Levensverhalen (pagina 578)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

help?!

Iedereen zit weleens in een dip, maar wanneer kom je eruit? bij mij heeft het 19 jaar geduurt voordat mijn frustraties en emoties eindelijk naar boven kwamen en ik ze durfde te uiten.

Mijn verleden, nooit echt een moeilijke jeugd gehad toch zit ik vol met emoties die ik 19 jaar lang heb weggestopt. vele mensen kunnen/durfen niet met hun verhaal naar buiten te komen totdat het ze echt te veel word. iedereen zag mij zoals velen van jullie als een leuke spontane altijd vrolijke jongeman met grootse ambities. niet weten deze mensen dat er bij ons alleen iets van binnen aan ons vreet.

Zelfmoordgedachtes. Het komt niet bij me op om een zelfmoordpoging uit te voeren zonder dat deze 100% slaagt, een god of een jezus die het moet tegenhouden. mijn geloof in een god is er allang niet meer. als hij toch bestaat waarom heeft hij mij al deze ellende laten doorstaan?

Dagelijks moet ik huilen, thuis op mijn werk. waarom weet ik niet, mijn emoties lopen de pan uit en nog probeer ik ze weer weg te stoppen. zo heb ik de laatste 2 jaar na al mijn problemen eindelijk gestopt te zijn drugs gebruikt. sinds een tijd ben ik hiermee gestopt en de emoties komen des te harder naar boven. Ik heb geen zin meer in dit leven. Ik heb geen zin om er met iedereen over te praten. mensen begrijpen je niet en ik wil niet gezien worden als een zielig persoon. Ik wil gewoon eens wat liefde en geluk in mijn leven.

Vaak zit ik te denken wat een makkelijke manier is om uit het leven te stappen, pijnloos en snel. Toch is het moeilijk om de stap werkelijk te zetten. Ik denk altijd na aan wie ik achterlaat. vandaag is weer zo een dag als elke . een hele dag de masker weer op en doen alsof je iemand anders bent. proberen te genieten van het leven maar uiteindelijk toch weer in een hoekje weg lopen te kwijnen.

De dag zal snel komen dat ik "schijt" aan alles en iedereen heb en de stap wel zet.

Ik vind het erg schokkend om te lezen dat er hier kind van 9 jaar is die haar leven wil beëindigen.

Heel vaak hoor ik van mensen ik heb problemen, en dan hoor ik hun problemen aan.... de allerdaagse dingen ruzie met hun ouders 1 keer in de zoveel maanden dat ze dit overkomt. in mijn gezin keken we elkaar onder het eten niet aan en om het minste of geringste was er al ruzie en meteen werd iedereen er bij betrokken. wanneer ik wegliep omdat het de zoveelste keer was. was ik maar een slappeling die wegloopt voor zijn problemen in de ogen van mijn ouders.

Ik kan hier niet meer tegen elke dag verdriet om niets, mischien iets dat heel diep van binnen zit. weggaan zal het nooit. Mischien moet ik nog maar langer wachten,. maar ik wacht al 20 jaar en dan hoe lang nog?

Wanneer je af en toe problemen hebt kom je er wel weer bovenop.maar constante problemen maken je kapot.

Ik weet niet meer wat ik moet doen HELP! :'(
Datum:
17-11-2010
Naam:
Anonymous
Leeftijd:
20
Provincie:
Overijssel

Geen uitweg meer

Ik heb zoveel problemen, ik zie geen uitweg meer. telkens als ik denk dat het beter gaat, komen er weer nieuwe problemen waar ik geen vat op heb. vooral enorme geldzorgen, maar ook pijn uit mijn jeugd achtervolgt mij.
ben voor rad en galg opgegroeid, gescheiden ouders, moeder aan de drugs, zus aan de drugs, zus verloren aan zelfmoord, zit altijd in de geldzorgen hoe hard ik ook werk, die geldzorgen krijg ik maar niet weggewerkt. daarnaast ben ik ook al niet moeders mooiste. als ik dat alles zo opsom heb ik bijna geen reden meer om hier te zijn op aarde, maar kan ik liever verdwijnen. ik heb er ook wel eens aan gedacht om gewoon ineens weg te gaan zonder het aan iemand te vertellen. gewoon naar een ander land en helemaal opnieuw beginnen. maar ja, daar schiet ik waarschijnlijk ook niets mee op. ik zie wel hoe het loopt. ik heb voor mijzelf een grens gesteld en als ik die heb berijkt maak ik er een einde aan. ook al weet ik dat ik daar veel mensen mee verdriet zal doen, maar ik kies toch echt enkel en alleen voor mijzelf als de grens bereikt is, waar verder en strakker kan mijn lijntje niet gespannen staan en zal het knappen.
Datum:
17-11-2010
Naam:
Louise
Leeftijd:
52
Provincie:
Noord-holland

