Levensverhalen (pagina 1036)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

buitebeentje

hey, ik ben megan en ik ben 11 jaar. op school word ik vaak gepest omdat ik groter en dikker ben. mijn ouders zyn gescheiden en ik denk vaak aan zelfmoord. dat komt vooral omdat ik vind dat er niemand is die ik en vertrouwen kan en wil luisteren. ik huil mezelf in slaap en lach de dag door. zowat de hele klas lacht me uit omdat een ex beste vriendin vertelde dat ik zelfmoord wou. ik durf het niet echt maar ik ga het snel doen.
Datum:
22-09-2008
Naam:
megan
Leeftijd:
11
Provincie:
Zuid-holland

Tja..

Sinds ik al klein ben gebeuren er dingen rondom me, waar ik niets aan kan doen.. maar me wel veel pijn doet. Ik ben altijd weer die persoon met wie het gebeurd, ik denk niet dat ik uitgebreid wil praten over mijn problemen etc. maar...
het doet gewoon pijn, toch heb ik wel mensen waar ik veel om geef, en die om mij geven dus denk ik niet dat ik zover kom.. het doet gewoon pijn en ik wou mijn gevoelens uiten. ty?
Datum:
22-09-2008
Naam:
...onbelangrijk
Leeftijd:
15
Provincie:
Overijssel

homo en dood

ik las wat verhalen en besloot mijn verhaal ook maar neer te zetten.

ik ben er voor de kerstvakantie achtergekomen dat ik homo was, ik werd verliefd op een hele lieve jongen die bij me in de klas zat ... ik dacht dat hij mij ook wel mocht maar nu weet ik dat dat niet zo is, maar toen de kerstvakantie begon werd ik depressief vanwege me geaardheid. ik heb mezelf toen ook al gesneden want ik wist dat die jongen niet op mij viel dat kwam ook door mn veel te lage zelfbeeld. ik heb mezelf die vakantie meerdere keren gesneden en huilde iedere avond, ook daarom begon ik mezelf steeds meer te haten. omdat andere (van die wat stoerdere) types uit me klas me nooit zouden accepteren. en juist viel ik op een van hen... ik had het een vriendin van me verteld en ik stelde voor het hem te vertellen van mn gevoelens voor hem... maar zij rade het me af. toen werd ik nog verdrietiger en dacht er steeds meer aan om zelfmoord te plegen... toen de vakantie over was leek het erop dat alles beter ging, mn ouders wisten het, mn zus en mentrix ook en ik zat nu ook bij een psygoloog. maar er hoefde eigenlijk maar een klein dingetje te gebeuren en ik zat weer stil ergens te huilen.. iedere zondag was ik depressief omdat we de volgende dag gym zouden hebben, misschien zijn er nu mensen die moeten lachen omdat ik bang ben voor gym, maar voor mij is dat iets heel anders. toen mn mentrix doorhad dat het niet ging besloot ze dat ik voorlopig niet meer naar gym hoefde. daar was ik dus weer erg blij mee en alles leek beter te gaan...alles "leek" beter.... ik kon beter op school werken want ik had amper stress qua huiswerk enzo. soms had ik nog wel een dag dat ik depri was maar dat ging wel over.....dacht ik. eerst was het soms 1 dag in de maand, toen 2 en toen 3 en daarna ging het weer mis. in de grote vakantie had ik een boek gelezen en ik werd nadat ik er mee klaar was depressief van... maar ik snapte niet waarom. ik lag s'avonds op bed te huilen omdat ik zelfmoord wilde plegen, en mn moeder wilde me wel helpen maar dat ging niet.. toen school begon werd alles nóg erger, ik moest weer naar gym. die nacht ervoor had ik niet geslapen en alleen maar lopen huilen, ik had voor de eerste keer ook echte angstaanvallen gehad. toen het zeven uur was was ik in een hoekje van me kamer gaan zitten en toen me moeder binnenkwam hadden we even gepraat en mocht ik thuisblijven.. en die week daarna ook. toen het echt niet meer ging nam me moeder contact op met mn mentrix, die sprak ik de volgende ochtend en ik zei dat alles wel ging, en dat het wel zou goedkomen. ik had ondertussen ook wat andere homo,s van mijn leeftijd op msn en ze vroegen soms om een foto, maar vanwege me te lage zelfbeeld durfde ik die nooit te geven en kreeg ik reacties terug dat ik een klerelijer was.... en toen was het zover, ik moets naar gym, ik zou dingen moeten doen die ik niet durfde te doen of ze zouden dingen over me zeggen.. maar eerst hadden we hockey, dat vond ik niet zo heel erg, en daarna hadden we softbal. dat was iets waar ik wel een hekel aan had. en toen ik moest rennen (voor de softbal kenner hier) naar het zoveelste honk struikelde ik en viel ik..... en het voelde niet pijnlijk ofzo en ik moest ook niet huilen.. dat zou het toch alleen maar erger maken.... en toen kwam in me op dat ik niet opgevangen werd... niet toen ik viel maar dat ik in de steek was gelaten... door vrienden van school ( die ik ondertussen allemaal al was kwijtgeraakt) en door alle anderen. toen gym voorbij was fietste ik zo snel als ik kon met tranen in me ogen naar huis... en daar was ook al niemand om me op te vangen.. ze hadden me toen het erop aankwam laten vallen... de dag erna had ik een ander boek uitgelezen... het einde ging over dat een moeder waarvan haar kind ws ontvoert, en toen heer kind nu dus tien jaar later terugkwam zag ze alleen maar een vreemde, en toen ze allemaal weg waren... ging ze voor een gebroken raam zitten tot het donker werd...en ze had al haar hoop op haar kind gezet en nu wa er niks meer... toen ik het boek uithad ging ik naar me moeder ne huilde daar wel een uur lang omdat ik voelde alsof ik haar in de steek had gelaten... of zou gaan laten

