Levensverhalen (pagina 243)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Zelfmoord vanwege pesten

Hoi iedereen, Ik wou mijn verhaal even kwijt.
Toen ik in groep 2 kwam, dacht ik leuke kindjes, gezellig. In de Bouwhoek werden blokken naar mijn hoofd gegooid. Mijn spullen werden afgepakt. Al snel vond ik de klas niet meer leuk. en had ik geen 'vriendjes/vriendinnetjes' meer. Ik voelde me verlegen. Met het jaar werd het steeds erger. In groep 7, ik zat aan mijn tafel. en er werd met een pen in mijn arm gestoken. Iedereen lachte me uit. Ik schaamde me kapot en liep direct de klas uit. Dat het zo ver kon gaan wist ik niet. Dus ik ging naar een andere school, het laatste jaar. In groep 8, alles was verder leuk. Ik kreeg een beste vriendin A. We konden alles tegen elkaar zeggen. Totdat iemand begon te stoken, en er dingen werden vertelt over mij wat niet waar was. Al snel kreeg ik ruzie met mijn bff. Mijn geheim was dus: ' Op mijn 9, ben ik aangerand door een man rond de 40 , dat als ik niet mee zou werken een mes in mijn ribben kreeg' . Ze vertelde mijn geheim door. En de kinderen uit mijn klas zeiden : ' Man met mes, man met mes '. Ik voelde me beledigd, en gebruikt door A. Toen ging ik naar klas 1. Vanaf de eerste schooldag liep het goed. Maar een paar weken later, was ik een kut hoer, en een kanker slet. Ik probeerde zelfmoord: Ophangen. Het jaar liep verder en ik kon geen uitweg meer vinden. Klas 2 , waar ik nu inzit. Mensen uit mijn klas, verzinnen roddels, die niet waar zijn , en maken me daarom belachelijk. Zoals een keer, ik had ruzie met 2 meiden via social media. En opeens de hele klas tegen mij. Mijn oma zei me toen:' reageer maar niet ' . Ik dacht dat dat de beste oplossing zou zijn. Ik voelde me zo klote, en achtergelaten. Ik keek een uur later op mijn mobieltje en had wel 60 berichten. Ik las de berichten en toen werd het een hel. Een jongen D: Stuurde: ' Ik weet waar ze is' Iedereen zei : ' Nou, waar is ze'. Hij stuurde een foto van een trein, waar is zogenaamd voor was 'gesprongen'. Iedereen lachte me uit. Ik stond aan de waterkant met stenen in mijn jas, helemaal klaar om in het water te springen. Mijn zus haar ex vriendje hield me tegen. Ik sloeg hem in zijn gezicht, en ben keihard weggerend. Nu zitten we op 18 mei 2014. Ik kreeg ruzie met een meisje. Vervolgens noemde ik haar arrogant, hoe ze mij ook noemde. De hele fking klas deed mee. Ik moest mezelf ophangen. en ik moest maar oprotten van school. Ik heb op het punt gestaan om voor de auto te springen, op de hoop dat ik verlamd zou raken of dood zou zijn... :( Helaas mislukte mij dat. Vrijdag 16 Mei. Ik was gezellig aan het feesten met vrienden, dikke hardstyle, hardcore, alles. Donders leuk. Totdat mijn zus mij uitschuld voor kut wijf, en kanker op. Ik voelde me zo alleen en beledigd. Ik fietste weg en ging bij een hek zitten. Ik stopte mijn nek tussen het ijzeren hek, ik wou net mijn nek omdraaien totdat T. eraan kwam fietsen met een big smile. Snel ging ik weer op mijn plek zitten, op de hoop dat hij weg zou gaan. Maar dat gebeurde niet.. Ik weet gewoon niet wat ik moet doen. Ik voel me klote, en ben bang om naar school te gaan. Ik durf niet meer. Ik zie het niet meer zitten. Als mensen mij willen houden, zouden ze mij een reden moeten geven waarom ik nog op de aarde moet zijn/ blijven. Ik ben dom, lelijk, een hoer, een kutwijf, Achterlijk, arrogant, te dun, anorexia wijf... Vanalles..
Dit was het wel zon beetje.
Wie wil me helpen?
Dikke Kus A. Anoniempje.. xxx
Datum:
18-05-2014
Naam:
Anoniempjee
Leeftijd:
13
Provincie:
Overijssel

te veel bagage

dag iedereen,
ik zal maar eens bij het begin beginnen, waar het allemaal mee is begonnen. het is 12 jaar geleden begonnen toen mijn ouders uit elkaar gingen. ze gingen een vechtscheiding aan en ze speelde het allebei uit langs de kinderen ( mijzelf, men broer en 2 zussen). toen is alle ellende begonnen mijn moeder die altijd slecht prate over men vader, en omgekeerd ook. en wij als kinderen moesten maar alles slikken. toen ging ik heel vaak naar mijn meter ( een beetje mijn 2de moeder) en dat was echt een luisterend oor en ik kon er mijn hart luchten en dat is zo blijven gaan tot mijn 18de en ik niet meer thuis woonde. de band tussen mij en mijn meter is heel sterk gebleven.

