Levensverhalen (pagina 1042)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Kus

Iemand in mijn familie heeft pas geleden
zelfmoord gepleegd. Ik zeg niet hoe hij heette, niet wat hij deed en wie hij was. Ik wil alleen maar zeggen: de wond die iemand achterlaat door zelfmoord te plegen, is te vergelijken met het nemen van iemand anders zijn of haar leven, want wij staan machteloos en uit ons leven is een groot stuk weggeslagen en dat kan nooit meer helen. Ik heb zelf jaren geleden een acute depressie gehad, dat duurde maanden en daarna nog een nasleep van een lange sombere tijd waarin ik terugviel. Als ik aan zelfmoord dacht besefte ik met mijn verstand dat het door mijn toestand kwam en dat mijn geest helemaal uit evenwicht was, en dus besloot ik mezelf te beschermen door altijd onder mensen te zijn zodat ik niet kon toegeven aan gevaarlijke dingen. Ik voelde niets anders dan een lege kille leegte zonder licht of hoop.
Ik dacht: 'Als je blijft ademhalen, gaat je depressie over, ook al geloof je dat nu niet. Je gelooft het niet omdat je gevoel je bedriegt.'

Uiteindelijk verbleekte mijn depressie, het ging steeds een stukje beter. Langzaam druppelde weer licht door de kieren van leven binnen. Toen wist ik dat ik beterw roden kon en berustte in het proces en dacht: het kost tijd, maar die tijd heb ik.

Als je somber bent, kom in beweging. Ga in het gras liggen en staar naar de hemel. Voel je angst op momenten dat je het zelf niet verwacht? Ben je dan bewust van die angst en probeer het bewust te voelen, accepteer het, dan zal je ermee om leren gaan en op den duur zal je het de baas worden.

Vraag of iemand je omhelsen wil. Zoek liefde, geen dood.

Hier: een kus voor jou!
Datum:
06-09-2008
Naam:
Kus
Leeftijd:
30
Provincie:
Noord-holland

iedereen blij

heb zelf zelfmoord gepleegd en op allerlaatste moment ben ik gevonden en met ambulance personeel en polietie gevochten want ik hab duidelijk gezecht ik wil niet geholpen worden. daarna werd ik overmeestert en in de boeien geslagen en heb een paar dagen op intansive care gelegen. daarna werd ik gelijk opgesloten in een kliniek en krijg uiteraard familie en vrienden op bezoek waar de een na de ander zei: we zijn zo blij dat we je gered hebben. maar er is er nog nooit eentje geweest die vroeg: ben jij wel blij dat je gered bent !!!!! dus mijn inzage in dit is mensen zien je liever ongelukkig leven als tevreden de dood in gaan.
Datum:
06-09-2008
Naam:
rm
Leeftijd:
39
Provincie:
Zuid-holland

De druppel die de emmer doet overslaan

Ik heb altijd al een kutleven gehad, ik ben nu 16 jaar en als ik terug kijk naar toen ik bijv 12 was is het altijd zo geweest,, ben bijna klaar met het voortgezet onderwijs,, maar al die jaren op de basisschool waren een hel, en nu nog steeds, het hoeft nu niet eens zo heftig meer te zijn als vroeger maar er hoeft maar 1 klein dingetje te gebeuren of gezegd te worden en ik ben al helemaal verdrietig, en duurt wel ff voordat ik weer gewoon normaal kan zijn.. Ik heb ook last van paniekaanvallen en zware depressies. Lange dagen op school kan ik echt niet meer aan, Mn ouder zijn waren al gescheiden bij mijn geboorte, en ik heb echt geen idee meer wat de moeite waard is om nu nog voor verder te leven,,, Je gaat naar school komt weer thuis,, Gaat naar het werk komt weer thuis,, En dat gaat zo voor het grootste deel van je leven verder, ik heb ook het gevoel alsof niemand van mij houdt, heb nooit een vriendje gehad enzo.. Terwijl de meeste vriendinnen al 5 vriendjes ofzo hebben gehad, Ik wil gewoon een normaal leven !!!,, Ik zie het nu echt ff niet meer zitten.. wat is mijn leven nu nog waard?? ik weet dat ik het niet zou moeten doen, natuurlijk zijn er wel mensen die het wel wat kan schelen als ik het doe.. maar ik ben het leven en alles eromheen gewoon zat ! 1 ding kan ik je verzekeren als er niet snel wat moois gebeurt, Dan doe ik het !! byebye World !
Datum:
06-09-2008
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
16
Provincie:
Zuid-holland

