Levensverhalen (pagina 905)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Voor iedereen die zelfmoord wil plegen

Mededeling

Het is schokkend om te zien dat er zoveel jonge mensen zelfmoord willen plegen!
Aan de andere kant begrijp ik jullie want ook ik heb problemen in het leven.

Ik zelf ben een 22 jarige jonge man en ik heb dagelijks te maken met verzoekingen en verplichtingen. Als man verwachten mensen veel van je en je wilt je zelf bewijzen; dit kan voor veel stress zorgen.

Als ik door zelfmoord plegen mijn problemen kon oplossen, dan zou ik allang zelfmoord hebben gepleegd.

Echter zelfmoord is geen optie; ook niet als je diep van binnen ongelukkig bent en emotioneel beschadigd bent!

Wat gebeurt er als je zelfmoord pleegt?
Op het moment dat je vrijwillig zelfmoord pleegt omdat je depressief bent, dan zullen deze deppressie gevoelens niet verdwijnen! Deze gevoelens zullen alleen maar worden versterkt en je zal ontdekken dat het te laat is.

Als je dood gaat dan neem je al je kennis en gevoelens die je tijdens het leven hebt opgebouwd met je mee.

Wees blij dat je leeft.
Dat betekent dat er nog een kans bestaat om gelukkig te worden! Nu je nog leeft kan je je toestand van binnen oplossen en veranderen! Na zelfmoord kan dat niet meer en dat is het te laat.

Je hebt nog een kans nu je nog ademt!
Wees blij dat je niet depressief doodt bent gegaan.

Pleeg du niet zelfmoord, want dan zal je toestand alleen maar verergeren.
Je gevoelens zullen niet verdwijnen na dat je voor zelfmoord hebt gekozen!

Na het plegen van zelfmoord komen mensen er achter dat het nog erger kan!

Dus niet zelfmoord plegen, want dan kom je in een fase terecht waarbij jou depressie gevoelens constant zullen toenemen en dat zal eeuwig duren!

Ik wens jullie allemaal veel sterkte en geluk..


I love you!!!!
Datum:
19-05-2009
Naam:
Verzetstrijder
Leeftijd:
22
Provincie:
Zuid-holland

punt punt punt

eejj... mijn leven is best wel raar eigk.. de ene dag geniet ik van het leven en een paar uur naderand zit ik op de grond te janken en in mijn armen te snijden:S ik kan gewoon niks positiefs aan mezelf vinden. krijg ook elke dag te horen hoe lelijk ik wel niet ben. weet je ik weet dat mensen dat vinden maar tog is het fijn als ze her voor zich houden. heb ook meerdere keren zelfmoord pogingen gedaan maar die zijn mislukt. een keer met schoonmaak middel drinken. en gewoon vergif. ook geprobeerd om mijn polsen door te snijden maar toen kwam ons mam binnen lopen:(jammer... heb met niemand hier over gepraat en wil ook eigk dat iemand het weet. niemand lijkt mij te begrijpen begrijp mezelf ook eigk niet. iedereen om mij heen gaat alles zo makkelijk af met vrienden en vriendinnen ik moet al blij zijn als ik in 3 jaar tijd een niewe vriendin maak. ook heb ik nog nooit een vriend gehad dat is egt triest dat bewijst wel weer hoe afschuwelijk lelijk ik ben. als ik in de spiegel kijk walg ik van mezelf. ben egt freselijk..

zou er misschien een manier zijn dak weer van mezelf ga houden ofzow..
Datum:
19-05-2009
Naam:
punt punt punt
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-holland

spijt

ik heb spijt dat ik het niet heb gedaan, me leven is aleen maar kutter geworden. ik wil weg weg van iedereen en alles.
Datum:
19-05-2009
Naam:
veerle
Leeftijd:
12
Provincie:
Noord-holland

waarom nou toch?