ondertussen had ik ook een meisje leren kennen waarmee ik 3 jaar ben samen geweest. zij was ech het perfece meisje voor mij. ze steunde me in alles wat ik deed. stond altijd klaar voor mij. we hebben samen ook wel het een en ander mee gemaakt.

alles ging goed met mij tot ik plots een half jaar geleden telefoon kreeg van mijn meter. ze heeft kanker! nu een half jaar later hebben ze kunnen vaststellen dat de chemo niets afdoet en dat er niets meer aan te doen is. ik zie haar nog regelmatig en ik zie haar aftakelen. haar einde is in zicht :-(. in de tussentijd ben ik ook uit elkaar met mijn vriendin. mijn vrienden hebben me ook allemaal laten vallen en ik zit ook in de schulden door omstandigheden waar ikzelf niets aan kan doen.

ik weet me geen raad meer. ik kan nergens meer terecht om eens een babbeltje te doen. het is me veel te zwaar allemaal. ik kan het niet meer dragen. het is goed geweest. ik heb op het laatste half jaar na in de tijd dat ik ben samen geweest met mijn vriendin nog een mooie tijd gehad, maar het is te mooi om waar te zijn. ik ben geboren voor de ellende en ik zal ook altijd ellende rondom mij hebben. en genoeg is genoeg en teveel is teveel!
Datum:
18-05-2014
Naam:
jongo
Leeftijd:
21
Provincie:
België

Alles beu

Hallo , ik ben elke ik ben 15 jaar oud en ik begin al alles lichtjes aan beu aan het worden , niemand begrijpt mij en als ik naar de centrum geestelijke gezondscheidszorg ga helpen zij mij niet , ik heb nu een hele slechte jaar , ik dacht dat dit jaar beter ging worden dan de vorige maar het is nog maar erger geworden , ik ga denk ik een jaar moeten overdoen vanwege hele zwake resultaten , maar ik zie het echt totaal niet zitten om een jaar over te doen ,ik ben 15 en dan ga ik 16 zijn terwijl ik nog in 2de zit , ik ben nu al alles zo beu wat gaat er dan volgend jaar gebeuren het isveel te erg ik wil er zelfs niet aan denken , ik ga bijna nooit ergens meer naatoe , en als ik eindelijk eens mag weggaan kan er zefls niet van genieten omdat zij mij constant bellen en als ik dan een heel klein beetje te laat ben krijg ik onder me voeten , ik ga niet met een blij goed gevoel naar huis maar met super veel stress en akelijkheid , ik denk altijd negatief en vandaag ook met zo'n slecht humeur opgestaan omdat ik weer moest denken hoe ik volgend jaar ga afzien als ik een jaar moet overdoen , ik naar beneden wil ontbijten en dan begint het weer , mijn moeder heeft critic op alles maar dan ook op alles , elk klein dingsje en zij begint weer , en als ik zie hoe de anderen een goed vrolijk leven leiden veel uitgaan enzo ...begin ik me nog rotter te voelen , ik schimmel hee lde tijd thuis en ik heb bijna nooit rust niet op school niet thuis zefls niet als ik ergens uitga ,het enigste plaats waar ik nog een klein beetje prive kan hebben is in de kelder en dan toch niet altijd , en het is daar ook koud dusja ...mijn klas lacht mij constant uit omdat ik veel te veel ween , en sommige denken zelfs dat ik maar alsof doe , ik word heel de tijd gepest , het is niet dat ik er niet gewend aan ben maar ik zou wel willen dat het eindelijk eens stopt , ik weet niet hoe ik mij moet gedragen voor mensen , ik kan ook moelijk voor elk mens op arde uitzoeken welke karakter dat zij graag hebben , ik kan geen duizenden verschillene karkters hebben , ik ben ook maar een mens , niemand wil mij accepteren hoe ik ben , veel meisjes haten mij , eerste wist ik niet waarom maar nu weet ik dat zij gewoon jaloers
zijn omdat zij mij mooier vinden , zelfs sommige jongens omdat zij dan denken dat ik een bitch ben , ik wordt een hoer of een slet genoemd op school door mensen dat ik niet eens ken , maar ik heb zelfs nog nooit seks gehad , zij denken dus van wel en ik weet niet eens waarom , ik draag ook altijd veel make-up omdat ik mij zelf lelijk vind eigenlijk met ook daarom begrijp ik niet waarom dat iedereen mij mooi vind , en ook al ben ik in hun ogen niet lelijk toch word ik mega veel gepest , heel de school kent mij , van het 1ste tot en met 7de jaar van roddels ,ik heb zodanig nu veel problemen dat ik zefls niet meer weet hoe ik het nog zo langer ga volhouden , ik ben het echt beu om heel de tijd thuis te zittten , ik wil hier weg van dit vervloekt huis , of misschien zelfs weg van dit vervloekt wereld ....
Datum:
18-05-2014
Naam:
elke
Leeftijd:
15
Provincie:
België

