Levensverhalen (pagina 544)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Zwaar

Heb zelf ook al een zwaar leven gehad, maar heb geen zin om alle details op te schrijven. Moeilijke jeugd gehad. Vorige week nog een zelfmoord in mijn familie. Net heb ik mijn relatie ook moeten verbreken omdat bij mijn vriendin Borderline vastgesteld was en het onmogelijk werd om met haar samen te leven, ze heeft niet alleen zichzelf maar ook mij mentaal onderuit gehaald. Ben sinds kort ook werkloos door de economische crisis... En zo gaat het door en door met alle tegenslagen. Zin in het leven heb ik al lang niet echt meer gehad, en ik heb ook gedacht dat het soms zo veel makkelijker zou zijn om niet meer wakker te worden.

Maar... als je dood bent, ben je dood. Dan zul je nooit weten hoe dicht je misschien wel bij enige vorm van geluk geweest bent. Als ik het zo lees, zijn de meeste mensen nog jong hier. Je heb -in principe- nog zoveel jaren tegoed, jaren die misschien beter kunnen worden, maar je moet er voor vechten, elke dag. En misschien wordt het nooit beter, het leven is spijtig genoeg niet voor iedereen een sprookje en echt geluk is voor de lucky few, maar dan heb je tenminste toch geprobeerd én geleefd. Garantie op een dood heb je vroeg of laat toch, je hoeft het daarom niet zelf op te zoeken.

Doe dingen die voor jou extreem zijn. Maak een wereldreis als je het financieel aan kunt, ga toneelspelen, doe iets dat je normaal nooit zou doen. Het werkt soms verfrissend.

Datum:
25-01-2011
Naam:
Ari
Leeftijd:
23
Provincie:
Gelderland

Hekel aan mezelf

Heb al jaren een hekel aan mezelf, heb me zelf nooit kunnen accepteren en ik denk ook niet dat dat ooit gaat gebeuren!!Waarom heb ik het altijd zo moeilijk, waarom ben ik niet zoals andere meiden, moet me altijd overal zorgen over maken. Denk dat ik nooit gelukkig wordt. Wil helemaal geen zelfmoord plegen, maar elke keer komen die gedachten weer terug. Dan kijk ik op deze site en weet ik dat ik niet de enige ben.
Datum:
25-01-2011
Naam:
ik
Leeftijd:
22
Provincie:
Overijssel

Waarom nog leven?

Al mijn hele leven vraag ik me af waarom ik hier op de aarde ben. Tot in het lager viel het leven nog goed mee. Ik was goed op school, had vrienden en bijna geen zorgen. Maar dat veranderde allemaal eens ik naar het middelbaar ging. Enkele weken na de eerste school dag begonnen de pesterijen mijn richting uit te gaan. 6 jaar lang gepest zijn (Zelfs publiekerlijk voor een hele school) en met dat geheim elke dag rondlopen maakt het leven zwaar. Steeds vroeg ik me af of het niet waar was wat ze zeiden. ik begon me steeds lelijker en minderwaardig te voelen. Iedereen rond mij begon een lief te vinden, ik bleef steeds alleen achter. Telkens wanneer ik voor iemand viel ging die mee in mijn gevoelens tot het sterker werd en dan kwam er wel één of ander excuus waardoor het niet meer ging. Telkens wist ik wel dat het aan mij lag, dat ik niet mooi, sexy, intelligent of sociaal genoeg was. Enkel durven ze dit nooit zeggen. Na elke mislukking probeer ik mezelf te zeggen dat het volgende keer wel zal lukken. Nu lijkt het me allemaal te ijdele hoop. Er is niemand die mij graag an zien als ik mezelf al niet graag kan zien. Soms lijkt zelfmoord een goede oplossing maar aan de andere kant lijkt het me te eenvoudig om gewoon uit het leven te stappen. Toch lijkt het nu een mooi oplossing.
Datum:
24-01-2011
Naam:
Kelly
Leeftijd:
22
Provincie:
België

ik wil niet meer

hallo allemaal.

