Levensverhalen (pagina 572)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

uitgestreden

Al meer dan twaalf jaar vecht ik me door het leven heen, soms met succes, maar veel meer met ongeluk, stress zowel thuis als op het werk, heb geen tijd voor ontspanning. Het is trouwens al zolang geleden dat ik me kon ontspannen of eens goed wenen dat ik niet meer zou weten hoe ik het moet doen? Voor mij hoeft het niet meer, ik ben uitgestreden;
Datum:
27-11-2010
Naam:
francoise
Leeftijd:
38
Provincie:
België

ik weet het niet meer

mijn moeder is dood. mijn kinderen begrijpen mij niet, en vinden dat ik te slap ben en nie tt genoeg voor ze op kom. veel problemen in de fam. erfenis enz.
Datum:
27-11-2010
Naam:
sjannie
Leeftijd:
59
Provincie:
Zuid-holland

verlaten

het is al een tijdje dat dit loopt ik heb nog al veel problemen verduurd gekregen in mijn leven eerst alleen opgegroeid met mama werd zwaar gepest op school waardoor ik ben beginnen met mezelf te verwonden. Na 6 maanden hebben ze het op school ontdekt en mijn mama hiervan verwittigd. Nadat school het wist was mijn leven een complete ramp ben 2 weken kunnen stoppen met dit snijden maar toen begon het terug. Ben dan gestopt tot in september dit jaar maar ben er nu volop terug aan bezig omdat ik alleen daar nog macht over heb want in de grote vakantie was het uit met de liefde van mijn leven. Juist als ik terug een beetje hoop kreeg in dit leven. Ondertussen is mama bij een nieuwe vriend die heeft mama en mij onlangs geslaan en we wonen nu bij mijn meme voor een tijdje. Dit is helemaal niet gemakkelijk ik val iedere nacht in slaap al huilend en wil een einde maken aan dit leven mijn leven was niet bedoeld om alleen maar pijn te lijden kan deze pijn niet meer aan en op de kop toe begin ik nu te twijfelen aan mijn geaardheid vroeger was ik helemaal hetero maar ik lag laatst bij mijn beste vriendin op schoot en mijn hart sloeg over. alleen kan ik dit haar niet vertellen want straks ben ik ook haar nog kwijt. Wil stoppen met dit leven hierboven is het waarschijnlijk allemaal veel eenvoudiger.
Datum:
27-11-2010
Naam:
Kimberly
Leeftijd:
17
Provincie:
België

Het houdt voor mij op

Mijn leven is een ramp, mijn cijfers zijn slecht op school, met mijn ouders heb ik alleen maar ruzie, het meisje waar ik op ben al 2 jaar is op iemand anders, er is niemand die op mij verliefd is of ooit zal worden ik heb nauwelijks vrienden.
Ik zal later alleen leven en sterven.
Ik heb geen zin meer ik heb allerlei zelfmoordpogingen in me kop, ik snijd mijn armen open met scharen, ik probeer te stikken door me luchtpijp te sluiten, maar niks helpt
Datum:
27-11-2010
Naam:
A
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-holland

Het houdt gewoon op

Zelfs deze site wordt niet meer bijgewerkt, zozeer is deze hele godvergeten wereld verkankerd en naar de knoppen gegaan. Ik hou ermee op, zet er een streep onder. Voor de zoveelste keer moet ik pijn en verdriet voelen, opnieuw omdat iemand niet voor mij wilde kiezen. Ik zou niet weten waarom ik hier nog zou blijven, anders dan voor mijn twee schatten van kinderen. Maar zelfs zij kunnen mijn gevoel niet meer verbeteren. Het is op. Over. Uit. Ik kap ermee. Nu nog een manier vinden en dan neem ik mijn vrijheid. Er lopen kennelijk zoveel betere en leukere mannen rond, die kunnen dan vast ook heel goed als surrogaat-vader functioneren. Ik ben klaar, ik wil niet meer, ik ben op.
Datum:
27-11-2010
Naam:
J.
Leeftijd:
40
Provincie:
Noord-brabant

Dood op

Hoi

Ik ben een jongen die al zijn hele leven lang moet zorgen. Mijn beide ouders hebben een lichamelijke beperking en er rust nogal wat op mijn schouders. Nu ik bezig ben met mijn MBO wordt ik helemaal leeg gezogen. Ik zie hoe mijn vader pijn lijdt en ik er niks aan kan doe. Ik zie hoe mijn moeder achteruit gaat en ik daar ook niks aan kan doen. Dan moet je ook nog eens je school werk doen en nog eens een stage in de zorg. Het wordt me te veel het groeit me boven mijn hoofd uit. De moed zakt me naar een aantal jaren nou echt in de schoenen.