help

Help, ik ben aan het eind van mijn leven, genoeg medicijnen om een eind aan mijn leven te maken. HELP
Datum:
18-05-2014
Naam:
Madeleine
Leeftijd:
58
Provincie:
Zuid-holland

kwnni

sinds kort heb ik broblemen met een vriendin en erge ruzie en nu haat ik haar maar ik heb een vriendje en ze zegt da ze gaat maken dat het uit is en da wil ik totaal ni ik hou van hem help me aub ik hou dit gewoon ni meer vol
Datum:
17-05-2014
Naam:
poizie
Leeftijd:
14
Provincie:
België

Ik ben Nanda!

Ik ben NANDHAH,

Ik heb het Syndroom van Down. Mijn ogen staan ietsjes dichterbij. Mijn armen en benen zijn ……….. KORTER!! Ik heb 1 chromosoom meeg, de twaalfde. Mijn handen zijn een beetje anders, want ik mis een streepje. Ik word wel es gepest, dan zeggen ze zo van mogool, scheef oog eh je bent lelijk eh je hoort hier niet en nog veel meeg eigenlijk. Het pesten moet ophouden, ik ben ook een mens! Ik ben NANDHAH!
Datum:
17-05-2014
Naam:
Nanda
Leeftijd:
21
Provincie:
Noord-brabant

pijnloos dood gaan

Ik wil zo graag dood gaan, maar ik kan ook niet tegen pijn. Ik wil zelfmoord plegen, maar ik durf het niet. Ik zie het al meer dan 10 jaar niet meer zitten. Ik kan gewoon van het leven niet genieten. Niets en niemand is belangrijk voor me. Ik geef om niets meer. Ik wil zo graag rust hebben en dat kan ik alleen hebben als ik kan dood gaan. Wie kan me a.u.b. hiermee helpen om pijnloos deze wereld te verlaten. Ik heb het heel lang geprobeerd en het gaat niet meer. Help me om deze wereld te verlaten
Datum:
17-05-2014
Naam:
Mana
Leeftijd:
30
Provincie:
Utrecht

geestelijk ben ik kapot

hallo door de jaren lange spanning in mijn bedrijf met mijn eigen zoon heeft hij het voor elkaar geestelijk ben ik kapot ik ben zo ontzettend moe in mijn hoofd dat ik het eigenlijks niet meer zie zitten ik weet niet hoe ik er over moet praten ook kan ik er niet over praten ik zou niet weten hoe en met wie en ik wil er ook niet over praten ik heb er geen zin aan om er met wie dan ook over te praten ik vind het al moeilijk om dit op te schrijven ik heb al jaren het idee dat ik hier niet hoor ik ben het alle maal zat voor iedereen hou ik de schijn op dat ik het allemaal leuk vind maar in mijn hart huil ik al jaren en dat kan niemand zien nog mijn vrouw/kinderen en mijn vriend zo weet ik dat te verbergen door mijn geloof weet ik het einde uit te stellen maar de gedachte,s komen steeds vaker naar boven ik heb het gevoel dat ik gevangen zit ik ben 54 maar in mijn hoofd krijg ik het vaak niet op de rit ben 34 jaar getrouwd maar ook de liefde is ver te zoeken het is meer een broer zus verhouding en altijd maar dat eeuwige gedram van mijn zoon met zijn grote bek 12 jaar mede eigenaar en dan stopt hij er in eens mee en dan nog 3ton mee moeten geven en nu huur ik hem in als z,z,per en nog is het niet goed ik voel me genaaid in mijn eigen bedrijf maar ook in de liefde ook al is de verstandhouding tussen mij en mijn vrouw goed om dat ik altijd mijn mond hou zal het wel goed blijven ik zie het wel waar het eindigd en hoe lang ik het vol hou
Datum:
16-05-2014
Naam:
Beerd
Leeftijd:
54
Provincie:
Gelderland