geen kindertijd

ik ben een meisje van 17
zolang ik me al kan herrinneren doe ik alles al fout bij mijn moeder.
Ze is altijd chagi waardoor ik de zorg van mn broertjes op me moet nemen ik ben zo'n beetje hun 2de moeder
mijn echte vader heb ik nooit gekent
dat mocht nooit van mijn moeder
mn moeder was vroeger de slet van ons dorp ze had elke week wel weer een ander en ze deed het voor geld
ik zat vaak bij mijn oma en anders zat ik in de frietzaak
mn echte vader mocht eerst geen contact van zn ouders met mn moeder omdat ze zwanger is geraakt voor zn geld
mn vader heeft vaak contact gezocht maar dat mocht uiteindelijk ni meer van mn moeder
op mn 5de is mn mam getrouwd met een man ze kregen al snel 3 kinderen
ik had altijd ruzie in mn puberteit met hun beide ze keerde beide tegen me
ik deed altijd goed mn best op school
mn mam kwam altijd laat het bed uit waardoor ik ze vaak klaar moest maken
ondertussen zocht ik aandacht bij de jongens ik ben altijd heel spontaan geweest en slank met toch de vrouwelijke vormen ik heb een paar vriendjes gehad maar was niet gelukkig met ze ik wou ook geen seks met ze dus gingen ze vreemd ik ben daar erg onzeker van geworden
Vanaf mn 12de zag ik mn opa niet meer hij vond dat we niet goed werden opgevoed mn mam kan geen kritiek aan dus de familierelatie is een beetje verbroken
ze is ook altijd jaloers geweest op mn tante mn mam probeerde altijd haar vriendjes te versieren Sinds mn 14de kampte ik met eetproblemen ik heb ze geloof ik allemaal al gehad
Sinds mn 12de heb ik een aantal x geprobeerd zelfmoord te plegen
ik kon nooit goed doorzetten
Tot hemelvaartsdag 2007 toen heb ik pillen te veel genomen
's ochtends werd ik gwn wkkr maar ik moest wel veel overgeven
ik had afscheidsbrief geschreven en die hadden me ouders gevonden meteen naar het ziekenhuis er was niks aan de hand maar ik kwam wel in aanraking met jeugdzorg
in de zomer ben ik een geweldige jongen tegen gekomen ik hou zoveel van hem
ondertussen is het thuis niet zo lkkr gegaan mn moeder wou scheidden van mn stiefvader terwijl ze ondertussen al een ander had een gozer even oud als mij
mn stiefvader had ook al snel een ander een vrouw van zn leeftijd met kinderen
door de scheiding zijn we heel erg in de schulden gekomen
mn mam had geen baan
ik moest ook hard werken voor mn geld en was vaak oververmoeid
mn broertjes zn ook veranderd door de scheiding 2 zn brutaal geworden en 1 nog stiller
ik ben paar x bijna uit huis geplaatst
Ondertussen heb ik sinds een half jaar weer zelfmoordneigingen dan probeer ik mn polsen door te snijden jmmr genoeg lukt dit nooit
vandaag probeerde ik me nog op te hangen maar draad knapte
ik kan dit leven echt niet meer aan en weet ook geen oplossing ik blijf steeds terugvallen en kan niet meer genieten van het leven
Datum:
06-09-2008
Naam:
anoniem
Leeftijd:
17
Provincie:
Gelderland

pff

Pff wat herken ik me in marieke "erg depressief meisje"ik weet ook niet meer wat ik moet doen, en zit er aan te denken me te laten opnemen, maar zit in het laatste jaar van mn studie.. ik weet het niet meer, zo kan het niet doorgaan, het gaat al 7jaar zo en het wordt steeds erger, ik ontwikkel steeds meer angsten en kom de deur het liefst niet meer uit. kan ook niet tegen een normale maatschappelijke positie, waar je werkt en dan eens 1,2dagen vrij bent enzo, geld zou een oplossing zijn haha, dan ben je idd vrij, ik snap wat je daarmee bedoelt marieke.

maar voor nu weet ik het even niet meer, zie ik het niet meer zitten en ben ik hard opzoek naar een oplossing
Datum:
06-09-2008
Naam:
depri
Leeftijd:
20
Provincie:
Zuid-holland

niet kunnen leven

zo vaak geroemd, zo vaak gezegd \\\"je doet het goed\\\", zo vaak gehoord dat het je levens lijn is, zo veel aan andere gegeven en toch zo veel hebben mij pijn gedaan....en dan zo verschrikkelijk alleen zijn met zo veel menden om me heen. Vrienden, zoals je dat dan noemt, niet meer. Ik kan gewoon niet meer. Het is op. Wat is leven...wat is nu echt leven....
Datum:
06-09-2008
Naam:
Mars
Leeftijd:
37
Provincie:
Noord-holland

opsluiten

me ouders willen me opsluiten
in een inrichting
omdat ik aan zelfmoord denk
en pogingen heb geprobeert
ze vertrouwen me niet meer
maakt niet uit wat ik doe of zeg
ik beland straks in een gekkehuis !!!
daarom wil ik dood me leven heeft toch geen zin meer
als ze me op willen sluiten
Datum:
05-09-2008
Naam:
dangerous mind
Leeftijd:
17
Provincie:
Friesland

