Levensverhalen (pagina 1437)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

CONSTANT MISBRUIK IK WIL HET GEWOON NIET MEER

Ik ben moeder van 3 kleine kinderen maar toch wil ik niet leven ik ben te bang om te willen leven ik denk vaak dat de kinderen beter af zijn bij anderen omdat ik steeds in mijn verleden leef door alles wat er gebeurt is s misbruik door mijn vader en sexueel misbruik door mijn oom en door 2 vreemden ik geloof zelf soms niet hoe moeilijk mijn leven is heb een abortus gepleegd samen met mijn vader en stief moeder op een schip gewoond mijn stief moeder haatte me ze zoop en maakte mijn leven tot een hel ben uiteindelijk weg kunnen komen door een maatschappelijk werker waar ik dochter gevoelens bij had ik ging op begleid kamer wonen en toen begon heel mijn verleden langzaam naar boven te komen ik kreeg eet problemen en mijn ex en ik gingen diverse keren achter elakaar uit elkaar voor ik het wist leefde ik als een zwervervan ene huis naar andere huis weer werd ik verkracht ik zat toen in het opvanghuis waarom kom ik zo veel te maken met sexueel geweld iedereen denk vast ze lokt het zelf uit zo voelt het voor mij nu heb ik eindlijk mijn plekje maar mijn jaar was alweer slecht begonnen
1 januarie betrapte ik mijn vader mijn mijn nichtje dat heeft een flinke draai aan mijn leven gegeven ik raakte er zwaar van in de waar ik pleegde zelfmoord 6weeken geleden het is me niet gelukt en dan denk iedereen gelukkig ze is er nog maar diep in mijn hart weet ik niet of ik had gewild dat ik er nog geweest was ik hb pas een aangifte achter de rug het valt me echt te zwaar nu allemaal ik weet niet of ik het eccht allemaal vol hou ik blow veel om mijn pijn niet meer te voelen het is te pijnlijk voor meer weet ik niet uit te brenegen behalve de angst die ik steeds voel dat me kinderen het zelfde mee maken ik ben bang om mensen te vetrouwen als het om misbruik gaatwaardoor ik het moeilijk vind om te leven knuffel en veel liefs
Datum:
17-04-2007
Naam:
catharina
Leeftijd:
25
Provincie:
Zeeland

Lieve Laura (13)

Ik krijg het warm van jou woorden.
Het doet zelfs mij goed. Ji bent een heel wijs persoon.

Ik zit ook aan zelfmoord te denken anders was ik hier niet! jij bent nog jong en hebt ondanks wat je hebt meegemaakt nog een heel leven voor je. De mijn is al geweest. Ik heb mijn kansen gehad en laten lopen. Voor mij is er geen hoop meer.

Veel liefs Bert
Datum:
17-04-2007
Naam:
Bert
Leeftijd:
35
Provincie:
Flevoland

ik kan de draad niet meer weer op paken

ik ben jonge man van 25 jaar. ik heb altijd hard gewerkt voor mij centen. en nu heb ik helemaan niks meer geen werk geen inkomen geen onderdak geen postadres geen passport geen verzekering pastje geen family die mij helpt.ik heb van alles gedaan om weer terug te keren in de samenleveing. maar elke stap die ik zet loopt vast omdat ik weer andere middelen nodig heb die ik weer niet overbeschik
en nu ben ik ten eind raad en heb de hoop opgegeven want ik kan niet lang meer zo door dus denk ik waar leef ik voor en wat voor nut heeft dit.
dus over nu overweeg ik het ergste
Datum:
17-04-2007
Naam:
mohamed
Leeftijd:
25
Provincie:
Noord-brabant

Het heeft geen zin meer

Ben 21 jaar, ben gestopt met een opleiding die ik leuk vindt omdat het net niet lukte. Ga volgend studiejaar een andere opleiding doen waar ik helemaal geen zin in heb maar ik wil ook nog niet gaan werken. Heb helemaal niemand in de buurt, vrienden of familie waarmee ik dit kan bespreken want hun zeggen allemaal dat ik wel de uni kan afronden en me verder van niemand wat moet aantrekken. Ikzelf sluit me nu helemaal af van iedereen om maar rust te krijgen alleen heb hierdoor besloten dat het nu allemaal geen zin meer heeft het leven dus heb een poging tot zelfdoding gestart door 23 paracetamols (in 1x) in te nemen maar is helemaal niet aangeslagen. Mijn moeder wil me laten opnemen omdat ze denkt dat ik aan zm denk (heb gezegd dat er nix aan de hand is). Ben nu bezig met mezelf uit te drogen omdat dit de makkelijkst en minst pijnlijk manier is. Hoop dat dit wel lukt ondanks dat dit geen uitweg is voor de tegenslagen (meerdere in me leven gehad maar teveel om op te schrijven) in het leven maar wil voor mezelf rust ook al doe ik daar me dierbaren pijn mee.
Datum:
16-04-2007
Naam:
Unknown
Leeftijd:
21
Provincie:
Zuid-holland

Hoop(?)