ik heb bedrogen en alles kwijt

ik heb men vriend bedrogen is niet goed te keuren. ma ben alles kwijt toch bijna alles waar ik ok vo gewerkt heb ons huis onze auto heb geen werk meer door hem ja ik gebruikte de auto vo men werk hij heeft bedrijfs wagen men dochtertje van twee alles na de zeik door mijn mis stap.
Datum:
17-11-2010
Naam:
my haert will go on
Leeftijd:
25
Provincie:
Limburg

Ik ben echt op!

Het leven is niet mooi... het leven is zwaar en moeilijk.. zo zie ik het al maanden. Ben moeder van drie kinderen 13 jr 9 jr en 2.5jr, hoor van ze te genieten maar zie ze nu alleen maar als een zware last iedere dag weer. Klik en er is ruzie en niet zomaar een ruzie nee een ruzie die bij mij wel drie dagen door dendert en dat wil ik niet meer.. denk vaak aan wat als ik er niet meer ben,. zou ik echt wel gemist worden. Jankend op het bed heb ik geschreeuwd naar god.. haal mij hier uit. Ik wil niet meer, mijn energie is op. Liefde is er niet meer. Zo is het hoe ik het zie. Terwijl er degelijk wel liefde is. Wat doe je hier aan.. voel mij echt een slechte moeder, partner en vooral slecht voor mij zelf... ik ben niet meer wie ik ben... ik denk niet meer hoe ik dacht. dit wordt allemaal voor mij gedaan.
Datum:
17-11-2010
Naam:
moedeloos
Leeftijd:
32
Provincie:
Noord-brabant

Ik wil niet meer

Ik wil niet meer.
Datum:
17-11-2010
Naam:
EmobOy234
Leeftijd:
18
Provincie:
Zuid-holland

10 jaar later

10 jaar geleden heb ik een verschrikkelijke tijd gehad.

Een vriendin van me die toen 18 was is voor een trein gesprongen. Haar ouders waren net gescheiden en ze was depressief geworden. Ik ben er kapot van geweest. Ik voelde me schuldig, boos en verdrietig tegelijk. Schuldig omdat ik het niet had zien aankomen en ging denken 'had ik niet dit of had ik niet dat', boos omdat ik het achterlijk vond. Hoe kan je als je 18 bent nu zelfmoord plegen? je hebt een heel leven voor je, hoe kan je dan al beslissen dat je niet verder wilt? En natuurlijk verdriet, omdat je een vriendin kwijt bent.

Een half jaar later is ook mijn moeder aan kanker overleden. Alsof dit nog niet genoeg was heeft ook een kennis uit
onze familie zelfmoord gepleegd door zichzelf uit te hongeren. Ik ben toen zwaar depressief geworden. Het liefst was ik er toen ook mee gestopt. Ik voelde me afwisselend moe, rot, leeg, en depri. Ik wilde niet naar buiten omdat ik niet wilde dat mensen mijn ogen konden zien. Ik schaamde me in de supermarkt als ik een grote reep chocolade op de band legde, omdat ik dacht 'ze zien het aan me'. Ik had veel vreetbuien en voelde me elke keer alleen maar slechter. Deze periode heeft zo'n 3 jaar geduurd, waarna ik 15 kilo zwaarder was.