één meisje

het is misschien erg stom, maar een jaar geleden is een meisje mijn leven binnengewandeld en die heeft mijn hart gestolen... ik heb het toendertijd, na een maandlang erg leuk en goed contact gezegd tegen haar... hoe ik over haar dacht... helaas was het niet wederzijds.. nu,meer dan jaar later, is het gevoel voor haar nog steeds niet over. In tegen deel, ik wil niet met iemand anders dan haar leven, en zij ziet mij eigk niet eens meer staan. Dus nu heb ik zoiets van, beter geen leven, dan eentje zonder haar.
Ik zit er erg mee, heb het afgelopen jaar meer gehuild dan ooit te voren. Als ik in de auto zit, denk ik alleen maar aan hoe hard ik hem tegen een boom aan rijden.. maar ik ben te bang dat het niet zal lukken. en een pijinvolle dood zie ik ook niet echt zitten. Al is het misschien wel het beste.
Het is eigenlijk zo stom dat mijnleven door één meisje zo op de kop gezet is. En bijna niemand heeft het in de gaten. Vraag het iemand in mijn omgeving, en iedereen ziet mij echt als de grapjas in een groep mensen. Altijd sociaal en vrolijk. Maar geef mij een moment alleen, en ik denk meteen weer aan de dood.
Enige reden om het nog niet te doen, is vanwege mijn vrienden. Want in feite verloop mijn hele leven goed. Het is alleen dat ik niet wil leven zonder dat ene meisje..

Datum:
05-09-2008
Naam:
HK
Leeftijd:
19
Provincie:
Gelderland

te veel

de laatste tijd word het me allemaal teveel. ik heb in mijn pubertijd veel dingen mee gemaakt: verkracht, drugs verslaafd geweest, anorexia gehad--> vriendin daaraan verloren, aandacht te kort gekomen doordat mijn broertje een "probleem kind is ën ik altijd alles hbe kunnen camoufleren. een 8 was niet goed genoeg tenzij mijn broertje een 8 had want dat was uitzonderlijk!
maar alles heb ik overwonnen en een plaats gegeven ik stond eindelijk 1 jaar positief in het leven. tot de problemen met mijn broertje erger begonnen te worden(drugs verslaafd, geld stelen bij mijn ouders, inbreken enz enz!!)! sindsdien ben ik diep ongelukkig. wil ik niet meer, zie het nut niet meer in van het leven! ook al woon ik samen met mijn vriend en zitten mijn ouders ook met het probleem er is neimand die naar mij vraagt, niemand die vraagt hoe het met me gaat! mjn ouders denken dat hun de enige zijn, vrienden van hun vragen alleen naar mijn ouders, vrienden van mij spreken er niet over en iedereen (school vrienden familie) verwachtten dat ik vrolijk/actief/leuk/gezellig ben zoals altijd maar niemand die het masker ziet dat ik op heb! zelfs mijn vriend merkt het niet!!

vannacht liggen te bedenken hoe ik het zou kunnen doen en hoe de mensen zouden reageren als ik er niet meer ben! zou mijn broertje en mijn ouders eindelijk de ogen opnenen??

de enige die ik het niet wil aan doen is mijn vriend ik geef om hem, houd van hem! maar ook hij kan verder na mij! er zijn genoeg mooie dames die hem gelukkig kunnen maken!!

ik voel dik, lelijk, onzeker maakt niet uit hoe ik me kleed, hoe ik me aan mijn dieet houde niemand die het ziet!en ik ben niet te genieten de laatste tijd, niemand die het merkt!!

zou iemand ooit zien hoe ik me voel?
zullen ze er ooit na vragen?
of zal het binnen kort te laat zijn??

Datum:
05-09-2008
Naam:
dani
Leeftijd:
22
Provincie:
Limburg

hallo ýk ben een meýsje van 17 jaar

ýk ben nýet gelukkýg met men famýelýe
ýk probeer de hele týj me eýgen te sneýden maar het lýukt nýet
maar heb ok veel schrýk van men ouders
elke dag heb ýk ruzýe met men ouders
zeker met men vader
hýj slaat constant
en dan pak eeen mes
en ga ýk naar boven om me eýgen te sneýden
ýk wýl echt dood
heb geen leven
nooýt gehad
maar ja ýs
ale de groetjes van me en tot nooýt meer
hoop dat ýk snel ýn de hemel kom
xxxx
Datum:
05-09-2008
Naam:
cynnthýa
Leeftijd:
17
Provincie:
België

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.