Beste mensen,

Ik begrijp wat jullie allemaal mee maken. 16 jaar oud en al 8 jaar zwaar depressief..
Ik heb geen makkelijke jeugd gehad; mijn moeder is ook zwaar depressief, psychotisch en schyzofreen.Ze heeft nooit voor mij en mijn zusjes kunnen zorgen, en mijn vader heeft het zelf te druk zijn hoofd boven water te houden. Dus heb ik als het ware de opvoeding van mijn zusjes op me genomen. Als het daar bij gebleven was, was er niet zoveel aan de hand geweest. Ik ben tevens ook sexueel misbruikt door een bekende, ben meerdere malen met een mes bedreigd en heb mijn moeder de ambulance in zien gaan met een zeer dodelijk gehalte medicatie. Ik heb dit alle voor me kunnen houden, tot 4 jaar geleden, tot ik op de middelbare school kwam. Ik was te druk met mezelf en mijn eigen problemen bezig dat ik niet aan mijn huiswerk toe kwam. dit maakte mijn ouders zeer kwaad, waardoor ik nog dieper in de put zakte. Ik bleef zitten en naar 3 maanden trok ik het niet meer. ik had een overdosis van meer dan 120 pillen genomen. Nadat ik 10 dagen in het ziekenhuis gelegen heb, werd ik opgenomen op een crisis centrum. Met zijn ups en down ben ik na 6 maanden naar een behandelgroep gegaan en in totaal naar anderhalf jaar ontslag gekregen van het psychiatrisch ziekenhuis. Ik ben toen op beschermd wonen terecht gekomen, en woon nu dus op kamers. met mijn ouders wil ik zo min mogelijk te maken hebben, omdat ze mede mijn leven verneukt hebben. alles liep lekker, totdat mijn ouders zulke erge ruzie kregen en eer geroepen werd dat er een scheiding aan kwam. Het erge hier van is dat ze mij de schuld er van geven. Ik heb alles zoals vroeger opgekropt en toen is de emmer gisteren kapot gegaan. Ik ben nu nog depressiever dan ooit er voren, en ik wil niets liever dan der een eind aan maken. maar ik wil de mensen om me heen niet opzadelen met mijn problemen. Ik trek dit zo echt niet, er moet snel iets gebeuren. Praten helpt niet, en ik heb al medicatie... Mensen, ik zeg het uit ervaring; Doe nooit geen overhaaste dingen. Veel sterkte iedereen!
Datum:
16-04-2007
Naam:
Mike
Leeftijd:
17
Provincie:
Zeeland

zelfmoord

het doet zooo veel pijn als je verliefd bent en zij ook terwijk we allebei meerdere relaties hebbben gehad die misgelopen zijn maar we waren samen echt verlieft en nu gaat ze me verlaaten dat ik uit en andere land komt dat haar uoders er toch niet zouden instemmen op ons geluk terwijl ik haar altijd gelukkig zou kunnen maken zijn uoders zoooo belangrijk dat we moeten scheiden zei hebt het ook moeilijk maar ik nog meer ik wil er en eind aan maken denk ik soms
Datum:
16-04-2007
Naam:
yusuf
Leeftijd:
33
Provincie:
Zuid-holland

waarom?

