeblieft help mij!!!
Datum:
13-09-2008
Naam:
Ano Niem
Leeftijd:
15
Provincie:
België

Hulpeloos

Ik ben een jongen van 14 jaar.
Woon in Noord-Holland.

Ik doe al 3 jaar alles zelfstandig.
Mijn school en mijn privé leventje.

Mijn ouders zijn al een tijdje geleden uit elkaar gegaan.
Ik woon nu bij mijn vader.
Ik heb altijd al problemen gehad met mijn vader.
Met mijn moeder daar aan tegen nooit..
Ik heb elke keer ruzie met hem.
Hij heeft nog nooit van mijn leven sorry gezegd , of zich verontschuldigt
Ik kan ook niet bij mij moeder wonen.
Want daar woont mijn zusje , die me met de vaagste redenen niet in huis wilt hebben.
Mijn vader zegt dat ik brutaal ben.
Maar mijn moeder daar aan tegen vind dat ik voor mijn rechten goed opkom.
Mijn moeder vind mijn vader maar helemaal niets.
"Nu denkt hij alleen nog maar aan zichzelf".
Sommigen avonden als ik ruzie met hem heb gehad , slaap ik die avond niet zonder tranen.
Meestal zegt hij voordat hij naar zijn kamer gaat "Val dood".
Daar begin ik ook nu aan te twijfelen.
Ik ben de laatste tijd heel depressief , en ongelukkig.
In een paar seconde ben ik van alles verlost.
Het is zo verleidend.
Datum:
12-09-2008
Naam:
Anoniem Anoniem
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-holland

zelfmoord

ik zit er nu zo 2 jaar over te denken ik wil niet meer, dan komt er weer een dag en dan denk ik weer he zo kan het dus ook ik moet sterk zijn maar dat zijn maar heel weinig dagen waarop ik dat denk. ik wil geen aandacht dat ik zelfmoord wil plegen daarom schrijf ik hier mijn verhaal. als ik bijv. verliefd ben dan vinden ze nooit mij leuk of andersom en laast dagt ik egt verliefd te zijn doet die jongen openen heel raar ik weet het dan ook niet meer. ik wil zo graag niet meer maar ik wil ook niet me moeder in de steek laten ik weet het egt niet meer!
Datum:
12-09-2008
Naam:
d...
Leeftijd:
15
Provincie:
Anders

Uitleg

Het is misschien een klein ding maar... het kan gewoon niet verder zo... Elke keer als ik iets niet snap wat me vader heeft gezegd en ik vraag me vader om uitleg dan krijg ik een preek dat ik niet heb geluisterd. Elke keer als ik dan uitleg dat ik het niet snap en alleen even wat wil horen zodat ik de link kan leggen, wordt hij boos.
Datum:
12-09-2008
Naam:
Alex
Leeftijd:
17
Provincie:
Limburg

Mijn leven is niet meer zinvol

Hoi allemaal ik ben .... En ik ben 20 jaar. Iedereen denkt dat ik vrolijk en spontaan ben en altijd lief ben voor iedereen. Bijna niemand weet het op mijn arts en psychologe na, dat ik eigenlijk al sinds de basisschool depressief ben. Vroeger ben ik vreselijk gepest op school toen ik naar de hogere school ging was ik zelf een meisje net een grote mond bang om pijn tegen te komen. Toen ik van school af ging ging ik meteen werken. Ik werkte daar 2jaar toen mijn baas mij ging misbruiken. Ik ging niet weg omdat hij dreigde net dingen die ik mij nooit meer zou willen herinneren. Ik kreeg een leuke vriend en die heeft ervoor gezorgt dat ik ergens anders aan de slag kon na alle verkrachtingen was ik helemaal de weg kwijt en schrik van alles wat ik niet aan zie komen ik heb nu na bijna 3 jaar weer een beetje mijn vertrouwen terug tot dat ik ontdekte dat mijn vriend op vakantie is vreemdgegaan hij heeft hiermee al mijn vertrouwen weer kapotgetrapt ik heb het 2 weken geleden ontdekt en het uitgemaakt. Ik ben zwaar depressief en weer aan het opbouwen met de pillen enzo. Ik heb dagelijks de neiging om ze allemaal tegelijk te nemen zo zou ik overal van af zijn. Ik bid elke avond dat geeft mij rust maar toch zie ik mijn levensdoel niet meer ik voel mij gebruikt als een deurmat. Een voetveeg voor anderen ik denk dat ik nooit het vertrouwen in mannen meer terug zal vinden ik voel me vies en 2dehands ik ben zo ongelukkig mijn ouders zeggen laat het los maar ik kan niet meer kus van mij
Datum:
12-09-2008
Naam:
Meisje
Leeftijd:
20
Provincie:
Zuid-holland

