Levensverhalen (pagina 906)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

doodswens

ik mis mijn vader heel erg ik zorg voor moeder die heeft alzheimer en parkinson.ik heb het vader beloofd voor haar te zorgen maar de opgave is groot.bovendien heb ik winkeldiefstal gepleegd om een strafblad te krijgen zodat het makkelijker is om me zelf het leven te nemen.ik twijfel nog maar de tijd dringt ik wordt steeds wanhopiger.
Datum:
18-05-2009
Naam:
harold
Leeftijd:
46
Provincie:
Limburg

Waarom

Waarom is het me allemaal overkomen.
Waarom was ik niet erg genoeg voor jeugdzorg om goed geholpen te worden. Ik was zwaar sucidaal. En dat was ik al op me 10de. Nooit een behandelplan, nooit een inhoudelijk gesprek, nooit ergens naar toe gewerkt.
En wat fuck je nu met je diagnose? Adhd, Dysteme stoornis, ptss, borderline, schizotypisch?

Ik hoop dat ik toestemming krijg voor euthanasie
Datum:
18-05-2009
Naam:
eric
Leeftijd:
24
Provincie:
Gelderland

verdriet

Ik heb mijn vrouw en 2 kinderen veel pijn en verdriet aangedaan,ik weet en besef dat ik een weg ben ingeslagen waar geen weg meer terug in is.
Het gemis van mijn twee kinderen doet mij enorm veel pijn,voor mij heeft het leven weinig zin meer,sinds kort ben ik mijn werk kwijt,en nu ook mijn lieve vrouw en kinderen.
Het is allemaal mijn eigen schuld,ik heb enorm veel spijt,ik wil op mijn knieën weer terug,helaas kan dit meer.
Datum:
17-05-2009
Naam:
will
Leeftijd:
49
Provincie:
Utrecht

Zelfmoord waarom.

Zelfmoord. waarom zou je.

sommige mensen zeggen dat ze beuh zijn of niks meer kunnen. ik zeg laat je niet verlijden tot de dood,

ik heb zelf ook genoeg problemen en verdriet en pijn, en geloof me ik kan wel janken.

kwerd altijd gepest en had nooit geen enkel vriend. (ben in het gezicht gespugt)

ik heb vaak gedacht om zelfmoord te doen maar dat dee ik NIET.

ik heb een KUT basisschool tijd gehad en het 1 / 2 school jaaren ook. ik had geen vrienden. maar nu ben ik ene jaar verder heb nog vedriet en pijn, maar ik heb in dit jaar mensen gekregen die me willen helpen, heb zelf's een goede vriend,

een ding voor iedereen die zelfmoord wil of gaat doen.
doe dit niet zoek mensen die je willen helpen of als je misbruikt bent zoek mensen die jou willen helpen.

het zal dan een Zwaare tijd worden en een zwaare tijd zijn, maar als je er door heen bent dan heb je levensinzicht. en kan dan veel mensen helpen die het zelfde probleem hebben.

je zult geen hoop meer zien maar die is er echt! achter de wolken schijnt de zon
je ziet de zon niet maar hij is er wel
je ziet de hoop niet maar hij is er wel
Datum:
17-05-2009
Naam:
tht
Leeftijd:
15
Provincie:
Drenthe

help

Hey ik ben een meisje van 14

ik ben vroeger erg gepest ik ben ook emo/scene, maar eerst op de basisschool was ik gothic en niemand accepteerde mij dus daardoor haate ik mijn klas maar dat heb ik nu weer op de middelbare want ik ben nu geen gothic meer maar scene/emo maar iedereen vind mij nep omdat ik mn huid altijd wat lichter maak zodat het wat meer witter word en dan vinden ze me nep en dan ga ik altijd nog erger over mezelf denken... in de gangen word ik vaak uitgelachen vanwegen mijn kleren maar ik draag altijd veel kleurtjes en lange mouwen omdat ik mezelf krab... mn hele armen zijn ook rood met wondjes maar dan met gym vraagt iedereen : heb je jezelf weer eens gesneden?? maar dan zeg ik : ik heb mezelf niet gesneden en dan lachen ze me uit... en veel mensen zeggen ook dat ik te dik ben... en ik word steeds onzekerder over mezelf en ik moet de laatste tijd steeds vaker huilen maar ik durf het niemand te zeggen, en ik heb nu ook echt zelfmoordneigingen maar ik vind dat best lullig voor mijn ouders die er nog niet veel vanaf weten enzo, ik verstop de echte ik ook onder mijn make-up omdat ik word gepest... maar misschien zijn die zelfmoordgedachten best overdreven maar ik heb echt de neiging om dat te doen maar ik wil het mijn familie en [paar]vriendinnen niet aandoen =[ dus weet iemand wat ik moet doen??