ik ben een 20 jarige jongedame, ik heb veel nare dinge in mijn verleden meegemaakt , ik kom uit een gebroken gezin. mijn vader is een paar jaar geleden overleden. ik woon nog steeds by mijn moeder, ik heb een goeie band met mijn moeder ook met myn zussen ben ik echt top we steune elkaar door dik en dun. heb ook een top vriendin is me beste vriendin ze is er altyd voor me geweest . dus dat zit allemaal goed ook moet ik toegeven ik ben een knappe meid . ik kan krygen wie ik wil ,mannne liggen aan me voeten . ik werk sinds een jaar nu als prosituee. ik verdien er goed geld mee , ik heb zoveel goeds in me leven , maar ook zoveel nare dinge ervaren in myn verleden die ik niet kan los laten, maar ik heb de energie er niet meer voor ik wil ook niet meer , ik wil gewoon stoppen met leven. ik wil weg ik wil zelfmoord plegen . en als ik nu een makkelijke en snelle manier zou weten zou ik het nuu doen. dit spookt al jaren in me hoofd
Datum:
24-01-2011
Naam:
Babyyy
Leeftijd:
20
Provincie:
Flevoland

Tsjah

Mijn leven is gewoon zwaar kut. Ik ben misbruikt door mijn vader van wie ik eerst heel veel hield. Daarna aan de drugs gegaan waardoor ik nu niet meer normaal over straat kan, ik heb angsten en voel dingen die er niet zijn. Dit komt ook door mijn ex, die mij beledigde op seksueel gebied, waardoor ik nu bang ben voor jongens en ze niet meer vertrouw. Ik heb geen vrienden meer op 1 meisje na.
Datum:
24-01-2011
Naam:
Daisy
Leeftijd:
25
Provincie:
Utrecht

Innerlijke strijd...

Mijn leven was zwaar kut. Gescheiden ouders, zusje misbruikt (heb daar vreselijk spijt van), daarvoor 6 jaar in de bak gezeten en daardoor traumas opgelopen. Mijn familie is er altijd voor me (geweest), en toch ben ik bang voor mn vader, vooral als hij weer begint te preken als ik iets (kleins) fout heb gedaan. Vooral dan wil ik niets liever dan doodgaan. De enige voor wie ik eigelijk nog leef is mijn lieve vriendin. Ik kan me eigelijk gwoon niet goed voelen. Voel me continu depressief. En als mijn vriendin bij me is lijkt het alsof ik droom, t lijkt gwoon niet egt. Maar andere kant, als ik dood ben, voel ik niks meer, alleen laat ik dan wel veel mensen verdrietig achter. Ach, wat is het leven toch kut..... *zucht.....*
Datum:
23-01-2011
Naam:
Anoniempje
Leeftijd:
21
Provincie:
Zuid-holland

Nooit iets goeds

Ik ben een 41 jarige man, getrouwd met 2 schatten van kinderen. Klinkt goed, is het echter niet. Het huwelijk wordt slechter en slechter. Veel geschreeuw, waar ook de kinderen de dupe van worden. Nooit doe ik iets goed, alles is altijd mijn schuld.
Als ik de moed had gehad, was ik al lang onder de trein gesprongen. Ik heb wel op het station gestaan, maar was er (nog) niet klaar voor.
Hoe heerlijk zou het zijn om niet meer iedere dag van alles en nog wat beschuldigd te worden. Een sprong en ik zou die rust hebben. Maar moet ik dit mijn kinderen aandoen, dit is de vraag waarmee ik worstel.
Het liefst zou ik vanavond willen gaan slapen en morgen niet meer wakker worden.
Datum:
23-01-2011
Naam:
Mart
Leeftijd:
41
Provincie:
Utrecht

...