Ik ben weer gelukkig

Hoewel ik niet weet of dit hier thuis hoort, wil ik toch mijn verhaal doen om mogelijk anderen te inspireren. Hoewel ik mij een tijd ellendig heb gevoeld vanwege anorexia en depressies, kan ik nu zeggen dat ik gelukkig ben.
Het begon eigenlijk zomaar uit het niets dat ik er op de basisschool niet meer bij hoorde. Ik werd spontaan gepest en buiten gesloten. Dit maakte mij verdrietig en ik zonderde me steeds meer af.
Toen ik naar de middelbare school ging, kreeg ik een aantal vrienden. Zelfs een vriendje, dat uiteindelijk meer schade heeft aangebracht dan dat hij goed voor me was. We woonden ver uit elkaar, dus ik zag hem niet zo vaak. Maar als we samen waren dan noemde hij me dik en als ik iets at dan pakte hij het af en zei: ‘’Je hebt wel genoeg gehad zo’’.
Ik begon daadwerkelijk te geloven dat ik dik was. Ik sloeg maaltijden over en braakte wat ik wel at alsnog uit. Ik kocht dieetpillen en deed er alles aan om maar gewicht te verliezen.
Tussendoor dwong die jongen me tot seks. Ik wilde niet omdat ik mezelf nog veel te jong vond, maar hij kreeg toch zijn zin. Toen ik hem daarna vertelde dat ik echt wilde wachten tot de volgende keer werd hij kwaad. ‘’Het is nu gebeurd en je kan nu niet meer terug!’’
Hij vertelde mijn ouders over mijn eetproblemen. Ik was kwaad omdat hij tenslotte de reden van dit alles was.
Via de huisarts kwam ik bij een kindertherapeut terecht. In het begin speelde ik het spelletje mee en liet ik voordoen of het beter met me ging.
Ik weet niet meer wat precies de aanleiding was, ik denk alles bij elkaar, maar toen begon ik met mezelf verwonden. Dit is een tijd doorgegaan tot een klasgenoot er achter kwam. Hij herkende de signalen van zichzelf en voor het eerst ben ik volkomen eerlijk geweest en heb ik hem alles vertelt wat me dwars zat. Hij praatte veel met me en ik vertrouwde hem volledig. Door hem durfde ik het uit te maken met mijn toenmalige vriendje. Ook spoorde hij mij aan om open kaart te spelen met mijn kindertherapeut en door hem heb ik zelfs mijn ouders vertelt over het snijden.
Ik kreeg een relatie met hem en we hadden samen nog ontzettend veel dieptepunten, maar langzaam ging het met ons allebei toch bergopwaarts. We zijn lang samen geweest, maar op een gegeven moment is het stuk gelopen en hebben we het contact verbroken. Helaas is dit op een vervelende manier gegaan, maar het neemt niet weg dat hij mij een aantal jaar terug gered heeft en dat ik hem hier ziels dankbaar voor ben.
Ik leef nu zoals ik wil. Ik maak keuzes die goed voelen en ik ben trots op wie ik nu ben. Hoewel ik onder de littekens zit, zie ik deze niet eens meer als ik in de spiegel kijk en ik kan nu met gemak een zak chips op eten zonder dat ik me daar schuldig over voel.
Ik heb een nu hele lieve vriend en ik kan niet wachten om aan mijn nieuwe studie te beginnen.

Hoewel het heel erg moeilijk was, heb ik iemand in vertrouwen genomen over mijn problemen en ik denk dat dat een eerste stap naar genezing is: weten dat je begrepen wordt en dat je er niet alleen voor staat. De weg naar genezing is lang, maar absoluut niet onmogelijk. Jouw leven is van jou. Je hebt het recht om hier te zijn en je hebt het recht om gelukkig te worden.

Ik begon als breekbaar meisje, maar ik ben nu een sterke jonge vrouw en ik kan oprecht zeggen dat ik gelukkig ben.
Datum:
14-05-2014
Naam:
K.
Leeftijd:
19
Provincie:
Noord-holland

shitie life

Al tijden een sociaal isolement...
Heb manieren gevonden om het leven dragelijker te maken.
Projecten aan te pakken.
Bezig blijven..
Ik kon bijvoorbeeld in antiek en kunst nog wat schoonheid vinden.
Enkel bij wat het mooiste in het leven is, de liefde, loop ik helemaal vast.
Met mijn geschiedenis, vroeger veel gepest, verwaarlozing, pech met relaties (vreemdgaanders) is het aangaan van liefdes relaties een hel geworden.
Het gevoel dat mij bekruipt bij het voelen van liefde, is een van angst, onzekerheid en waardeloosheid. Iets wat ook zijn tegenslag op de andere persoon heeft. Nog meer verdriet...
Wat wordt geestelijke rust dan kostbaar.
Hopen dat de morgen meer rust brengt.
Datum:
12-05-2014
Naam:
daffy
Leeftijd:
41
Provincie:
Noord-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.