groetjes van een anoniempje die zelfmoordgedachtes heeft
Datum:
17-05-2009
Naam:
anoniempje
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-holland

Alles en niets

Ik heb alles wat ik wil. Een fantastische mama , papa en twee zussen. Ik word verwend, geld mankeert hier niet. Ik heb goeie vrienden en ook vijanden, zoals elke normale mens. En ik mag niet klagen over hoe ik eruitzie, zeggen de mensen mij. Maar toch kan ik het leven niet aan. Ik kan niet meer dromen over de toekomst, ik wil er niet meer over dromen. Ik wil gewoon rust. Ik wil geen 100en beperkingen in het leven. Ik wil niet meer lijden voor de kleinste domme dingen. Ik wil niet meer onzeker zijn. Ik wil niet meer onder het gezag zitten van heel mijn omgeving. Ik wil niet meer leven. Ik wil gewoonweg niets meer.
Datum:
17-05-2009
Naam:
Lisa
Leeftijd:
17
Provincie:
België

Nog steeds..

Het begon allemaal toen ik in de eerste klas zat, de brugklas. Ik was als enige van mijn klas naar deze middelbare school gegaan, deels omdat ik genoeg had van mijn klas en ik een nieuwe start wou en deels omdat daar les gegeven werd in een niveau dat mij wel een uitdaging leek. Zo kwam het dat ik tweetalig vwo ging doen, het ging prima en ik kon het eigenlijk prima aan. Mijn leven voor de middelbare school had bestaan uit naar school gaan en spelen bij vriendinnetjes maar altijd in het kleine vergeten dorpje waar ik sinds mijn 1ste woon. In het dorp was iedereen hetzelfde je hield van voetbal, je oma opa tante oom woonde er ook, je was normaal of totaal losgeslagen en ging allemaal naar dezelfde middelbare school. en daar was ik, ik hield van muziek en acteren, kwam uit rotterdam, was creatief en ging naar een andere school. Het was alsof ik een stempel met "Anders" op mijn hoofd had. op de middelbare school veranderde ik, ik werd losser en drukker en zag eruit zoals ik zelf wilde. Toch kwam steeds vaker een donker en leeg gevoel bij me boven als of alles maar een toneelstukje was, zag ik verborgen afkeuring en verscholen beledigingen. Toen ook nog mijn oud-tante overleed iemand die altijd een voorbeeld voor me was geweest zag ik et niet meer zitten. steeds vaker beelde ik mijn eigen dood in en begon ik mezelf te pijnigen.
Na een paar maanden kwam een vriendin erachter ze zag de nieuwe en oude wonden en dwong me te gaan praten met een leraar, die stuurde me door naar de zorgcoordinator die me weer doorstuurde naar de sociaal werkster op school, die me weer dwong om eens met mijn ouders tegaan praten. Dat was het ergste wat ik ooit gedaan heb.. mijn ouders verlkaarde me voor gek en mijn moeder werd over bezorgd. Ik besloot dat ik het moest stoppen en mijn uitweg was mijn balkon ik zou springen en weg gaan voor altijd gewoon van de aarde afspringen en nooit meer iemand tot last zijn. ik stond op de rand en sloot mijn ogen om te springen toen ik een gil hoorde. een gil die niet afkomstig was uit mijn eigen mond maar uit de mond van mijn zusje. Mijn moeder kon vreselijk agressief uit de hoek komen en ik en mijn zusjes en broertje hadden allemaal al eens smoesjes op moeten hangen tijdens gym. ik kon mijn zusje toch niet achterlaten met haar. achteraf weet ik dat ik haar dankbaar zou moeten zijn. ik stopte met praten tegen de sociaal werkster en ook tegen mijn ouders zei ik dat alles weer normaal was iedereen dacht dat het weer goed ging......
maar dat is niet zo! na die poging heb ik 5x zelfmoord proberen te plegen en elke keer geloofde mensen dat het een ongelukje was maar de leegte bleef de enige momenten dat ie er niet was, was als ik mijn bloed zag vloeien of als ik het misselijke gevoel had van te veel pijnstillers. Ik heb 2 mensen die weten hoe ik me voel die de echte wwaarheid weten maar ook zij weten het half en ik ontwijk de meeste vragen. Daarbij komt dat het 2 penvrienden zijn de een woont in Portugal en de ander is de broer vna mijn vriendje, hij en mijn vriendje wonen beide in Amerika. ik weet dat ik alles heb en me eigenlijk gelukkig zou moeten voelen maar de leegte overheerst steeds vaker en ik weet dat het binnenkort het te veel zal zijn en ik het niet meer weg krijg met halve pogingen
Datum:
17-05-2009
Naam:
Claudia
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-brabant

Verleden.