sinds het zesde leerjaar ong heb ik beginnen merken dat mijn vader niet degene is waarvan ik altijd dacht wie hij was. ik heb gezien hoe hij mijn moeder heeft geslagen en heb van mijn moeder verhalen gehoord die ik al lang was vergeten. op mijn drie jaar heeft hij mij en mijn oma bijna door het raam geduwd, nu heb ik er nog een litteken van. nu zit ik in het 3e middelbaar en gaan ze eindelijk scheiden, want mijn vader zal nooit veranderen. hij heeft de ziekte van korkasov, dementie door overvloedig alcoholgebruik. daardoor krijgt hij wanen en liegt hij vaak en vergeet dingen. de pillen die hij zou moeten slikken zijn dezelfde die de ergste gevallen in een instelling horen te slikken. zodra ze gescheiden zijn wil ik hem nooit meer zien. ik haat hem al is hij mijn vader, want dat kan me niet schelen.
in het zesde leerjaar heb ik een paardje gekregen en zielsveel gaf ik om haar, wat velen niet begrepen. helaas is ze vorig jaar overleden door een voedselvergiftiging. ik voel me er nog steeds enorm schuldig om, omdat ik op de manege wou blijven staan al was ze gelukkiger op de boerderij. als ze niet op de manege had gestaan zou ze nu nog leven. nu heb ik bijna een jaar een ander paard van bijna vier die ik zelf opleer met hulp, maar het is niet hetzelfde. ik geef wel om haar, maar niet zoals bij de vorige. met de nieuwe voel ik niet zo'n band, die er zou moeten zijn ondertussen. er is er wel een kleine, maar toch ook niet. het interesseert me veel minder en ik verheug me veel minder om naar haar te gaan.
op school ben ik best vrolijk altijd en heb ik denk ik wel veel vrienden, maar wanneer ik dan thuis ben heb ik het gevoel dat het allemaal nep is. dat ze me eigenlijk allemaal niet moeten. dit komt grotendeels omdat ik te horen krijg dat sommige iemand niet moeten, al doen ze er altijd gewoon enz tegen.
zowat iedereen vindt dat ik goede punten haal, maar ik wil steeds maar meer en meer halen. zelfs met een 7 en een 8 ben ik niet echt tevreden. wanneer ik dan een 10 heb ben ik ook niet blij. met geen enkel rapport tot nu toe ben ik tevreden geweest al waren ze best goed volgens anderen en willen er veel ruilen van rapport.
soms voel ik zo snel woede en weet ik niet waar het van komt. maar dan wanneer ik eigenlijk serieus hoor te zijn, bv wanneer ik wat ruzie heb met mijn moeder, dan moet ik opeens beginnen lachen, terwijl er niets is om over te lachen.
soms zou ik willen blijven slapen voor altijd en nooit meer willen wakker worden in deze wereld.
later wil ik zo graag seriemoordenaar worden, al klinkt het zo krankzinnig als mogelijk. ik zou niet onschuldige mensen willen vermoorden maar mensen die het verdienen te sterven, zoals die priester die zoveel kinderen seksueel had misbruikt.
wanneer ik dan aan dit alles denk vind ik mezelf gestoord en abnormaal en misschien ben ik dat wel gewoon.
Datum:
23-01-2011
Naam:
iemand
Leeftijd:
13
Provincie:
België