In die tijd ontmoette ik iemand met borderline en we hebben het toen vaak over zelfmoord gehad. Toch heb ik het
uiteindelijk niet gedaan. Ik denk vooral doordat ik 1 iemand had die me begreep, waardoor je je toch 'normaler' voelt. We leven in een wereld waarin alles perfect moet zijn. Ik heb vaak het gevoel dat iedereen om mij heen een spelletje speelt, niet echt is, een toneelstukje voordraagt. Een tijdje terug hoorde ik bijvoorbeeld dat de Amerikaanse sesamstraat een klacht had ingediend bij Hilversum over meneer Aart. Hij zou te weinig lachen en te nors zijn, en is daarom een 'negative role model'. Dat is onze wereld, doe de hele dag alsof je blij en vrolijk bent.
Toch bestaan er ook 'echte' mensen. Zo af en toe ontmoet je er een. Mijn ervaring is dat dit ook vaak mensen zijn die veel van muziek genieten. Al mijn goede vrienden heb ik ontmoet door of via iets met muziek.

Hoe is het nu, 10 jaar later? Ik heb nog wel eens een melancholisch momentje, een dag dat ik door de stad loop en kan verdrinken in mijn eigen gevoel. Toch zijn dat momenten, en is het niet continue. Ik ben iemand die veel voelt, Als ik mensen tegen kom voel ik vaak iets bij ze. Als ik muziek hoor dan gebeurt er van alles in mijn hoofd. Mensen zien dat ook aan me, want ik trek vaak mensen aan die over dingen willen praten. Dat is positief en negatief.

Ik heb nu als levensmotto dat bij alles wat ik doe ik dat kies waarvan het leven mooier wordt. Ik ben daarom van baan gewisseld, (van een stom consultancy bedrijf waar mensen alleen maar konden praten over geld en auto's werk ik nu in het onderwijs). Ik probeer regelmatig een bijzonder recept te zoeken om wat lekkers te koken voor mijn vriendin. In
plaats van een avond buis hangen nodig ik vaker mensen uit.
Het leven is hard, soms onrechtvaardig en zeker niet vanzelf mooi, maar ondanks alle zwaarte zoek ik toch steeds naar hoe ik het mooier kan maken, en ervan kan genieten.

Ik kan je geen advies geven. Ik zie depressie als een grote wond. Die moet vanzelf helen. Een wond moet je alleen niet steeds open krabben.
Nu, 10 jaar later zit er nog steeds een litteken, maar ik heb er weinig last meer van. Alleen af en toe, bij bepaalde muziek, of een bepaalde gebeurtenis komt het gevoel weer even terug. Wat het beste helpt in zo'n geval is een half uur hardlopen :)
Datum:
17-11-2010
Naam:
Joost
Leeftijd:
30
Provincie:
Utrecht

doei voor alles

ik haat deze leven.
ik haat alles.
ik wil weg van hier.
deze leven deze wereld is gwn zo oneerlijk.
er bestaat geen echte liefde meer.
alles doet me pijn.
ik heb echt geen kracht.
ik wil dood
ik wil verdwijnen.
ik weet niet waarom ik nog besta
tja waarom zou ik nou nog willen leven als ik elke dag huil elke dag vol verdriet en pijn, ik ben nog 17 maar nog nooit heb ik 1 leuke dag gehad.
waarom ik altijd?
waarom heb ik zo'n leven?
en waarom zulke ouders?
waarom moest het zo gebeuren dat me ware liefde nu weg is heel ver van mij, naar irak :(! waarommm !!!!
ik ga hem nooit meer zien, nooit meer hij word van iemand anders en niet van mij ...
ik heb zo veel gehouden van hem niemand anders kan zoveel houden van hem.. waarom moest het zo gebeuren.
ik kan dit niet meer dragen.
ik wil gewoon dood. ik ga het doen maar wanneer dat weet ik niet, maar ik denk ....ik heb geleefd tot me 17de jaar die andere jaren wil ik niet ik kan het gwn niet meer. welvaart wereld. doei voor alles. misschien volgende wereld beter.

ik schrijf deze verhaal nu vol tranen en verdriet mijn hart van binnen ga ik gewoon dood niemand die me begrijpt.

ik kan me verhaal aan niemand kwijt dus daarom dat ik nu hier typt.


doei voor alles
Datum:
16-11-2010
Naam:
ik ben dood
Leeftijd:
17
Provincie:
Groningen