afgelopen zaterdag heb ik de liefde van mijn leven begraven,
hij is bij een tragisch eenzijdig ongeval om het leven gekomen. de politie kwam snachts bij mij aan de deur..
we waren nog niet heel lang uit elkaar en hebben veel ruzie gehad.
maar de afgelopen weken hebben we veel gepraat, zelfs weer bij elkaar geslapen, de oude herinneringen kwamen boven en we konden het allebei niet meer ontkennen, we hielden nog steeds zielsveel van elkaar..
het zat weer goed en over een tijd zouden we weer samen zijn, maar toen dat tragische ongeluk. dat stomme ongeluk, dat nooit had mogen gebeuren. ik ging met de politie naar zijn ouders die helemaal overstuur uiteraard hun kleinste hun zoon was er niet meer. we gingen naar het ziekenhuis..
smorgens om 5 uur mochten we pas bij hem. we liepen met lood in onze schoenen dor die gang, mijn vader was er ook bij. de deur ging open en niemand wilde kijken maar we keken toch. het kon niet waar zijn, hij daar op dat bed dood.
ik geloofde het niet wilde hem wakker schudden en hem mee naar huis nemen.
het kon gewoon niet waar zijn. ik ben er ook nog even alleen bij geweest, heb m geknuffeld heb gejankt, nee nee nee het is niet waar..
hij kwam in zijn ouderlijk huis te liggen op zijn oude slaapkamer, die slaapkamer waar wij zoveel uren samen hebben doorgebracht. 6 jaar lang en 4 jaar lang samengewoond.. das lang zeggen mensen maar nee das veel te kort..ik had er nog 100 bij op willen tellen..
hij kwam naar huis... op een brancard, werd in de keuken neergezet, had zijn ziekenhuis kloffie nog aan.
ik heb hem samen met zijn moeder gewassen en aangekleed, mijn liefde dat was het laatste wat ik voor m kon doen..
ik vond het in het begin een beetje eng en raar maar na een minuut was ik blij dat ik dit nog voor m kon doen, dat zou hij gewild hebben..
daarna hebben we zijn mooiste kleren aangedaan, in ieder geval zijn zwarte shirt met lange mouwen waar ik hem altijd zo sexy in vond.. en zijn witte broek.
eenmaal boven in zijn bed heb ik zijn haren nog gedaan die had ik een week van te voren nog geknipt en nu deed ik ze mooi maken met gel.
hij lag er mooi bij, heb er fotos van..
het was net of hij lag te slapen en zo elk moment op kon staan..
ik heb er bij gezeten en gehuild en ik heb erbij gelegen hem gestreeld zoveel mogelijk voordat het niet meer kon voordat hij voorgoed weg zou gaan.
ik heb hem gezegd dat als hij kon moest laten weten dat hij er was dan was hij nog bij me en ik weet ook zeker dat hij dat doet en dat hij dat al heeft gedaan, hij was er altijd voor me en beschermde mij met zijn leven en ook nu doet hij dat nog dat voel ik gewoon. mijn hart doet letterlijk pijn door het verlies van mijn grote liefde.. ik ben de hele dag woedend en verdrietig voel me machteloos en het enige wat ik wil is bij hem zijn.
het doet zon pijn om niet bij hem te zijn, hem nooit meer te kunnen zien en hem nooit meer aan te kunnen raken.
weten dat ik nooit meer wakker wordt naast hem. op mijn hyves heb ik een fotoslide van hem gemaakt met het nummer van jan smit eronder je naam in de sterren. dat nummer draai ik bijna 24 uur per dag zodra ik thuis ben gaat de pc aan en zet ik dat op en dan maar janken.
dit gemis doet me zo zeer, en denk er alleen nog maar aan dat ik bij hem wil zijn en aangezien hij niet meer naar mij kan komen zal het op die andere manier moeten. hoe meer ik daar over nadenk hoe meer ik het wil.. gewoon alles achterlaten en bij hem zijn, ik wil ook geen ander meer, ik kan nooit meer zo van iemand houden als van hem..
ik wil het niet meer.

zaterdag was de begrafenis en ik heb hem een brief voorgelezen.. ik huilde bijna niet maar kon je kon mijn pijn en verdriet wel horen, iedereen vond het zo knap dat ik daar zo stond en iedereen heeft daar respect voor. maar savonds thuis kwam de klap na de begrafenis nadat we afscheid hadden genomen nadat we de kist hebben laten zakken.. dat deed pijn wetende dat het nu echt over is.
thuis stortte ik in die pijn dat geschreeuw van mezelf dat ik zelf niet eens hoorde..
ik was verdoofd.. voelde alleen maar pijn en verdriet..

het is zo oneerlijk, hij was pas 28 jaar, we hadden nog zoveel plannen en hij voor zichzelf ook het had nooit mogen gebeuren. die zondagnacht dat hij verongelukte om 1 uur.
om half 12 was ik thuis en wilde hem nog bellen maar dacht ach dat doe ik morgen wel ik moet morgen werken.
had ik maar gebeld dan was het niet gebeurd dan was hij naar me toe gekomen en had hij nu nog geleefd..
ik voel me zo schuldig daardoor...
ik voel me schuldig als ik niet huil, als ik eens lach ik voel me schuldig als ik iets anders doe, de afwas, koken de dagelijkse dingen. mijn vriendinnen maken plannen voor de toekomst.. daar wil ik niet aan denken omdat ik weet dat hij er niet bij kan zijn. nooit meer lol met hem kan maken en nooit meer langs m liggen, zijn lach nooit meer horen en zijn geur nooit meer ruiken. ik kan er niet mee omgaan met het verdriet. ik wil niet meer.
ik wil bij hem zijn.....