zo moe en verslagen

ik denk over zelfmoord omdat ik diepe pijn heb. en het idee elke keer terugkomt. veel teleurstellingen en niet dr boven op komen. zelf help in mensen telefonisch, das mn werk, en dat doe ik goed, mensen zijn blij met wat ik hun vertel, en hoe ze met hun problemen om moeten gaan, maar op de een of andere manier lukt t in mn eigen leven niet het weer op de rit te krijgen. doordat ik zelf veel heb meegemaakt, kan ik andere mensen goed begrijpen en meevoelen. maar zelf blijf ik tegen de teleurstellingen aanlopen.
het ergste is dat niemand mij begrijpt, en de mensen waar ik van hou me steeds laten vallen. ik weet dat er na de dood een nieuw iets is. ik weet ook dat het niet de bedoeling is uit dit leven te stappen, en dat ik dankbaar moet zijn te leven, maar mn pijn en hoe de wereld in elkaar zit, maakt toch dat ik niet van het gevoel van zelf dood willen afkom. mn kids gaan beide over een paar maanden het huis uit. ik heb ze goed opgevoed, al hebben ze veel van mn verdiet mee moeten maken. ik heb mn 2 honden weg gedaan, een goed tehuis voor hun gevonden, en nu blijf ik over na 12 jaar alleen voor mn kids te hebben gezorgt. hun zijn goed terecht gekomen. en nu speelt de gedachte steeds meer door mn hoofd. ik heb mn taak tegenover hun gedaan, en nu kan ik weg, naar rust toe vliegen en liefde.........
Datum:
23-01-2011
Naam:
margretha
Leeftijd:
49
Provincie:
Groningen

Voorlopig even niet

"Voorlopig even niet"

Iedereen die dit nu gelezen heeft,
zal weten wat er nu in mij leeft.
De problemen zaten tussen mijn oren,
vaak omdat niemand mij wou horen.

Soms werd het in mij steeds heter,
zodat ik vond: "iedereen verdient gewoon beter".
Ik pieker teveel na, vaak over dingen die er niet zijn.
In mijn beleving op dat moment, is elk glas wijn, puur en alleen azijn.

'Sorry', zeg ik continue, omdat spijt mijn geweten opvreet.
Zo erg zelfs dat ik het vaak niet meer weet.
Mijn gezin daar leef ik voor,
al heb ik dat soms niet meer door.

Mijn gedachten zijn vaak troebel, slaan gewoon op hol.
Die onzekerheid en de lak aan zelfvertrouwen, maken mij vaak compleet dol.
Een van de problemen is mijn gewicht,
ik probeer het vaak allemaal weg te schrijven met een gedicht.

Een ander probleem is bijvoorbeeld geld,
als je het in overvloed hebt, speelt geld waarschijnlijk geen rol.
Maar zoals vele inmiddels, geld ook hier, elke cent telt.
Geld maakt misschien niet gelukkig, maar zonder geld, eist het wel zijn tol.

Vroeger als vrijgezel had ik onmenselijk veel lol,
mijn kinderen brengen mij veel plezier, maar de herinneringen aan vroeger, doen mijn hart overslaan op hol.
Als ik daarover weer teveel pieker en uiteindelijk tot bezinning kom,
weet ik eindelijk weer wat ik nu heb en sla ik compleet om.

Mijn gezin is echt mijn alles, word me dat ontnomen,
dan is er niets wat mij doet denken aan terugkomen.
Ik zeg dan vaarwel, adieu en gedag.
Want mijn leven zoals hij nu is, verkoop ik voor geen enkel bedrag.

Tot ziens voor nu dan maar,
mijn hart staat open voor elk vriendelijk gebaar.
Maar voor negatieve gedachten,
laat ik eenieder gewoon wachten.

Ik ben misschien dan wel niet perfect,
maar zo uit ik mijn gevoel met veel respect.
Ik snap dat niet iedereen het begrijpen zal,
van al dit gezever en geraaskal.

Nu stop ik met schrijven, ik heb mijn hart weer gelucht.
Voor nu zal ik van mijn leven afblijven, met wat gepieker en veel gezucht.
Tevreden over-lees ik dit gedicht, zodat ik weet wat er echt voor mij telt.
Zonder al teveel gezwicht, heb ik nu toch mijn verhaal verteld.

Tot horens, ziens of schrijven,

ik, die nou besef dat ik moet blijven.
Datum:
23-01-2011
Naam:
Tribber
Leeftijd:
32
Provincie:
Noord-brabant

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.