Een groot toneelstuk

Zelfmoord. Wie denkt er ooit in zijn leven er niet aan. Als je dat zegt tegen anderen wordt je er raar op gekeken. Je bent raar je ben anders dan "normaal" Daar kun je niet over praten. Het is lastig om mensen in je omgeving te vertellen dat het leven niet meer hoeft. Vooral niet als je bijna aan het einde van je therapie zit. Je moet het postieve van dingen in zien krijg je te horen. Je blijft de problemen meenemen en maakt ze niet af.
Al die jaren van pesten en afwijzingen. Nooit is iets goeds genoeg. Daarnaast ieder maand zit je wel vanwege een klacht bij de huisarts of specialist. Mevr u moet er mee leren leven. We kunnen niks meer voor u betekenen.
Mijn hele leven bestaat eruit. Allergieen waar ze niet achterkomen, spastische darm, knieproblematiek. Je moet ermee leren leven. Nou op een gegeven moment houd een keer bij mij op.
Het hoeft van mij niet meer. Ik heb geen zin meer in het leven. Het zit toch tegen. Ik ben een doorzetter krijg je te horen van anderen maar op een gegeven moment is dat genoeg. Ik hou het gewoon niet meer vol. Alles zit tegen en je wordt erop aan gekeken als je niet positief bent.
De wereld bestaat uit 1 groot toneelstuk. Iedereen speelt zijn eigen rol en is nooit wie die werkelijk is. Je speelt een stuk waarbij je moet blijken dat je het goed speelt ook al maak je fouten. Je mag niet laten merken hoe je voelt.
1 en al een dramastuk. Wat voor mij hierbij eindigt!!
Datum:
16-11-2010
Naam:
Actrice
Leeftijd:
23
Provincie:
Gelderland

Mijn ouders haten mij

Hallo, ik heb zelfmoordgedachtes omdat ik weet dat me ouders mij niet wilde eigenlijk. Ik ben geadopteerd en ze hebben altijd wat op mij aan te merken, ben nooit goed genoeg voor ze! Ik doe echt alles fout, zelfs als ik me vergis in een dag worden ze al gek en beginnen ze soms al met schreeuwen! Mijn vader is bijna nooit thuis vanwege zijn werk, maar van hem hou ik toch het meest denk ik! Mijn moeder is er dus heel vaak, alleen ik heb het nooit echt met haar kunnen vinden omdat er altijd een soort spanning is! Ze mag mij gewoon niet, en zal ze ook nooit waarschijnlijk, ik weet niet of ik zelfmoord durf te plegen nu nog! Alleen als dit soort dingen zich beginnen te opstapelen, kom ik wel stappen dichter bij mijn gedachtes! Ik weet echt niet meer wat ik moet !
Datum:
16-11-2010
Naam:
Veroniqueje
Leeftijd:
17
Provincie:
Zuid-holland

Nog 1 druppel en mijn emmer loopt over..

Ik ben een meisje van 17 jaar dat al heel haar leven zoveel domme dingen gedaan heeft en doet, dat ze radeloos is.
Ik weet niet meer wat ik moet.
Ik ben bang voor alles, leef dag in dag uit met stress, en vreet me zelf van binnen op om alles wat er gebeurt.
Ik heb geen behoefte om te vertellen wat ik precies allemaal gedaan heb, maar laten we het er op houden dat ik mijn eigen leven gewoon gigantisch verpest heb. Het is dat ik het mijn familie nog niet aan wilt doen, en niet zou weten hoe ik er een einde aan moet maken, anders had ik er niet meer geweest ben ik bang. Dag in dag uit zit ik te bedenken hoe ik mijn familie het minst pijn kan doen en hen kan laten geloven dat het niet hun schuld is. Ik wil me niet zo voelen als ik me nu voel, maar het gaat niet weg. Ik zit er ook al voor in therapie etc. maar ik heb niet het gevoel dat het helpt.
Het is nu eigenlijk alleen maar wachten,
op die ene laatste druppel.
Dan is het over en uit voor mij.
Ik hou echt zielsveel van mijn vader, moeder, broer, zusje enzovoort, maar ook voor hen is het beter dat ik me niet zo voel, ik weet zeker dat zij dat niet zouden willen, alleen begrijpen ze me vaak niet.
Ik moest dit even aan iemand kwijt die niet weet wie ik ben, daar ben ik zo blij met deze site, zo weet ik dat ik niet de enige ben.
Datum:
16-11-2010
Naam:
Naamloos
Leeftijd:
17
Provincie:
Anders
Praat erover!
Logo Stichting 113 Zelfmoordpreventie
0800-0113
Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.