ik heb geen echte vrienden, ik ben homo en gelovig wat dus niet perfect samengaat. voor school moet ik 4 boeken in 3 weken gelezen hebben plus al het andere huiswerk... anderen kan het geloof ik niet schelen... als ik dood zou zijn zou ik alleen maar een druppel zijn die in een grot op de grond viel en daarna een echo verspreide en daarna geen geluid meer te veroorzaken... ik wil dood
Datum:
22-09-2008
Naam:
james
Leeftijd:
15
Provincie:
Utrecht

foute wereld

siends dat ik klein ben gebeuren er foute dingen rond mij. Op mn 10 is mn neef in de gevangangenis gevloge voor drugshandel maar toen ik in het middelbaar stapte bn ik zelf begonnen in dat wereldje om mn neven en mn broers te volgen snel maakte ik de foute vrienden maar in het begin zie je dat niet je denkt dat het geweldig is geld,meisjes,respect maar op mn 14 zijn de problemen begonnen met de politie enz... Nu ben ik 16 ik ben al in de jeugdgevangenis geweest en op 1 september 2008 is mijn broer neergeschoten nu zie ik het leve egt niet meer zitte
Datum:
22-09-2008
Naam:
......
Leeftijd:
16
Provincie:
België

Raak er maar wijs uit

Tja, mijn verhaal is zo cliché als het groot is denk ik. Ik zal niet de eerste zijn met dit soort problemen en waarschijnlijk ook niet de laatste. Laat ons zeggen dat alles en iedereen wat iets betekende ondertussen uit mijn leven is verdwenen. Het is zelfs zo erg dat ik niet meer om iemand durf geven, bang voor de pijn die komt als die persoon in kwestie verdwijnt, en in mijn geval gebeurt dat altijd. Het is tot nu toe altijd gebeurt. Ik heb geweldig veel gevoelens voor een bepaald meisje, maar weet nu al dat ik dit nooit zal vertellen, want mensen zoals mij is het toch niet gegund. Er is eigenlijk niet veel meer over dat me nog iets kan schelen, en ik denk altijd maar dat het niet zo erg kan zijn aan de andere kant. Ten slotte, wat is dan het ergste dat kan gebeuren. Het zou er stil kunnen zijn. Rustig. Geen zorgen meer moeten maken over hoeveel tijd een mens nog alleen moet slijten. Want als je ergens op wacht duurt het lang. Dus waarom niet even een handje helpen. Versta me niet verkeerd, hoe raar het ook klinkt, ik wil eigenlijk niet dood. Maar het lijkt de enige mogelijkheid om terug iets of wat rust te hebben. Ik denk dat de meesten wel begrijpen wat ik bedoel als ik zeg dat je precies niet meer kan stoppen met denken, piekeren en u afvragen wat er nog zou kunnen veranderen om altijd weer op hetzelfde resultaat uit te komen. Meer van hetzelfde. Same Shit Different Day. Bidden tot God zoals mij al zoveel is gezegd, met alle respect maar die zal mij niet komen helpen. Een mens kan enkel op zichzelf aan, en als je zelfs dat kwijt bent…. Tja. Oh, en die mensen die zeggen dat alles wel in orde komt, voor jullie misschien wel ja. Maardat geld zeker niet voor iedereen. En ik heb niet de luxe van geluk. Zo werkt het niet voor mij. Dat is wat ik wilde zeggen. Ik weet niet of hier iets van te begrijpen valt, en eerlijk gezegd kan het mij geen f**k schelen. Ik moest het gewoon effe kwijt.
Datum:
22-09-2008
Naam:
Dimi
Leeftijd:
30
Provincie:
België