hallo,

net als bijna iedereen hier zie ik het ook allemaal niet meer,, het gaat al heel lang zo mijn ouders kunnen me zo vernederen, mijn broer en zus zijn al uit huis,, mijn broer is het lievelingetje en mag alles al sloopt hij het huis niemand die het wat kan schelen maar als ik een keer de slappe lach heb moet ik me normaal gedragen mijn zus en ik hebben vorig jaar heel veel problemen met mijn ouders gehad, omdat zij enorm veel alcohol drinken, helaas ziet de buitenwereld dat niet, !! alleen ons oud oppas zag het maar die durfde er niks van te zeggen als wij er wat van zeiden kregen we klappen, me zus had des tijds een vriend met een auto we waren een weekend thuis en kregen weer ruzie me broer was ook thuis me zus werd kwaad en ging er vandoor me broer beloofd mij dat ik de volgende dag met hem mee mocht een weekje bij hem slapen toen ik de volgende ochtend wakker werd (en ik had al weinig geslapen) was hij verdwenen hij was altijd mijn maatje en ik had nooit van hem verwacht dat hij me zo zou laten zitten, nu een jaar later is mijn zus ook uit huis bijna elk weekend komt ze nog langs met haar vriend want ze woont hier 6 km vandaan, ze vraagt elke week scheinheilig of ze nog moet strijken stofzuigen of dweilen om mij de grond in te boren om me ouders te laten zien dat ik nooit wat doe, ik geef toe ik kan heus wel wat meer in huis doen, maar ik heb ook een vriend en wil ook wel leuke dingen doen. vanavond ging het weer helmaal mis me m0eder had weer teveel gedronken en begon weer te zeuren (zat is ze elke avond maar zeuren doet ze niet altijd, omdat ik dit zoveel mogelijk vermijd) ze zij dat ik nooit wat doe en om mij de grond in te trappen slingerde ze ook nog eens allemaal beledigingen naar mijn hoofd over mijn vriend ik snap niet waar ze het lef vandaan haalt om mensen te beledigen die ze niet kent en ik begrijp niet dat er mensen zijn die zien dat er een probleem is en niks durven doen, ik rijd ook paard met gehandicapten ze vond dat ik daar maar mee moest stoppen want dat heeft toch helemaal geen nut? je kan me niet kwader maken ik moet dan misschien drie kwartier met een paard aan touw door een zandbak lopen maar die mensen waarderen in elk geval dat ik ze wil helpen en dat ze even op een paard mogen zitten zoiets ik kleins en er toch zoveel respect voor krijgen dat is het mooiste wat er bestaat,, !! ik heb vaak aan zelfmoord gedacht een aantal pogingen gedaan en veel in mezelf gesneden ik heb nog nooit drugs gebruikt en ik vind mezelf ook niet zielig, soms lig ik de hele avond te huilen omdat ik niet kan begrijpen dat mijn moeder zo'n duivel kan zijn ik vind het jammer dat mijn opa en oma niet meer leven ik weet zeker dat het leven dan veel roze kleuriger was geweest,, ik heb ook veel vrienden verloren, omdat ik hen vertelde wat er allemaal gebeurde,, de enige echte vriendin was Angela tot zij mij afgelopen week ook heeft laten zitten,, van veel mensen kon ik verwachten dat het geen echte vrienden waren maar van haar nooit,, !! nu heb ik alleen mijn vriend nog meer die betekend genoeg voor me om mijzelf te weerhouden van zelfmoord, elke dag denk ik weer nog even volhouden over een jaartje kan ik hier weg en hoef ik niks meer met ze te maken te hebben,, !! ik hoop dat jullie dat ook kan redden

een hele dikke kusjj
Annette,, [x]
Datum:
16-04-2007
Naam:
Annette
Leeftijd:
16
Provincie:
Friesland

weg

ik zou gewoon weg willen , wrom zou ik leven voor heel me leven te werken , of voor andere mensen of beroofd te worden ofzo ,liefst nu dood , maar weet niet hoe wil zonder pijn door dalijk doet het zeer ik ben 16 jaar en heb al dik genoeg gezien, ik zal wel in de kranten staan vaarwel
Datum:
16-04-2007
Naam:
lesleyen
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-brabant

bah

Hallo, ik voel me klote.... ik ben 24 jaar en ik wil gewoon niet meer leven, ik heb schulden erge schulden... Ik raak me huis kwijt waar ik samen woon met mijn vriend en hij weet van niks!!! Elke dag ga ik met lood in mijn schoenen de post ophalen, als mijn vriend thuis is zorg ik dat ik de post als eerste heb, ik kan dit niet meer. Als hij er achter komt dat ik een huurschuld heb veroorzaakt ben ik hem kwijt,. dus beter maak ik er zelf een einde aan, dan kan hij nog wat maken van zijn leven, ik ga er niet meer voor vechten ik ben echt levensmoe, ik weet dat ik mensen er pijn mee ga doen maar sorry elke dag weer op deze aarde doet mij teveel pijn, suc6 iedereen ik hoop dat jullie je kunnen redden, voor mij is het te laat......
Datum:
16-04-2007
Naam:
Sharona
Leeftijd:
24
Provincie:
Flevoland

wil niet meer

het leven is egt super klote nix zit mee. heel mijn familie ligt in ruzie, veel mensen zijn het niet eens met de relatie die ik heb en proberen veel om het uit te laten gaan. heb ook niet het gevoel dat mensen om me geven. ik ben altijd al gedumpt door alles en iedereen volgens mij ben k na een tijdje saai ofzo.. ik heb er gewoon geen zin meer in geen zin meer in leven in elke dag naar school fietsen geen zin meer in afwijzingen gewoon geen zin meer om hier te zijn ik kan het niet meer en het hoeft ook allemaal niet meer.
Datum:
16-04-2007
Naam:
anoniem
Leeftijd:
15
Provincie:
Zeeland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.