xx

Toen ik in de kleuterklas zat, bekeken mensen mij al anders. Anders, dan andere. Niemand kwam naar mij toe of kwam mij helpen als ik iets moest doen. Ik voelde me toen al uitgesloten en besloot om van klas te veranderen. Ik heb daar 3jaar gezeten en al weer begon ik me er niet meer thuis te voelen, uiteindelijk heb ik besloten om terug te veranderen. Daar ging alles goed, tot het derde leerjaar. Ik werd gepest omdak ik dikker was dan de rest,.. Ik had me eroverheen gezet, en er mee akkoord gegaan dat ik elke avond wenend thuis zou komen. Vanaf het eerste middelbaar zagen men ouders me niet meer staan, het was alleen mijn zus nog... Zij had haar studies afgemaakt, en iedereen was zo fier op haar! Alles liep fout, mijn ouders gaven me gewoon geen liefde meer... Ik was dus gaan troost zoeken bij iemand anders. Een jonge, een oudere jongen. Door hem bekeken de mensen mij in men dorp alsof ik een vloek was. Mijn familie aanvaarde mij helemaal niet meer. Uiteindelijk maakte ik een eind aan die relatie, maar niets beterde. In die maanden heb ik men arme 100de littekens bezorgt. In die maande heb ik 50 afscheidsbrieven geschreven. In die maanden heb ik 20 keer men polsen willen doorsnijden of pillen willen pakken. Iets hield me tegen, mijn toekomst. Die had ik, want in al die jaren had ik niets verloren dat ik niet kon terugwinnen. ik kwam weer op het goede pad, en overleefde. Nog geen 5maand later, pleegde men tante zelfmoord. Heel mijn leven zakte in een diepe afgrond. Ik wou niet meer gezien worden, ik stopte met eten om onzichtbaar te worden. mager, zodat de mensen door me heen keken. En om eerlijk te zijn, ook om aanvaard te worden. Elke keer als ik een trein voorbij hoor komen, denk ik: dat was mijn kans! en als er een auto de straat door rijd denk ik: Ik had bij men tante kunnen zijn! Mijn leven is niets meer waard, op dit moment. Toch geloof ik, dat ooit mijn leven wel weer wat waard zal zijn. Daar moet ik mij aan vasthouden.
Datum:
11-09-2008
Naam:
xx
Leeftijd:
16
Provincie:
Anders

Kan het gewoon niet meer

Hee ik ben een meisje van 14 jaar, Ik ben altijd het meisje met de grote glimlach op haar gezicht als ik ergens ben todat ik thuiskom dan ben ik het leijke, verdrietige, hulpeloze meisje.

Ik ben er een tijdj geleden achter gekomen dat mijn vader met verschillende mensen was vreemdgegaan. ik heb er een half jaar mee gelopen en mezelf pijngedaan todat ik het uiteindelijk tegen mijn moeder durfde te vertellen. mijn vader ging een paar dagen uit huis maar daarna nam mijn moeder hem weer terug. Nu kan ik mijn vader niet meer uitstaan iedere x als ik hem zie denk ik weer terug aan vroeger. Altijd als ik of een van mijn ouders thuiskom begint de ruzie gelijk al. Ik kan nog geneens meer normaaal tegen ze praten maar alleen maar schelden..dat maakt het alleen maar erger maar ik kan gewoon niet anders. Ik kan gewoon niet meer met ze opschieten..

Mn zus is het lievelingtje zij doet altijd alles goed volgens mijn ouders en ik krijg altijd de schuld

waaarom zou ik nog leven als ik binnen in mijn lichaam al kapot ben?
Datum:
11-09-2008
Naam:
--
Leeftijd:
14
Provincie:
Flevoland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.