Datum:
19-05-2009
Naam:
ik
Leeftijd:
23
Provincie:
Noord-brabant

help

ik word gepest op school en mijn ouders vertrouwen mij niet. wat moet ik doen?
Datum:
19-05-2009
Naam:
Amber
Leeftijd:
12
Provincie:
Gelderland

Tja..

Iedereen is wel puber, en in de pubertijd zijn die dingen gewoon normaal, dus jongens denk er goed over na! en doe jezelf alsjeblieft geen pijn, niet lichamelijk en ook niet geestelijk, ik weet hier alles van want ik heb zelf een heleboel meegemaakt.
Maar mijn leven is wel veel beter geworden omdat ik nu de goede kant van het leven in KAN zien, jullie moeten dit ook bereiken, en dit kan niet als je jezelf pijn doet.

Denk er aub goed over na.
Datum:
18-05-2009
Naam:
Hmm maakt het uit?
Leeftijd:
19
Provincie:
Overijssel

ik kan niet meer

ik ben van kinds aan altijd in steek gelaten,naarmate ik ouder werd werdt ik gezien als slechte man,maar ik heb nooit iemand bewust pijn of verdriet bezorgt. Ik kon nooit echt mijn gevoelens uiten daardoor werdt ikk als een kode gevoellose mens gezien, ik kon nooit vertellen wat in mijn hart afspeelde of in mijn hoofd. Ik kan niet alles vertellen. Zo ben ik niet ,ik wou dat ik dat wel kon schreuwen huilen enz. Ik kan ooknooit huilen ,ik kan het gewoonweg niet. Ik weet wel een ding wel zeker ik kan niet meer zo leven. ik kan ook niet meer veranderen wie ik of wat ik ben. Ik moet een manier vinden om die pijn voor altijd af te komen. Ik moet een manier vinden het is nu heeol erg moelijk. ik stop ermee.
Datum:
18-05-2009
Naam:
mmm
Leeftijd:
31
Provincie:
Overijssel

wat een kut leven

12 jaar vader overleden
15 jaar moeder overleden
VAder was alcolist en ik heb verschilende vechtpartijen gezien in het thuisfront .Ook een paar zelfmoordpogin gen van me pa gezien 2 om precies te zijn . Dikke schuld van 7 rooien door een ongeluk dat ik neit verzekerd was op me 17e . De familie van ,me moeder accepteert me voogd neit (nieuwe vriend moeder nadat pa was overleden ) is mischien me vader maar laat ik het neit te ingewikkeld maken .Familie van me pa zijn wel aardig maaar zie ik nooit .Voogd hele aardige man maar heb alleen maar gezeik met hem . Voorderest alleen maar frustraties van dingen die neit gaan zoals ik wil . MEt mijn gezondheid is het ook kut gesteld want ik heb een chronische huidaandoening waardoor ik niet optimaal van het leven kan genieten . Bij elkaar opgeteld genoeg reden denk ik om er een eind aan te maken ik wil het neit maar ik weet niks beters .Ik vind het wel eng dat het door mijn hoooft spookt want het is wel een drastische maatregel die je neemt .
Datum:
18-05-2009
Naam:
rik
Leeftijd:
20
Provincie:
Noord-holland

Ik ben het soms ok heel beu

Ik snap de mensen hier volledig,
ik heb ook al veel er niet meer willen zijn.. en dan snijd ik mij, ik weet dat dat niets oplost, maar op dat moment denk ik er niet aan. Meestal komt het doordat ik enorme ruzie heb met mijn ouders!
Maar iedereen, besef dat je echt nodig bent in de wereld, en op het moment dat je dood wilt denk je daar niet gemakkelijk aan maar besef dat het toch waar is! En je kunt nu wel zeggen dat ik niet weet wat er in jou lichaam zich allemaal afspeelt, maar dat weet ik maar al te goed! Dus doe echt geen stomiteiten, want waar ben je als je leven voorbij is ? En de mensen die je graag zien ( en dat zijn er veel meer dan je denkt) zullen dit heel hun leven verder dragen en hun leven wordt er ook niet beter op, integendeel!
Dus maak het beste van je leven , het is al zo kort !
Datum:
18-05-2009
Naam:
Margot
Leeftijd:
15
Provincie:
België

ik weet niet meer wat ik moet doen

ik heb het so hard gehad in mijn leven ik heb problemen op school en heb neigingen op zelfmoord te plegen ik snij in jmijn eigen huid ik ben niet bang voor de dood ik heb al lang niks meer van mijn vader gehoord en mijn leven is een hel op een dag zal ik vliegen als een vogel /ik haat me zelf zo erg waarom ik zo ben en heb veel problemen met politie ik heb het gevoel dat iedereen mij haat en mij niet mag
Datum:
18-05-2009
Naam:
anoniem
Leeftijd:
13
Provincie:
Zuid-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.