Help

Heh , ik ben 15 en wordt gepest doordat ik -vals natuurlijk- bisexueel ben. Ik ben dit bniet maar iemand (een van men zogenaamde vrienden) vond het grappig dit op school te zeggen. Ik ben dit niet maar wordt erdoor toch gepest , zelfs mijn eigen vrienden geloven dit ... Daarom wil ik zelfmoord plegen
Datum:
21-09-2008
Naam:
Jonat
Leeftijd:
15
Provincie:
België

helpo

me vader heeft echt een schult
niet zomaar maar 600.000 ik liegt dit niet
nu proberen we te vluchten naar een andere land.
en ik wil het helemaal niet
ik heb hier me familie me vrienden waar ik zo blij mee ben
en ik wil niet naar zon arm land. & ik versta de taal helemaal niet. en me nichtje heeft ook zoveel problemen en als ik weg ga. pleeg ze zelfmoord omdat ze ook geen vrienden heeft. sirieus.
IK WIL DAAR NIET HEEN IK KEN DAAR NIEMAND IK VERSTA DAAR NIEMAND MAAR HEt MOET
Datum:
20-09-2008
Naam:
anoniem
Leeftijd:
13
Provincie:
Anders

help

nou me vader heeft zoveel schuld. en nou gaan we naar een andere land maar dat wil ik helemaal niet. ik ben hier zogelukkig zoveel vrienden ik wil echt niet weg. & nou moet ik weg en daar ben ik niet gelukkig & ik kan daar ook niemand verstaan ik kan het niet ik wil het niet . help ik heb geen zin meer om te leven.
Datum:
20-09-2008
Naam:
anoniem
Leeftijd:
13
Provincie:
Anders

Altijd ik..

Ik loop altijd maar te doen alsof ik zo gelukkig ben diep in hart ben ik het ongelukkigste meisje op aarde. altijd maar het lelijk eendje in huis altijd maar de slechterik altijd maar niks geweest geen mensen die naar me willen luisteren. waarom zou ik nou moeten leven. nu dacht ik dat ik mn rust bij mijn liefde had gevonden nu is het enige wat ik aan hoor van hem is dat alles wat ik doe fout is. ik ben het helemaal zat waarom moet het de liefde van mijn leven zijn als hij me maar elke keer de grond in boort! Weet je nu denk ik het is mooi geweest. Maar ook definitief afgelopen met de zogenaamde liefde van mn leven!
Datum:
20-09-2008
Naam:
Kleine meid
Leeftijd:
19
Provincie:
Zuid-holland

waarom

Ik kan het gewoon niet meer aan , men ouders negeren me gewoon als ik iets zeg.Ik mag nergens naartoe met vrienden.Gewoon omdat ze me niet vertrouwen.Ik heb nochtans nooit iets misgedaan in die aard want ik ben toch bijna naar niets naartoe geweest.Het is echt zo moeilijk als je niets met je ouders kunt afspreken.Ze hebben gewoon te veel macht over je.
Datum:
19-09-2008
Naam:
Zielig
Leeftijd:
15
Provincie:
België

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.