Ik heb me opnieuw gesnede en niet zo'n beetje ook. Want me hele verleden komt naar boven. Toen ik nog klein was werd ik aangerand door de broer van me oma. Me vriendin werd verkracht door haar neef en werd thuis geslagen dat deed me veel pijn. Toen in 2005 gingen me ouders scheiden vanaf toen heb ik zelfmoord neigingen. 1 jaar later ging me vader trouwen met iemand die jaloers was. Of ookwel een kapster uit amsterdam, ze wist niet eens dat hij een kind had en nog getrouwd was :O!!. Daar was ik ongelukig, ik kon niet in T-shirts lopen want dat zouden ze me wonden en littekens zien. Nu wil ik juist dat ze inzien dat het niet goed met me gaat. Toen kreeg ik heel erge ruzie met de familie, alleen omdat ik bi ben en emo. Wel dat me stiefnicht een skater is geworde:O.
1 mei is mijn oma overleden zij was mijn 2e moeder onderand het viel me zo zwaar dat ik na een paar maande clean te zijn geweest weer ben begonne met cutting.
Me vriendin en al mijn vrienden (die ik nog over heb) heeft wel iemand en als we buiten zijn loop ik alleen, liefde is gewoon k*t. Ik wil gewoon dood!!
Datum:
17-05-2009
Naam:
Somebody
Leeftijd:
14
Provincie:
Utrecht

anders

1992 ik word geboren ze noemen me Joy (vreugde in het engels) al snel blijkt het dat ik niet normaal ben. ben 1maand en half te vroeg geboren en heb een afwijking aan mijn hart een operatie is noodzakelijk. enkele jaren later blijkt dat ik autistisch ligt autistisch en en ADHD heb. ik was een zeer lastig kind later bleek dat ik een hersentumor had. ze lieten me weer opereren. nu ben ik 16 en kom ik er achter dat il lesbisch ben. hiermee kunnen mijn ouders niet lachen en verwijten me alles van alles van vroeger. soms wil ik echt gewoon een time out. maar ja ik slaag me er wel steeds door. ik hoop dat het beterd in de toekomst.
Datum:
16-05-2009
Naam:
Vreugde
Leeftijd:
16
Provincie:
België

Gewoon op

De koek is op zoals dat zo mooi gezegd wordt. Nergens meer plezier uithalen, negatief in het leven staan en jezelf fier na elke tegenslag weer uit het slop trekken. Ik ben het zat. Als je aangeeft dat het echt niet goed met je gaat krijg je tal van adviezen waarbij je positief in het leven moet staan, zelf actie moet ondernemen en verhalen van mensen die ook tegenslagen hebben maar er goed mee omgaan. Moet een mens dan altijd maar vrolijk en gelukkig zijn? Van buiten lijk ik het wel, een glimlach van buiten en een traan van binnen is mijn 2e naam. Ik heb gewoon het gevoel dat ik hier niet hoor. Geef iemand met een dodelijke ziekte maar mijn leven, dan kan ik vertrekken. Huisje, boompje, beestje heb ik, maar het geeft geen voldoening, ja eventjes en dan zakt het snel weer weg. En dat mag natuurlijk niet, want er is altijd wel iemand zieliger. De verwachtingen zijn te hoog en de dalen zijn te diep. 3 relaties verder met mannen die ogenschijnlijk lief leken maar allen agressiever werden. Zoek ik het op? Maak ik ze agressief? Laat ik mij zo behandelen? Voer voor psychologen. Ik wil onvoorwaardelijke liefde en vooral rust en het vertrouwen in het vinden van deze punten ben ik kwijt. Niet weten wie je bent en wat je wilt is dodelijk in deze maatschappij. Je moet meegaan met de stroom en vooral gelukkig zijn. Echt luisteren heeft men geen tijd meer voor. Psychologen komen met methodieken waar je dwars doorheen prikt en de halve wereldbevolking zit aan de anti depressiva. Als je er dan uit wilt stappen, laat dat dan mogelijk zijn. Gewoon stilletje verdwijnen en geen zorgen meer over morgen dat wil ik.
Datum:
16-05-2009
Naam:
Barbara
Leeftijd:
28
Provincie:
Noord-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.