N.R
Datum:
26-11-2010
Naam:
N.R
Leeftijd:
19
Provincie:
Gelderland

Hoop

Vaak heb ik het willen opgeven. Maar toch telkens weer is er een wonder waardor ik het leven als een bijzondere fase in het hele "proces" ervaar. Wat me helpt is om naar de details te blijven kijken. alles om me heen.. Op het moment dat ik me daarvan afsluit wordt alles een stuk lastiger.En bezig blijven, dingen blijven doen en blijven ondernemen. jezelf al maar weer dwingen iets te ondernemen. En soms wil je niet meer. Maar er is zoveel om voor te leven! Niemand heeft iets aan me als ik dood ben. Deze luttele jaren op deze planeet kan ik beter gebruiken om goed te doen.. Ik doe mijn best..
Datum:
26-11-2010
Naam:
L.
Leeftijd:
30
Provincie:
Noord-brabant

ik wil niet meer

Me ex. Wilde het weer met mij proberen met me, maar omdat ik hem al 2 weken niet had gezien en ik telkens nee kreeg wanneer ik het vroeg vond die me zeuren! Nu wilt die me niet meer zien, tenminste hij zegt ik zie wel. Nu heb ik er echt geen zin meer in! Help
Datum:
26-11-2010
Naam:
kelly
Leeftijd:
18
Provincie:
Noord-holland

To be or not to be ?

Ik geraak meer en meer overtuigd van het idee dat de geest bij sommige mensen gewoon niet gemaakt is om in deze wereld rond te lopen. Het heeft helemaal niet te maken met historiek of tegenslag, het zit hem gewoon in de genen en de samenstelling van de hersennen. Als je brein je steeds vertelt dat je het niet kan, dan zal je het ook nooit kunnen. Reeds van jongsaf heb ik hier last van, talloze zoektochten verder, kan ik niet anders dan tot deze conclusie komen. Ik zal het misschien ook nooit durven om zelfmoord te plegen, maar ik hoop dat ik ooit deze stap kan zetten. Het ideale scenario zit volledig in mijn hoofd. Niemand mag er last van hebben. Ik wens dan ook vurig dat de mensen van "waardig sterven" ooit groen licht krijgen en dat er begrip komt uit de rest van de mensheid.
Datum:
26-11-2010
Naam:
Tom
Leeftijd:
37
Provincie:
België

verdriet

ik ben zat van het leven me ouders zijn gescheiden ik weet niet wat ik moet doen ik moet elkedag huilen waarom mijn leven zo moest zijn .Ik denk elkedag aan zal ik zelfmoordplegen maar dan denk ik aan me broer en me vader want ik hou heel veel van hun 2 en ik woon bij me moeder ik hou ook wel van haar maar we maken bijna elkedag ruzie om niets ik moet elke dag heel vroeg opstaan en daarna naar school gaan ik heb echt geen zin meer in school in vrienden alles. ik wil nu echt dood ik meen het echt maar ik hoop dat alles nog hopelijk goed gaat komen en dat ik weer zin heb in het leven hoop ik! maar ik zou het niet zeker weten want ik heb heel veel stress ik ben echt elke dag verdrietig elke dag ga ik kapoet van binnen ik weet niet meer wat ik moet doen maar ik weet 1 ding en dat is als je zelfmoordpleegt dat dan niet alles over gaat je laat je familie vrienden allemaal achter met verdriet in zijn ogen ik zou ze niet pijn willen doen maar omdat ik dat niet wil doen doe ik mij zelf elkedag pijn ik geef heel veel om me familie want ik heb niet een groot familie .als me ouders nog bij elkaar waren weet ik zeker dat dan mijn leven niet zo zou zijn maar ja leven is keihard! dat heb ik allemaal geleerd op me vroege leeftijd misschien ben ik niet de enigste die dit allemaal meemaakt maar het is moeilijk om dit voor ogen te zien en te leven daarom hebben ook heel veel familie's problemen met hun kinderen en hun school of vrienden. Ik zou echt willen dat me leven niet zo was maar dus dit was mijn toekomst ik hoop dat als ik later kinderen heb dat ze niet zo denken of zo veel stress net als mij hebben ik hoop dat mijn eigen kinderen een beter toekomst dan mij krijgen .Van huis weglopen is ook niet altijd de oplossing maar dat denken heel veel jonge kinderen van wel maar het lost niks op tuurlijk zou ik ook een warme huis warme vriende warme familie hebben maar dus dit was het beste voor mij leven.
Datum:
26-11-2010
Naam:
anoniempjhee.
Leeftijd:
15
Provincie:
Zuid-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.